Γιατροί και νοσηλευτές του ΕΣΥ σε απόγνωση - «Ιδιωτικοποιούν τα νοσοκομεία κομμάτι – κομμάτι, ξεκινώντας από τα πιο ευάλωτα: Καθαριότητα, Σίτιση, Φύλαξη»

Από παλαιότερη διαμαρτυρία εργαζομένων στο Θριάσιο Νοσοκομείο έξω από το υπουργείο Υγείας | EUROKINISSI/ΣΩΤΗΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

 

 

Ντάνι Βέργου

 

Στον αριθμό-ρεκόρ των 10.000 έφτασαν οι αποχωρήσεις από τα δημόσια νοσοκομεία τα τελευταία δυόμισι χρόνια. ● Η συγκλονιστική επιστολή-κραυγή αγωνίας μιας ανώνυμης νοσηλεύτριας από το Θριάσιο.

Παραιτούνται ο ένας μετά τον άλλον οι υγειονομικοί από νοσοκομεία και από Κέντρα Υγείας, καθώς αδυνατούν να αντεπεξέλθουν με αξιοπρέπεια στις εξοντωτικές συνθήκες εργασίας και στα εξουθενωτικά ωράρια που χρόνο με τον χρόνο επιδεινώνονται εξαιτίας των τεράστιων ελλείψεων που έχει δημιουργήσει η εγκατάλειψη του ΕΣΥ. Σύμφωνα με την Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων Δημόσιων Νοσοκομείων (ΠΟΕΔΗΝ), τα τελευταία δυόμισι χρόνια οι αποχωρήσεις έχουν φτάσει τις 10.000. Μόνο το 2023 αποχώρησαν 3.000 εργαζόμενοι, ενώ, σύμφωνα με την Ομοσπονδία, και το 2024 θα φύγουν άλλοι τόσοι.

Οι κραυγές αγωνίας και απόγνωσης αμέτρητες, καθημερινές. Ανάμεσά τους, εκείνη μιας ανώνυμης νοσηλεύτριας στην Πνευμονολογική-Covid Κλινική του «Θριάσιου» Γενικού Νοσοκομείου Ελευσίνας, που έστειλε επιστολή στην «Εφ.Συν.» ζητώντας βοήθεια, ζητώντας να ακουστεί η φωνή των νοσηλευτών! Με «θυμό και απόγνωση» μας γράφει η εργαζόμενη, μη γνωρίζοντας αν θα αλλάξει κάτι, αλλά γνωρίζοντας ότι «πρέπει οπωσδήποτε η φωνή μας να ακουστεί, έστω κι αυτό».

Μια εργαζόμενη που ξεκαθαρίζει ότι αγαπάει τη δουλειά της, την επέλεξε και δεν το μετανιώνει, «οι συνθήκες όμως εργασίας είναι τουλάχιστον αποκαρδιωτικές. Αναλαμβάνουμε βάρδια τα απογεύματα και τις νύχτες 2 ή το πολύ 3 νοσηλεύτριες για 30 ή παραπάνω ασθενείς. Ανάμεσα στους οποίους και βαρέως πάσχοντες, ακόμη και διασωληνωμένοι, οι οποίοι απαιτούν εξαιρετική προσοχή και φροντίδα. Τις περισσότερες φορές δεν κάνουμε διάλειμμα ούτε για 2 λεπτά σε ένα οκτάωρο. Δεν προλαβαίνουμε να πιούμε νερό, να φάμε κάτι για να πάρουμε δυνάμεις και, αλήθεια σας λέω, στην τουαλέτα πάμε τρέχοντας, μη συμβεί κάτι στο μεταξύ. Νιώθουμε λοιπόν ότι δουλεύουμε σε απάνθρωπες συνθήκες», αφηγείται.

Στο τμήμα της υπάρχουν νοσηλεύτριες μονογονείς με ανήλικα παιδάκια προς τις οποίες δεν υπάρχει καμία κατανόηση ως προς τη ρύθμιση του προγράμματος. Οσοι έχουν παππούδες και γιαγιάδες κοντά είναι τυχεροί, υπάρχουν όμως και περιπτώσεις εργαζομένων που είναι από επαρχία και τα παιδιά τους παραμένουν μόνα στο σπίτι, ενώ δεν υπάρχει χρόνος ούτε για την παραμικρή τηλεφωνική επικοινωνία μαζί τους κατά τη βάρδια. «Στο πονεμένο μου τμήμα επίσης υπάρχουν τουλάχιστον τρεις νοσηλευτές με αυτοάνοσα. Συνάδελφος με πρόβλημα στη μέση, που αποκτήθηκε από την εργασία, το οποίο απαιτεί χειρουργική επέμβαση. Συνάδελφος που χειρουργήθηκε για καρκίνο στον θυρεοειδή. Συνάδελφος που κοντεύει να χάσει την όραση στο ένα μάτι λόγω έντονου στρες. Συνάδελφος που λαμβάνει αντικαταθλιπτική αγωγή. Η λίστα είναι μεγάλη», μας γράφει.

Στην τρέχουσα περίοδο, το μισό προσωπικό της κλινικής αρρώστησε με γρίπη και άλλες ιώσεις. Εκείνοι που παρέμειναν δούλεψαν ασταμάτητα με ένα μόνο ρεπό την εβδομάδα και συνεχόμενες βάρδιες. «Πολλά παράνομα ωράρια είναι σύνηθες φαινόμενο στο επάγγελμά μας, όπως το πρωί-νύχτα ή το απόγευμα-πρωί. Δεν διαμαρτυρόμαστε όμως γιατί φοβόμαστε την τιμωρητική διάθεση της διοίκησης», αποκαλύπτει αναφέροντας ότι «η προϊσταμένη του τμήματος έχει γραπτώς πάρα πολλές φορές ζητήσει ενίσχυση του αριθμού των νοσηλευτών, αλλά δεν έχει εισακουστεί».

«Είμαστε στα όρια της κατάρρευσης», μαρτυρά και αποκαλύπτει πως υπάρχουν νοσηλευτές που έχουν άλλη αντιμετώπιση, δεν τους κουνάει κανείς και λόγω «μέσου» έχουν τοποθετηθεί σε μικρά ή εύκολα τμήματα. «Είμαστε σε απόγνωση. Ο φόβος μάς κρατάει. Οταν η νοσηλευτική διεύθυνση του νοσοκομείου ανεβαίνει σπάνια στον 4ο όροφο του νοσοκομείου, μας κάνει παρατηρήσεις για τα σκονισμένα ράφια, το χρώμα της ζακέτας και των παπουτσιών μας. Γνωρίζει τον πόνο μας, αλλά είναι προκλητικά αδιάφορη απέναντί μας», επισημαίνει.

«Αυτό που συμβαίνει πρέπει να ακουστεί και πρέπει να αλλάξει», τονίζει. «Οταν από την εξάντληση μας συμβεί κάποιο τραγικό λάθος σε βάρος ασθενούς, όταν ακούσετε για ομαδικές παραιτήσεις νοσηλευτών από τα δημόσια νοσοκομεία, όταν γυρνώ με μισόκλειστα από την κούραση μάτια οδηγώντας για το σπίτι μου και πάθω κάποιο ατύχημα, θα είναι πια πολύ αργά. Σας παρακαλώ, αν έχετε κάποιον τρόπο, βοηθήστε μας. Θέλουμε να ακουστεί η φωνή μας».

Αλλη μια ηχηρή παραίτηση

Πρόσφατη είναι η παραίτηση της Αναστασίας Γαρμπή, γιατρού-ορθοπεδικού, επιμελήτριας Α’ στην Ορθοπεδική Κλινική του Γενικού Νοσοκομείου Ρεθύμνου. Ακόμα μίας γιατρού με εξαιρετικό επιστημονικό έργο, που επέλεξε να εργαστεί στο ΕΣΥ και να του αφιερώσει τη ζωή της, αλλά τώρα η συνείδησή της τής υπαγορεύει να αποχωρήσει.

Υστερα από 25 χρόνια στο δημόσιο σύστημα υγείας, η ίδια αναφέρει ότι «το κάστρο πέφτει όταν οι πολεμιστές εξουθενώνονται από τον υπερβολικό φόρτο της εργασίας σε βάθος χρόνου και πέφτουν ένας ένας και οι διοικούντες κάνουν τα στραβά μάτια πίσω από τα πλασματικά στατιστικά τους γιατί… έτσι τους λένε»! Διοικούντες που όταν τους είπε «μη με πιέζεις άλλο, δεν αντέχω, κάνω λάθη, με αναγκάζεις σε παραίτηση», απάντησαν «κάνε ό,τι νομίζεις».

«Δεν ξέρω εάν σε αυτό το “θέατρο” είμαστε για γέλια ή για κλάματα!», καταλήγει, ευχαριστώντας όλους τους συναδέλφους της, νοσηλευτές και προσωπικό, για την πολύ καλή συνεργασία όλα αυτά τα χρόνια και ευχόμενη «καλή δύναμη».

Τι λένε ΠΟΕΔΗΝ και ΟΕΝΓΕ

«Αποχωρούν γιατροί, νοσηλευτές και λοιπό προσωπικό προς συνταξιοδότηση ή για δουλειά στο εξωτερικό με καλύτερες συνθήκες εργασίας και απείρως καλύτερες αμοιβές ή ακόμη και για τον ιδιωτικό τομέα που πια στη χώρα μας σε πολλές περιπτώσεις προσφέρει καλύτερες αμοιβές», λέει στην «Εφ.Συν.» ο Μιχάλης Γιαννάκος, πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ, και επισημαίνει: «Δεν πρόκειται να προσελκύσουμε γιατρούς με 1.850 ευρώ τον μήνα, νοσηλευτές ή διασώστες με 800 ευρώ τον μήνα, τραυματιοφορείς με 650 ευρώ τον μήνα».

«Αποχωρούν γιατροί γιατί δεν ανέχονται την υποβάθμιση του ιατρικού έργου και την απαξίωση τόσο των ίδιων όσο και των ασθενών τους. Δεν δέχονται να γίνονται συνέχεια το μπαλάκι για να καλυφθούν οι τρύπες με μπαλώματα, με τη μεταφορά γιατρών από νοσοκομείο σε νοσοκομείο και από πόλη σε πόλη. Δεν δέχονται να υποβαθμίζονται συνεχώς οι υπηρεσίες που παρέχουν στους ασθενείς τους», τονίζει στην «Εφ.Συν.» η Αφροδίτη Ρέτζιου, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας (ΟΕΝΓΕ).

Ο Μιχάλης Γιαννάκος, πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ και η Αφροδίτη Ρέτζιου, πρόεδρος της ΟΕΝΓΕ

Ο Μ. Γιαννάκος κάνει λόγο για «τσουνάμι παραιτήσεων, φεύγουν 200 με 300 εργαζόμενοι τον μήνα, χωρίς να προσλαμβάνεται κανείς», επισημαίνει και προσθέτει πως με τους ρυθμούς που κινείται το ΑΣΕΠ «ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα», εξηγώντας πως η προκήρυξη του 2019 ξεκινάει τώρα με πενταετή καθυστέρηση. Ενδεικτική του εργασιακού μεσαίωνα των υγειονομικών είναι η πρόσφατη παραίτηση τουλάχιστον 500 νοσηλευτών για να γίνουν σχολικοί φύλακες (!), περιγράφει.

Την ίδια ώρα η χώρα διαθέτει τα λιγότερα νοσοκομειακά κρεβάτια -3,5 ανά 1.000 κατοίκους- όταν ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι 5,3 ανά 1.000 κατοίκους. Και αυτές οι 3,5 κλίνες ανά 1.000 κατοίκους είναι κυρίως στα χαρτιά, μας λέει. «Δεν είμαστε αισιόδοξοι, διότι δεν φαίνεται διατεθειμένη η κυβέρνηση να δώσει χρήματα για τη δημόσια υγεία», υπογραμμίζει ο πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ.

Διαμαρτυρίες για τις εξαντλητικές μετακινήσεις από γιατρούς της Θεσσαλονίκης

Του Νίκου Φωτόπουλου

Υγειονομικοί… νομάδες οι γιατροί του ΕΣΥ! Τετράωρη στάση εργασίας σήμερα, 8-12, στη Θεσσαλονίκη και διαμαρτυρία στα γραφεία της 4ης Υγειονομικής Περιφέρειας για τις εξαντλητικές μετακινήσεις στην επαρχία και τις αφόρητες συνθήκες εργασίας στα δημόσια νοσοκομεία.

Σε συνέντευξη Τύπου, χθες, στα γραφεία της Ενωσης Δημοσιοϋπαλληλικών Οργανώσεων Θεσσαλονίκης, οι νοσοκομειακοί γιατροί ξεκαθάρισαν σε όλους τους τόνους ότι ύστερα από μια μακρά περίοδο υπερπροσπάθειας με την πανδημία, έχουν ξεπεράσει πια τα όριά τους και αν δεν γίνουν σοβαρές προσλήψεις, το σύστημα θα καταρρεύσει. Κάθε μήνα μετακινούνται πάνω από 60 γιατροί, ενώ οι παραιτήσεις είναι συχνό φαινόμενο πια υπό αυτές τις συνθήκες.

«Οι αφόρητες συνθήκες εργασίας για τους γιατρούς του ΕΣΥ είναι το φλέγον ζήτημα και οι συνεχιζόμενες μετακινήσεις έχουν πάρει μορφή χιονοστιβάδας. Αυτό το πρόβλημα γιγαντώθηκε μέσα στην πανδημία και τώρα έχει διογκωθεί για να καλυφθούν τα κενά. Με αυτόν τον τρόπο αποδυναμώνονται τα τμήματα της Θεσσαλονίκης και έχει ως αποτέλεσμα να μην καλύπτεται κανένα κενό στα νοσοκομεία που πηγαίνουν οι συνάδελφοι», ανέφερε ο πρόεδρος της ΕΝΙΘ, Χρήστος Καραχρήστος. «Οι μετακινήσεις είναι πολλές, ώστε να καλυφθούν με “μπαλώματα” οι τρύπες. Φτάνει! Ως εδώ! Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι», τόνισε.

Χρήστος Καραχρήστος, πρόεδρος της ΕΝΙΘ

Τα νοσοκομεία της περιφέρειας αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα με ελλείψεις γιατρών. Ως χαρακτηριστικό παράδειγμα αναφέρθηκε η έλλειψη παθολόγων σε Δράμα, Θράκη και Σέρρες, ενώ τον τελευταίο μήνα έχουν παραιτηθεί τρεις παθολόγοι από τις Σέρρες. Μια άλλη περίπτωση είναι η κάλυψη κενών με τη μεταφορά ακτινολόγων από τη Θεσσαλονίκη στη Χαλκιδική.

«Η λύση δεν είναι να δουλεύουμε παραπάνω και να μετακινούμαστε καθημερινά, αλλά να γίνουν μαζικές και μόνιμες προσλήψεις. Επίσης, ζητάμε να δοθούν οικονομικά κίνητρα και φυσικά μείωση του εργάσιμου χρόνου για να έρθουν οι συνάδελφοι να εργαστούν», ξεκαθάρισε ο πρόεδρος της ΕΝΙΘ, θυμίζοντας την πρόσφατη περίπτωση κατάρρευσης της αναισθησιολόγου που υπέστη εγκεφαλικό στην εφημερία στο Νοσοκομείο «Παπανικολάου».

Ιστορίες υγειονομικής τρέλας

Η συγκεκριμένη περίπτωση, βέβαια, είδε το φως της δημοσιότητας καθώς η άτυχη γιατρός κατέρρευσε. Ομως καθημερινά στα όρια της κατάρρευσης φτάνουν δεκάδες άλλοι γιατροί του ΕΣΥ. Τη δική του περιπέτεια περιέγραψε ο διευθυντής του ΕΣΥ στο ΑΧΕΠΑ, Παναγιώτης Κολλάρας: «Πήρα εντολή να πάω στη Δράμα, ενώ είμαι στο ΑΧΕΠΑ. Είναι σωματικά αδύνατο να μπορέσουμε να αντεπεξέλθουμε σε τέτοιες συνθήκες εργασίες. Για παράδειγμα, στην Ξάνθη δεν υπάρχει κανένας γιατρός. Πώς γίνεται να υπάρχει κλινική δίχως υπεύθυνο γιατρό; Ουσιαστικά οι γιατροί κάνουν τους νομάδες. Στον Covid το σύστημα μας εκμεταλλεύτηκε, ενώ εμείς βάλαμε πλάτη».

Στις παθολογικές κλινικές του ΑΧΕΠΑ βρίσκονται οκτώ παθολόγοι του ΕΣΥ, οι δύο επικουρικοί. Επίσης, η μία έχει αναρρωτική άδεια, οπότε καλούνται επτά να διαχειρίζονται καθημερινά περίπου 80 περιστατικά. Μάλιστα, η συνολική δύναμη αγγίζει τους 100 ασθενείς, ενώ κάποιοι από τους επτά χρειάζεται να μετακινηθούν σε Δράμα και Ξάνθη…

«Κάνουμε περίπου 300-400 χιλιόμετρα καθημερινά. Οταν φτάνουμε στην εργασία μας είμαστε ήδη εξουθενωμένοι και στη συνέχεια πρέπει να επιστρέψουμε σπίτι μας. Να σημειωθεί ότι δεν καλύπτονται ούτε τα έξοδα μετακίνησης. Αυτό που γίνεται είναι επικίνδυνη ιατρική», καταγγέλλουν τα μέλη της ΕΝΙΘ. «Με αυτά που γίνονται έχουν απαξιώσει τον γιατρό και προφανώς αυτός ο αντίκτυπος πηγαίνει και στον ασθενή», κατέληξαν.

ΠΗΓΗ

-ΔΙΑΒΑΣΤΕ, επίσης, το ακόλουθο, με σχετικό ΒΙΝΤΕΟ:

«Ιδιωτικοποιούν τα νοσοκομεία κομμάτι – κομμάτι, ξεκινώντας από τα πιο ευάλωτα: Καθαριότητα, Σίτιση, Φύλαξη» – Η περίπτωση του «Άγιου Σάββα»(VIDEO)

Ο Σπύρος Βασιλείου είναι Αντιπρόεδρος του Σωματείου των εργαζομένων στο ογκολογικό νοσοκομείο «Άγιος Σάββας» και ένας από τους 58 εργαζομένους που πρόκειται να απολυθούν από την καθαριότητα, αν προχωρήσει η απόφαση της διοίκησης για ανάθεση σε ιδιώτη εργολάβο. Απόφαση που όπως είναι λογικό, θα αυξήσει το κόστος για το νοσοκομείο την ίδια ώρα που εργαζόμενοι/ες με 15 και 20 χρόνια προϋπηρεσία θα βρεθούν θα βρεθούν στην ανεργία. «Ξεκινάνε κομμάτι-κομμάτι και σε κάθε τι που κάνεις συνάντηση είτε με το υπουργείο είτε με τη διοίκηση του νοσοκομείου, η μόνιμη απάντησή τους είναι ότι "ωραία, έχουμε ελλείψεις, το παραδεχόμαστε, θα μπει εταιρεία". Ούτε να παραμείνει ο κόσμος, αλλά ούτε να γίνουν προσλήψεις» τονίζει, μιλώντας στο ΤPP.....