79 χρόνια μετά: Οι ΗΠΑ σνομπάρουν την επέτειο της πυρηνικής καταστροφής στο Ναγκασάκι επειδή ο δήμαρχος της πόλης δεν προσκάλεσε το Ισραήλ στη σχετική τελετή (ΠΟΙΗΜΑ)

Προσβολή στη μνήμη των θυμάτων της πυρηνικής επίθεσης στο Ναγκασάκι αποτελεί η απόφαση δυτικών κυβερνήσεων να μποϊκοτάρουν την τελετή για την 79η επέτειο του βομβαρδισμού ύστερα από την απόφαση του δημάρχου της πόλης να μην προσκαλέσει το Ισραήλ.

Σε κοινή επιστολή τους, που ήρθε χτες στη δημοσιότητα, οι απεσταλμένοι των ΗΠΑ, της Βρετανίας, του Καναδά, της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ιταλίας και της ΕΕ εξέφρασαν την «ανησυχία» τους προς την κυβέρνηση της πόλης για την απόφασή της. Η επιστολή, με ημερομηνία 19 Ιουλίου, προειδοποιούσε ότι αν το Τελ Αβίβ αποκλειστεί, «θα καταστεί δύσκολο για εμάς να έχουμε υψηλόβαθμη εκπροσώπηση» στην εκδήλωση, μετέδωσε το Kyodo News που εδρεύει στο Τόκιο. Αυτό, προστίθεται στην επιστολή, «θα είχε ως αποτέλεσμα να τοποθετηθεί το Ισραήλ στο ίδιο επίπεδο με χώρες όπως η Ρωσία και η Λευκορωσία», οι οποίες δεν έχουν προσκληθεί στην τελετή για τρίτη συνεχή χρονιά.

Ο Αμερικανός πρέσβης στην Ιαπωνία, Ραμ Εμάνουελ, δεν θα παραστεί στην τελετή στο Ναγκασάκι την Παρασκευή. Η Βρετανίδα πρέσβειρα στην Ιαπωνία, Τζούλια Λονγκμπότομ, έχει επίσης προειδοποιήσει ότι θα κρατήσει ανάλογη στάση. Ο δήμαρχος του Ναγκασάκι, Σίρο Σουζούκι, δήλωσε ότι η απόφαση ελήφθη καθώς οι διαμαρτυρίες κατά του συνεχιζόμενου πολέμου του Ισραήλ στη Γάζα θα μπορούσαν να «επηρεάσουν την τελετή».

Μιλώντας σε μια «Εναλλακτική Διάσκεψη Ειρήνης» στη Χιροσίμα την Τρίτη, ο κορυφαίος Παλαιστίνιος διπλωμάτης στην Ιαπωνία παραλλήλισε την «ανείπωτη φρίκη» του πυρηνικού βομβαρδισμού της Χιροσίμα με την επίθεση στη Λωρίδα της Γάζας.

ΠΗΓΗ

***

Χιροσίμα, 79 χρόνια μετά (ΠΟΙΗΜΑ)

 

Το μικρό κορίτσι

 

Εγώ είμαι εγώ είμαι που χτυπάω την πόρτα σας

Εδώ ή αλλού χτυπάω όλες τις πόρτες

Ω, μην τρομάζετε καθόλου πούμαι αθώρητη

Κανένας μια μικρή νεκρή δεν μπορεί νάιδει

Εδώ και δέκα χρόνια εδώ καθόμουνα

Στη Χιροσίμα ο θάνατος με βρήκε

Κ’ είμαι παιδί τα εφτά δεν τα καλόκλεισα

Μα τα νεκρά παιδιά δε μεγαλώνουν

Πήραν πρώτα φωτιά οι μακριές πλεξούδες μου

Μου καήκανε τα χέρια και τα μάτια

Όλη…. Όλη μια φουχτίτσα στάχτη απόμεινα

Την πήρε ο άνεμος κι’ αυτή σ’ ένα ουρανό συγνεφιασμένο.

Ω, μη θαρρείτε πως ζητάω για μένα τίποτα

Κανείς εμένα δε μπορεί να με γλυκάνει

Τι το παιδί που σαν εφημερίδα κάηκε

Δεν μπορεί πια τις καραμέλες σας να φάει.

Εγώ είμαι που χτυπάω την πόρτα σας ακούστε με

Φιλέψτε με μονάχα την υπογραφή σας

Έτσι που τα παιδάκια πια να μη σκοτώνονται

Και να μπορούν να τρώνε καραμέλες.

 

(Ποίημα του Ναζίμ Χικμέτ, σε μετάφραση Γιάννη Ρίτσου)

ΠΗΓΗ: Ελεύθερα Βουνά Χωρίς Αιολικά