 |
| AP Photo/Andrew Medichini |
Αγρια κερδοσκοπία σε βάρος των διψασμένων πολιτών πυροδοτεί η παρατεταμένη ανομβρία στη Σικελία. Η σοβαρή ξηρασία που ταλανίζει τη μεγαλόνησο του ιταλικού Νότου αυτό το καλοκαίρι έχει αποτέλεσμα αρκετοί κάτοικοι να έχουν μείνει χωρίς τρεχούμενο νερό για πάνω από δύο μήνες. Χιλιάδες Σικελοί που ζουν στο κεντρικό τμήμα του νησιού στρέφονται έτσι για την κάλυψη των αναγκών τους σε μη εξουσιοδοτημένους από την πολιτεία ιδιώτες «νερουλάδες» οι οποίοι τους προμηθεύουν νερό με βυτιοφόρα χρεώνοντάς το σε απίστευτα υψηλές τιμές.
Η κατάσταση -που θυμίζει περισσότερο τριτοκοσμική χώρα παρά προηγμένη οικονομία- έρχεται ύστερα από μια τετραετία χαμηλότερων του μέσου όρου βροχοπτώσεων. Σε μια προσπάθεια καλύτερης διαχείρισης των υδάτινων πόρων έως το φθινόπωρο, η ιταλική κυβέρνηση κήρυξε τον Μάιο την περιοχή σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Η κίνηση αυτή ωστόσο δεν έφερε αποτέλεσμα καθώς η κατάσταση επιδεινώθηκε.
Σε δεκάδες πόλεις της κεντρικής Σικελίας το νερό διανέμεται με δελτίο και δεν επαρκεί για τις καθημερινές ανάγκες των πολιτών. Σε αρκετά μέρη η τακτική παροχή νερού είναι μόνο για λίγες ώρες την εβδομάδα ή κάθε δύο εβδομάδες. Χωρίς άλλη εναλλακτική λύση οι κάτοικοι στρέφονται στα βυτιοφόρα των ιδιωτών οι οποίοι αντλούν αρκετές φορές νερό από αμφίβολης ποιότητας ιδιωτικά πηγάδια και χρεώνουν όσο θέλουν. Το μέσο κόστος προμήθειας νερού ενός νοικοκυριού ή επιχείρησης μπορεί να φτάσει τα 300 ευρώ μηνιαίως.
«Κάθε 15 με 20 ημέρες πρέπει να καλώ βυτιοφόρα με νερό για να γεμίσω τις δεξαμενές που έχω στο σπίτι. Το κόστος ενός βυτίου 8.000 λίτρων έχει διπλασιαστεί από πέρυσι περίπου σε 100 ευρώ, το άνοιγμα της βρύσης είναι πια πανάκριβο», δηλώνει σε σχετικό δημοσίευμα του Reuters ο Alberto Micciche, ένας από τους πολλούς διψασμένους Σικελούς που ζει στην περιοχή Poggio Fiorito στα περίχωρα της Caltanissetta. Ας σημειωθεί ότι το συνολικό κόστος ύδρευσης αυξάνεται περαιτέρω όταν προστεθεί και η ηλεκτρική ενέργεια που δαπανάται για την άντληση του νερού από τις δεξαμενές των κατοικιών προς την κουζίνα ή το μπάνιο.
Η έλλειψη νερού δεν είναι κάτι νέο για τους Σικελούς, πολλοί από τους οποίους έχουν δεξαμενές αποθήκευσης βρόχινου νερού στις στέγες των σπιτιών ή υπόγεια. Ωστόσο αυτές δεν επαρκούν καθώς οι ξηρασίες είναι πια όλο και πιο έντονες.
Επισήμως, το νερό θεωρείται στην Ιταλία δημόσιο αγαθό και δεν μπορεί να πωληθεί από ιδιώτες, οι οποίοι μπορούν να έχουν ιδιωτικά πηγάδια αυστηρά για προσωπική τους χρήση.
Μόνο εξουσιοδοτημένα ιδιωτικά βυτιοφόρα μπορούν να διανέμουν το νερό που έχουν αντλήσει από δημόσιες πηγές, χρεώνοντας ένα τέλος μεταφοράς. Και για να γίνει αυτό, πρέπει οι ίδιοι να καταβάλουν μια προμήθεια στην τοπική εταιρεία ύδρευσης. Ωστόσο, οι κανόνες παραβιάζονται συστηματικά, με πιθανούς κινδύνους για τη δημόσια υγεία. Πολλά βυτιοφόρα δεν είναι καταγεγραμμένα και λειτουργούν χωρίς επίβλεψη ή ρύθμιση, παρέχοντας νερό από ανεξέλεγκτες πηγές αβέβαιης ποιότητας. Οι αρχές σε αρκετές πόλεις της Σικελίας έχουν έτσι επιβάλει φέτος πρόστιμα χιλιάδων ευρώ για τη μη εξουσιοδοτημένη διανομή και πώληση μολυσμένου νερού. Ωστόσο το πρόβλημα παραμένει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου