Γιώργος Παυλόπουλος
Σαν χάρτινος πύργος κατέρρευσε το καθεστώς της Συρίας, ο επικεφαλής του οποίου, Μπασάρ αλ-Άσαντ, φέρεται να έχει εγκαταλείψει τη χώρα μαζί με την οικογένειά του, για να σώσει τη ζωή του. Αδιαφορώντας φυσικά για το τι θα συμβεί με τους πιστούς του συνεργάτες οι οποίοι μένουν πίσω και θα βρεθούν στο έλεος των νέων αφεντικών της χώρας – όπως έχει συμβεί και σε άλλες αντίστοιχες περιπτώσεις, όταν οι εξελίξεις υπήρξαν ραγδαίες.
Μέσα σε διάστημα μικρότερο των δύο εβδομάδων, οι δυνάμεις των ισλαμιστών ανταρτών κατέλαβαν τη μία μετά την άλλη τις μεγάλες πόλεις της χώρας, ενώ ουσιαστικά έχουν θέσει υπό τον έλεγχό τους και τη Δαμασκό. Αποδεικνύοντας, έτσι, ότι το καθεστώς δεν διέθετε ούτε ισχυρό λαϊκό έρεισμα ούτε όμως και στρατό πρόθυμο να πολεμήσει και να πεθάνει για να το υπερασπιστεί. Αποτελούσε, άλλωστε, ένα «σκελετό» του κινήματος Μπάαθ, που είχε βάλει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις στον αραβικό κόσμο πριν από μισό και πλέον αιώνα, κυριαρχώντας στη Συρία και το Ιράκ, εκφράζοντας ένα ρεύμα εθνικοαπελευθερωτικής χειραφέτησης που διέθετε και ορισμένα σοσιαλιστικά χαρακτηριστικά.
Κερδισμένη η Τουρκία, χαμένες Ρωσία-Ιράν
Ταυτόχρονα, είναι σαφές πως οι ισλαμιστές δεν διέθεταν ένα στρατό «κατσαπλιάδων», όπως πίστευαν αρκετοί, αλλά κάτι πολύ πιο ευρύ και οργανωμένο, που διέθετε στήριξη από ισχυρές δυνάμεις της περιοχής. Κυρίως την Τουρκία, η οποία διατηρεί στενές και οργανικές σχέσεις μαζί τους εδώ και χρόνια, αλλά και το Ισραήλ – με τις κυβερνήσεις των δύο να αποδεικνύουν ότι, παρά τη σφοδρή αντιπαράθεσή τους στο ζήτημα του Παλαιστινιακού, μπορούν να συνεργάζονται αποτελεσματικά εκεί όπου έχουν κοινά συμφέροντα. Στις εξελίξεις εμπλέκονται εμμέσως πλην σαφώς και οι ΗΠΑ οι οποίες – παρά το μήνυμα Τραμπ ότι «αυτός δεν είναι δικός μας πόλεμος» – έχουν συμφέροντα και διατηρούν στρατιωτική παρουσία στη Συρία και την ευρύτερη περιοχή, ενώ στηρίζουν ανοιχτά τους Κούρδους, που επίσης παίζουν ρόλο (έστω και όχι πρωταγωνιστικό) στις εξελίξεις.
Μεγάλοι χαμένοι αυτής της παρτίδας που παίχτηκε στη σκακιέρα της Μέσης Ανατολής είναι, αναμφίβολα, η Μόσχα και η Τεχεράνη που, μέχρι και την τελευταία στιγμή, εξέφραζαν τη στήριξή τους στο καθεστώς Άσαντ – αν και ήταν φανερό ότι, έχοντας στρέψει την προσοχή και τις δυνάμεις τους σε άλλα μέτωπα, δεν μπορούσαν να το σώσουν αυτή τη φορά. Δεν είναι τυχαίο, επίσης, ότι η προσοχή στρέφεται στις δύο τελευταίες σημαντικές πόλεις που δεν έχουν ακόμη περιέλθει στον έλεγχο των ανταρτών: την Ταρτούς και τη Λατάκεια, όπου υπάρχουν οι δύο μεγαλύτερες αεροναυτικές βάσεις της Ρωσίας στη Μεσόγειο, το μέλλον των οποίων θεωρείται εξαιρετικά αβέβαιο.
Ούτε Άσαντ, ούτε «χαλιφάτο»
Προφανώς, ελάχιστοι «θρηνούν» για την κατάρρευση του καθεστώτος Άσαντ, που είχε εξελιχθεί με τα χρόνια σε δυνάστη για μεγάλο μέρος του συριακού λαού. Ούτε, φυσικά, για τους χαμένους στην αντιπαράθεση των μεγάλων και περιφερειακών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και τις ανακατατάξεις στις μεταξύ τους ισορροπίες.
Την ίδια στιγμή, όμως, ουδείς μπορεί να επιχαίρει για την ορατή προοπτική της επιτάχυνσης του κατακερματισμού μιας ακόμη χώρας στην περιοχή. Ούτε για την επικράτηση μιας δύναμης με αντιδραστικά χαρακτηριστικά, η οποία έχει πολλά κοινά χαρακτηριστικά με τους Ταλιμπάν και διακηρυγμένο στόχο την εγκαθίδρυση ενός ισλαμικού καθεστώτος.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το μέτωπο που διαδραματίζει τον βασικό ρόλο είναι το HTS – Μέτωπο για την Απελευθέρωση του Λεβάντε – το οποίο στη Δύση έχει χαρακτηριστεί τρομοκρατική οργάνωση. Ιδρύθηκε το 2011, ταυτόχρονα σχεδόν με το ξέσπασμα του εμφύλιου πολέμου στη Συρία, ως «παρακλάδι» της αλ-Κάιντα. Αργότερα εντάχθηκε οργανικά στο Ισλαμικό Κράτος (Isis), το οποίο για μια περίοδο ανακήρυξε το «χαλιφάτο» του σε τμήμα της Συρίας και του Ιράκ – δίνοντας και την αφορμή για τη στρατιωτική επέμβαση πολλών ξένων δυνάμεων στη χώρα, ανάμεσά τους ΗΠΑ και Ρωσίας.
Στην πορεία, αυτονομήθηκε και ανασυγκροτήθηκε, φτάνοντας στο σημείο να είναι σε θέση να καταλάβει την εξουσία με μια αστραπιαία και καλά οργανωμένη επίθεση. Επιταχύνοντας, με τον τρόπο του, την αναδιάταξη του χάρτη της Μέσης Ανατολής και τη δημιουργία μιας νέας τάξης πραγμάτων, εξίσου εχθρικής με την υπάρχουσα για τους λαούς της, συμπεριλαμβανομένων Παλαιστινίων και Κούρδων.
Και φυτεύοντας, παράλληλα, το «σπέρμα» ενός νέου γύρου αιματηρών συγκρούσεων, που θα πετάξει τα αγκάθια του κάποια στιγμή…
***
4.000 ακρωτηριασμένοι και πολλές χιλιάδες με σοβαρά τραύματα από τις επιθέσεις του κράτους-δολοφόνου Ισραήλ
 |
| Πηγή: Associated Press |
Εντείνει τις επιθέσεις του στη Μέση Ανατολή το κράτος-δολοφόνος του Ισραήλ, ενώ συνεχίζει τη σφαγή του Παλαιστινιακού λαού σε όλη την περιοχή της Γάζας, κλιμακώνοντας τη γενοκτονία του.
Τουλάχιστον 40 άνθρωποι σκοτώθηκαν σε ολόκληρη τη Γάζα το Σάββατο από τις ισραηλινές επιθέσεις, συμπεριλαμβανομένου ενός βομβαρδισμού πολλών σπιτιών στον κεντρικό προσφυγικό καταυλισμό Nuseirat, όπου σκοτώθηκαν τουλάχιστον 26 άτομα και μιας επίθεσης σε ένα σπίτι που φιλοξενούσε εκτοπισμένους στη βόρεια Γάζα.
Τουλάχιστον 25 άνθρωποι σκοτώθηκαν και δεκάδες άλλοι τραυματίστηκαν το απόγευμα της Κυριακής, μετά από ισραηλινούς βομβαρδισμούς που είχαν στόχο την πόλη της Γάζας και τον καταυλισμό Al-Bureij στην κεντρική Λωρίδα της Γάζας.
Συγκεκριμένα για το βόρειο τμήμα της Γάζας, βρίσκεται υπό μια αδιάκοπη στρατιωτική επιχείρηση που έχει μετατρέψει τη συντριπτική πλειονότητα των ιατρικών εγκαταστάσεων και άλλων υποδομών σε ερείπια. Μάλιστα, από ισραηλινούς βομβαρδισμούς στο Νοσοκομείο «Kamal Adwan» διακόπηκε το ρεύμα στην κρίσιμη ιατρική μονάδα της βόρειας Γάζας και τραυματίστηκαν τέσσερα άτομα, μεταξύ των οποίων τρία παιδιά.
Ο διευθυντής του Νοσοκομείου «Αl-Shifa» αναφέρει πως από τις 7 Οκτώβρη 2023 περισσότεροι από 4.000 άνθρωποι έχουν ακρωτηριαστεί στα άνω ή κάτω άκρα τους, 2.000 άνθρωποι έχουν τραύματα στη σπονδυλική στήλη και στον εγκέφαλο και είναι πλέον κλινήρεις, για τους οποίους υπάρχει ανάγκη για επείγουσα αποκατάσταση. Χιλιάδες άλλοι έχουν υποστεί προβλήματα ακοής και όρασης λόγω των ανηλεών βομβαρδισμών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου