«Είμαστε από νερό. Η ζωή ανάβλυσε από το νερό. Τα ποτάμια είναι το αίμα που τρέφει τη γη και από νερό είναι τα κύτταρα που μας σκέφτονται, τα δάκρυα που μας κλαίνε και η μνήμη που μας θυμάται. Η μνήμη μας αφηγείται πως οι έρημοι του σήμερα ήταν τα δάση τού χθες και πως η ξηρασία στον κόσμο ήταν κάποτε υγρασία, εκείνους τους μακρινούς καιρούς όπου το νερό και η γη δεν ήταν κανενός και ανήκαν σε όλους». Με αυτόν τον περίτεχνο και μεγαλειώδη τρόπο περιγράφει ο σπουδαίος Εδουάρδο Γκαλεάνο την αξία του νερού, στο βιβλίο-ημερολόγιό του «Οι μέρες αφηγούνται» (εκδόσεις Πάπυρος).
Σήμερα, οι απανταχού νεοφιλελεύθεροι γύπες έχουν βαλθεί να ιδιωτικοποιήσουν το νερό και να το μετατρέψουν σαν άλλοι μαθητευόμενοι μάγοι σε είδος πολυτελείας. Το επιχείρημά τους συνήθως είναι πως το κράτος δεν είναι καλός επιχειρηματίας, ενώ οι ιδιώτες είναι «άριστοι». Βέβαια, στις χώρες που προχώρησαν στην ιδιωτικοποίηση των εταιρειών ύδρευσης δημιουργήθηκαν πανίσχυρα ιδιωτικά μονοπώλια, στέλνοντας τα τιμολόγια στα ύψη.
Αργεντινή, Νότια Αφρική, Τανζανία, Φιλιππίνες, Καναδάς, Αγγλία, Ρουμανία, Βέλγιο, ακόμα και η Γαλλία (Παρίσι) έγιναν οι μπροστάρηδες του ξεπουλήματος τις δεκαετίες από το 1980 μέχρι και το 2010, ορισμένες δε εκ των χωρών αυτών όντας ήδη στα νύχια του ΔΝΤ, της Παγκόσμιας Τράπεζας και άλλων χρηματοπιστωτικών οργανισμών. Ωστόσο, στη συνέχεια φάνηκε ότι οι περίφημοι «ιδιώτες» –πολλές φορές πολυεθνικές όπως Veolia, Suez, Agbar, RWE και Saur, οι οποίες έφτασαν να κατέχουν το 70% της παγκόσμιας αγοράς νερού– παρέλειπαν να συντηρήσουν το δίκτυο, αφήνοντας να πλημμυρίσουν κυρίως φτωχές γειτονιές. Στη συνέχεια, η πάλη των λαών κατά των ιδιωτικοποιήσεων επέβαλε την επανεθνικοποίηση των εταιρειών ύδρευσης, ενώ η Ολλανδία έγινε η πρώτη χώρα στην οποία ψηφίστηκε νόμος με τον οποίο απαγορευόταν να συμμετέχουν ιδιωτικοί φορείς σε αυτές τις εταιρείες.
Στη χώρα μας το κυβερνητικό υβρίδιο νεοφιλελεύθερης Ακροδεξιάς, υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη, πέρσι τον Μάρτιο μέσω του υπουργείου Ενέργειας και Περιβάλλοντος κατέθεσε νομοσχέδιο με θέμα τη μετατροπή της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας σε Ρυθμιστική Αρχή Αποβλήτων, Ενέργειας και Υδάτων, με στόχο να βάλει κάτω από την ομπρέλα της Ρυθμιστικής Αρχής την ΕΥΔΑΠ και την ΕΥΑΘ, που εξυπηρετούν τις δύο πολυπληθέστερες περιοχές στην Ελλάδα, την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη αντίστοιχα. Το νερό, όπως λέει και ο Γκαλεάνο, πρέπει να είναι αποκλειστικά και μόνο δημόσιο αγαθό. Οι αριθμοί είναι συντριπτικοί:
● 2,2 δισεκατομμύρια άνθρωποι ζουν χωρίς πρόσβαση σε καθαρό πόσιμο νερό.
● 2,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι στερούνται των πλέον βασικών συνθηκών υγιεινής.
● 1,8 εκατομμύριο άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο από διαρροϊκές ασθένειες.
Κάτι που δεν μπόρεσε να επιβάλει στην Ελλάδα το ΔΝΤ την περίοδο των μνημονίων, θα είναι τραγικό να αφήσουμε την κυβέρνηση της Ν.Δ. να το κάνει. Φυσικά η εμπορευματοποίηση των πάντων (Υγείας, Παιδείας κ.λπ.) είναι στο πρόγραμμα αυτού του κόμματος και της business-friendly κυβέρνησης, αλλά εξαρτάται από εμάς όλους να μην αφήσουμε να γίνει ακόμα ένα έγκλημα για να ικανοποιηθούν τα όρνια της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας». Η ΕΥΔΑΠ και η ΕΥΑΘ προσφέρουν σήμερα ικανοποιητικές υπηρεσίες και σε σχετικά χαμηλές τιμές, εξυπηρετώντας εκατομμύρια συνανθρώπους μας.
Το νερό είναι βασικός παράγοντας για τη δημόσια υγεία, αλλά και ανθρώπινο δικαίωμα, ωστόσο για πολλές κυβερνήσεις φαίνεται πως είναι η νέα «μπίζνα» δισεκατομμυρίων και ένα Ελντοράντο για «χρυσές επενδύσεις».
***
-ΑΚΟΥΣΤΕ και ένα PODCAST-ΗΧΗΤΙΚΟ του Τάσου Τσακίρογλου με τίτλο: Υπάρχουν πράγματι προοπτικές για την ανθρωπότητα;
Ποιες είναι οι συνθήκες που θα εξασφαλίσουν τη συνέχιση της ανθρώπινης παρουσίας στον πλανήτη; Και πώς φτάσαμε έως εδώ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου