Με τα δρομολόγια να λιγοστεύουν, οι κάτοικοι ειδικά των μικρών νησιών καθίστανται εξαιρετικά ευάλωτοι στα ιατρικά απρόοπτα.
Η σκληρή πραγματικότητα που ζουν οι νησιώτες τον χειμώνα είναι γνωστή. Η καλοκαιρινή σεζόν τελειώνει, οι τουρίστες λιγοστεύουν και τα δρομολόγια μειώνονται.
Ακόμα πιο δύσκολη είναι η κατάσταση στα μικρά νησιά των Κυκλάδων. Μιλώντας με μόνιμους κατοίκους και γιατρούς από τέσσερα νησιά (Κίμωλος, Φολέγανδρος, Κουφονήσια, Δονούσα), επιχειρήσαμε να εμβαθύνουμε στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι νησιώτες όταν χρειάζονται ιατρική περίθαλψη τους χειμερινούς μήνες.
Περιμένοντας την «παντόφλα»
«Όλα αλλάζουν μετά την τουριστική σεζόν, όταν πέφτει η αυλαία», λέει στις «Βιώσιμες Κυκλάδες» ο δήμαρχος Κιμώλου Κωνσταντίνος Βεντούρης. Πλέον υπάρχουν μόνο δύο δρομολόγια την εβδομάδα από και προς τον Πειραιά, ένα ενδοκυκλαδικό το οποίο περνάει από την Κίμωλο κάθε Τρίτη, Σάββατο και Κυριακή και μια καθημερινή σύνδεση με τον λιμένα Πολλωνίων της Μήλου. Η «παντόφλα», όπως είναι το τοπικό της προσωνύμιο, συνδέει την Κίμωλο με τη Μήλο δύο με τρεις φορές την ημέρα, δίνοντας στους κατοίκους της Κιμώλου την καθημερινή δυνατότητα πρόσβασης στην Αθήνα.
Τα δρομολόγια όμως, ειδικά αυτά της «παντόφλας», συχνά ανατρέπονται. «Όλα εξαρτώνται από τον καιρό», μας λέει ο δήμαρχος. Τα πλοία συχνά ακυρώνονται, δυσχεραίνοντας την πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας.
Η Κίμωλος έχει ένα Πολυδύναμο Περιφερειακό Ιατρείο (ΠΠΙ) στελεχωμένο αυτή τη στιγμή με δύο ιατρούς, έναν αγροτικό και έναν γενικό, μια νοσηλεύτρια, και δυο τραυματιοφορείς. Ωστόσο, η στελέχωση είναι συχνά ελλιπής.
Ο αγροτικός ιατρός Παντελής Καραμάνης λέει στις «Βιώσιμες Κυκλάδες» ότι είναι η πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό που το νησί έχει γενικό γιατρό. Συνήθως, το ιατρείο έχει δυο αγροτικούς και αυτό έχει τις επιπλοκές του.
Η θητεία των αγροτικών γιατρών είναι ενός έτους. Οι προκηρύξεις, όμως, απαιτούν χρόνο και ακόμη και εάν η θέση καλυφθεί, ένας νέος αγροτικός γιατρός, πριν αναλάβει καθήκοντα, πρέπει να ολοκληρώσει τη βασική εκπαίδευση σε δευτεροβάθμιο νοσοκομείο στις Κυκλάδες, διάρκειας ενός μήνα. Αυτό σημαίνει ότι είναι πολύ σύνηθες για το νησί να μένει χωρίς γιατρό κατά τη μεταβατική περίοδο.
«Πέρυσι, ερχόντουσαν περιστασιακά και κάλυπταν το νησί οι αγροτικοί από τη Μήλο για 10-20 ημέρες εναλλάξ», αναφέρει ο Καραμανής, τονίζοντας ότι το νησί αυτό «δεν είναι βιώσιμο με έναν γιατρό».
Οι δυσκολίες όμως δεν αφορούν μόνο την στελέχωση. «Εμείς εδώ μπορούμε να κάνουμε κάποιες βασικές εξετάσεις, αλλά κάποιες φορές χρειάζονται πιο εξειδικευμένα πράγματα και πρέπει να πάνε στη Μήλο», λέει ο αγροτικός γιατρός της Κιμώλου, δίνοντας ως παράδειγμα κάποιες πιο εξειδικευμένες αναλύσεις αίματος. Οι κάτοικοι, επισημαίνει, πρέπει να πάρουν το καραβάκι νωρίς το πρωί και να παραμείνουν στη Μήλο μέχρι το μεσημέρι. Εάν όμως, ανακοινωθεί απαγορευτικό, θα παραμείνουν εγκλωβισμένοι στη Μήλο. «Αυτή είναι η κύρια δυσκολία όσον αφορά τα πιο καθημερινά για τους ασθενείς».
Η ασθενής και οι πυροσβέστες
Ο Καραμάνης αφηγείται μία ιστορία που συνέβη τον Οκτώβριο, η οποία αγγίζει τα όρια του εφιάλτη. «Είχαμε μια ασθενή παραπληγική σε καροτσάκι. Είχε πάθει κάποια λοίμωξη σοβαρή και χρειαζόταν ενδοφλέβια αντιβίωση, άμεση νοσηλεία σε νοσοκομειακό περιβάλλον και χειρουργικό καθαρισμό. Αυτό μπορούσε να γίνει στη Σύρο, ωστόσο εκείνη την περίοδο είχαμε τις απεργίες στις γραμμές. Η δε “παντόφλα”, που σε πάει στο κέντρο υγείας της Μήλου, όπου μπορεί τουλάχιστον να είχε λάβει την ενδοφλέβια αντιβίωση μέχρι να μπορέσουν να τη μετακινήσουν, ήταν και αυτή στη Σύρο λόγο βλαβών. Οπότε δεν κινούνταν τίποτα».
«Πάνω στην κακοτυχία του νησιού, προέκυψαν κάποιες πυρκαγιές, και για καλή μας τύχη ήρθε το Άρτεμις από τη Σύρο, με εντολή από το ΕΚΑΒ, για να φέρει πυροσβέστες», εξήγησε ο Καραμάνης. Όπως διευκρινίζει, η ασθενής έπρεπε οπωσδήποτε να διακομιστεί και η αποστολή πλωτών μέσων απαιτεί πολύ χρόνο. Από την άλλη οι αεροδιακομιδές έχουν ιδιαίτερα υψηλό κόστος και έτσι, αυτές οι δυσκολίες θα μπορούσαν να αποφευχθούν εάν η ασθενής ταξίδευε με το Άρτεμις.
Όταν έφτασε το καράβι, ο Καραμάνης και οι συνεργάτες του ζήτησαν από το λιμενικό να μην το αφήσει να φύγει μέχρι οι ίδιοι να ετοιμάσουν τις άδειες ώστε το πλοίο να δεχτεί την ασθενή κατ’ εξαίρεση. «Καταφέραμε έτσι να την στείλουμε στη Σύρο».
Χωρίς γιατρό εδώ και 11 μήνες
Η Δονούσα, ένα μικρό νησί ανατολικά της Νάξου, τον χειμώνα, συνδέεται με τον Πειραιά με τρία δρομολόγια την εβδομάδα. Επιπλέον, ο Σκοπελίτης συνδέει τη Δονούσα με τα μεγαλύτερα γειτονικά νησιά, την Αμοργό και τη Νάξο. Σε αντίθεση, ωστόσο, με τις υπόλοιπες Μικρές Κυκλάδες, από τις οποίες ο Σκοπελίτης περνάει κάθε μέρα πλην Κυριακής, η Δονούσα συμπεριλαμβάνεται στη διαδρομή του καραβιού μόνο τρεις φορές την εβδομάδα.
«Ένα από τα βασικότερα προβλήματα του νησιού αυτήν την στιγμή είναι ότι δεν έχει μόνιμο γιατρό» αναφέρει στις «Βιώσιμες Κυκλάδες» η Αναστασία Τζουνάκου, η αγροτική γιατρός από τη Νάξο που έχει έρθει στο νησί για να καλύψει τις σχετικές ανάγκες για μία εβδομάδα. Στο νησί δεν έχει διοριστεί γιατρός για περίπου 11 μήνες. Καθ’ όλη αυτήν την περίοδο, έρχονται διαδοχικά γιατροί από τη Νάξο, και όχι μόνο, για να καλύψουν τη θέση για περιόδους από πέντε μέχρι και 20 ημέρες ο καθένας. Η Τζουνάκου αναφέρει μάλιστα ότι τον Μάρτιο που είχε ξαναέρθει, το νησί δεν είχε ούτε νοσηλευτή/τρια.
Το μεγάλο αυτό πρόβλημα της στελέχωσης του Ιατρείου φαίνεται να εντείνεται λόγω της απουσίας επαρκών υποδομών φιλοξενίας του ιατρικού προσωπικού. Όπως αναφέρει ο Μάριος Παπαπαρασκευάς, ο αγροτικός γιατρός που αντικατέστησε στη Δονούσα την Τζουνάκου, στη Σχοινούσα, όπου έχει επίσης υπηρετήσει, παρέχονται δύο σπίτια σε γιατρούς: το ένα πάνω από το ΠΠΙ, ευρύχωρο με πολύ όμορφη θέα, και το άλλο πιο μικρό δίπλα στο ιατρείο, αλλά εξίσου προσεγμένο. «Στο κάνουν λίγο πιο ελκυστικό να έρθεις να μείνεις», σημειώνει. Η διαφορά, εξηγεί, είναι ότι στο ιατρείο της Σχοινούσας έχουν γίνει δωρεές, πράγμα που επιτρέπει στα μέλη της κοινότητας να προσφέρουν το κάτι παραπάνω.
Ένα ακόμα ζήτημα είναι ότι η Δονούσα δεν έχει φαρμακείο, τονίζει η Τζουνάκου. «Τα φάρμακα για τους ασθενείς τα προμηθευόμαστε από τη Νάξο με τον Σκοπελίτη – καιρού επιτρέποντος πάντα». Ένας κάτοικος της Δονούσας, δηλαδή, για να πάρει στα χέρια του ένα φάρμακο που χρειάζεται, πρέπει να καλέσει ένα φαρμακείο στη Νάξο, το οποίο θα το παραδώσει στον Σκοπελίτη, που θα το φέρει στη Δονούσα. Εάν κάποιος επισκεφθεί το ΠΠΙ της Δονούσας και ο γιατρός κρίνει ότι χρειάζεται κάποιο φάρμακο που έχουν στο ιατρείο, μπορεί να του το «δανείσει», εξηγεί η Τζουνάκου. Στη συνέχεια, γίνεται παραγγελία του φαρμάκου από τη Νάξο και το φάρμακο επιστρέφεται στο Ιατρείο.
Για να ζήσεις στη Δονούσα, όλα πρέπει να είναι προγραμματισμένα και προϋπολογισμένα, συμφωνεί ο Δημήτρης Μαρκούλης, ελεύθερος επαγγελματίας που δραστηριοποιείται στο νησί. Στα δωμάτια που νοικιάζει διαθέτει πάντα κάποια βασικά φάρμακα. «Μου είχε τύχει άνθρωπος να υποφέρει και να πρέπει να περιμένει τρεις μέρες για να έρθει το αντιφλεγμονώδες για να ηρεμήσει από τον πόνο», λέει στις «Βιώσιμες Κυκλάδες».
Επιπλέον, ο Μαρκούλης αναφέρεται στο ευρύτερο πρόβλημα των υποστελεχωμένων ΠΠΙ των Μικρών Κυκλάδων, καθώς και στο πρόβλημα των διακομιδών που αναδείχτηκε λόγω ενός σοβαρού ατυχήματος. Ένας 36χρονός μάστορας από την Κρήτη βρέθηκε στη Δονούσα τον περασμένο Φεβρουάριο για οικοδομικές εργασίες. Κατά τη διάρκεια των εργασιών έπεσε από μεγάλο ύψος. Η κατάσταση του ασθενή επιδεινώθηκε καθώς η διακομιδή του έγινε με μεγάλη καθυστέρηση.
Όπως φαίνεται και από την επιστολή που εστάλη από τη Δημοτική Κοινότητα Δονούσας προς τους βουλευτές Κυκλάδων, το ελικόπτερο που υπήρχε παλαιότερα στη Σύρο για την άμεση αεροδιακομιδή των ασθενών, δεν βρισκόταν εκεί. Έτσι, ο ασθενής μεταφέρθηκε στη Νάξο με πλωτό μέσο του Λιμενικού και από εκεί ήρθε ελικόπτερο από την Αθήνα και τον μετέφερε στο Τζάνειο νοσοκομείο, στον Πειραιά. Ο Μαρκούλης μας ενημέρωσε ότι ενώ ο ασθενής σώθηκε, παραμένει σε φυτική κατάσταση.
«Πολύ δύσκολο ένα άτομο να τα κάνει όλα»
Σύμφωνα με τον Θοδωρή Γουόρκ, πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου της Φολεγάνδρου, το μεγαλύτερο πρόβλημα στο νησί είναι ότι πλέον υπάρχει μόνο μια ενδοκυκλαδική γραμμή, η οποία περνάει από τη Φολέγανδρο μόνο δύο φορές την εβδομάδα.
Η Φολέγανδρος, όπως μας ενημέρωσαν πρακτορεία ταξιδιών, τους μήνες του χειμώνα έχει τρία δρομολόγια την εβδομάδα από και προς τον Πειραιά. Παράλληλα, κάθε Δευτέρα και Παρασκευή, συγκοινωνεί με τη Σαντορίνη με ένα μικρό τοπικό καραβάκι, του οποίου τα δρομολόγια ακυρώνονται πολύ συχνά λόγω κακοκαιρίας.
Το ενδοκυκλαδικό δρομολόγιο ξεκινάει από το Λαύριο την Παρασκευή και κάνει στάσεις, εκτός από τη Φολέγανδρο, στη Σύρο, την Πάρο, τη Νάξο, την Ίο, τη Σίκινο, την Κίμωλο και τη Μήλο. Το Σάββατο κινείται αντίστροφα, καταλήγοντας στη Σύρο. Μέχρι και τον Αύγουστο υπήρχε άλλο ένα ενδοκυκλαδικό το οποίο έκανε τις διπλάσιες διαδρομές. Πλέον οι κάτοικοι της Φολεγάνδρου μπορούν να μετακινηθούν σε άλλα νησιά μόνο τη Δευτέρα, την Παρασκευή, και το Σάββατο.
Στο ΠΠΙ της Φολεγάνδρου, αυτή τη στιγμή, ο μόνος γιατρός είναι ο Γιώργος Μανωλάκης. «Στο ιατρείο κανονικά, θα έπρεπε να είμαστε τρεις. Δύο αγροτικοί και ένας επιμελητής. Αυτό δεν γίνεται ποτέ, αλλά τουλάχιστον πάντα υπήρχαν δύο αγροτικοί ιατροί. Φέτος το καλοκαίρι έμεινα μόνος. Δεν έχω ούτε μόνιμο νοσηλευτή. Είναι πολύ δύσκολο ένα άτομο να τα κάνει όλα», υπογραμμίζει.
Παρά τις διάφορες προσπάθειες του Δήμου, τα προβλήματα είναι ακόμα πολλά. «Οι γιατροί δεν έρχονται», λέει ο Γουόρκ στις «Βιώσιμες Κυκλάδες». «Είμαστε ένα νησάκι με 500 άτομα στην ουσία. Ένα νησάκι το οποίο δεν έχει εύκολες διασυνδέσεις με άλλα νησιά, δεν έχει σπίτια και οι μισθοί που δίνουν είναι αστείοι. Πώς θα προσελκύσει έναν άνθρωπο που στην Αθήνα μπορεί να έχει ιδιωτικό ιατρείο;», αναρωτιέται.
Ο Γουόρκ αναφέρεται κι αυτός στο μεγάλο πρόβλημα της αεροδιακομιδής. Μας λέει για έναν φίλο του, ο οποίος έπεσε από τη μηχανή του. «Είχε ανοίξει το κεφάλι του και είχε χάσει την επαφή του με το περιβάλλον», θυμάται. Το περιστατικό έλαβε χώρα στη 1 τα ξημερώματα καθιστώντας αδύνατη την άφιξη ελικοπτέρου. (Η νομοθεσία για τον φωτισμό των ελικοδρομίων έχει αλλάξει από τον Φεβρουάριο του 2021, και το ελικοδρόμιο της Φολεγάνδρου δεν έχει προχωρήσει στις απαραίτητες, αλλά κοστοβόρες, προσαρμογές.) Έτσι, έπρεπε να περιμένουν το ξημέρωμα, όταν πλέον ο τραυματίας είχε ανακτήσει τις αισθήσεις του. Ως αποτέλεσμα ο γιατρός δέχτηκε παρατηρήσεις από τον πιλότο, που τον κάλεσε για ένα περιστατικό που δεν θεωρείτο επείγον.
Λόγω αυτού και πολλών άλλων περιστατικών, ο Γουόρκ και τα υπόλοιπα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου κάνουν μια προσπάθεια να αναβαθμίσουν το ελικοδρόμιο, ώστε να μπορούν να γίνονται αεροδιακομιδές και τη νύχτα.
Μεγάλη αίσθηση ανασφάλειας
Τον χειμώνα τα Κουφονήσια, το πιο τουριστικό από τα νησιά των Μικρών Κυκλάδων, συνδέεται με την ηπειρωτική Ελλάδα με τρία δρομολόγια από και προς τον Πειραιά, αλλά και με τη Νάξο καθημερινά πλην Κυριακής μέσω του «Σκοπελίτη». Σε αντίθεση με τη Δονούσα, τα Kουφονήσια έχουν εξοπλισμένο φαρμακείο και ένα ΠΠΙ με μια αγροτικό ιατρό, μια νοσηλεύτρια η οποία είναι μόνιμη κάτοικος στο νησί, έναν οδηγό ΕΚΑΒ και έναν τραυματιοφορέα.
«Εγώ είμαι εδώ από το 2017», μας λέει η Μαρία Μπόσμου, η νοσηλεύτρια στο ΠΠΙ των Κουφονησίων. Στο ιατρείο, έως την εποχή του κορονοϊού, ήταν πάντα δύο άτομα. Έπειτα άνοιξαν κάποιες θέσεις και ήρθε μια καθαρίστρια και ένας οδηγός ασθενοφόρου ο οποίος, ως οδηγός, δεν μπορεί να παρέχει υγειονομική βοήθεια. Παρόλο που υπάρχει και μια θέση ανοιχτή για γιατρό με ειδικότητα, η Μπόσμου λέει ότι όσα χρόνια βρίσκεται στο νησί, δεν έχει συμπληρωθεί.
Σχετικά με τις διακομιδές, η Μπόσμου αναφέρει πως τα πλωτά μέσα και τα ελικόπτερα τα οποία έχει στη διάθεση του ΕΚΑΒ δεν μοιάζουν να επαρκούν, καθώς είναι πολλά τα νησιά που δεν έχουν κέντρο υγείας. Ως αποτέλεσμα, ακόμα και αιτήματα διακομιδής για σοβαρά περιστατικά πλέον απορρίπτονται. Ενδεικτικό παράδειγμα είναι ότι πλέον το ΕΚΑΒ δεν θεωρεί το κάταγμα ισχίου σε ηλικιωμένο άνθρωπο αρκετά επείγον για διακομιδή.
Σε περίπτωση που υπάρξει κάποιο τέτοιο περιστατικό ο ασθενής μεταβαίνει στο εγγύτερο κέντρο υγείας, που για τα Κουφονήσια είναι η Νάξος, με το πλοίο της γραμμής. Εκεί, μέσω ακτινογραφίας, επιβεβαιώνεται η διάγνωση και στη συνέχεια ο ασθενής ταξιδεύει με το πλοίο της γραμμής στην Αθήνα ώστε να υποβληθεί χειρουργική επέμβαση. «Αυτή η διαδικασία θα πάρει δύο μέρες, σίγουρα», λέει η Μπόσμου στις «Βιώσιμες Κυκλάδες».
Τα παραπάνω δεδομένα προκαλούν μεγάλη ανασφάλεια στους κατοίκους. «Έχει τύχει να έχω καρδιολογικό ασθενή, να μου κάνει αρρυθμίες, να έχει 8 μποφόρ, να μην μπορούν να στείλουν κάτι λόγω καιρού και ο ασθενής να έχει μπει στο καΐκι του και να έχει φύγει μόνος του. Γιατί πολύ απλά φοβόταν. “Εφόσον έχω αισθήσεις θα φύγω” είπε και έφυγε», αφηγείται η Μπόσμου.
Η Άννα Πρασίνου, κάτοικος των Κουφονησίων, μας μίλησε για μια δική της εμπειρία. Η κόρη της, επτά χρονών τότε, έπαθε πνευμονία και μέσα σε τρεις μέρες η κατάσταση της επιδεινώθηκε ραγδαία. «Το οξυγόνο του παιδιού είναι πάρα πολύ χαμηλό, σαν ενός παππού στα τελειώματα», της είπε ο γιατρός των Κουφονησίων. Στη Σύρο όμως δεν θεώρησαν το περιστατικό αρκετά σοβαρό και έτσι δεν στάλθηκε κάποιο μέσο από το ΕΚΑΒ. «Επειδή κινδύνευε πάρα πολύ η υγεία της μεσολάβησε ο τότε υπουργός Εθνικής Άμυνας, ο Πάνος Καμμένος, και μας έστειλε ελικόπτερο της Πολεμικής Αεροπορίας. Πήγαμε στο αεροδρόμιο και από εκεί ήρθε ασθενοφόρο από το Παίδων», θυμάται η Πρασίνου.
| Με δύο ελικόπτερα και δύο αεροπλάνα Η αφήγηση της Πρασίνου αναδεικνύει τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η χώρα στον τομέα των διακομιδών. Σύμφωνα με τον Σωκράτη Δούκα, γιατρό και υπεύθυνο Τύπου του ΕΚΑΒ, η διαδικασία μιας διακομιδής είναι σύνθετη. Όπως εξηγεί ο Δούκας, σχετικά με τις αεροδιακομιδές το εκάστοτε αίτημα υποβάλλεται αρχικά από τον γιατρό του υγειονομικού σχηματισμού που έχει υποδεχτεί το περιστατικό. Ο γιατρός του περιστατικού πρέπει να επικοινωνήσει με το Συντονιστικό Κέντρο Αεροδιακομιδών του ΕΚΑΒ, το οποίο εδρεύει στο Στρατιωτικό Αεροδρόμιο της Ελευσίνας. Εκεί, αφού περιγράψει το περιστατικό στον ιατρό-συντονιστή του ΕΚΑΒ, πραγματοποιείται η ανάλογη αξιολόγηση. Αν εγκριθεί η αεροδιακομιδή, γίνεται αίτημα διάθεσης πτητικού μέσου από το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας (ΓΕΑ), το οποίο διαχειρίζεται και τα πτητικά μέσα του ΕΚΑΒ. Τα στελέχη του ΓΕΑ, αφού λάβουν υπ’ όψιν τους τις επιχειρησιακές συνθήκες του περιστατικού (μέρος προσγείωσης, προορισμού κ.α.), διαθέτουν στο ΕΚΑΒ το κατάλληλο, διαθέσιμο πτητικό μέσο. Στη συνέχεια, το συντονιστικό κέντρο αεροδιακομιδών του ΕΚΑΒ υλοποιεί ένα επιχειρησιακό σχέδιο «έτσι ώστε να επιτευχθεί η τελική ασφαλής διακομιδή του εκάστοτε βαρέως πάσχοντος ατόμου προς την πλησιέστερη και καταλληλότερη Δομή Υγείας που έχει επιλεγεί», σημειώνει. Όπως μας ενημερώνει ο Αλέξανδρος Χαλκόπουλος, υπεύθυνος Τύπου του ΓΕΑ, το ΕΚΑΒ διαθέτει μόλις δύο ελικόπτερα και δύο αεροπλάνα για αεροδιακομιδές. Γι’ αυτόν τον λόγο, σε περίπτωση ανάγκης, με βάση τις εντολές του υπουργείου Υγείας, διατίθενται μέσα του ΓΕΑ τα οποία υπό κανονικές συνθήκες αξιοποιούνται για άλλες χρήσεις, όπως τη μεταφορά εξοπλισμού. Ενδεικτικά, από τον Ιανουάριο έως και τον Νοέμβριο του 2024, πραγματοποιήθηκαν 1.307 αποστολές εναέριας διάσωσης και 24 μεταφορές μοσχευμάτων, μεταφέροντας 2.048 ασθενείς. Από τις αποστολές εναέριας διάσωσης, περίπου οι μισές πραγματοποιήθηκαν με τα ιδιόκτητα αεροσκάφη του ΕΚΑΒ, ενώ οι άλλες μισές με τα πτητικά μέσα του ΓΕΑ. Με βάση το ίδιο επιχειρησιακό πλαίσιο, προσθέτει ο Δούκας, το προσωπικό του ΕΚΑΒ «δύναται να προχωρήσει σε αίτημα διάθεσης πλωτού μέσου από το Θάλαμο Επιχειρήσεων του Λιμενικού Σώματος». Κατόπιν της διάθεσης του πλωτού μέσου, το συντονιστικό κέντρο του ΕΚΑΒ υλοποιεί πάλι ένα επιχειρησιακό σχέδιο, συντονίζοντας τις εμπλεκόμενες υπηρεσίες (λιμεναρχεία, λιμενικοί σταθμοί, παραρτήματα του ΕΚΑΒ κ.ά.) ώστε να γίνει άμεσα και με ασφάλεια η διακομιδή. Όπως εξηγεί ο Δούκας, σε όλες τις περιπτώσεις, όταν ένας γιατρός κάνει αίτημα για διακομιδή, ο ρόλος του είναι να αποτυπώσει τη βαρύτητα του περιστατικού σωστά, καθώς η πιστοποίηση της αναγκαιότητας της διακομιδής γίνεται βάσει της ενημέρωσης που δίνει στους συντονιστές. |
Νέα μέτρα, παλιές ανάγκες
«Το να στελεχώσεις με ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό άριστα όλα αυτά τα νησιά είναι εκ των πραγμάτων πάρα πολύ δύσκολο. Πολλές φορές και αδύνατο», δηλώνει στις «Βιώσιμες Κυκλάδες» ο Χρήστος Ροϊλός, διοικητής της 2ης Υγειονομικής Περιφέρειας Πειραιώς και Αιγαίου (ΔΥΠΕ). Για να πάει ένας γιατρός σε ένα νησί, πρέπει να εξασφαλιστούν συνθήκες ώστε να μπορεί να βρει ένα αξιοπρεπές σπίτι να μείνει, συχνά με την οικογένεια του, και να έχει τη δυνατότητα να κρατάει επαφή με την επιστήμη. «Υπάρχουν πολλά αποτρεπτικά για κάποιον γιατρό να πάρει την απόφαση να φύγει από ένα νοσοκομείο της Αθήνας ή της Θεσσαλονίκης και να πάει στη Σίφνο ή τη Φολέγανδρο», εξηγεί.
Ο Ροϊλός αναγνωρίζει ότι έχουν γίνει πολλές προσπάθειες να δοθούν κίνητρα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το επιπλέον επίδομα 1.200 ευρώ τον μήνα στους νοσηλευτές, ενώ στους γιατρούς υπάρχει επιπλέον αμοιβή 2.100 ευρώ το μήνα για την τουριστική σεζόν.
Επιπλέον, σύμφωνα με τον Ροϊλό, πριν από 10 μέρες ψηφίστηκε ένα μέτρο που θα βελτιώσει κατά πολύ την στελέχωση των ιατρείων. Ενώ έως τώρα η πλατφόρμα στην οποία δηλώνονται οι προκηρύξεις άνοιγε δύο φορές τον χρόνο ώστε οι γιατροί να εκφράσουν ενδιαφέρον, πλέον θα είναι ανοιχτή 12 μήνες το χρόνο. Αυτό θα επιτρέψει στους γιατρούς να υποβάλλουν υποψηφιότητα για κάποια κενή θέση όποτε θέλουν, διευκολύνοντας την πλήρωση των θέσεων.
Ο διευθυντής της 2ης ΔΥΠΕ επισημαίνει επίσης ότι με τη βοήθεια του Ταμείου Ανάκαμψης υλοποιούνται λειτουργικές αναβαθμίσεις των κτιριακών υποδομών των κέντρων υγείας και των ιατρείων των νησιών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό της Φολεγάνδρου.
«Αυτή τη στιγμή το περιφερειακό ιατρείο στη Φολέγανδρο στεγάζεται σε ένα πάρα πολύ μικρό χώρο που είναι δημοτικός και μας είχε παραχωρηθεί από τον Δήμο Φολεγάνδρου. Τώρα νοικιάσαμε ένα μεγαλύτερο, καταλληλότερο χώρο που λειτουργούσε σαν ιδιωτικό διαγνωστικό κέντρο», εξηγεί. Σύμφωνα με τον Ροϊλό, στον παλιό χώρο θα κατασκευαστούν δύο διαμερίσματα για να μπορούν να φιλοξενούνται γιατροί.
Κλείνοντας, ο Ροϊλός τονίζει τη σημασία της παροχής επαρκών χώρων διαμονής για τους γιατρούς. Οι Δήμοι, οι τοπικοί σύλλογοι των ξενοδόχων και οι άνθρωποι που νοικιάζουν διαμερίσματα πρέπει να βοηθήσουν ώστε να υπάρξει μια κατοικία που θα μπορεί ένας γιατρός να ζήσει καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου. «Εκεί χρειαζόμαστε βοήθεια. Πρέπει να υπάρχει μια συνεργασία και μια συνέργεια σε αυτά τα πράγματα από όλους τους εμπλεκόμενους φορείς».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου