 |
| ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ/EUROKINISSI |
Η φράση «υπάρχουν δικαστές στο Βερολίνο», που αποδίδεται στην εποχή του βασιλιά της Πρωσίας Φρειδερίκου του Μεγάλου, έχει ενσωματωθεί στην ελληνική πραγματικότητα είτε ως ερώτημα είτε ως κατάφαση: «Υπάρχουν δικαστές στην Αθήνα»;(!)
Στην περίπτωση του σκανδάλου των υποκλοπών, όταν αναφερόμαστε στο πόρισμα Ζήση και στην απόφαση της κ. Αδειλίνη, η εν λόγω φράση συνοδεύεται υποχρεωτικά είτε με ερωτηματικό είτε με το καταφατικό «όχι». Αλλά όταν η συζήτηση έρχεται στις παρεμβάσεις της ΑΔΑΕ και του επικεφαλής της Χρ. Ράμμου για την αποκάλυψη του σκανδάλου και στην υπεράσπιση της συνταγματικής τάξης της χώρας, τότε ναι, υπάρχουν δικαστές στην Αθήνα!
Ο κ. Ράμμος, όμως, ηγείται μιας Ανεξάρτητης Αρχής που το Σύνταγμα την έχει επιφορτίσει να προστατεύει το απόρρητο των επικοινωνιών των πολιτών, δηλαδή της ιδιωτικότητας της προσωπικής τους ζωής, αλλά η κυβέρνηση με τις νομοθετικές της παρεμβάσεις και ο Αρειος Πάγος με τη νομολογία που δημιουργεί της έχουν περιορίσει ασφυκτικά κάθε δυνατότητα να επιτελέσει το έργο της.
Είναι τραγικό αυτό που συμβαίνει για κάθε Πολιτεία που θέλει να είναι ευνομούμενη. Πόσω μάλλον για μια χώρα που είναι ευρωπαϊκή αλλά επικαλείται το ευρωπαϊκό κεκτημένο όπου συμφέρει την πολιτική ηγεσία της, όμως ποτέ σε ζητήματα κράτους δικαίου.
Ο κ. Ράμμος δημοσίευε χθες ένα άρθρο για το ζήτημα των υποκλοπών, υπό το φως των τελευταίων εξελίξεων, αλλά αυτό το άρθρο μπορεί να διαβαστεί καλύτερα αν προηγουμένως διαβαστούν οι παρεμβάσεις του ίδιου και της ΑΔΑΕ, υπό την ηγεσία του, καθ’ όλη την περίοδο που στήθηκε και εφαρμόστηκε το καθεστώς των υποκλοπών.
Πρόκειται για ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο παρεμβάσεων υπέρ του κράτους δικαίου και της προστασίας των συνταγματικών δικαιωμάτων των πολιτών που η κυβέρνηση σιγά σιγά υπονόμευε, με αποτέλεσμα σήμερα να είναι σκιά του εαυτού του ή να μην υπάρχει παρά μόνο ως ανάμνηση.
Το χθεσινό άρθρο του κ. Ράμμου δεν παραδέχεται την ήττα. Υπογραμμίζει πως οτιδήποτε είναι νομότυπο δεν είναι και ταυτόχρονα νόμιμο. Πως σε μια ευνομούμενη Πολιτεία δεν υπάρχει καμία εξουσία ανεξέλεγκτη. Πως ο πολίτης που υπέστη το καθεστώς των παρακολουθήσεων είτε στο παρελθόν είτε στο παρόν και στο μέλλον μπορεί –άρα οφείλει– να ζητήσει το δίκιο του. Οτι τελικά πρέπει να διεκδικήσουμε να υπάρξουν κάποια στιγμή δικαστές στην Αθήνα.
- ΤΟ ΠΡΟΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ του κ. Χρ. Ράμμου στην ανάρτηση στο blog μας:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου