 |
Μια καταφανώς εν δυνάμει κερδοφόρα και κυρίως παραγωγική, βιομηχανική δραστηριότητα ξεπουλιέται με διαδικασίες μετασοβιετικής Ρωσίας |
Δεν είναι το πρώτο και δε θα είναι το τελευταίο. Είναι απλώς το πιο πρόσφατο και τόσο εξόφθαλμα ενδεικτικό του τσουνάμι που θα χτυπήσει τον ελληνισμό. Μια καταφανώς εν δυνάμει κερδοφόρα και κυρίως παραγωγική, βιομηχανική δραστηριότητα ξεπουλιέται με διαδικασίες μετασοβιετικής Ρωσίας. Ο ιδιώτης είναι κολλητός του πρωθυπουργικού και του υπουργικού περιβάλλοντος. Η διαπλοκή και η διαφθορά δεν κρύβονται καθώς πλέον περιβάλλονται τον τύπο των γάμων, των κουμπαριών κλπ., εξελισσόμενες σε οργανωμένη κλεπτοκρατία. Τα κέρδη από το νικέλιο θα πηγαίνουν στον ιδιώτη και εν μέρει στους κυβερνητικούς. Το κόστος από τα σύνθετα βιομηχανικά προϊόντα που χρησιμοποιούν το νικέλιο και τα οποία θα συνεχίσουμε να τα εισάγουμε, θα το επωμίζεται ο ελληνικός λαός καθότι το ελληνικό κράτος θα δανείζεται για να μπορεί να τα αγοράζει (το ίδιο και η κάθε μία και κάθε ένας εξ ημών). Οι εργαζόμενοι των σταθερών σχέσεων εργασίας θα γίνουν συμβασιούχοι επισφαλώς εργαζόμενοι και θα χρηματοδοτηθούν για να περάσουν είτε στη σύνταξη είτε στην παροχή χαμηλής προστιθέμενης αξίας υπηρεσιών. Το λες και ορισμό της από-βιομηχανοποίησης και της από-επένδυσης. Το λες και μετασοβιετικό πλιάτσικο.
Και όμως, το ζήτημα δεν είναι μόνο κοινωνικό (κάτι το οποίο θα αρκούσε άλλωστε) αλλά και βαθιά εθνικό. Στην Ουκρανία, τώρα με πολλά χρόνια καθυστέρηση αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι το μετασοβιετικό πλιάτσικο διέλυσε την αμυντική τους ικανότητα και ότι η εξάρτηση από τις ΗΠΑ απλώς φουντώνει την ούτως ή άλλως ενδημική διαφθορά. Στη Ρωσία το κατάλαβαν λίγο πιο νωρίς ότι χρειάζονται εγχώρια παραγωγική δυνατότητα. Στο Ιράν το πήραν είδηση κατά τον οκταετή πόλεμο με το Ιράκ και έκτοτε δεν ξέχασαν το μάθημά τους, με αποτέλεσμα σήμερα όχι μόνο το Ιράν αλλά και η Υεμένη, η Χεζμπολάχ, η Χαμάς να νικούν στο πεδίο της μάχης καθαρά το Ισραήλ των πυρηνικών όπλων.
Τα παραδείγματα είναι πολλά, παρά πολλά: όποιο κράτος έχει δική του, εθνική, παραγωγική βιομηχανία μπορεί να έχει ανάπτυξη, εργασία, κοινωνική σταθερότητα, ασφαλιστικό σύστημα, γεννήσεις και εθνική άμυνα, μεταξύ πολλών άλλων. Δεν θα τα έχει απαραιτήτως όλα αυτά αλλά μπορεί να τα έχει. Όποιο κράτος γίνεται η Disneyland κάθε ιδιώτη, κάθε ληστρικής ιδιωτικοποίησης, κάθε ιδιωτικού μονοπωλίου, μιας διάχυτης, ανεξέλεγκτης διαφθοράς και μετατρέπει τους εργαζομένους του σε μονίμως αγχωμένα, δουλοπρεπή, γκαρσόνια των πλουσίων ξένων και ντόπιων παρακμάζει. Διαλύεται εσωτερικώς και εξωτερικώς. Παλιότερα, αυτές οι πολιτικές ήταν αντικοινωνικές. Σε εποχή παγκοσμίου πολέμου, επιπλέον ωθούν στην εθνική και κοινωνική εξαφάνιση.
Ποια παραγωγική δυνατότητα έχει μια Ελλάδα στην οποία ακόμα και οι τηλεπικοινωνίες του στρατού αποτελούν αρμοδιότητα της DT; Ποιοι θα γεννάνε στη χώρα της 6ήμερης απλήρωτης εργασίας; Τι είδους βιομηχανική πολιτική μπορεί να ασκήσει ένα κράτος που επιλέγει να μοιράζει τα ιμάτιά του στη λεηλασία από τους κολλητούς του (εκάστοτε και κατεξοχήν του νυν) πρωθυπουργού και υπουργών; Τι είδους προσδοκίες μπορούν υπάρχουν όταν στη χώρα μας από την προοπτική των 11 εκατομμυρίων (ούτως ή άλλως πολύ μικρός πληθυσμός) κατεβαίνουμε στη δημογραφική κατάρρευση των 7,5 εκατομμυρίων και όταν το ενεργό εργατικό δυναμικό προβλέπεται να καταρρεύσει από τον ήδη χαμηλό αριθμό των «6.624 χιλ. άτομα το 2023, σε 6.200 χιλ. άτομα το 2030 και σε 4.681 χιλ. άτομα το 2050»;
Ο πλανήτης έχει ήδη εισέλθει εκ νέου στον πρωτεύοντα ρόλο των εθνικών κρατών και οικονομιών. Η παραγωγική δυνατότητα που θα υπακούει σε κάποιου είδους σχεδιασμό αποτελεί το πλέον κρίσιμο οικονομικό μέγεθος. Οι ελληνικές κυβερνήσεις διασφαλίζουν ότι τέτοια δυνατότητα απλώς δεν θα υπάρχει.
Η Ελλάδα καθίσταται ολοένα περισσότερο ένα οικόπεδο τουριστικό και ένα πεδίο βολής, με λίγες διάσπαρτες, παραδομένες σε ληστρικά συμφέροντα, παραγωγικές μονάδες. Σε έναν κόσμο ο οποίος πέραν πάσης αμφιβολίας, ακόμα και για τους πιο ηλίθιους ή για τους πιο δυτικολάγνους, αλλάζει και στον οποίο οι «πλάτες» των δυτικών δεν αρκούν (παρότι και όταν ήταν πιο «σταθερές» κατά βάση «μαχαιριές» πρόσφεραν) η εκμηδένιση της παραγωγικής ικανότητας και του σχεδιασμού αποτελεί τη «βασιλική οδό» (και) προς την εθνική καταστροφή.
***
Γενική απεργία στη Λοκρίδα την Τετάρτη 17 Ιούλη και κλιμάκωση του αγώνα αποφάσισε η μαζική σύσκεψη στη Λάρυμνα (VIDEO - ΦΩΤΟ)
Σε ξεσηκωμό, γενική απεργία στη Λοκρίδα την Τετάρτη 17 Ιούλη και συγκέντρωση στις 10:30πμ, στην πύλη του εργοστασίου της ΛΑΡΚΟ στη Λάρυμνα για να μην περάσουν οι απολύσεις, να μην ερημώσουν τα χωριά τους καλούν οι εργαζόμενοι, τα Σωματεία τους και οι λαϊκοί φορείς της Λοκρίδας, απαντώντας αποφασιστικά και δυναμικά και προετοιμάζοντας την κλιμάκωση του αγώνα τους.
Για την πρόθεση της κυβέρνησης και του ειδικού διαχειριστή να προχωρήσουν άμεσα στις απολύσεις όλων των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ την Τρίτη 16 Ιούλη, οι εργαζόμενοι, τα Σωματεία τους και οι εκπρόσωποι των συνδικάτων και λαϊκών φορέων της Λοκρίδας ενημερώθηκαν το μεσημέρι του Σαββάτου λίγο πριν ξεκινήσει η σύσκεψη στον οικισμό της Λάρυμνας για το συντονισμό και κλιμάκωση του αγώνα.
Στη σύσκεψη αποφασίστηκε να δοθεί δυναμική αγωνιστική απάντηση στην κυβέρνηση με την 24ωρη γενική απεργία την Τετάρτη 17 Ιούλη και τη συγκέντρωση στο εργοστάσιο της Λάρυμνας. Τονίστηκε ότι την Τετάρτη θα πρέπει να επικρατήσει ξεσηκωμός σε ολόκληρη την περιοχή, να κλείσουν καταστήματα, να νεκρώσουν εργοστάσια και επιχειρήσεις.
Τονίστηκε επίσης η ανάγκη καθημερινής παρουσίας στην πύλη του εργοστασίου, ενώ σχεδιάστηκαν μια σειρά πολύμορφες αγωνιστικές παρεμβάσεων.
Επίσης τη Δευτέρα 15 Ιούλη θα γίνει παράσταση διαμαρτυρίας και συνάντηση με την ειδική διαχείριση και στη συνέχεια γενική συνέλευση του Σωματείου εργαζομένων στη έδρα της ΛΑΡΚΟ στην Αθήνα.
Στη σύσκεψη, από κοινού, οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ, οι εκπρόσωποι συνδικάτων, οι βιοπαλαιστές αγρότες και επαγγελματίες της Λοκρίδας, αποφάσισαν την κλιμάκωση του αγώνα για να μην περάσουν οι απολύσεις. Εκπρόσωποι των λαϊκών φορέων της Λοκρίδας δήλωσαν στο πλευρό των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ σε κάθε αποφασή τους, τονίζοντας ότι ο αγώνας αυτός είναι και δικός τους αγώνας, καθώς αφορά την επιβίωση ολόκληρης της περιοχής.
Μάλιστα οι εκπρόσωποι του Σωματείου στα μεταλλεία της ΛΑΡΚΟ στον Άγιο Ιωάννη Βοιωτίας, ενημέρωσαν στη σύσκεψη ότι το πρωί του Σαββάτου, μετά από βραχυκύκλωμα σε γεώτρηση των εγκαταστάσεων εκδηλώθηκε πυρκαγιά, η οποία αντιμετωπίστηκε και δεν πήρε επικίνδυνες διαστάσεις, χάρη στην έγκαιρη παρέμβαση των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ. Ένα ακόμη περιστατικό που έρχεται να δικαιώσει με το χειρότερο τρόπο τους κινδύνους που αναδεικνύουν οι εργαζόμενοι.
«Δεν έχουμε πει την τελευταία μας λέξη. Με αποφασιστικότητα και ενότητα, με συσπείρωση στα σωματεία μας και όπλο την πλατιά αλληλεγγύη συνεχίζουμε τον αγώνα και κλιμακώνουμε», τόνισε ο Παναγιώτης Πολίτης, ενημερώνοντας στη συντονιστική σύσκεψη για τις τελευταίες εξελίξεις και το τελεσίγραφο των απολύσεων για την Τρίτη που τους έδωσε ο ειδικός διαχειριστής.
Σημείωσε ότι μπροστά σε αυτή την εξέλιξη θα πρέπει άμεσα να σημαίνει ξεσηκωμός στα χωριά γύρω από το εργοστάσιο και τις άλλες εγκαταστάσεις της ΛΑΡΚΟ και με ψυχραιμία να οργανωθεί η δυναμική αντίσταση και η υπεράσπιση των οικογενειών και του τόπου τους. Υπογράμμισε ότι οι εργαζόμενοι παραμένουν στις εργασίες και τα σπίτια τους με τον ηρωικό αγώνα που δίνουν εδώ και πάνω από 4,5 χρόνια και τόνισε ότι η ενότητα και η αγωνιστικότητα θα πρέπει να διατηρηθεί μπροστά σε οποιαδήποτε εξέλιξη.
Προσδιόρισε ότι ξεκινάει μια νέα φάση του αγώνα, ακόμη πιο απαιτητική, τονίζοντας την ανάγκη να διατηρηθεί ψηλά η ενότητα και ο συντονισμός με τους συναδέλφους στις περιοχές που δραστηριοποιείται η ΛΑΡΚΟ, με τους βιοπαλαιστές αγρότες και επαγγελματίες, με τα λαϊκά νοικοκυριά, ώστε να μην περάσουν η μοιρολατρία και η διάσπαση.
Επισήμανε παράλληλα ότι η κυβέρνηση, αξιοποιώντας την απόφαση του δικαστηρίου να απορρίψει τα ασφαλιστικά μέτρα για να μην προχωρήσουν οι απολύσεις, αδιαφορεί για τις τεράστιες επιπτώσεις στις τοπικές κοινωνίες και οι οποίες είναι ήδη ορατές, αλλά και για τον κίνδυνο βιομηχανικού ατυχήματος και άλλους κινδύνους, όπως εκδήλωση πυρκαγιάς, που θα προκύψουν μετά την απομάκρυνση των εργαζομένων.
Τα υψηλά αγωνιστικά αντανακλαστικά των εργαζομένων επισήμανε ο Κώστας Σαμαράς, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων στην έδρα της ΛΑΡΚΟ στην Αθήνα, υπογραμμίζοντας ότι οι μεγάλες κινητοποιήσεις του προηγούμενου διαστήματος αποτελούν παρακαταθήκη για τη συνέχιση του αγώνα και νέα δυναμική απάντηση στα τελεσίγραφα της κυβέρνησης και του ειδικού διαχειριστή.
Τη στήριξη και σε αυτή τη νέα φάση του αγώνα εξέφρασαν στη σύσκεψη εκπρόσωποι των εμπόρων και επαγγελματιών της περιοχής, από εκπροσώπους συνδικάτων της Λοκρίδας, αλλά και από αντιπροσωπεία του Εργατικού Κέντρου Λαμίας.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου