“Αριστος” ο Μητσοτάκης – “εκβιαστές” οι αγρότες!
Στις δυο τελευταίες δημόσιες παρεμβάσεις του ο Μητσοτάκης αποκάλεσε τους αγρότες «παράλογους», την πρώτη, και «εκβιαστές», την δεύτερη.
Ολοι ξέρουμε ποιοι είναι οι αγρότες. Είναι αυτοί που ξεκληρίζονται από τις πολιτικές του Μητσοτάκη και των ομοίων του. Που αγωνίζονται για την επιβίωσή τους. Και που το δίκιο τους είναι τόσο αδιαμφισβήτητο ώστε να το ομολογούν ακόμα κι εκείνοι που τους αποκαλούν «παράλογους» και «εκβιαστές» όταν για λόγους πολιτικής τακτικής αναγνωρίζουν το δίκιο των αγροτών.
Αλλά πως γίνεται να είναι «παράλογοι» και «εκβιαστές» εκείνοι που, λίγο πριν τους «στιγματίσεις», έχεις αναγνωρίσει το δίκιο τους;…
Ολοι ξέρουμε, όμως, και ποιος είναι ο πολιτικός Μητσοτάκης. Είναι ο «δεν ήξερα» για τις υποκλοπές, είναι ο «δεν τρέχει τίποτα» για τον ίδιο και τους υπουργούς του όσον αφορά την δυσωδία του ΟΠΕΚΕΠΕ, είναι ο προιστάμενος των «όποιος μιλάει για το μπάζωμα είναι για τα μπάζα» στο έγκλημα των Τεμπών, είναι ο στρατηγικός σύμμαχος του γενοκτόνου Νετανιάχου, είναι ο «δεν υπάρχουν λεφτά» για τους αγρότες, αλλά υπάρχουν για τους βιομήχανους, τους εργολάβους, τους εφοπλιστές, τον Ζελένσκι, τις πολεμικές βιομηχανίες του Τραμπ, τους δανειστές, τους τοκογλύφους, τα κοράκια, τις τράπεζες, τα funds κτλ.
Φυσικά οι δηλώσεις του Μητσοτάκη και όταν βρίζει τους αγρότες και όταν επιχειρεί να τους κατευνάσει, έχουν την ίδια «αξία», την «αξία» που ταιριάζει στην πολιτική ανηθικότητα.
Θα πει κάποιος είναι μάταιο να επικαλείστε την ηθική στην πολιτική. Μόνο που εδώ δεν μιλάμε για κάποιον ηθικό προτεσταντισμό, όπως αυτός που καθοδηγεί την «αριστεία» και την «επιτελικότητα» των απόστολων του ψεύδους.
Μιλάμε για την τιμιότητα, την δικαιοσύνη, την ακεραιότητα, τον σεβασμό στη δημόσια ζωή και τη διακυβέρνηση, που υπερβαίνει τις πολιτικές σκοπιμότητες και αποτελεί κεντρικό ζήτημα σε αυτό που αποκαλούμε «διαμόρφωση ήθους στην κοινωνία».
Όταν, λοιπόν, ο Μητσοτάκης
– επιλέγει να κάνει αρμό της κοινωνικής μας συνύπαρξης την εξαπάτηση λέγοντας ψέματα περί δήθεν «ικανοποίησης» των αιτημάτων των αγροτών,
και
– όταν επιχειρεί να καταστήσει την συκοφαντία σε εργαλείο πολιτικής «κανονικότητας», όταν καταφεύγει στη δυσφήμιση των αγροτών και όταν σε ένα ρεσιτάλ εκβιασμού κλείνει ο ίδιος, επίτηδες, τους δρόμους, με στόχο την ενεργοποίηση του «κοινωνικού αυτοματισμού» ενάντια στους αγρότες,
τότε η αντίσταση στο δηλητήριο του αμοραλισμού μας αφορά όλους.
Και το μοναδικό αντίδοτο στην πολιτική ανηθικότητα είναι η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου