Το σύστημα φυλακών του Ισραήλ ως ένα δίκτυο στρατοπέδων βασανισμού
Με τον παραπάνω τίτλο η Ισραηλινή οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων B’Tselem δημοσίευσε μια εξαντλητικά τεκμηριωμένη έκθεση των φρικαλεοτήτων που διαπράττει διαχρονικά—πράγμα που τονίζεται εμφατικά στην έκθεση—το κράτος απαρτχάιντ στις φυλακές του κατά του Παλαιστινιακού πληθυσμού. Η έκθεση αναρτήθηκε στις 5 Αυγούστου και αποκτά δραματική επικαιρότητα μετά την εξέλιξη της υπόθεσης του βιασμού με πολλαπλά μέσα Παλαιστίνιου κρατούμενου στο κολαστήριο του Sde Teiman, με το οποίο έχουμε ασχοληθεί και στο παρελθόν.
(α) Η υπόθεση του κολαστηρίου Sde Teiman
Οι βιασμοί εκεί Παλαιστινίων , όπως και οι δολοφονίες, είναι καθημερινή πραγματικότητα. Σημειωτέον ότι οι βιασμοί αυτοί έχουν αναφερθεί και σε καθεστωτικά ΜΜΕ (αν και θαμμένοι, όσο ήταν δυνατό). Για παράδειγμα, στους New York Times της 6ης Ιουνίου διαβάζουμε:
«Ο κ. al-Hamlawi, ο ανώτερος νοσηλευτής, είπε ότι μια γυναίκα αξιωματικός διέταξε δύο στρατιώτες να τον σηκώσουν και να πιέσουν το ορθό του σε ένα μεταλλικό ραβδί που ήταν στερεωμένο στο έδαφος. Ο κ. al-Hamlawi είπε ότι το ραβδί εισχώρησε στο ορθό του για περίπου πέντε δευτερόλεπτα, προκαλώντας του αιμορραγία και αφήνοντάς τον με “αφόρητο πόνο”.
Ένα προσχέδιο της έκθεσης της UNRWA[1] που διέρρευσε περιγράφει λεπτομερώς μια συνέντευξη που έδωσε μια παρόμοια περιγραφή. Αναφέρεται σε έναν 41χρονο κρατούμενο που είπε ότι οι ανακριτές “με έβαλαν να καθίσω πάνω σε κάτι σαν καυτό μεταλλικό ραβδί και το ένιωσα σαν φωτιά”, και είπε επίσης ότι ένας άλλος κρατούμενος “πέθανε αφού έβαλαν το ηλεκτρικό ραβδί στον πρωκτό του”…»
Φυσικά, σε σχετικές ερωτήσεις οι εκπρόσωποι της αμερικανικής κυβέρνησης ‘έκαναν την πάπια’ λέγοντας ότι …μελετάνε το ζήτημα και καλούν και την κυβέρνηση του Ισραήλ να το μελετήσει επίσης.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση οι βασανιστές είχαν σπρώξει στον πρωκτό κρατουμένου ξύλο και, όπως αναφέρεται, αναγκάστηκαν να τον μεταφέρουν στο αναρρωτήριο του κολαστηρίου καθώς δεν μπορούσαν να το βγάλουν, οπότε οι γιατροί ανέφεραν το περιστατικό στην στρατιωτική αστυνομία. Αξίζει εδώ να δώσουμε τον λόγο στον εκεί υπεύθυνο γιατρό που εξέτασε τον κρατούμενο και στην συνέχεια μίλησε στην Ισραηλινή εφημερίδα Haaretz, που δημοσίευσε ρεπορτάζ με τίτλο: «Ο γιατρός στο Sde Teiman που είδε τον βασανισμένο κρατούμενο της Γάζας: “Μου ήταν αδύνατο να πιστέψω ότι ένας Ισραηλινός δεσμοφύλακας θα μπορούσε να είχε κάνει αυτό το πράγμα”».
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της Haaretz:
«Πληροφορίες που περιήλθαν στην κατοχή της Haaretz δείχνουν ότι ο κρατούμενος από τη Γάζα υπέστη ρήξη εντέρου, σοβαρό τραυματισμό στον πρωκτό του, βλάβη στους πνεύμονες και σπασμένα πλευρά. Μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο για επέμβαση.
“Αν το κράτος και τα μέλη της Κνεσέτ πιστεύουν ότι δεν υπάρχει όριο στο πόσο μπορείς να κακομεταχειρίζεσαι τους κρατούμενους, θα πρέπει να τους σκοτώνουν οι ίδιοι, όπως έκαναν οι Ναζί, ή να κλείσουν τα νοσοκομεία”, δήλωσε ο [γιατρός] Donchin, προσθέτοντας: “Αν διατηρούν ένα νοσοκομείο μόνο και μόνο για να υπερασπιστούμε τους εαυτούς μας στο [Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της] Χάγης, αυτό δεν είναι καλό”…»
Η στρατιωτική αστυνομία συνέλαβε εννέα δεσμοφύλακες της λεγόμενης ‘Δύναμης 100’—σύμφωνα με άλλες πληροφορίες δέκα—που έχει αναλάβει την φύλαξη Παλαιστινίων κρατουμένων ως υπεύθυνους του “πρωτοφανούς” περιστατικού. Όμως, όχλος από εποίκους, μαζί με Ισραηλινούς βουλευτές και με τη συνδρομή υπουργών (!), φωνάζοντας συνθήματα υπέρ του ‘Κράτους της Ιουδαίας’ και υπέρ των …‘ηρώων’ κρατουμένων, επιτέθηκε σε δύο στρατιωτικές βάσεις όπου κρατούνταν οι βασανιστές, έσπασαν τις πόρτες για να τους απελευθερώσουν και προχώρησαν σε κάθε είδους βιαιοπραγίες ενώ ταυτόχρονα επιτίθονταν σε όλους τους παρευρισκόμενους δημοσιογράφους (με εξαίρεση εκείνους του ακροδεξιού καναλιού 14).
Εδώ να παρατηρήσουμε ότι ορισμένοι βασανιστές αρνήθηκαν να ακολουθήσουν την στρατιωτική αστυνομία όταν επιχείρησε να τους συλλάβει και ψέκασαν με σπρέι πιπεριού τους αστυνομικούς ενώ ο ακροδεξιός υπουργός οικονομικών Bezalel Smotrich διακήρυσσε: «Καλώ τον Γενικό Στρατιωτικό Εισαγγελέα, πάρτε τα χέρια σας από τους ηρωικούς μας μαχητές [ΣΗΜ. Αυτοί είναι οι βασανιστές-βιαστές»]. Είναι ενδιαφέρον ότι ο όχλος του ‘Κράτους της Ιουδαίας’ αφηνιασμένος από τις ‘συλλήψεις’ επιτέθηκε με κατηγορίες εσχάτης προδοσίας σε ανώτατους αξιωματικούς των Ισραηλινών δυνάμεων κατοχής που έφτασαν στις δύο βάσεις—ανάμεσα τους και κατά του αρχηγού του γενικού επιτελείου Herzl Halevi, που καθυστέρησε όσο μπορούσε την επιτόπια επίσκεψή του αν και δεν κατάφερε να την αποφύγει.
 |
O ακροδεξιός όχλος σπάει τις πόρτες της στρατιωτικής βάσης Beit Lid όπου είχαν μεταφερθεί προσωρινά οι 9 δεσμοφύλακες βασανιστές. |
Κατά την σύνταξη της Ισραηλινής εφημερίδας Haaretz η ακροδεξιά πλέον στο Ισραήλ είναι εκτός ελέγχου από το ‘κράτος-Νετανιάχου’ ενώ σε ρεπορτάζ της η ίδια εφημερίδα γράφει:
«Η εξέχουσα και ανησυχητική – αν και μη αναπάντεχη – διαφορά είναι ότι, αυτή τη φορά, έχουμε επίσης κυβερνητικούς εκπροσώπους, υπουργούς και βουλευτές με κοστούμια και πουκάμισα με μανικέτια, που συμμετέχουν στον άγριο όχλο και τον ενθαρρύνουν να εισβάλει σε μια στρατιωτική βάση των IDF. Ο βουλευτής Tzvi Sukkot (Θρησκευτικός Σιωνισμός), γλίστρησε μέσα από τη σιδερένια πύλη. Ο υπουργός Πολιτιστικής Κληρονομιάς Amihai Eliyahu (Otzma Yehudit) και ο βουλευτής Nissim Vaturi (Likud) παρέλασαν με φουσκωμένο στήθος μέσα στο Sde Teiman σαν να κατευθύνονταν στο Δυτικό Τείχος μετά την απελευθέρωση της Παλιάς Πόλης. Ο βουλευτής Isaac Wasserlauf (Otzma Yehudit) στάθηκε έξω από την πύλη.
Έλαβαν ούριο άνεμο από το κυβερνητικό συγκρότημα στην Ιερουσαλήμ, με τη μορφή χαρακτηριστικών βαρύγδουπων δηλώσεων από τον Μπεν-Γβιρ, τον υπουργό Οικονομικών Μπεζαλέλ Σμότριχ, τον υπουργό Δικαιοσύνης Γιαρίβ Λεβίν, τον υπουργό Επικοινωνιών Σλόμο Κάρχι και την υπουργό Μεταφορών Μίρι Ρέγεφ. Αργότερα, ισχυρίστηκαν ότι οι νομικές ενέργειες της διεθνούς κοινότητας κατά της ισραηλινής ηγεσίας αποτελούν έκφραση αντισημιτισμού.»
Η αστυνομία, που πολιτικός προϊστάμενός της είναι ο άκρο-άκρο-δεξιός υπουργός Ασφάλειας Μπεν Γκβιρ παρακολουθούσε ως θεατής τις βιαιότητες του όχλου, δεν προχώρησε σε καμία σύλληψη ή (έστω) αναγνώριση στοιχείων ενώ, και εκ των υστέρων, ανώτατος αξιωματικός της αστυνομίας δήλωσε ότι δεν είναι στις προθέσεις της να ερευνήσει παραπέρα τις επιθέσεις του όχλου κατά των δύο στρατιωτικών βάσεων του Ισραήλ. Επιπρόσθετα, περίπου 100 συνάδελφοι-δεσμοφύλακες των συλληφθέντων της «Δύναμης 100», με κουκούλες και όπλα τοποθετήθηκαν απέναντι στους λίγους αστυνομικούς και στρατιώτες που προσπαθούσαν (ανεπιτυχώς) να εμποδίσουν τον όχλο από το να εισβάλει στις δύο βάσεις.
Όπως γράφει ο Oren Ziv του γνωστού Ισραηλινού αντισιωνιστικού +972 Magazine:
«Αυτό σηματοδοτεί ένα νέο χαμηλό σημείο για τον ισραηλινό δημόσιο διάλογο, αν και δεδομένου του δημόσιου κλίματος που επικρατεί από τις 7 Οκτωβρίου, δεν αποτελεί έκπληξη. Εδώ και δεκαετίες, επίσης, στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων, οι στρατιώτες δεν θεωρούνται σχεδόν ποτέ υπεύθυνοι για τη διάπραξη φρικτών θηριωδιών – ακόμη και εκείνων που ισοδυναμούν με εγκλήματα πολέμου. Σύμφωνα με πολλαπλές έρευνες του +972, στους στρατιώτες στη Γάζα έχει δοθεί η ασυλία να λεηλατούν, να βανδαλίζουν, να πυροβολούν και να σκοτώνουν κατά βούληση – και όλα αυτά εν γνώσει των διοικητών τους επί τόπου.
Στα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης, οι ταραχές στο Beit Lid παρουσιάστηκαν ως μια μάχη μεταξύ του στρατού και της αστυνομίας ή μεταξύ του ισραηλινού κράτους και του όχλου. Αλλά αυτό απέχει πολύ από την πλήρη εικόνα. Η πολιτική του στρατού να κλείνει τα μάτια στις ακροδεξιές πολιτοφυλακές στη Δυτική Όχθη και να υποστηρίζει τις ενέργειες μοναχικών στρατιωτών, μαζί με τις συστηματικές δολοφονίες και καταστροφές στη Γάζα, είναι ακριβώς αυτό που μας οδήγησε σε αυτή την κατάσταση, όπου η ανάκριση στρατιωτών ως ύποπτων για βιασμό προκαλεί τέτοιες βίαιες διαμαρτυρίες, υποστηριζόμενες από κυβερνητικά στελέχη.»
 |
Μέλη της μονάδας IDF Force 100 συμμετέχουν σε διαδήλωση για την απελευθέρωση των συναδέλφων τους βασανιστών έξω από τη στρατιωτική βάση Beit Lid, 29 Ιουλίου 2024. (φωτογραφία Oren Ziv, +972 Magazine) |
Όλα τα προηγούμενα έχουν οδηγήσει τον βαθύ γνώστη της Μ. Ανατολής, πρώην ανώτερο Βρετανό διπλωμάτη, Άλαστερ Κρουκ να μιλά για δύο Ισραήλ—το πρώτο εκφράζεται από τις παραδοσιακές κοσμικές ελίτ, διατηρεί ερείσματα στον στρατό και στις μυστικές υπηρεσίες αλλά έχει χάσει την κυβέρνηση, ενώ το δεύτερο στηρίζεται στις ορδές των εποίκων και σε μη Ευρωπαίους μετανάστες, είναι καλά οπλισμένο μέσω πολιτοφυλακών, εμπνέεται από εσχατολογικές ιδέες που εκτρέφονται από ένα δίκτυο παραστρατιωτικών και παραθρησκευτικών οργανώσεων ενώ επίσης έχει ‘καταλάβει’ και την κυβέρνηση της χώρας—και τον κίνδυνο εμφυλίου πολέμου μεταξύ τους (σχετικά βλ. και την έξοχη συζήτηση με τον Judge Napolitano). Βεβαίως, τα παραπάνω καθόλου δεν σημαίνουν ότι οι διαφορές των “δύο Ισραήλ” είναι αξιοποιήσιμες για την λύση του Παλαιστινιακού, καθώς το ‘πρώτο’ Ισραήλ είναι υπεύθυνο που φτάσαμε ως εδώ και εξ αιτίας του έχει τώρα αναλάβει τα ηνία το ‘δεύτερο’ Ισραήλ.
Στο ίδιο θέμα δίνουμε και πάλι τον λόγο στον Oren Ziv του +972 Magazine:
«Αυτό όμως που είναι σαφές είναι ότι η εξέγερση της Δευτέρας αντιπροσώπευε μια μάχη μεταξύ δύο Ισραήλ. Το πρώτο είναι αυτό του “mamlachtiyut” – ένα εθνικό ήθος που σέβεται τους θεσμούς του κράτους, που πυροβολεί αλλά μερικές φορές ερευνά, που σκοτώνει αλλά με κάποιους περιορισμούς στις “παράπλευρες απώλειες”, που διαπράττει εγκλήματα πολέμου αλλά δεν καυχιέται γι’ αυτά. Το άλλο είναι αυτό που υπερηφανεύεται για τα εγκλήματα του Ισραήλ, αρνείται να ζητήσει συγγνώμη γι’ αυτά και επιδιώκει να καταργήσει κάθε νομικό περιορισμό για τον περιορισμό της αδέσποτης βίας, ακόμη και αν αυτό σημαίνει σύγκρουση με το κράτος.
Το τελευταίο στρατόπεδο έχει γίνει όλο και περισσότερο το δημόσιο πρόσωπο του Ισραήλ – και έχει βοηθήσει να οδηγηθεί η χώρα τόσο στο Διεθνές Δικαστήριο Δικαιοσύνης του ΟΗΕ όσο και στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης. Η διεθνής λογοδοσία μπορεί τελικά να μειώσει τη δύναμη των εξτρεμιστών του Ισραήλ, τόσο εντός όσο και εκτός της κυβέρνησης. Αλλά η μελλοντική πορεία, καθώς οι μασκοφόροι στρατιώτες αναλαμβάνουν τα ηνία της εξουσίας στους δρόμους, μόνο πιο βίαιη μπορεί να γίνει.»
Ως ‘κερασάκι’ στην εμετική τούρτα, στις 8 Αυγούστου εμφανίστηκε και βίντεο του Ισραηλινού Channel 12 με λήψεις από κάμερες επιτήρησης το οποίο, σύμφωνα με το κανάλι, απεικονίζει τον συγκεκριμένο βιασμό. Σχετικά βλ. και το ρεπορτάζ του Βρετανικού δεξιού Sky News το οποίο περιέχει και σχόλια της Yuli Novak, επικεφαλής της Ισραηλινής οργάνωσης ανθρωπίνων δικαιωμάτων B’Tselem, με τη συγκλονιστική αναφορά/έκθεση της οποίας ασχολούμαστε αναλυτικά παρακάτω. Επίσης περιέχει σκηνές από τις επιθέσεις του όχλου που προσπαθούσε να απελευθερώσει τα ‘άξια τέκνα της Ιουδαίας’ ενώ χαρακτηριστικά επισημαίνει ότι η πρόσβαση στις Ισραηλινές φυλακές απαγορεύεται στις ανεξάρτητες ανθρωπιστικές οργανώσεις, όπως π.χ. στον Διεθνή Ερυθρό Σταυρό.
 |
Η στιγμή κατά την οποία οι δεσμοφύλακες ‘αρπάζουν’ τον συγκεκριμένο κρατούμενο για να τον μεταφέρουν στο σημείο βιασμού του |
 |
Για να καλύψουν τον βιασμό από την κάμερα επιτήρησης, οι Ισραηλινοί δεσμοφύλακες χρησιμοποίησαν τις ασπίδες που φέρουν για να προστατεύονται από τυχόν εξεγερσιακές συμπεριφορές των κρατουμένων |
Μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές (11/8) έχουν αφεθεί ελεύθεροι οι τέσσερις από τους εννέα αρχικά συλληφθέντες βασανιστές ενώ η ανάκριση συνεχίζεται για τους υπόλοιπους πέντε με τα Ισραηλινά ΜΜΕ να συζητάνε ήδη ότι τα δικαστικά προηγούμενα προκαταλαμβάνουν τις μελλοντικές δικαστικές αποφάσεις και εξασφαλίζουν ότι οι πέντε θα ‘πέσουν στα μαλακά’. Σχετικά, η Jerusalem Post υπενθυμίζει την περίπτωση του στρατιώτη Elon Azaria o οποίος πυροβόλησε στο κεφάλι εν ψυχρώ και δημόσια έναν ακινητοποιημένο στο έδαφος Παλαιστίνιο στην Χεβρώνα προκαλώντας μεγάλη αντιπαράθεση (όπως συμβαίνει και τώρα) μέσα στην Ισραηλινή κοινωνία. Ο Azaria αφέθηκε ελεύθερος μετά από 9 μήνες κράτησης και του επιφυλάχτηκε αποθεωτική υποδοχή ήρωα κατά την επιστροφή του από τη φυλακή με τη συμμετοχή του υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού Miri Regev.
 |
Ο δολοφόνος Elon Azaria σε χαρακτηριστική πόζα κατά τη δίκη του, καθήμενος εν μέσω των γονέων του |
Στις 7 Αυγούστου το Ανώτατο Δικαστήριο του Ισραήλ, το οποίο ιστορικά λειτουργεί ως κάλυψη του νομικού εποικοδομήματος του κράτους-απαρτχάιντ (προσπαθώντας όμως να τηρεί κάποια ισχνά προσχήματα), συζήτησε αίτηση οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με προεξάρχουσα την Ένωση Κοινωνικών Δικαιωμάτων του Ισραήλ (ACRI), για άμεσο κλείσιμο του κολαστηρίου Sde Teiman. H κυβέρνηση ζήτησε να μη συμβεί αυτό επειδή—όπως είπε—το μεγαλύτερο μέρος των κρατουμένων έχει ήδη μεταφερθεί ή θα μεταφερθεί στο σχετικά άμεσο μέλλον αλλού, αλλά ταυτόχρονα πρόσθεσε ότι το κολαστήριο θα υποδεχτεί στη συνέχεια νέους κρατουμένους. Το δικαστήριο επιφυλάχτηκε μέχρι τον Σεπτέμβριο και το κολαστήριο παραμένει ανοιχτό.
Φυσικά, είναι σαφές ότι—όπως λέει καθαρά και η έκθεση που ακολουθεί—το πρόβλημα δεν βρίσκεται στο συγκεκριμένο κολαστήριο, το οποίο μπορεί κάλλιστα να κλείσει χωρίς να αλλάξει το παραμικρό στους συστηματικούς βασανισμούς των κρατουμένων Παλαιστινίων οι οποίοι αποτελούν μακροπρόθεσμη επιλογή του κράτους-απαρτχάιντ. Όμως, έστω και ως συμβολισμός, το κλείσιμο θα αποτελεί επιτυχία της κινητοποίησης της παγκόσμιας κοινότητας κατά της γενοκτονίας και της εθνοκάθαρσης.
Στο μεταξύ, ο συνασπισμός των κυβερνητικών κομμάτων ετοιμάζει νομοθέτημα που θα απαλλάσσει τους αυτουργούς, ηθικούς και φυσικούς, βασανιστηρίων “κατά τρομοκρατών” στις φυλακές του κράτους-απαρτχάιντ—προφανώς να μην ξεχνάμε ότι (κατ’ αυτούς) κάθε Παλαιστίνιος είναι εξ ορισμού τρομοκράτης.
Πρόγευση των προθέσεων του ακροδεξιού κυβερνητικού συνασπισμού έδωσε η εξέταση της Γενικής Στρατιωτικής Εισαγγελέως, υποστρατήγου Yifat Tomer-Yerushalmi την Κυριακή 11 Αυγούστου από την Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων και Άμυνας του Κνεσέτ, όπου κλήθηκε για να συζητήσει την έρευνα του στρατού σχετικά την υπόθεση στο κολαστήριο Sde Teiman.
 |
Η εικονιζόμενη Γενική Στρατιωτική Εισαγγελέας, υποστράτηγος Yifat Tomer-Yerushalmi (εδώ σε παλαιότερη φωτογραφία) αντιμετωπίστηκε ως κατηγορουμένη από τους βουλευτές τους ακροδεξιού συνασπισμού κατά την ακρόαση ενώπιον της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων και Άμυνας του κοινοβουλίου του Ισραήλ επειδή δεν έχει ακόμη απελευθερώσει τους πέντε κρατουμένους για τα αίσχη βιασμών στο κολαστήριο Sde Teiman. |
Κατά την εισαγγελέα, οι πέντε θα προσαχθούν σε στρατοδικείο τη Δευτέρα (οι γραμμές αυτές γράφονται την Κυριακή 11 Αυγούστου και επομένως είναι άγνωστο τι θα συμβεί στις 12 Αυγούστου) και, όπως είπε, η κατηγορούσα αρχή θα επιτρέψει την απελευθέρωση τουλάχιστον κάποιων από αυτούς. Όμως, οι δηλώσεις της Εισαγγελέως δεν κατεύνασαν τους ακροδεξιούς βουλευτές που της προσήψαν την κατηγορία ότι συνέλαβε τους βιαστές για να εξευμενίσει το Διεθνές Δικαστήριο Δικαιοσύνης του ΟΗΕ, πράγμα που η ίδια αρνήθηκε κατηγορηματικά.
To τσιτσίρισμα της εισαγγελέως ήταν γενικό. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της Haaretz, η βουλευτής του Λικούντ Tally Gotliv έγραψε μετά την συνεδρίαση στο X (πρώην twitter): «Τόλμησα να πω ότι [η Yerushalmi] παίζει ένα παιχνίδι εξουσίας στην πλάτη των στρατιωτών μας». Νωρίτερα την Κυριακή, κατά τη διάρκεια μιας διαφορετικής συνεδρίασης της Κνεσέτ, η Gotliv είχε ζητήσει να παραπεμφθεί σε δίκη η Tomer-Yerushalmi, επειδή έθεσε σε κίνδυνο τη ζωή των στρατιωτών.
Πάντα κατά την Haaretz:
«Πολλοί νομοθέτες έχουν επικρίνει δημοσίως την Γενική Στρατιωτική Εισαγγελέα τις τελευταίες εβδομάδες για τη σύλληψη των υπόπτων, για τις διαρροές του υλικού της έρευνας και για το ίδιο το γεγονός ότι η στρατιωτική αστυνομία κρατά τους υπόπτους υπό περιορισμό.
Στα τέλη του περασμένου μήνα, μία ημέρα μετά τη σύλληψη των υπόπτων και την εισβολή δεξιών διαδηλωτών σε δύο βάσεις των IDF σε ένδειξη διαμαρτυρίας, ο νομοθέτης του Λικούντ Γιούλι Εντελστάιν, ο οποίος προεδρεύει της επιτροπής, συγκάλεσε έκτακτη συνεδρίαση.»
Οι πιέσεις για την απελευθέρωση και απαλλαγή των βασανιστών εντείνονται καθώς ακροδεξιοί διαδηλωτές έχουν εγκατασταθεί μόνιμα έξω από το σπίτι της Yerushalmi επιδεικνύοντας άκρως επιθετική συμπεριφορά ενώ επίσης εντείνονται οι εμπρηστικές παραινέσεις εναντίον της (καθώς και εναντίον της στρατιωτικής αστυνομίας) στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Ταυτόχρονα, σήμερα Κυριακή 11 Αυγούστου θα συνεδριάσει και η Επιτροπή Συντάγματος, Δικαίου και Δικαιοσύνης του Κνεσέτ για να συζητήσει την τακτική των πολιτικών και στρατιωτικών εισαγγελέων για την ανάκριση πολιτών και στρατιωτών που πολέμησαν στις 7 Οκτωβρίου και τη συμπεριφορά της Κρατικής Εισαγγελίας και της αστυνομίας στη διερεύνηση στρατιωτών για «τη δολοφονία ενός τρομοκράτη της Χαμάς Νούχμπα».
Ο πρόεδρος της επιτροπής, ο νομοθέτης Simcha Rothman, δήλωσε ότι όλες οι έρευνες για το προσωπικό του στρατού πρέπει να διεξάγονται προσεκτικά και με ευαισθησία για την ασφάλεια του Ισραήλ και τη διεθνή κατάσταση των πραγμάτων προσθέτοντας ότι οι τελευταίες αποφάσεις των στρατιωτικών και πολιτικών υπηρεσιών σχετικά με τη συμπεριφορά των στρατιωτών «εγείρουν ερωτήματα σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο ασκείται η διακριτική ευχέρεια και καθορίζεται η πολιτική».
Είναι σαφές ότι κάτω από τέτοιες πιέσεις και υπό την γενική ατμόσφαιρα παράνοιας που πλέον επικρατεί στο κράτος-απαρτχάιντ, οι όποιες αντιστάσεις όχι μόνο της Γενικής Στρατιωτικής Εισαγγελέως, αλλά και του ίδιου του αρχηγού του γενικού επιτελείου, αντιστράτηγου Herzl Halevi, που φαίνεται να την στηρίζει, προορίζονται να καμφθούν. Άλλωστε, όπως γράφει η Haaretz:
«Πηγές που γνωρίζουν τις λεπτομέρειες της τελευταίας συνεδρίασης του υπουργικού συμβουλίου της κυβέρνησης που πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη, δήλωσαν στη Haaretz ότι όταν ο αρχηγός του επιτελείου των IDF, αντιστράτηγος Herzl Halevi, απαίτησε από τους υπουργούς να καταδικάσουν τις ακροδεξιές επιδρομές στις στρατιωτικές βάσεις Sde Teiman και Beit Lid, ο πρωθυπουργός Benjamin Netanyahu τον επέπληξε σκληρά (“μην μας κάνεις κήρυγμα;”).»
Τελειώνοντας αυτό το εδάφιο, αξίζει ο αναγνώστης να ανατρέξει στις απόψεις παραδοσιακών Δυτικών υποστηρικτών του Ισραήλ, όπως της Βρετανικής Guardian που με ανάλυσή της με τίτλο «Η “βαθιά ηθική υποβάθμιση” καθίσταται κοινός τόπος στην ισραηλινο-παλαιστινιακή σύγκρουση» αναφέρεται εκτεταμένα στην πορεία προς την απανθρωποποίηση και ηθική εξαχρείωση της Ισραηλινής κοινωνίας ενώ επισημαίνει ότι: «Τόσο το πολιτικό όσο και το στρατιωτικό κατεστημένο στο Ισραήλ ήταν πρόθυμο να αρνηθεί ή να κλείσει τα μάτια στις επανειλημμένες καταγγελίες για βασανιστήρια στο Sde Teiman.»
Επίσης, θεωρώ σημαντικό το ρεπορτάζ για την κατάσταση στις Ισραηλινές φυλακές και για τις προσπάθειες του ακροδεξιού όχλου να απελευθερώσει τους κρατούμενους βασανιστές—και γενικότερα για την περιρρέουσα ατμόσφαιρα στην χώρα που οι ΗΠΑ διαφημίζουν ως την “μόνη δημοκρατία στη Μ. Ανατολή”–που έχει αναρτήσει το Αμερικανικό “Democracy Now!”, με τη συμμετοχή της Diana Buttu, δικηγόρου και πρώην συμβούλου του Μαχμούτ Αμπάς, του δημοσιογράφου Oren Ziv του +972 Magazine και του Δρ. Muhammad Abu Salmiya, διευθυντή του νοσοκομείου Al Shifa.
Περνάμε τώρα στη συνταρακτική έκθεση της Ισραηλινής οργάνωσης B’Tselem. Και πριν ο αναγνώστης ‘ξινίσει’—καθώς στη Δύση ελάχιστα ακούμε για τους Ισραηλινούς πολίτες που μάχονται το απαρτχάιντ και καθώς τα καθεστωτικά ΜΜΕ συνεχώς προβάλλουν τους έξαλλους σιωνιστές είναι λογικό κάποιος να νομίζει ότι όλοι οι Ισραηλινοί είναι έτσι—ας παραθέσουμε ένα απόσπασμα από τον τρόπο που αυτή η οργάνωση βλέπει τον εαυτό της:
«B’Tselem – Το Ισραηλινό Κέντρο Πληροφόρησης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στα Κατεχόμενα Εδάφη αγωνίζεται για ένα μέλλον στο οποίο τα ανθρώπινα δικαιώματα, η ελευθερία και η ισότητα θα είναι εγγυημένα για όλους τους ανθρώπους, Παλαιστίνιους και Εβραίους εξίσου, που ζουν μεταξύ του Ιορδάνη ποταμού και της Μεσογείου. Ένα τέτοιο μέλλον θα είναι εφικτό μόνο όταν τερματιστεί η ισραηλινή κατοχή και το καθεστώς απαρτχάιντ. Αυτό είναι το μέλλον για το οποίο εργαζόμαστε. Το B’Tselem (στα εβραϊκά κυριολεκτικά: ‘κατ’ εικόνα του’), το όνομα που επέλεξε για την οργάνωση ο αείμνηστος βουλευτής της Κνεσέτ Yossi Sarid, είναι μια αναφορά στη Γένεση 1:27: “Και ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο κατ’ εικόνα Του. Κατά την εικόνα του Θεού τους δημιούργησε”. Το όνομα εκφράζει το παγκόσμιο και εβραϊκό ηθικό θέσφατο για το σεβασμό και την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των ανθρώπων…
… Η ουσία του καθεστώτος απαρτχάιντ που ισχύει μεταξύ του ποταμού Ιορδάνη και της Μεσογείου είναι η προώθηση και η διαιώνιση της υπεροχής μιας ομάδας έναντι μιας άλλης. Η B’Tselem εργάζεται για την αλλαγή αυτής της πραγματικότητας, αναγνωρίζοντας ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να πραγματοποιηθεί ένα μέλλον στο οποίο τα ανθρώπινα δικαιώματα, η ελευθερία και η ισότητα θα είναι εγγυημένα για όλους τους ανθρώπους που ζουν εδώ, Παλαιστίνιους και Εβραίους.»
* * *
(β) «Καλώς Ήρθατε στην Κόλαση»
Σύμφωνα με την εισαγωγή της έκθεσης:
«Το “Καλώς ήρθατε στην κόλαση” είναι μια έκθεση σχετικά με την κακοποίηση και την απάνθρωπη μεταχείριση των Παλαιστινίων που κρατούνται υπό ισραηλινή προφυλάκιση από τις 7 Οκτωβρίου 2023. Η B’Tselem συγκέντρωσε μαρτυρίες από 55 Παλαιστίνιους που κρατήθηκαν κατά τη διάρκεια αυτού του χρονικού διαστήματος και απελευθερώθηκαν, σχεδόν όλοι χωρίς κατηγορίες. Οι μαρτυρίες τους αποκαλύπτουν τα αποτελέσματα της εσπευσμένης μετατροπής περισσότερων από δώδεκα ισραηλινών φυλακών, στρατιωτικών και πολιτικών, σε ένα δίκτυο στρατοπέδων αφιερωμένων στην κακοποίηση των κρατουμένων ως επιλογή πολιτικής. Οι εγκαταστάσεις στις οποίες κάθε κρατούμενος υποβάλλεται σκόπιμα σε άγριο, ανηλεή πόνο και οδύνη λειτουργούν ως de facto στρατόπεδα βασανιστηρίων».
Η ιστοσελίδα που παρουσιάζει την έκθεση βρίσκεται εδώ. Η ίδια η έκθεση, εξαιρετικά καλά τεκμηριωμένη, αποτελείται από 117 σελίδες, που προφανώς είναι αδύνατον να μεταφράσουμε εδώ. Υπάρχει όμως και μια ανεξάρτητη περίληψή της από 12 σελίδες, από τις οποίες θα μεταφράσουμε αποσπάσματα. Δυστυχώς, το πιο συνταρακτικό κομμάτι, που είναι οι αφηγήσεις πρώην κρατουμένων στις Ισραηλινές φυλακές—ανδρών και γυναικών—για τις εμπειρίες τους εκεί, δεν είναι δυνατόν λόγω έκτασης να μεταφραστεί, αλλά συνιστούμε στον αναγνώστη να απευθυνθεί στο πρωτότυπο καθώς εκεί, και με την αντιπαραβολή τους, στοιχειοθετούνται τα εγκλήματα του καθεστώτος απαρτχάιντ και το συμπέρασμα ότι πρόκειται για συνειδητή πολιτική βασανισμού του Παλαιστινιακού λαού.
Μετάφραση Αποσπασμάτων από την Περίληψη της Έκθεσης
…Οι μαρτυρίες δείχνουν σαφώς μια συστημική, θεσμική πολιτική που επικεντρώνεται στη συνεχή κακοποίηση και τα βασανιστήρια όλων των Παλαιστινίων κρατουμένων που κρατούνται από το Ισραήλ:
Συχνές πράξεις σοβαρής, αυθαίρετης βίας, σεξουαλικές επιθέσεις, ταπείνωση και εξευτελισμός, σκόπιμη πείνα, αναγκαστικές ανθυγιεινές συνθήκες, στέρηση ύπνου, απαγόρευση και τιμωρητικά μέτρα για τη θρησκευτική λατρεία, κατάσχεση όλων των κοινών και προσωπικών αντικειμένων και άρνηση επαρκούς ιατρικής περίθαλψης—αυτές οι περιγραφές εμφανίζονται ξανά και ξανά στις μαρτυρίες, με τρομακτικές λεπτομέρειες και με ανατριχιαστικές ομοιότητες.
Με την πάροδο των ετών, το Ισραήλ έχει φυλακίσει εκατοντάδες χιλιάδες Παλαιστίνιους στις φυλακές του, οι οποίες χρησίμευαν πάντα, πάνω απ’ όλα, ως εργαλείο καταπίεσης και ελέγχου του παλαιστινιακού πληθυσμού. Οι ιστορίες που παρουσιάζονται σε αυτή την έκθεση είναι η Ιστορία χιλιάδων Παλαιστινίων, κατοίκων των κατεχομένων εδαφών αλλά και πολιτών του Ισραήλ, που έχουν συλληφθεί από την αρχή του πολέμου, καθώς και Παλαιστινίων που βρίσκονταν ήδη στις φυλακές στις 7 Οκτωβρίου και βίωσαν τη μαζική αύξηση της εχθρότητας από τις αρχές των φυλακών από εκείνη την ημέρα[2].
Στις αρχές Ιουλίου 2024, υπήρχαν 9.623 Παλαιστίνιοι που κρατούνταν σε ισραηλινές φυλακές και χώρους κράτησης, σχεδόν διπλάσιοι από τον αριθμό τους λίγο πριν από την έναρξη του πολέμου. Από αυτούς, 4.781 κρατούνταν χωρίς δίκη, χωρίς να τους παρουσιάζονται οι κατηγορίες εναντίον τους και χωρίς πρόσβαση στο δικαίωμα υπεράσπισης, στο καθεστώς που το Ισραήλ ονομάζει “διοικητική κράτηση”[3]. Κάποιοι φυλακίστηκαν απλώς για την έκφραση συμπάθειας για τα δεινά των Παλαιστινίων. Άλλοι τέθηκαν υπό κράτηση κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής δραστηριότητας στη Λωρίδα της Γάζας, με τη μοναδική αιτιολογία ότι εμπίπτουν στον ασαφή ορισμό των “ανδρών σε ηλικία μάχης”. Ορισμένοι φυλακίστηκαν λόγω υποψιών, τεκμηριωμένων ή μη, ότι ήταν πράκτορες ή υποστηρικτές παλαιστινιακών ένοπλων ομάδων. Οι φυλακισμένοι αποτελούν ένα ευρύ φάσμα ανθρώπων από διαφορετικές περιοχές, με διαφορετικές πολιτικές απόψεις και με ένα μοναδικό κοινό στοιχείο—ότι είναι Παλαιστίνιοι.
Οι μαρτυρίες των κρατουμένων αποκαλύπτουν τα αποτελέσματα μιας εσπευσμένης διαδικασίας κατά την οποία περισσότερες από δώδεκα ισραηλινές φυλακές, στρατιωτικές και πολιτικές, μετατράπηκαν σε ένα δίκτυο στρατοπέδων αφιερωμένων στην κακοποίηση των κρατουμένων. Τέτοιοι χώροι, στους οποίους κάθε κρατούμενος καταδικάζεται σκόπιμα σε σοβαρό, ανελέητο πόνο και ταλαιπωρία, λειτουργούν ως de facto στρατόπεδα βασανιστηρίων.
Η κακοποίηση που περιγράφεται σταθερά στις μαρτυρίες δεκάδων ατόμων που κρατούνται σε διαφορετικές εγκαταστάσεις ήταν τόσο συστηματική, ώστε δεν υπάρχει περιθώριο να αμφισβητηθεί αυτή η οργανωμένη και διακηρυγμένη[4] πολιτική των ισραηλινών αρχών των φυλακών. Η πολιτική αυτή εφαρμόζεται υπό την καθοδήγηση του Υπουργού Εθνικής Ασφάλειας Itamar Ben Gvir, το γραφείο του οποίου εποπτεύει την Ισραηλινή Υπηρεσία Φυλακών (IPS), με την πλήρη υποστήριξη της ισραηλινής κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού Benjamin Netanyahu…
…Όπως αποκαλύπτουν οι μαρτυρίες, η νέα πολιτική εφαρμόζεται σε όλες τις φυλακές και σε όλους τους Παλαιστίνιους κρατούμενους. Μεταξύ των κύριων αρχών της είναι η αμείλικτη σωματική και ψυχολογική βία, η άρνηση ιατρικής περίθαλψης, η πείνα, η στέρηση νερού, η στέρηση ύπνου και η κατάσχεση όλων των προσωπικών αντικειμένων. Η συνολική εικόνα υποδηλώνει κακοποίηση και βασανιστήρια που πραγματοποιούνται σύμφωνα με εντολές, σε πλήρη περιφρόνηση των υποχρεώσεων του Ισραήλ τόσο βάσει του εσωτερικού δικαίου όσο και βάσει του διεθνούς δικαίου.
Σαφής ένδειξη της σοβαρότητας της κατάστασης και της ηθικής υποβάθμισης του ισραηλινού συστήματος φυλακών αποτελεί ο αριθμός των Παλαιστινίων κρατουμένων που έχουν πεθάνει υπό ισραηλινή κράτηση – όχι λιγότεροι από 60. Η έκθεση περιλαμβάνει μαρτυρίες που δόθηκαν στην B’Tselem σχετικά με τρεις από αυτούς τους θανάτους. Ο Thaer Abu ‘Asab, ένας 38χρονος από την Qalqiliyah που κρατούνταν στις φυλακές Negev (Ketziot), βρέθηκε νεκρός στο κελί του στις 18 Νοεμβρίου 2023. Στο σώμα του υπήρχαν σοβαρά σημάδια βίας[5]. Ο ‘Arafat Hamdan, ένας 24χρονος διαβητικός από την Beit Beit Sira, ο οποίος βασιζόταν σε θεραπείες με ινσουλίνη, βρέθηκε νεκρός στο κελί του στις 24 Οκτωβρίου 2023, δύο ημέρες μετά τη σύλληψή του. Οι μαρτυρίες αποκαλύπτουν ότι του αρνήθηκαν την κατάλληλη ιατρική περίθαλψη. Ο Muhammad a-Sabbar, ένας 20χρονος από την πόλη a-Dhahiriyah που είχε μια εντερική ασθένεια που απαιτούσε ειδική διατροφή, πέθανε στις 8 Φεβρουαρίου στις φυλακές Ofer, σύμφωνα με τις μαρτυρίες, λόγω της έλλειψης σωστής διατροφής, της κακής ιατρικής περίθαλψης και της θρασύτατης αδιαφορίας για την κατάστασή του.
Η μετάβαση από αυτό που φαίνεται να ήταν αρχικά αυθόρμητες πράξεις εκδίκησης σε ένα μόνιμο, συστηματικό καθεστώς απογύμνωσης όλων των προστατευτικών μέτρων που αποσκοπούσαν στην προάσπιση και διασφάλιση των πιο βασικών δικαιωμάτων των Παλαιστινίων κρατουμένων κατέστη δυνατή όταν η κυβέρνηση εκμεταλλεύτηκε τις εξουσίες της για να θεσπίσει δρακόντειους, επιβλαβείς “κανονισμούς έκτακτης ανάγκης” και τους εφάρμοσε σε μια θρασύτατη, κατάφωρη παραβίαση πολλαπλών κανόνων και υποχρεώσεων που απορρέουν από το ισραηλινό δίκαιο, το διεθνές δίκαιο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τους νόμους του πολέμου και το ανθρωπιστικό δίκαιο.
Οι παραβιάσεις περιελάμβαναν την εκτεταμένη, συστηματική και παρατεταμένη διάπραξη του εγκλήματος των βασανιστηρίων[6]. Εξίσου σημαντικό είναι ότι με τις ενέργειες αυτές, το Ισραήλ καταπατά τη βασική ανθρώπινη ηθική μαζί με τα πλέον προστατευόμενα ανθρώπινα δικαιώματα των κρατουμένων που βρίσκονται υπό κρατική επιτήρηση.
Οι θεσμοφύλακες του Δικαίου, όπως το Ανώτατο Δικαστήριο και η Κρατική Εισαγγελία, που φαινομενικά είναι επιφορτισμένοι με την τήρηση του κράτους δικαίου και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, έχουν σκύψει το κεφάλι υποτασσόμενοι στην ατζέντα του Ben Gvir και έχουν επιτρέψει να γίνουν οι καταχρήσεις και η πλήρης απανθρωποποίηση αυτών των κρατουμένων προϋπόθεση για τη λειτουργία ολόκληρου του συστήματος. Το αποτέλεσμα είναι ένα σύστημα που ειδικεύεται στα βασανιστήρια και την κακοποίηση, όπου, ανά πάσα στιγμή, πολλές χιλιάδες Παλαιστίνιοι κρατούνται πίσω από τα κάγκελα, οι περισσότεροι χωρίς δίκη, και όλοι σε απάνθρωπες συνθήκες.
[Στη συνέχεια ακολουθούν μαρτυρίες των βασανιστηρίων στα οποία υφίστανται οι κρατούμενοι και αρχειοθέτησή τους κάτω από κατηγορίες όπως ανελέητη σωματική και ψυχολογική κακοποίηση, απουσία και άρνηση ιατρικής περίθαλψης, στέρηση τροφής και λιμοκτονία, συνθήκες υγιεινής και διακοπή παροχής νερού]…..
* * *
Και η περίληψη της Έκθεσης καταλήγει ως εξής:
Το εγχείρημα των φυλακίσεων από το ισραηλινό καθεστώς απαρτχάιντ
Η ιστορία του εγχειρήματος των φυλακίσεων από το Ισραήλ δεν ξεκίνησε στις 7 Οκτωβρίου, ούτε με τον διορισμό του Itamar Ben Gvir ως υπουργού Εθνικής Ασφάλειας. Η σημερινή κατάσταση, όσο τρομακτική και αν είναι, δεν μπορεί να γίνει πλήρως κατανοητή χωρίς να εξεταστεί ο βασικός ρόλος που έχει διαδραματίσει αυτό το πρόγραμμα στην κοινωνική και πολιτική καταπίεση της παλαιστινιακής συλλογικότητας όλα αυτά τα χρόνια.
Το σύστημα των φυλακών είναι ένα από τα πολλά μέσα ελέγχου και καταπίεσης που χρησιμοποιεί το ισραηλινό καθεστώς απαρτχάιντ για να διατηρήσει την εβραϊκή κυριαρχία μεταξύ του Ιορδάνη ποταμού και της Μεσογείου. Για δεκαετίες, το Ισραήλ έχει χρησιμοποιήσει τη φυλάκιση εκατοντάδων χιλιάδων Παλαιστινίων από όλα τα κοινωνικά στρώματα για να υπονομεύσει και να διαλύσει τον κοινωνικό και πολιτικό ιστό που συνδέει τον παλαιστινιακό πληθυσμό. Σύμφωνα με διάφορες εκτιμήσεις, από το 1967, το Ισραήλ έχει φυλακίσει πάνω από 800.000 Παλαιστίνιους άνδρες και γυναίκες από τη Δυτική Όχθη (συμπεριλαμβανομένης της Ανατολικής Ιερουσαλήμ) και τη Λωρίδα της Γάζας, οι οποίοι αντιπροσωπεύουν περίπου το 20% του συνολικού πληθυσμού και περίπου το 40% όλων των Παλαιστινίων ανδρών[7].
Η κλίμακα αυτού του εγχειρήματος φυλακίσεων σημαίνει ότι δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου παλαιστινιακές οικογένειες που τουλάχιστον ένα μέλος τους να μην έχει περάσει από το ισραηλινό σωφρονιστικό σύστημα. Το σχέδιο υποστηρίζεται από την ίδια κατασταλτική λογική που συναντάται και αλλού στο ισραηλινό απαρτχάιντ. Και εδώ, οι Παλαιστίνιοι είναι εντελώς απανθρωποποιημένοι και αντιμετωπίζονται ως μια ομοιογενής, απρόσωπη μάζα, απογυμνωμένη από κάθε ατομική ταυτότητα. Όλοι θεωρούνται “ανθρώπινα ζώα” και “τρομοκράτες” απλώς και μόνο επειδή βρίσκονται πίσω από τα κάγκελα, είτε η κράτησή τους ήταν δικαιολογημένη είτε αυθαίρετη, είτε νόμιμη είτε όχι. Με αυτόν τον τρόπο η κακοποίηση και ο εξευτελισμός τους και η παραβίαση των δικαιωμάτων τους γίνονται επιτρεπτές.
Το πρόγραμμα των φυλακίσεων είναι μια από τις πιο βίαιες και ακραίες εκδηλώσεις του συστήματος ελέγχου του Ισραήλ επί των Παλαιστινίων. Οι αποφυλακισμένοι κρατούμενοι που μίλησαν στην B’Tselem για την παρούσα έκθεση περιέγραψαν ένα ευρύ φάσμα μέτρων που χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο και την καταπίεση. Η αξία των μαρτυριών τους ξεπερνάει την παροχή ενός απολογισμού της τρομακτικής πραγματικότητας μέσα στις ισραηλινές φυλακές και τα κέντρα κράτησης από τις 7 Οκτωβρίου και μετά. Αποτελούν ένα παράθυρο σε μια πολύ ευρύτερη πραγματικότητα.
Με δεδομένη την πολιτική λειτουργία που το σωφρονιστικό σύστημα του Ισραήλ εκπληρώνει, στο πλαίσιο της επιταχυνόμενης απανθρωποποίησης των Παλαιστινίων στην ισραηλινή δημόσια συζήτηση, της ύπαρξης μιας ακροδεξιάς κυβέρνησης, ενός αδύναμου δικαστικού συστήματος που έχει παρασυρθεί από το δημόσιο αίσθημα και ενός υπουργού υπεύθυνου για τις φυλακές που υπερηφανεύεται για την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων—το σύστημα αυτό έχει μετατραπεί σε όργανο για την εκτεταμένη, συστηματική και αυθαίρετη καταπίεση των Παλαιστινίων μέσω βασανιστηρίων.
Οι μαρτυρίες που παρουσιάζονται στην παρούσα έκθεση παρέχουν μια περιγραφή του τρόπου με τον οποίο οι ισραηλινές φυλακές έχουν μετατραπεί σε ένα δίκτυο στρατοπέδων βασανιστηρίων.
Λαμβάνοντας υπόψη τη σοβαρότητα των πράξεων, την έκταση στην οποία παραβιάζονται οι διατάξεις του διεθνούς δικαίου και το γεγονός ότι οι παραβιάσεις αυτές στρέφονται καθημερινά και διαχρονικά κατά του συνόλου του πληθυσμού των Παλαιστινίων κρατουμένων, το μόνο δυνατό συμπέρασμα είναι ότι κατά την εκτέλεση αυτών των πράξεων, το Ισραήλ διαπράττει βασανιστήρια που ισοδυναμούν με έγκλημα πολέμου, ακόμη και με έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.
Απευθύνουμε έκκληση σε όλα τα έθνη και σε όλους τους διεθνείς θεσμούς και φορείς, συμπεριλαμβανομένου του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, να κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να θέσουν άμεσα τέρμα στις βαρβαρότητες που επιβάλλονται στους Παλαιστίνιους από το ισραηλινό σύστημα φυλακών και να αναγνωρίσουν το ισραηλινό καθεστώς που λειτουργεί αυτό το σύστημα ως καθεστώς απαρτχάιντ που πρέπει να τερματιστεί.
________________________________________________________
[1] UΝRWA: Η Υπηρεσία των Ηνωμένων Εθνών για την Ανακούφιση και Εργασία των Παλαιστινίων προσφύγων (United Nations Relief and Works Agency). Από τις 7 Οκτωβρίου και εξής το Ισραήλ έχει δολοφονήσει 202 Παλαιστίνιους εργαζόμενους της UNRWA. Ήταν δάσκαλοι, γιατροί, νοσηλευτές, κοινωνικοί λειτουργοί, μηχανικοί, βοηθητικό προσωπικό, λογιστές και εργαζόμενοι στον τομέα της τεχνολογίας και των επικοινωνιών. Οι εργαζόμενοι στην UNRWA αποτελούν στόχο προτεραιότητας για βασανισμό από τους Ισραηλινούς, προκειμένου να τους κάνουν να ‘ομολογήσουν’ ότι η UNRWA συνδέεται με την Χαμάς ώστε να κοπεί η χρηματοδότηση της οργάνωσης—αυτό π.χ. έκανε η ΕΕ, οι ΗΠΑ, ο Καναδάς και η υπόλοιπη ‘Δύση’.
[2] Στην παρούσα έκθεση, οι όροι “Παλαιστίνιοι έγκλειστοι” και “Παλαιστίνιοι φυλακισμένοι” αναφέρονται σε Παλαιστίνιους κρατούμενους, καταδικασμένους φυλακισμένους και διοικητικούς κρατούμενους που χαρακτηρίζονται από το κράτος ως “κρατούμενοι ασφαλείας”.
[3] Βλέπε HaMoked: Κέντρο για την υπεράσπιση του ατόμου. Μεταξύ των 4.781 κρατουμένων που κρατούνται χωρίς δίκη, 3.379 ορίζονται ως “διοικητικοί κρατούμενοι” και 1.402 ορίζονται ως “παράνομοι μαχητές”.
[4] Ένα τηλεοπτικό ρεπορτάζ του Καναλιού 14 (εβραϊκά) που προβλήθηκε την 1η Φεβρουαρίου 2024 δείχνει μια ξενάγηση στις φυλακές Negev (Ketziot), κατά τη διάρκεια της οποίας ο διοικητής των φυλακών ταξίαρχος Yosef Knipes έδωσε συνέντευξη. Το ρεπορτάζ περιγράφει τις άγριες συνθήκες υπό τις οποίες φυλακίζονται στελέχη της Χαμάς ως αποτέλεσμα της πολιτικής του Υπουργού Δημόσιας Ασφάλειας Itamar Ben Gvir. Βλέπε επίσης, ένα άρθρο (στα εβραϊκά) στην υπερορθόδοξη εφημερίδα “Mishpacha”, το οποίο περιέχει εντυπώσεις από μια επίσκεψη στο Ketziot μετά τις 7 Οκτωβρίου. Ο δημοσιογράφος σημειώνει ότι εντάχθηκε σε μια μονάδα IRF για [να παρακολουθήσει] μια από τις τέσσερις καθημερινές ονομαστικές προσκλήσεις.
[5] Σύμφωνα με διάφορες αναφορές στα μέσα ενημέρωσης, συμπεριλαμβανομένου ενός ρεπορτάζ στην εφημερίδα Haaretz, 19 δεσμοφύλακες της φυλακής Negev (Ketziot) που ήταν ύποπτοι για εμπλοκή στην υπόθεση ανακρίθηκαν για τα φερόμενα αδικήματα της πρόκλησης τραυματισμού, της πρόκλησης βλάβης υπό επιβαρυντικές συνθήκες και της παρεμπόδισης έρευνας. Εξ όσων γνωρίζουμε, κατά τη στιγμή της δημοσίευσης, κανένας από αυτούς δεν έχει διωχθεί ποινικά. Οι αναφορές αναφέρουν επίσης ότι πέντε από τους υπόπτους ήταν μέλη της μονάδας των IRF και ότι είχαν μετατεθεί από τη μονάδα μετά το περιστατικό. Η προσφυγή τους για την αναίρεση της απόφασης απορρίφθηκε στο δικαστήριο.
[6] Η απαγόρευση των βασανιστηρίων αποτελεί έναν από τους ακρογωνιαίους λίθους του διεθνούς δικαίου. Σε αντίθεση με άλλους αποδεκτούς κανόνες σε αυτό το νομικό πεδίο, η απαγόρευση των βασανιστηρίων είναι απόλυτη και κανένα κράτος δεν μπορεί να παρεκκλίνει από αυτήν ή να την αναστείλει σε καιρό ειρήνης, πολέμου ή έκτακτης ανάγκης. Με την πάροδο των ετών, η απαγόρευση αυτή έχει καθιερωθεί ως εθιμικός κανόνας που βαρύνει όλες τις χώρες, τους οργανισμούς και τα πρόσωπα στον κόσμο, ανεξάρτητα από την εφαρμογή οποιασδήποτε συγκεκριμένης διεθνούς συνθήκης.
[7] Βλ: Ben-Natan, Smadar. “Τα όρια του σωφρονιστικού κράτους: Εξετάζοντας το ρόλο της στρατιωτικής φυλάκισης”. Θεωρητική Εγκληματολογία, 2023.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου