Τεχνικοεπαγγελματική εκπαίδευση κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της καπιταλιστικής αγοράς
Με τις ψήφους της ΝΔ και του φασιστικού κόμματος των Σπαρτιατών, το νομοσχέδιο για την τεχνικοεπαγγελματική εκπαίδευση (τίτλος: «Ενίσχυση του Εθνικού Συστήματος Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης») πέρασε από την Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής.
Τρία χρόνια έχουν περάσει από την ψήφιση του νόμου 4763/2020 για την τεχνικοεπαγγελματική εκπαίδευση, με τον οποίο η Κεραμέως επιχειρούσε να προσθέσει νέο λούστρο στην ΤΕΕ, ώστε να την καταστήσει περισσότερο «ελκυστική» για τα παιδιά της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Ο νόμος αποτελούσε έκφραση της διαχρονικής αγωνίας της αστικής τάξης να περιοριστεί δραστικότατα η ιστορικά διαμορφωμένη τάση της νεολαίας της εργαζόμενης κοινωνίας στην Ελλάδα για πανεπιστημιακή μόρφωση, που έχει γιγαντωθεί τις τελευταίες δεκαετίες. Ηταν δε, ο άλλος βραχίονας αυτής της προσπάθειας, που στο Γενικό Λύκειο παίρνει σάρκα και οστά με τους αμέτρητους ταξικούς φραγμούς (Τράπεζα θεμάτων, Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, μείωση «κλειστού αριθμού» εισακτέων, πανελλαδικές εξετάσεις).
Ο νόμος Κεραμέως αποτελεί τη βάση πάνω στην οποία τώρα ο Πιερρακάκης στήνει το νέο νομοσχέδιο για να βαθύνει ακόμη παραπέρα την εξάρτηση της τεχνικοεπαγγελματικής εκπαίδευσης από το κεφάλαιο και την καπιταλιστική αγορά, να της δώσει σάρκα και οστά και να συγκεκριμενοποιήσει τους τρόπους με τους οποίους θα πετσοκοπούν οι δαπάνες του κράτους για την στήριξη της δημόσιας ΤΕΕ.
Το ταξικό πρόσημο του νομοσχεδίου φρόντισαν να δώσουν ακόμη και σε συμβολικό επίπεδο Μητσοτάκης και Πιερρακάκης με σόου παρουσίασής του στο Πρότυπο ΕΠΑΛ Περάματος, τον Δεκέμβρη του 2023. Το μήνυμα ήταν σαφές: Τα παιδιά των εργατών, των λαϊκών οικογενειών, είναι παιδιά ενός «κατώτερου θεού». Ως εκ τούτου δεν μπορούν να ονειρευτούν ούτε έχουν ελπίδα να επιλέξουν σπουδές στα ΑΕΙ. Η μόνη διέξοδος που έχουν είναι η Επαγγελματική Εκπαίδευση και Κατάρτιση.
Χαρακτηριστική της αγωνίας της κυβέρνησης, ότι τα παιδιά αυτά δεν προτιμούν, στο βαθμό που επιθυμεί το σύστημα, την ΤΕΕ, ήταν η αποστροφή της ομιλίας του εισηγητή της ΝΔ Εμμανουήλ Κόνσολα στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων.
Ανέφερε ότι στην Ελλάδα καταγράφεται ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά συμμετοχής μαθητών στην επαγγελματική κατάρτιση. Και ότι υπάρχει σαφής υστέρηση έναντι του ευρωπαϊκού μέσου όρου. Το ποσοστό στη χώρα μας είναι 33,8%, ενώ ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι 48,7%.
Επίσης, ότι το 33,3% των νέων ηλικίας 25 έως 29 ετών, που είναι απόφοιτοι σχολών επαγγελματικής εκπαίδευσης, είναι άνεργοι και δεν έχουν δυνατότητα «επανακατάρτισης» ή ακόμα και δια βίου μάθησης.
Τα είπε αυτά ο νεοδημοκράτης εισηγητής, ωθούμενος από μία και μοναδική έγνοια: να κατευθυνθεί η νεολαία της εργατικής τάξης στην ΤΕΕ ώστε να ανακοπεί η τάση για πανεπιστημιακές σπουδές, που επειδή διαμορφώνουν αναπτυγμένες προσωπικότητες με γνώσεις και δεξιότητες μπορεί να υποσκάψουν τη σταθερότητα του καπιταλιστικού συστήματος, πυροδοτώντας όνειρα για καλύτερες δουλειές, αμοιβές και συνθήκες εργασίας. Και όχι γιατί βασίζεται στα δεδομένα της Ελλάδας του μέσου επιπέδου καπιταλιστικής ανάπτυξης και στο γεγονός ότι τα προγράμματα της λεγόμενης «επανακατάρτισης» εξυπηρετούν το σκοπό του καμουφλαρίσματος της ανεργίας και του προσεταιρισμού ευρωπαϊκών κονδυλίων που γεμίζουν τις «τσέπες» των ημετέρων.
Η ταξική ουσία του νομοσχέδιου ξεπήδησε καθαρά και από τις τοποθετήσεις του ΣΕΒ και των μεγαλοξενοδόχων, οι εκπρόσωποι των οποίων έπλεξαν το εγκώμιο του νομοσχέδιου.
Η μεν εκπρόσωπος του ΣΕΒ ζήτησε άμεση εφαρμογή χωρίς καθυστερήσεις, αναβάθμιση με κάθε τρόπο της εικόνας των ΙΕΚ στην κοινωνία και την αγορά εργασίας, μεγαλύτερη εκπροσώπηση της αγοράς (τοπικά επιμελητήρια, περιφερειακοί και κλαδικοί σύνδεσμοι επιχειρήσεων, κλαδικά συμβούλια δεξιοτήτων, κ.λπ.) στα Συμβούλια των Κ.Ε.Ε.Κ. (Κέντρα Επαγγελματικής Εκπαίδευσης Κατάρτισης), διασφάλιση της πρακτικής άσκησης στα ΕΠΑΛ με ενεργό και ουσιαστικό ρόλο των επιχειρήσεων στο σχεδιασμό και την εφαρμογή της και ενδυνάμωση του ρόλου των Σ.Π.Α.Ε. (Συμβούλια Σύνδεσης με Παραγωγή και Αγορά Εργασίας) ώστε να μπορούν να υλοποιούν δράσεις διασύνδεσης επαγγελματικής εκπαίδευσης με την τοπική αγορά εργασίας και βεβαίως διπλασιασμό των μελών των «κοινωνικών εταίρων» στα διάφορα Συμβούλια.
Ο δε εκπρόσωπος του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων δήλωσε ότι χρειάζεται να δοθεί ιδιαίτερη βαρύτητα στην ευελιξία, στην κινητικότητα και στις συνέργειες όλων των εμπλεκόμενων φορέων και ότι ο Σύνδεσμος και το Ινστιτούτο του ΣΕΤΕ θα συνεχίσουν να είναι υποστηρικτές κάθε προσπάθειας αναβάθμισης του προφίλ της ΤΕΕ. Ανέφερε επίσης ότι έχουν συμμετάσχει σε συνεργασία με τους υπόλοιπους «κοινωνικούς εταίρους» στο έργο επικαιροποίησης των οδηγιών κατάρτισης και το πρόγραμμα σπουδών των ΙΕΚ.
Τα νέα βαφτίσια των ΙΕΚ
Με το νομοσχέδιο Πιερρακάκη τα ΙΕΚ βαφτίζονται σε Σ.Α.Ε.Κ. (Σχολές Ανώτερης Επαγγελματικής Κατάρτισης). Πρόκειται για έναν βαρύγδουπο τίτλο χωρίς ουσία.
Η πραγματική «αναβάθμιση» των ΙΕΚ έγινε μέσω του λουκέτου στα δημόσια ΙΕΚ που έχουν λιγότερους από 250 σπουδαστές σε Αθήνα, Πειραιά και Θεσσαλονίκη και 100 στην υπόλοιπη Ελλάδα (εκτός παραμεθόριων περιοχών) και της παράδοσης των σπουδαστών στους ιδιώτες εμπόρους του είδους.
Οργανώνονται στους τομείς α) Επαγγελματικής κατάρτισης και β) Επαγγελματικής Ανάπτυξης και Συμβουλευτικής. Ο τομέας Επαγγελματικής Ανάπτυξης και Συμβουλευτικής αποτελείται από τα Γραφεία Επαγγελματικής Ανάπτυξης και Σταδιοδρομίας (Γ.Ε.Α.Σ.) των Σ.Α.Ε.Κ., στις αρμοδιότητες των οποίων περιλαμβάνεται και «η συνεργασία με τις αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού ή συναρμόδιων υπουργείων ή ν.π.δ.δ., ινστιτούτων κοινωνικών εταίρων και επαγγελματικών φορέων…», η «διασύνδεση με επιχειρήσεις υποδοχής και η παρακολούθηση της εξέλιξης της πρακτικής άσκησης των καταρτιζόμενων» και «η καθοδήγηση και συμβουλευτική στην ανάπτυξη επιχειρηματικών δράσεων και εγχειρημάτων από καταρτιζόμενους και αποφοίτους».
Για να δοθεί, μάλιστα η εντύπωση ότι τα βαφτίσια δεν είναι κενά περιεχομένου, στο άρθρο 8, που αναφέρεται στη διάρκεια φοίτησης, προβλέπεται ότι «Η επαγγελματική κατάρτιση στις Σ.Α.Ε.Κ. ξεκινά κατά το χειμερινό ή εαρινό εξάμηνο, διαρκεί κατ’ ελάχιστον τέσσερα (4) και δεν δύναται να υπερβαίνει τα έξι (6) συνολικά εξάμηνα, σύμφωνα με τους Οδηγούς Κατάρτισης της ειδικότητας, συμπεριλαμβανομένης σ’ αυτά της περιόδου πρακτικής άσκησης ή μαθητείας». Η αντίστοιχη πρόβλεψη στο νόμο 4763/2020 (άρθρο 25) ήταν: «Η επαγγελματική κατάρτιση στα Ι.Ε.Κ. ξεκινά κατά το χειμερινό ή εαρινό εξάμηνο, διαρκεί κατ’ ελάχιστον τέσσερα (4) και δεν δύναται να υπερβαίνει τα πέντε (5) συνολικά εξάμηνα,… συμπεριλαμβανομένης σ’ αυτά της περιόδου πρακτικής άσκησης ή μαθητείας».
Η νέα πρόβλεψη για 6 εξάμηνα (δυόμισι χρόνια συν ένα εξάμηνο πρακτική άσκηση, φαινομενικά δηλαδή τρία χρόνια) μπήκε για να «δέσει» στη συνέχεια με την ισοτιμία με τις Ανώτερες Καλλιτεχνικές Σχολές (Δραματικές, Σχολές Χορού), όπου η διάρκεια φοίτησης είναι τρία χρόνια, ως προς τα προσόντα διορισμού σε φορείς του Δημοσίου του ΠΔ 85/2022. Γι’ αυτό και στο άρθρο 4, παράγ. 2 προστέθηκε στο νομοσχέδιο που κατατέθηκε στη Βουλή (σ.σ. δεν υπήρχε στη διαβούλευση) ότι «Ο απολυτήριος τίτλος που παρέχουν (τα ΣΑΕΚ) είναι προσόν διορισμού στην εκπαιδευτική κατηγορία Δ.Ε., σύμφωνα με το π.δ. 85/2022 (Α΄232)».
Θυμίζουμε ότι με το ΠΔ 85/2022, οι απόφοιτοι των Ανώτερων Καλλιτεχνικών Σχολών υποβιβάστηκαν από την κατηγορία ΤΕ (Τεχνολογικής Εκπαίδευσης) στην κατηγορία ΔΕ (Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης) και τα πτυχία τους εξισώθηκαν με το απολυτήριο Λυκείου. Η υπενθύμιση της ισχύος του ΠΔ 85 φανερώνει ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη ουδέποτε έκανε πίσω από την κατάπτυστη απόφασή της και ότι όλες οι μεθοδεύσεις με την τροπολογία 1565/2023 και το κουρελόχαρτο της ΚΥΑ της απάτης με την οποία θεσμοθετούσε δήθεν «ειδική μισθολογική κλίμακα Καλλιτεχνικού Εργου», ήταν για να ριχτεί στάχτη στα μάτια του μαζικού, μαχητικού καλλιτεχνικού κινήματος που συντάραξε τη χώρα. Είναι δε ακόμη ένα «κεντρί» για να εγερθεί και πάλι το κίνημα των καλλιτεχνών διεκδικώντας εδώ και τώρα επιστροφή στην κατηγορία ΤΕ για όλους και κατάργηση του ΠΔ 85/2022.
Στο πλαίσιο των Σ.Α.Ε.Κ. δημιουργείται επίσης Ηλεκτρονική Πύλη Ενημέρωσης των Γραφείων Επαγγελματικής Ανάπτυξης και Σταδιοδρομίας (Γ.Ε.Α.Σ.), το «ζουμί» της οποίας, πέρα από τις φανφάρες για ενημέρωση των ενδιαφερόμενων για ποιες ειδικότητες έχουν «απορρόφηση» στην αγορά εργασίας -λες και η μεγάλη ανεργία ειδικά στους νέους οφείλεται στο μη επαρκές εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό- είναι η αναζήτηση από τις επιχειρήσεις νέων εκμεταλλευόμενων σε θέσεις «πρακτικής άσκησης» και «μαθητείας» ή και εργασίας (κατά κανόνα επισφαλούς).
Κέντρα Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης (Κ.Ε.Ε.Κ)
Αποτελούν τη νέα βασική δομή διοίκησης της τεχνικοεπαγγελματικής εκπαίδευσης που έχει ως αποστολή «την ενίσχυση της σύζευξης της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης (Ε.Ε.Κ.) με την αγορά εργασίας, καθώς και με τις ανάγκες και την ιδιαίτερη φυσιογνωμία της τοπικής κοινωνίας και οικονομίας».
Η μεγαλύτερη σύνδεση της τεχνικοεπαγγελματικής εκπαίδευσης με τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις και την αγορά κλίνεται σε όλες τις πτώσεις.
Γι΄αυτό και στο Συμβούλιο Κέντρων Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης, που αποφασίζει και για την αναστολή, κατάργηση ή και πρόβλεψη για νέες ειδικότητες, σύμφωνα με τις περιστασιακές ανάγκες της αγοράς, συμμετέχουν και «εκπρόσωποι των Επιμελητηρίων της οικείας περιφερειακής ενότητας».
Για την ίδρυση Κ.Ε.Ε.Κ. απαιτούνται: Υποχρεωτικά, 1 δομή επαγγελματικής εκπαίδευσης [Πρότυπο Επαγγελματικό Λύκειο-Π.ΕΠΑ.Λ., ή Επαγγελματικό Λύκειο – ΕΠΑ.Λ.), 1 Εργαστηριακό Κέντρο (Ε.Κ.)., και τουλάχιστον μία (1) εκ των ακόλουθων δομών: Επαγγελματική Σχολή Κατάρτισης (Ε.Σ.Κ.) και Σχολή Ανώτερης Επαγγελματικής Κατάρτισης (Σ.Α.Ε.Κ.), που είναι η νέα ονομασία του ΙΕΚ.
Επιπλέον, στα Κ.Ε.Ε.Κ. δύναται να παρέχεται το Μεταλυκειακό Ετος-Τάξη Μαθητείας, το οποίο εντάσσεται στο Επίπεδο 5 του Ε.Π.Π..
Ο Πιερρακάκης δήλωσε ότι σχεδιάζεται να δημιουργηθούν 60 Κ.Ε.Ε.Κ. στα οποία έδωσε τον βαρύγδουπο όρο campus (!) για να παραπέμπει σε κάτι πολύ… αναβαθμισμένο, καθώς χρησιμοποιείται κυρίως για τα πανεπιστήμια.
Κοντολογίς, επιχειρείται το συμμάζεμα όλων των μορφών Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης σε ένα χώρο για να διευκολύνει α) την προσπάθεια για περαιτέρω μείωση της χρηματοδότησης, αφού η μια δομή θα αλληλοσυμπληρώνει την άλλη με κατάργηση των επικαλύψεων σε ειδικότητες, κοινή χρήση των εργαστηρίων, του προσωπικού, κ.λπ και β) την παρέμβαση της «αγοράς». Οι καπιταλιστές σε περιφερειακό επίπεδο θα έχουν πληρέστερη και καθαρότερη εικόνα για τις ευκαιρίες που τους προσφέρονται όσον αφορά τον καθορισμό των ειδικοτήτων (στις οποίες έχουν λόγο) και τον αριθμό των προσφερόμενων εργατικών «χεριών».
Και γ) γιατί όχι νέες απολύσεις προσωπικού μέσω της κατάργησης των «επικαλύψεων» στις ειδικότητες. Το παρελθόν Μητσοτάκη, ως υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης, με το λουκέτο σε τομείς και ειδικότητες της ΤΕΕ και τις απολύσεις 2.500 εκπαιδευτικών σε μια νύκτα, που ακόμα και σήμερα δεν έχουν αποκατασταθεί μισθολογικά και συνταξιοδοτικά, δεν μπορεί να ξεχαστεί.
Υπολογίζεται ότι η ίδρυση των 60 Κ.Ε.Ε.Κ. θα οδηγήσει στη συγχώνευση 40 περίπου ΕΠΑΛ με ό,τι συνεπάγεται αυτό για τις ειδικότητες και τις θέσεις εργασίας.
Οπως προείπαμε στα Κ.Ε.Ε.Κ. περιλαμβάνονται και οι Επαγγελματικές Σχολές Κατάρτισης (Ε.Σ.Κ.) του νόμου Κεραμέως 4763/2020.
Πρόκειται για διετείς δομές που απευθύνονται σε απόφοιτους Γυμνασίων! Νομιμοποιείται δηλαδή και διευρύνεται η παιδική εργασία. Δεκατετράχρονα παιδιά θα κληθούν να γίνουν εργατάκια (αντικαθιστώντας τους καλφάδες του μεσαίωνα και της οθωμανικής κυριαρχίας), αφού οι αμέτρητοι «κόφτες» τα οδηγούν να ξεχάσουν από πολύ νωρίς τα όνειρά τους. Εξ ου και ο Πιερρακάκης ανακοίνωσε ότι θα ενθαρρυνθεί η ίδρυση περισσότερων Επαγγελματικών Σχολών Κατάρτισης.
Για την ίδρυση Κ.Ε.Ε.Κ. συνεκτιμώνται, μεταξύ άλλων «η υφιστάμενη συνεργασία με κοινωνικούς εταίρους και η διασύνδεση με την αγορά Εργασίας», «η συνεργασία με κοινωφελή ή ερευνητικά ιδρύματα και Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα» και «η συμμετοχή σε ευρωπαϊκά και διεθνή προγράμματα».
Θεματικά Ερευνητικά Ινστιτούτα Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης
Σε κάθε Κ.Ε.Ε.Κ. μπορεί να συστήνεται ένα Θεματικό Ερευνητικό Ινστιτούτο Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης (Θ.Ε.Ι.Ε.Ε.Κ.) που έχει ως αποστολή: «α) την έρευνα για τη διάγνωση των αναγκών της τοπικής οικονομίας συγκεκριμένης περιοχής και την αξιοποίηση των αποτελεσμάτων της, σε συνεργασία με το οικείο Συμβούλιο Σύνδεσης με την Παραγωγή και την Αγορά Εργασίας (Σ.Σ.Π.Α.Ε.), β) την ανάπτυξη προγραμμάτων σπουδών και οδηγών κατάρτισης θεματικού χαρακτήρα… σε συνεργασία με τους κατά περίπτωση αρμόδιους φορείς».
«Για την εκπλήρωση του σκοπού τους, τα Θ.Ε.Ι.Ε.Ε.Κ. αναπτύσσουν συνεργασίες με Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα (Α.Ε.Ι.), το Εθνικό Συμβούλιο Δεξιοτήτων Εργατικού Δυναμικού,… ερευνητικούς φορείς, φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης, τοπικές επιχειρήσεις, εργοδοτικούς φορείς, οργανώσεις εργαζομένων, τοπικές συνεταιριστικές οργανώσεις και κλαδικά συμβούλια».
Και μέσω αυτής της πρόβλεψης σηματοδοτείται η απόλυτη υποταγή στις περιστασιακές και πρόσκαιρες ανάγκες της αγοράς και μάλιστα σύμφωνα με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των τοπικών καπιταλιστικών επιχειρήσεων.
Δεν ήταν τυχαία η δήλωση Μητσοτάκη, κατά την παρουσίαση-σόου του νομοσχέδιου στο πρότυπο ΕΠΑΛ Περάματος, που υπονόησε ότι το προδιαγεγραμμένο «πεπρωμένο» των μαθητών από το Πέραμα, στην καλύτερη περίπτωση, είναι η επαγγελματική διέξοδος στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη των συνεχών εγκλημάτων κατά της ζωής των εργατών (που αποκαλούνται από τον εσμό κάθε χρώματος «εργατικά ατυχήματα») και της άγριας εκμετάλλευσης από την COSCO.
Οργανωτικός Συντονιστής
Η εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης, εν προκειμένω η παράδοση της ΤΕΕ στα «νύχια» της αγοράς, η αντιμετώπισή της σαν επιχείρηση επιβάλλει και όρους διοίκησης επιχείρησης. Γι’ αυτό και προωθείται ο συγκεντρωτισμός της εξουσίας σε ένα άτομο-μάνατζερ, που ονομάζεται «Οργανωτικός Συντονιστής», που μπορεί και να μην είναι εκπαιδευτικός, αλλά απλά δημόσιος υπάλληλος, με ιδιαίτερο προσόν την «επαγγελματική εμπειρία 6 τουλάχιστον ετών σε θέματα σχετικά με την επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση», που διορίζεται από το υπουργείο Παιδείας.
Αυτός, προΐσταται του Συμβουλίου του Κ.Ε.Ε.Κ., στο οποίο μετέχουν «οι Διευθυντές των επιμέρους δομών εκπαίδευσης και κατάρτισης που υπάγονται στο Κέντρο, ο Διευθυντής του Εργαστηριακού Κέντρου (Ε.Κ.), ένας εκπρόσωπος του οικείου Δήμου, στον οποίο εδρεύει το Κ.Ε.Ε.Κ. και ο οποίος έχει την ευθύνη των κτιριακών εγκαταστάσεων, καθώς και εκπρόσωποι των Επιμελητηρίων της οικείας περιφερειακής ενότητας».
Ο Οργανωτικός Συντονιστής είναι ο «γκαουλάιτερ» της κυβερνητικής πολιτικής και των συμφερόντων του κεφαλαίου και της αγοράς, που χαράσσει τον στρατηγικό σχεδιασμό της τεχνικοεπαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης. Εισηγείται τα θέματα και τις δράσεις που πρέπει να αναπτυχθούν, ορίζει και αλλάζει εισηγητές, «υποστηρίζει» τους Διευθυντές των δομών επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης, παίρνει μέτρα για την «ενίσχυση της αποτελεσματικότητας και της αποδοτικότητας του Κέντρου», αναπτύσσει «συνεργασίες» με επιχειρήσεις της ημεδαπής και αλλοδαπής, κ.λπ.
Τα ΕΠΑΛ και τα Εργαστηριακά Κέντρα (Ε.Κ.) όλο και πιο βαθιά στην αγκαλιά των επιχειρήσεων
Και μόνο η διατήρηση της δευτεροβάθμιας Επαγγελματικής Εκπαίδευσης (ΕΠΑΛ), στον αντίποδα των Γενικών Λυκείων, βάζει ταφόπλακα στην απαίτηση για υποχρεωτικό Λύκειο Γενικής Μόρφωσης για όλα τα παιδιά. Με το νομοσχέδιο Πιερρακάκη, τα ΕΠΑΛ, χάνουν ακόμη και αυτά τα ψήγματα γενικής παιδείας και πέφτουν όλο και πιο βαθιά στη σφιχτή αγκαλιά των επιχειρήσεων και της αγοράς, μέσω της ένταξής τους στα Κ.Ε.Ε.Κ.
Η κατεύθυνση αυτή διασφαλίζεται ακόμη και για τα ΕΠΑΛ που είναι εκτός Κ.Ε.Ε.Κ., με τη θεσμοθέτηση της Επιτροπής Συντονισμού, ως οργάνου διοίκησης μαζί με τον Διευθυντή και τον υποδιευθυντή, ενώ παραμερίζεται ουσιαστικά ο Σύλλογος Διδασκόντων και χάνεται ο κυρίαρχος ρόλος του.
Η ρύθμιση για τη «διάχυση των καινοτομιών Προτύπων Επαγγελματικών Λυκείων Π.ΕΠΑ.Λ.» σταδιακά σε όλα τα ΕΠΑΛ, δεν είναι παρά μια παραπλανητική προπαγάνδα, καλλιέργειας ψεύτικων ελπίδων, ενώ στην πραγματικότητα τα ΕΠΑΛ κατηγοριοποιούνται (Π.ΕΠΑ.Λ., ΕΠΑΛ εντός Κ.Ε.Ε.Κ., ΕΠΑΛ) και οι υποδομές τους, η υλικοτεχνική υποδομή, το εκπαιδευτικό και παιδαγωγικό τους έργο καταρρέουν, μιας και η χρηματοδότηση είναι άθλια και οι εκπαιδευτικοί διορίζονται με το σταγονόμετρο και μετά από μεγάλες καθυστερήσεις.
Υπενθυμίζουμε ότι ο νόμος Κεραμέως πέρασε νέο «λούστρο» στα ΕΠΑΛ με τη δημιουργία των Πρότυπων Επαγγελματικών Λυκείων (Π.ΕΠΑ.Λ.). Σύμφωνα με αυτόν, κριτήρια για τον χαρακτηρισμό των ΕΠΑ.Λ. σε Π.ΕΠΑ.Λ. «συνιστούν ιδίως: α) τα προσόντα και η επάρκεια του εκπαιδευτικού προσωπικού τους, β) η συμμετοχή σε εκπαιδευτικά προγράμματα, καινοτόμες δράσεις, ευρωπαϊκά προγράμματα επαγγελματικής εκπαίδευσης, γ) το μέγεθός τους, δ) η τοποθεσία τους και ε) η συνεργασία τους με τοπικές επιχειρήσεις και Α.Ε.Ι. της περιφέρειας στην οποία ανήκουν». Σε αυτά εισάγονται απόφοιτοι υποχρεωτικής εκπαίδευσης (Γυμνάσιο) με βάση τον βαθμό του απολυτηρίου τους.
Οπως προαναφέραμε η ίδρυση των 60 Κ.Ε.Ε.Κ. θα οδηγήσει στη συγχώνευση 40 περίπου ΕΠΑΛ, δημιουργώντας σχολεία-γίγαντες με εκατοντάδες μαθητές και δεκάδες εκπαιδευτικό προσωπικό. Σχολεία όπου δημιουργούνται ευνοϊκές προϋποθέσεις για την εκδήλωση φαινομένων σχολικής βίας, την οποία, υποτίθεται, ότι η κυβέρνηση θέλει να καταπολεμήσει.
Θεσμοθετείται επίσης με το άρθρο 23 του νομοσχέδιου, για τους μαθητές της Γ΄Λυκείου των ΕΠΑΛ, πρακτική άσκηση σε φορείς του δημοσίου και σε επιχειρήσεις της περιοχής, με αντικατάσταση του προγράμματος σπουδών των εργαστηριακών μαθημάτων, 22 μέρες συνεχόμενα ή τμηματικά, χωρίς αμοιβή και ασφάλιση, γεγονός που συνιστά μια άλλη μορφή παιδικής εργασίας.
Για τα Ε.Κ. προβλέπονται συγχωνεύσεις-καταργήσεις, σύμφωνα με το άρθρο 25 του νομοσχέδιου: «Για τα εργαστηριακά μαθήματα και το εργαστηριακό μέρος των μικτών μαθημάτων των μαθητών των Επαγγελματικών Λυκείων, των καταρτιζόμενων των Επαγγελματικών Σχολών Κατάρτισης (Ε.Σ.Κ.) και των Σχολών Ανώτερης Επαγγελματικής Κατάρτισης ( Σ.Α.Ε.Κ.), καθώς και των μαθητευομένων του Μεταλυκειακού έτους – Τάξη Μαθητείας συγκροτούνται και λειτουργούν, ανάλογα με τις υπάρχουσες ανάγκες, εργαστηριακά κέντρα (Ε.Κ.), ανά δύο (2) τουλάχιστον εκπαιδευτικές μονάδες, συμπεριλαμβανομένων και των δημόσιων Ε.Σ.Κ. ή Σ.Α.Ε.Κ.».
Εν κατακλείδι, το νομοσχέδιο Πιερρακάκη παραδίδει την επαγγελματική εκπαίδευση στα περιστασιακά συμφέροντα της αγοράς, δημιουργώντας φθηνό και ευέλικτο εργατικό δυναμικό, που είτε θα πυκνώσει τη στρατιά των ανέργων είτε θα αποτελέσει κομμάτι των «απασχολήσιμων» στις γαλέρες των καπιταλιστικών επιχειρήσεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου