Έγκλημα της Πύλου: Ποιος φοβάται τη διερεύνηση των πραγματικών δεδομένων για την Πύλο;

Η ανακρίτρια κλείνει την δικογραφία για τους Εννέα της Πύλου, έχοντας απορρίψει συνοπτικά όλα τα αιτήματα της υπεράσπισης για αποδεικτικά στοιχεία

 

Λουκάς Σταμέλλος

Με την απόρριψη από την ανακρίτρια όλων των αιτημάτων της υπεράσπισης για τη συλλογή και διερεύνηση σημαντικών αποδεικτικών στοιχείων, τα οποία άπτονται των πραγματικών γεγονότων γύρω από το έγκλημα της Πύλου, περατώνεται τυπικά η ανάκριση. Έτσι, η δικογραφία περνάει στα χέρια του εισαγγελέα για την αξιολόγησή της και τη σύνταξη της σχετικής πρότασης για την παραπομπή ή μη των εννέα κατηγορουμένων, που είναι ήδη προφυλακισμένοι στις φυλακές Ναυπλίου και Αυλώνα.

Αν και η εισαγγελική αρχή έχει ήδη δώσει αρνητικά δείγματα γραφής, με ένα αντιφατικό και παράλογο σκεπτικό στην απόρριψη της προσφυγής των εννέα κατά της προσωρινής τους κράτησης, ο εισαγγελέας έχει τη δυνατότητα να λάβει υπ’ όψη την προφανή έλλειψη στοιχείων και να προτείνει στο Δικαστικό Συμβούλιο να επιστρέψει η δικογραφία στη φάση της ανάκρισης για τη συλλογή των στοιχείων που λείπουν. 

Ακόμα κι αν δεν συμβεί κάτι από τα παραπάνω, το Συμβούλιο μπορεί να διατάξει τη διενέργεια συμπληρωματικής ανάκρισης, παρά την εισαγγελική πρόταση, όπως άλλωστε έχει συμβεί σε άλλες υποθέσεις, με πρόσφατο παράδειγμα τη δολοφονία του Νίκου Σαμπάνη.

Απορρίπτοντας κάθε αίτημα για αποδεικτικά στοιχεία

Η Ανακρίτρια του Α´ Τμήματος Πλημμελειοδικών Καλαμάτας απέρριψε με μια συνοπτική αιτιολόγηση που δεν αντέχει σε πραγματικά επιχειρήματα το αίτημα των κατηγορουμένων για συμπληρωματικές αποδείξεις που αφορούσε τριάντα σημεία.

Συνοπτικά, μεταξύ άλλων, οι κατηγορούμενοι με το αίτημά τους ζητούσαν:

• Επιπλέον καταθέσεις από τους 95 επιζώντες του ναυαγίου – πέρα δηλαδή από τους μόλις 9 μάρτυρες από τους οποίους πήρε προανακριτικές καταθέσεις το Λιμενικό Σώμα υπό αμφισβητούμενες συνθήκες
• Όλα τα στοιχεία που θα έπρεπε να υπάρχουν και δεν υπάρχουν, τα οποία αφορούν σε επίσημες και ανεπίσημες επικοινωνίες, τόσο των υπηρεσιών μεταξύ τους, όσο και του κυβερνήτη του ΠΠΛΣ 920 με τον αρμόδιο θάλαμο επιχειρήσεων.
• Τη συλλογή των στοιχείων για συγκεκριμένα εναέρια μέσα που έχουν εντοπιστεί να επιχειρούν στην περιοχή κατά την ημέρα που προηγήθηκε του ναυαγίου
• Την εξέταση των συσκευών κινητής τηλεφωνίας τα οποία το Λιμενικό Σώμα αφαίρεσε από τους διασωθέντες και «βρέθηκαν» ενάμιση μήνα αργότερα, «ξεχασμένα» πάνω στο ΠΠΛΣ 920 και παραδόθηκαν, κατόπιν, στο Λιμεναρχείο Κυθήρων

Παρόλο που τα παραπάνω στοιχεία ζητήθηκαν επειδή ακριβώς δεν υπάρχουν ή υπάρχουν με σοβαρές ελλείψεις στη δικογραφία που έχει σχηματιστεί, η ανακρίτρια θεώρησε – με απλά λόγια – ότι όλα αυτά δεν έχουν κάποια ιδιαίτερη σημασία. Αξίζει να σημειωθεί ότι η ανακρίτρια, για τη σωρηδόν απόρριψη των 25 από τα 30 σημεία του αιτήματος αποδείξεων, επικαλείται τη δικογραφία που σχηματίζεται στο Ναυτοδικείο Πειραιά για τις ευθύνες του κυβερνήτη και του πληρώματος του ΠΠΛΣ 920 σχετικά με την πρόκληση του ναυαγίου. Αντί, δηλαδή, να συνεργαστεί με το Ναυτοδικείο, χρησιμοποιεί την παράλληλη δικαιοδοσία του για να αποποιηθεί τις ευθύνες της.

Business as usual?

Η εξέλιξη αυτή μπορεί να διαβαστεί στο πλαίσιο λειτουργίας μιας βιομηχανίας παραγωγής αντίστοιχων δικογραφιών, όπως έχει καταδειχθεί και σε πρόσφατη έρευνα για την «κατασκευή διακινητών» με βάση 81 δικαστικές υποθέσεις που αφορούν πρόσφυγες και μετανάστες.

Υπό το φως, μάλιστα, της παράλληλης δικογραφίας στο Ναυτοδικείο Πειραιά για το πλήρωμα του ΠΠΛΣ 920, μπορεί να θεωρηθεί ότι αυτή η άρνηση συλλογής αποδείξεων εντάσσεται στο πλαίσιο ενός άτυπου «αγώνα δρόμου» της ανακριτικής και της εισαγγελικής αρχής στην Καλαμάτα.

Ποιος είναι ο σκοπός αυτής της επίσπευσης ενώ, μάλιστα, η υπόθεση στο Ναυτοδικείο προχωράει με εξαιρετικά αργούς ρυθμούς; Επιδιώκεται μια καταδίκη, χωρίς στοιχεία, των εννέα ναυαγών ως δήθεν «διακινητών», προκειμένου να μπορέσουν οι άνδρες του Λιμενικού να την επικαλεστούν για να απαλλαχθούν από τις δικές τους ευθύνες;