Ο
έγκριτος Ισραηλινός δημοσιογράφος Γκιντεόν Λεβί προσπαθεί να αφυπνίσει
τα αντανακλαστικά της ισραηλινής κοινωνίας περιγράφοντας τις κτηνωδίες
στη Γάζα και τη Δ. Όχθη
Σφοδρός επικριτής του Ισραήλ – και ακόμα περισσότερο του Νετανιάχου – για τον διαρκή πόλεμο κατά των Παλαιστινίων, ο Λεβί είναι από τις μειοψηφικές φωνές στη χώρα που μιλούν για κράτος απαρτχάιντ και κατοχή, αλλά τυγχάνει μεγάλης αποδοχής στο εξωτερικό.
«Στην παραφροσύνη της κατοχής, ο επιτιθέμενος είναι το θύμα και το θύμα είναι ο επιτιθέμενος»
Από την αρχή του πολέμου ο Λεβί προειδοποιούσε ότι ο πόλεμος στη Γάζα δεν θα κάνει πιο ασφαλές το Ισραήλ όσο οι Παλαιστίνιοι στερούνται το δικαίωμά τους στην αυτοδιάθεση. Με το νέο του άρθρο περιγράφει τη βαρβαρότητα των τελευταίων ημερών στη Δ. Όχθη, την απανθρωποποίηση των Παλαιστινίων και καυτηριάζει τη στάση των ΗΠΑ που ανησυχούν «για λίγο» μέχρι να τους περάσει ξανά.
«Η παραφροσύνη της κατοχής»
«Στην παραφροσύνη της κατοχής, ο επιτιθέμενος είναι το θύμα και το θύμα είναι ο επιτιθέμενος», αναφέρει χαρακτηριστικά θέλοντας να περιγράψει την κατάσταση που έχει φτάσει σε τέτοιο βαθμό που η ισραηλινή κοινωνία παρακολουθεί στην καλύτερη περίπτωση «απαθής» τα εγκλήματα.
Όπως έχει δηλώσει ο Λεβί σε συνεντεύξεις του, οι μεγαλειώδεις διαδηλώσεις που γίνονται στο Ισραήλ έχουν σαν αίτημα την επιστροφή των ομήρων αλλά από εκεί και πέρα δεν υπάρχει ενδιαφέρον για το τι συμβαίνει με τους Παλαιστίνιους.
Παρακάτω παρουσιάζουμε το άρθρο του Γκιντεόν Λεβί στη Haaretz, που απευθύνεται πια όχι στους ηγέτες και το κατεστημένο της χώρας του αλλά στον λαό της.
Το άρθρο του Λεβί
Την Παρασκευή πραγματοποιήθηκαν 11 κηδείες στον προσφυγικό καταυλισμό της Τζενίν (σσ Δυτική Όθχη). Οκτώ από τους νεκρούς ήταν κάτοικοι του καταυλισμού που σκοτώθηκαν από τον ισραηλινό στρατό- τρεις πέθαναν από φυσικά αίτια. Κανένας από αυτούς δεν μπόρεσε να ταφεί κατά τη διάρκεια των 10 προηγούμενων ημερών, λόγω της βίαιης επιχείρησης του ισραηλινού στρατού στον καταυλισμό. Οι σοροί άλλων πέντε ανθρώπων κατασχέθηκαν από τον στρατό, για τους σκοπούς του.
Το πρωί της Παρασκευής οι IDF αποχώρησαν από τον καταυλισμό, αφού ολοκλήρωσαν την αποστολή που πήρε το σαδιστικό όνομα Επιχείρηση Καλοκαιρινός Καταυλισμός, και οι κάτοικοι άρχισαν να επιστρέφουν σε ό,τι είχε απομείνει από τα σπίτια τους. Ήταν σε κατάσταση σοκ.
Ένας άνδρας δήλωσε το Σάββατο ότι το θέαμα ήταν ακόμη χειρότερο από τις σκηνές καταστροφής μετά την Επιχείρηση Αμυντική Ασπίδα του 2002 (σσ κατά τη διάρκεια της δεύτερης Ιντιφάντα) και ότι η συμπεριφορά των στρατιωτών κατά τη διάρκεια αυτών των 10 τρομερών ημερών ήταν πιο βίαιη και μοχθηρή από ποτέ άλλοτε. Το πνεύμα του πολέμου στη Γάζα έχει γίνει το zeitgeist του στρατού.
Κτηνωδία στην Τζενίν
Ο συνομιλητής μου, Jamal Zubeidi (σσ Παλαιστίνιος) – ο οποίος είχε ήδη χάσει εννέα μέλη της οικογένειάς του στον παλαιστινιακό αγώνα, συμπεριλαμβανομένων δύο από τους γιους του, και ο οποίος την περασμένη εβδομάδα έχασε τον Hamudi, τον γιο του ανιψιού του Zakaria Zabeidi – επέστρεψε για άλλη μια φορά σε ένα κατεστραμμένο σπίτι, όπως και το 2002. Κατά τη διάρκεια των 10 ημερών της επιχείρησης, κρύφτηκε στο σπίτι της κόρης του στο βουνό. Περίπου τα δύο τρίτα των σχεδόν 12.000 κατοίκων του καταυλισμού απομακρύνθηκαν από αυτόν, οδηγούμενοι σε πορείες προσφύγων υπό την επίβλεψη των στρατιωτών, όπως στη Γάζα.
Καθώς οι κάτοικοι της Τζενίν έθαβαν τους νεκρούς τους, οι στρατιώτες πυροβόλησαν και σκότωσαν ένα 13χρονο κορίτσι. Η Bana Laboum πέθανε στο σπίτι της στο χωριό Qaryout, οι κάτοικοι του οποίου προσπάθησαν να αμυνθούν αφού έποικοι έβαλαν φωτιά στα χωράφια τους.
Το θύμα του βιασμού αντιμετωπίζει τον βιαστή του
Οι έποικοι εξεγείρονται, ο στρατός έρχεται και σκοτώνει – Παλαιστίνιους, παραδόξως. «Συγκρούσεις», ονομάζουν τα μέσα ενημέρωσης τα περιστατικά. Το θύμα βιασμού αντιμετωπίζει τον βιαστή του, το θύμα ληστείας τον ληστή του. Στην παραφροσύνη της κατοχής, ο επιτιθέμενος είναι το θύμα και το θύμα είναι ο επιτιθέμενος.
Την ίδια περίπου εποχή, όχι μακριά από το Qaryout, στο χωριό Beita, στρατιώτες σκότωσαν έναν διαδηλωτή – μία Αμερικανίδα ακτιβίστρια για τα ανθρώπινα δικαιώματα, η οποία ήταν επίσης πολίτης της Τουρκίας. Η Aysenur Ezgi Eygi πυροβολήθηκε στο κεφάλι κατά τη διάρκεια διαδήλωσης ενάντια στον άγριο εποικισμό του χωριού Evyatar, που είχε ήδη στοιχίσει τη ζωή σε τουλάχιστον επτά Παλαιστίνιους.
 |
| H Aysenur Ezgi Eygi |
Ο Λευκός Οίκος δήλωσε ότι είναι «βαθιά θορυβημένος από τον τραγικό θάνατο». Αλλά αυτός δεν ήταν ένας «τραγικός θάνατος». Ο Jonathan Pollak, δημοσιογράφος της Haaretz, δήλωσε ότι είδε τους στρατιώτες σε μια ταράτσα: «Είδα τους στρατιώτες να πυροβολούν. … Τους είδα να σημαδεύουν», προσθέτοντας ότι εκείνη τη στιγμή δεν υπήρχαν ενεργές συγκρούσεις. Όσον αφορά τη «βαθιά αναστάτωση» στον Λευκό Οίκο, αυτή θα περάσει γρήγορα.
Ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν δεν κάλεσε την οικογένεια της γυναίκας, όπως κάλεσε την οικογένεια Γκόλντμπεργκ-Πολίν (σσ η οικογένεια του ομήρου που σκοτώθηκε πρόσφατα μαζί με άλλους πέντε στη Γάζα). Η Aysenur Ezgi Eygi δεν ανακηρύχθηκε επίσης ήρωας της Αμερικής, όπως ο Χερς Γκόλντμπεργκ-Πολίν, ο οποίος απήχθη και εκτελέστηκε.
«Άσκηση ρουτίνας»
Το Σάββατο, ο Josh Breiner δημοσίευσε ένα βίντεο που τραβήχτηκε στη φυλακή Megiddo το πρωί των εγκληματικών δολοφονιών, στο οποίο δεκάδες Παλαιστίνιοι κείτονται στο πάτωμα – ξαπλωμένοι, ημίγυμνοι, με τους καρπούς τους δεμένους πίσω από την πλάτη τους – καθώς Ισραηλινοί φρουροί περνούν από μπροστά τους. Ένας από αυτούς κρατάει έναν αστυνομικό σκύλο που περνάει εκατοστά από τα πρόσωπα των κρατουμένων, γαβγίζοντας άγρια.
Η ισραηλινή σημαία κυματίζει πάνω από αυτό το επαίσχυντο θέαμα – ένα δώρο στον Ιταμάρ Μπεν Γκβιρ (σσ ακροδεξιός ισραηλινός υπουργός). Η Ισραηλινή Υπηρεσία Φυλακών καθησύχασε τη χούφτα των εξοργισμένων παρατηρητών: «Είναι μια άσκηση ρουτίνας». Αυτό είναι ρουτίνα. Μια συνηθισμένη ψυχαγωγία των φυλακών, μια τελετή του Σαββάτου για τους σαδιστές φρουρούς.
Όλα αυτά συνέβησαν την Παρασκευή, μια συνηθισμένη μέρα. Το Ισραήλ χασμουρήθηκε. Αναστατώθηκε πολύ περισσότερο από την (εξοργιστική) σύλληψη μιας νεαρής Εβραίας που πέταξε μια χούφτα άμμο στον Μπεν-Γκβίρ παρά από τον θανάσιμο πυροβολισμό μιας μη Εβραίας που είχε τα ίδια κίνητρα αρχών και όχι λιγότερα από τη νεαρή γυναίκα από το Τελ Αβίβ.
Και στα ερείπια του προσφυγικού καταυλισμού της Τζενίν, ο Τζαμάλ Ζουμπεϊντί προσπάθησε να μετρήσει το μέγεθος της ζημιάς στο σπίτι του, το περιεχόμενο του οποίου οι στρατιώτες πέταξαν στο δρόμο. Δεν υπήρχε ρεύμα στον καταυλισμό και το σκοτάδι τον είχε καλύψει. Στα τόσα χρόνια φιλίας μας, δεν είχα ακούσει ποτέ τον Ζουμπεϊντί να ακούγεται πιο απελπισμένος. «Θα επιστρέψουν και θα επιστρέψουμε. Μια νέα γενιά θα έρθει. Δεν θα τελειώσει εδώ», είπε κουρασμένος.
Κοιτάξτε τι συνέβη την Παρασκευή στον προσφυγικό καταυλισμό της Τζενίν, στο Qaryout, στη Beita και στη φυλακή Megiddo – και ίσως μας δείτε, τελικά.
Η ισραηλινή κοινωνία έχει πραγματικά εκπέσει στη σκληρότητα, τη βία και την απάθεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου