Έγκλημα στα Τέμπη: Ξέσπασμα της Μαρίας Καρυστιανού προς τους “τιποτένιους, που τολμούν να ζυγίζουν αυτόν τον ανθρώπινο πόνο” – Πάνδημη απαίτηση απόδοσης δικαιοσύνης για την τραγωδία των Τεμπών (ΕΙΚΟΝΕΣ)

Πάνδημη απαίτηση απόδοσης δικαιοσύνης για την τραγωδία των Τεμπών

ΜΙΑ ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ, ΕΝΑΣ ΔΡΟΜΟΣ ΧΩΡΙΣ ΓΥΡΙΣΜΟ

- Παγκρήτιες διαστάσεις στην εκδήλωση για το φρικτό σιδηροδρομικό δυστύχημα, που πραγματοποιήθηκε στην πλατεία Μικρασιατών στο Ρέθυμνο

-Μια γροθιά και μια αγκαλιά, κόσμος και συγγενείς των θυμάτων

- Το ξέσπασμα της Μαρίας Καρυστιανού προς τους “τιποτένιους, που τολμούν να ζυγίζουν αυτόν τον ανθρώπινο πόνο”

- Ο συγκλονιστικός χορός του Παύλο Ασλανίδη, που “ράγισε” καρδιές

 

Του Αντώνη Παντινάκη

 

“Σφίγγουμε αγκαλιά τα παιδιά μας, τις φωτογραφίες τους. Και πάμε μπροστά. Όλοι οι γονείς μαζί. Ένα!”. Μια σφιγμένη γροθιά, ένα αβίαστο χτύπημα στο τραπέζι. Μία πρόσκαιρη εκτόνωση της αναμενόμενης συναισθηματικής της φόρτισης. Ο επίλογος της Μαρίας Καρυστιανού, “ψυχής” του Συλλόγου Συγγενών Θυμάτων Τεμπών 2023, μπροστά στο πολυπληθές κοινό του Ρεθύμνου είχε ολοκληρωθεί εν μέσω παρατεταμένου χειροκροτήματος. Άνω τελεία μπήκε επί της ουσίας, γιατί το τέλος του δρόμου όπως έχει ορκιστεί στην κόρη της, θα οριστεί από τους ίδιους τους γονείς των παιδιών που βρήκαν φρικτό θάνατο στη σιδηροδρομική τραγωδία, 19 μήνες πριν.

Μερικά λεπτά νωρίτερα, ο Παύλος Ασλανίδης, με τα χέρια ανοιχτά σαν να αγγίζει στον ουρανό τον γιο και τον πατέρα του τούς οποίους αποχωρίστηκε μέσα σε τέσσερις μέρες εκείνο τον καιρό, χόρεψε το “Γεννήθηκα”, που του αφιέρωσε ο Ψαρογιώργης.

Μια συνέχεια του ταξιδιού προς το φως, για τη διαλεύκανση της υπόθεσης που δεν έπαψε ποτέ να συνταράσσει το πανελλήνιο, ήταν η εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Δευτέρας στην πλατεία Μικρασιατών. Περιλάμβανε πολιτιστικά δρώμενα, ομιλίες και συζήτηση με το κοινό. Συντόνισε ο δημοσιογράφος Παναγιώτης Γεωργουδής.

Η συγκέντρωση του κόσμου ήταν συγκλονιστική και πήρε γρήγορα παγκρήτιες διαστάσεις, με την παρουσία ανθρώπων από τους όμορους νομούς, Χανίων και Ηρακλείου. Σαν να μην ήθελε κανείς να λείψει από αυτή την αδιάκοπη πορεία προς την αποκάλυψη της αλήθειας για την απόδοση δικαιοσύνης, με την τιμωρία όσων ευθύνονται πραγματικά για τον άδικο χαμό 57 συνανθρώπων μας. Αυτός ο δρόμος δεν έχει γυρισμό. Τα μάτια της Μαρίας Καρυστιανού και του Παύλου Ασλανίδη μένουν “καρφωμένα” ψηλά, ενώ η πίστη τους τούς κρατά όρθιους και δυνατούς στη γη, εντείνοντας τη μάχη τους. Η μνήμη των παιδιών τους είναι ο “φάρος” τους.

Το ξέσπασμα της Μαρίας Καρυστιανού: Ο ανθρώπινος πόνος δεν ζυγίζεται!

Εκείνους που προσπαθούν να αμαυρώσουν τον αγώνα τους κατακεραύνωσε η Μαρία Καρυστιανού, που καταφέρθηκε εναντίον όσων μετέρχονται “σκόπιμων μικροτήτων”. “Ακούω συχνά και διαβάζω ακόμη συχνότερα: Στο Μάτι, δεν κάηκαν άνθρωποι; Κάηκαν: Και στο Μάτι, και στα Τέμπη, και αλλού”. Δίχως να θρυμματιστεί εντελώς, η “ραγισμένη” της φωνή έδωσε περαιτέρω πνοή στο ξέσπασμά της: “Το δικό μου παιδί είχε τον ίδιο μαύρο και φρικτό θάνατο με τα παιδάκια και τους ανθρώπους στο Μάτι. Εμένα μου έτυχαν τα Τέμπη. Αλίμονο στους τιποτένιους, που τολμούν να ζυγίζουν αυτόν τον ανθρώπινο πόνο. Είναι χιλιόμετρα μακριά μας. Χιλιόμετρα από οτιδήποτε ανθρώπινο, ιερό και όσιο! Ας ζυγίζουν λοιπόν, όσοι κρατάνε ζυγαριές και δίνουν μαθήματα σωστού πένθους. Εμείς σφίγγουμε αγκαλιά τα παιδιά μας, τις φωτογραφίες τους. Και πάμε μπροστά. Όλοι οι γονείς μαζί. Ένα, προς το φως!

Παλεύοντας στο “τερέν” των συναισθημάτων

Η κα Καρυστιανού μοιράστηκε την αγάπη της για την Κρήτη. Πολλές φορές είχε έρθει στα Χανιά και στο Ηράκλειο, έχοντας υποσχεθεί στον εαυτό της να επισκεφθεί και το Ρέθυμνο. Η υποδοχή που τής επιφυλάχθηκε, την έκανε να νιώσει όμορφα και ζεστά.

“19 μήνες μετά…” αναλογίστηκε. “Παρά τον πόνο και την κούραση, που επίμονα μάς επιβάλλεται παραμένουμε ακλόνητοι στις θέσεις και στο στόχο μας. Σταθεροί και με εμπιστοσύνη σε πείσμα του κακού”.

Η παραίτηση απουσιάζει από τη σκέψη της. “Ζούμε με την εσωτερική δύναμη, με τη λογική αντίδραση που κάθε γονιός αναπτύσσει ενστικτωδώς όταν κινδυνεύει παιδί του. Συνήθως προλαμβάνει, σώζει το παιδί του. Εμείς δεν έχουμε αυτή την πολυτέλεια. Το παιδί δεν υπάρχει. Αυτός ο αγώνας που δίνουμε, για τη δικαίωση των νεκρών μας, είναι ό,τι μάς έχει απομείνει να κάνουμε. Η όποια δικαίωση έρχεται σιγά, αλλά σταθερά”.

Κάθε μέρα αποκαλύψεις, “κάθε μέρα ανακαλύψεις και τερατώδεις συμπτώσεις” όπως ανέφερε, οδηγούν σε συμπεράσματα και βεβαιότητες. “Η δίκη δεν μας απασχολεί να ξεκινήσει βιαστικά. Επιμένουμε και πιέζουμε την ανακριτική διαδικασία να ολοκληρωθεί χωρίς να αρχειοθετηθεί τίποτα από ό,τι ενέχει αποδείξεις και μαρτυρά πρόσωπα και υψηλούς ενόχους, παρά την πολύ μεγάλη αντίσταση.

Κάθε φορά που πλησιάζουμε σε μία ακόμη φρικιαστική αλήθεια, λυγίζουμε. Διότι αναβιώνουμε τη φρίκη που έζησαν τα παιδιά μας, έστω και για λίγο” εξομολογήθηκε.

“Αμέσως μετά επιβιώνουμε, με μόνη σκέψη να φτάσει στο εδώλιο και ο τελευταίος υπαίτιος.

Μπορείτε να φανταστείτε πώς είναι η ζωή ανάμεσα σε αυτό το τερέν συναισθημάτων;

Όμως, όλως παραδόξως καταφέρνουμε και στεκόμαστε όρθιοι”.

“Το αίμα των παιδιών φτάνει για να ξεβρομίσει αυτός ο τόπος”

Η σκέψη ότι “τουλάχιστον κοντεύουμε όλο και πιο πολύ στην πηγή της αλήθειας” δρα ανακουφιστικά. “Αυτός είναι και ο λόγος που η κυβέρνηση βιάζεται να ξεκινήσει η δίκη – φοβούνται περισσότερες αποκαλύψεις. Δεν έχουν καταλάβει ότι αυτή τη φορά τα πράγματα δεν θα πάνε όπως τα φαντάζονται. Το αίμα αυτών των παιδιών είναι παραπάνω από αρκετό για να ξεβρομίσει αυτός ο τόπος!”. Η κα Καρυστιανού στηλίτευσε τα ασταμάτητα λάθη, τα ασταμάτητα παραδείγματα ανεπάρκειας και ανικανότητας. “Πού πήγαν όλα αυτά τα εκατομμύρια που προορίζονταν για τα τρένα; Ποιος τα απολαμβάνει για να κοιμάται στο κρύο μάρμαρο η κόρη μου;” ζήτησε να μάθει επιμόνως.

“Ο κόσμος συνεχίζει και χρησιμοποιεί τα τρένα, από ανάγκη και όχι από εμπιστοσύνη. Όμως δεν είναι ανασφαλή. Όσο μπορείτε, αποφύγετέ τα” συνέστησε.

“Δεν έχει αλλάξει τίποτα, σας κοροϊδεύουν. Και μαζί κι όλους τους υπαλλήλους που κινδυνεύουν κάθε φορά και αναλαμβάνουν οι ίδιοι να σώσουν τους εαυτούς τους, και τους επιβάτες μαζί, στα δρομολόγια του τρόμου, της τύχης και της κλεψιάς που διανύουν τα ελληνικά τρένα.

Τί ελληνικά δηλαδή, μόνο τα χρέη είναι δικά μας”.

Η παθογένεια στο κράτος δεν είναι τωρινή, διευκρίνισε βάλλοντας κατά της κυβέρνησης: “Το 41% έχει αποφασίσει πως το θέμα για τα Τέμπη έχει λυθεί. Τυπική διαδικασία η δίκη. Θα τιμωρηθούν μία χούφτα υπάλληλοι. Το 41% έχει αποφασίσει ότι ο κόσμος μπορεί να πεθαίνει περιμένοντας το ΕΚΑΒ. Το 41% έχει αποφασίσει πως όποιος διαφωνεί με την κυβέρνηση, του επιβάλλει τιμωρία.

Μόνο ένα διαταραγμένο ανεπαρκές άτομο μπορεί να διακρίνει ευκαιρίες για βελτίωση μέσα από θανάτους και πόνο” σχολίασε.

“Θα φτάσουμε ως τα πέρατα, μέχρι να δικαιωθούμε”

“Μόνο η δική μας συλλογική φωνή μπορεί να τους σταματήσει” συνέχισε η κα Καρυστιανού.

“Η αλήθεια είναι ακραία και μακρά πιο σιχαμερή από αυτή που υποθέτετε. Εμπιστευτείτε την καθαρότητα του σκοπού μας, ότι δεν υπερβάλλουμε” ήταν η παρότρυνσή της.

“Κι εμείς έχουμε εκπλαγεί από το μέγεθος της ασυδοσίας και των προστατευτικών μηχανισμών που έχουν εφεύρει για να μην αγγίζονται εντός κι εκτός χώρας. Όλα όμως κάποια στιγμή θα βγουν στο φως. Όλα” κατέστησε σαφές.

“Η δίκη των Τεμπών θα συμβεί σε πολλά και διαφορετικά δικαστήρια” διέβλεψε.

“Έχουμε δρόμο, θα φτάσουμε ως τα πέρατα. Μέχρι το τέλος. Όχι μόνοι μας. Μαζί με εσάς. Ο καθένας μέσα από τη θέση του. Καθένας οφείλει να σταθεί στην καθαρή πλευρά της ιστορίας.

Να συμμετέχει στην προσπάθεια κάθαρσης που έχει ξεκινήσει.

Η κατάσταση δεν επιδέχεται άλλη καθυστέρηση. Για κάποιους έχει ήδη τελειώσει η ζωή” τόνισε, προβάλλοντας το εξής δίλημμα: “Έχουμε φτάσει σε σημείο που ή θα αναλάβουμε την ευθύνη που μας αναλογεί, ή αμέτοχοι και δειλοί θα περιμένουμε το επόμενο κακό να συμβεί.

Το δεύτερο δεν είναι καν επιλογή για εμένα”.

Εξέφρασε τη σιγουριά της πως“δεν θα τολμήσουν να τα βάλουν με τους γονείς και τις μάνες. Θα ηττηθούν, το γνωρίζουν. Θα κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας, με τη βοήθεια όλων των δυνάμεων που έχουμε για ευλογία για να σώσουμε τα παιδιά και τη χώρα μας. Θα αποκαλύψουμε την αλήθεια. Η αλήθεια είναι φως, κι όπου πέφτει φως δεν υπάρχει σαπίλα” υπογράμμισε με νόημα.

Τα πράγματα, “προχωράνε πάρα πολύ αργά, σκοπίμως”, παρατήρησε μιλώντας στα τοπικά ΜΜΕ. “Παραμένουμε, όμως, σταθεροί και πιέζουμε όπως πρέπει. Είμαστε αισιόδοξοι ότι τελικά θα καταφέρουμε και θα τα αποκαλύψουμε όλα, οπότε αναγκαστικά δεν θα μπορέσει παρά να έχει αίσιο τέλος η υπόθεσή μας, με το να αποδοθούν πλήρως σε όλους όσοι εμπλέκονται σε αυτό το έγκλημα οι ευθύνες που τους αναλογούν. Δεν θα σταματήσουμε ποτέ, εάν δεν δικαιωθούμε. Ό,τι βγαίνει από το στόμα μας, είναι πέρα για πέρα αληθινό. Δεν είμαστε τίποτα γι’ αυτούς. Είμαστε μονάχα μία ψήφος που επιθυμούν κάθε τέσσερα χρόνια. Αυτό θα καταλάβουν πως δεν ισχύει πλέον” διεμήνυσε.

“Τα παιδιά μας είναι ο φάρος μας”

Για ανυπαρξία του κράτους δικαίου, έκανε λόγο ο Παύλος Ασλανίδης. “Σε όλες τις μέχρι σήμερα ενέργειές μας, έχουμε απέναντί μας ένα πλήρως διεφθαρμένο σύστημα που ελέγχει σε αφάνταστο βαθμό τα ΜΜΕ και τη δικαιοσύνη” υποστήριξε.

“Εγώ προσωπικά αλλά και οι περισσότεροι από τον Σύλλογο, θέλουμε πολιτικά πρόσωπα στη φυλακή, γιατί αυτοί είναι οι πραγματικοί υπαίτιοι για πολλά δεινά που έχουμε στη χώρα μας” δήλωσε στα τοπικά ΜΜΕ. “Ευελπιστούμε ότι θα γίνει μία δίκαιη δίκη. Ακόμα μαζεύουμε στοιχεία. Όταν θα είμαστε έτοιμοι εμείς οι γονείς, για να πάνε εκεί που πρέπει οι υπαίτιοι, τότε θα ξεκινήσει η δίκη” ξεκαθάρισε, θέτοντας αμείλικτα ερωτήματα στη διάρκεια της τοποθέτησής του: “Πόσο δίκαιος πατέρας θα μπορούσα να αισθάνομαι, άραγε, αν έκανα πως δεν υπήρξε ο Δημήτρης; Πώς ζυγίζεται η δικαιοσύνη; Πώς μετριέται και πώς αποδεικνύεται; Ποιος επέτρεψε στο νομοθέτη να αδικεί, στον δικαστή να παραβλέπει και στον εισαγγελέα να εθελοτυφλεί; Ποιες δυνάμεις αλλοίωσαν τις έννοιες της αλήθειας και της δικαιοσύνης;”.

Η οργή του φτάνει ως τον ουρανό και η πίστη του τον κρατά όρθιο.“Δεν νοείται να υπάρξει ζωή για κανέναν από εμάς χωρίς τη δικαιοσύνη στο “αύριο”. Από τη στιγμή που περπατάμε στο φως , δεν έχει γυρισμό για το σκοτάδι. Εμείς το μόνο που βλέπουμε είναι το φως των παιδιών μας. Ο φάρος μας είναι εκείνα”.

Ο κ. Ασλανίδης κατήγγειλε όσους βάλθηκαν να αποκρύψουν στοιχεία, κατηγορώντας τους για ιεροσυλία. “Το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη είναι μία ξεκάθαρη μαζική δολοφονία αθώων ανθρώπων που εμπιστεύτηκαν το δημόσιο μέσο του σιδηροδρόμου χωρίς να γνωρίζουν ότι το αρμόδιο -δήθεν επιτελικό – κράτος είχε φροντίσει να μην λειτουργεί ούτε ένα σύστημα ασφαλείας, ούτε η φωτοσήμανση ούτε η τηλεδιοίκηση. Το κτήριο της τηλεδιοίκησης στη Λάρισα είχε καεί από το 2019 και δεν φρόντισαν να ξαναλειτουργήσει. Βάφτισαν το έγκλημά τους θυσία· αν έπρεπε να γίνει θυσία, ας επέλεγαν τους εαυτούς τους για το καλό του τόπου.

Η ιεροσυλία που διέπραξαν είναι το δεύτερο μεγαλύτερο έγκλημά τους. Είχαμε μία βιαστική και απόλυτη απόκρυψη στοιχείων από τις πρώτες ώρες του εγκλήματος -μετά από δέκα μήνες βρέθηκε και ταυτοποιήθηκε βιολογικό υλικό από τέσσερις επιβάτες σε δύο διαφορετικά οικόπεδα από τα οποία το ένα είναι ιδιωτικό και μη δηλωμένο στην Εισαγγελία Λάρισας. Είχαμε μοντάζ στα ηχητικά.

Σε χρόνο ρεκόρ με λεφτά που εκταμιεύτηκαν παρανόμως από το Ταμείο Ανάκαμψης ολοκλήρωσαν την “αποκατάσταση του πεδίου”, όπως τη βάφτισε ο τότε Υφυπουργός παρά των πρωθυπουργώ Τριαντόπουλος.

Τελικά κάποιο κόμμα της αντιπολίτευσης, θα αναλάβει την ευθύνη να ζητήσει προανακριτική μετά την ξεκάθαρη πλέον αλλοίωση των στοιχείων από τον τόπο του δυστυχήματος;” αναρωτήθηκε.

“Αν ζούσε ο γιος μου, θα ήμουν πάλι πλάι του όπως σε κάθε του προσπάθεια, σε κάθε του όνειρο, σε κάθε του δυσκολία” πρόσθεσε ακόμα.

“Θα πείσουμε και τους πλέον δύσπιστους”

Στο πάνελ των ομιλητών βρισκόταν και ο Ρεθεμνιώτης Βασίλης Κοκοτσάκης, πραγματογνώμονας-τεχνικός σύμβουλος των συγγενών των θυμάτων στα Τέμπη. “Τον τελευταίο καιρό, από πλευράς ερευνών, νομίζω ότι πάμε εξαιρετικά καλά. Με την έννοια ότι στην προσπάθειά μας συμβάλλουν και ανεξάρτητοι επιστήμονες, έξω από την ομάδα, οι οποίοι επιβεβαιώνουν αυτό που από την αρχή είχαμε τονίσει” σημείωσε.

“Το εάν θα διαλευκανθεί η υπόθεση, δεν εξαρτάται από εμάς. Εμείς κάνουμε ό,τι μπορούμε. Από εκεί και πέρα, θα πρέπει να παλέψουμε πολύ περισσότερο για να πείσουμε αυτούς που πρέπει να πειστούν. Όλοι ελπίζουμε ότι η δικαιοσύνη θα κερδίσει στο τέλος. Με τη συμμετοχή όλο και περισσότερων ανθρώπων, θα κάνουμε και τους πλέον δύσπιστους να σταματήσουν αυτά τα περί θεωριών συνωμοσίας και να ασχοληθούν με την πραγματικότητα. Η οποία πραγματικότητα απέδειξε τελευταία ότι και τα 30 παιδιά τελικά σκοτώθηκαν από τη φωτιά και όχι από τη σύγκρουση”.

Πολιτιστικά δρώμενα

Η βραδιά ξεκίνησε με τον παραδοσιακό χορό Ιερισσού της Χαλκιδικής, Καγκελευτό– ο οποίος ήταν προσαρμοσμένος στην τραγωδία των Τεμπών.

Ακολούθησε ζωντανό μουσικό πρόγραμμα με τη συμμετοχή μεταξύ άλλων των Γιώργη Ξυλούρη ( Ψαρογιώργης ), Σ. Φιλιππάκη, Α. Λεοντίδη και Μ. Τριπολιτάκη.

Ανάμεσα στους καλλιτέχνες/καλλιτεχνικά σχήματα που απέστειλαν μηνύματα στήριξης, τα οποία και διαβάστηκαν, ήταν οι Κοινοί Θνητοί, Γιάννης Αγγελάκας, Αλκίνοος Ιωαννίδης, Δημήτρης Μητσοτάκης, Social Waste, Θραξ Πανκς, Σπύρος Γραμμένος και Πάνος Βλάχος.

Η Κατερίνα Πανδή, καθηγήτρια φυσικής αγωγής και μέλος της Ομάδας Πολιτών, εμπνεύστηκε από τον Καγκελευτό χορό και τον «έδεσε» με στοιχεία από το Έγκλημα των Τεμπών

“Με τη Δάφνη Μάνου ξεκινήσαμε αυτή την προσπάθεια. Συνεχίζουμε να είμαστε οργισμένοι, κι αυτό δεν θα σταματήσει εάν δεν δικαιωθεί ο αγώνας των συγγενών των θυμάτων, εάν δεν τιμωρηθούν αυτοί που πρέπει να τιμωρηθούν. Δεν θέλουμε να ξεχάσουμε. Δεν θα τους αφήσουμε σε ησυχία εάν δεν κάνουν πραγματικά τη δουλειά τους. Η δικαιοσύνη πρέπει να κάνει το “αυτονόητο, και να αποδοθεί!” επισήμανε η κα Πανδή.

“Έχουμε παιδιά που θα μπορούσαν να είναι στο τρένο – το δικό μου παιδί έχει μετακινηθεί με αυτό το τρένο. Έτυχε να μην είναι εκεί. Έτυχε να μην είμαστε κάπου, όπου η αδιαφορία του κράτους ή τα διάφορα συμφέροντα θα στερούσαν τη ζωή μας. Τυχαίνει να είμαστε ζωντανοί σε αυτή τη χώρα. Ισχύει το "κατά τύχη ζούμε". Αυτό πρέπει να σταματήσει. Και δεν θα ξεχάσουμε. Αν ξεχάσουμε είμαστε χαμένοι. Είναι το μεγαλύτερο έγκλημα που έχει γίνει στη χώρα μας”.

• 

  
  

ΠΗΓΗ