“Πυρηνικός λιμός”, είναι ο τίτλος μιας νέας έκθεσης που δημοσιεύθηκε στις 16 Αυγούστου από το IPPNW και συνοψίζει τις τελευταίες επιστημονικές εργασίες, οι οποίες δείχνουν ότι ένας λεγόμενος “περιορισμένος” ή “περιφερειακός” πυρηνικός πόλεμος δεν θα ήταν ούτε περιορισμένος ούτε περιφερειακός. Αντιθέτως, θα ήταν ένα γεγονός πλανητικής κλίμακας. Στην πραγματικότητα, θα ήταν πολύ πιο επικίνδυνος από ό,τι καταλαβαίναμε ακόμη και πριν από λίγα χρόνια. Ένας πόλεμος που θα πυροδοτούσε λιγότερο από το 1/20 των παγκόσμιων πυρηνικών όπλων θα συνέχιζε να καταστρέφει το κλίμα, τις παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού τροφίμων και πιθανότατα τη δημόσια ομαλότητα. Οι λιμοί και οι ταραχές θα σκότωναν εκατοντάδες εκατομμύρια, ίσως και δισεκατομμύρια.

“Σε έναν πυρηνικό πόλεμο, οι βόμβες που θα στόχευαν πόλεις και βιομηχανικές περιοχές θα ξεκινούσαν πύρινες καταιγίδες, διοχετεύοντας μεγάλες ποσότητες αιθάλης στην ανώτερη ατμόσφαιρα, η οποία θα εξαπλωνόταν παγκοσμίως με αποτέλεσμα να ψύχεται πιο γρήγορα ο πλανήτης”, σύμφωνα με μια μελέτη-ορόσημο που δημοσιεύτηκε τον Αύγουστο του 2022 από το Nature Food.

Η Λίλη Σια, από το Πανεπιστήμιο Rutgers, ηγήθηκε μιας διεθνούς ομάδας που εξέτασε πόση αιθάλη που μπλοκάρει τον ήλιο θα παραγόταν κάτω από διάφορα σενάρια πυρηνικού πολέμου μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν. Εξέτασαν κατά πόσο θα έπεφτε η παγκόσμια θερμοκρασία ως αποτέλεσμα της πυρηνικής σύγκρουσης, τι θα συνέβαινε στην παραγωγή καλλιεργειών και, τέλος, πόσοι άνθρωποι θα πέθαιναν από την πείνα. Τα συμπεράσματά τους:

  • Όσο τρομακτική κι αν θα είναι η ίδια η εμπόλεμη ζώνη, με δεκάδες εκατομμύρια άμεσους θανάτους, ο περιφερειακός απολογισμός θανάτων θα επισκιάζει τις απώλειες τους επόμενους μήνες και χρόνια με αιτία την πείνα σε όλο τον κόσμο. Στην πραγματικότητα, διαπίστωσαν ότι περισσότεροι από 2 δισεκατομμύρια άνθρωποι θα μπορούσαν να πεθάνουν από πείνα μετά από έναν πόλεμο μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν.
  • “Ο λιμός θα μπορούσε να επηρεάσει το ένα τρίτο της Γης”, γράφουν οι συγγραφείς, “ακόμη και από έναν πόλεμο μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν που θα χρησιμοποιούσε λιγότερο από το 3% του παγκόσμιου πυρηνικού οπλοστασίου”.