Η ευχετήρια κάρτα που ενόχλησε τον υπουργό Μετανάστευσης
H ευχετήρια κάρτα που έστειλε την προπαραμονή των Χριστουγέννων το κλιμάκιο της Υπηρεσίας Ασύλου της Νίκαιας μέσω του γραφείου Τύπου του υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου ενόχλησε, μαθαίνουμε, τον υπουργό Θάνο Πλεύρη. Ο υπουργός τηλεφώνησε, όπως λένε οι πληροφορίες, στον επικεφαλής του κλιμακίου, ο οποίος έστειλε το βράδυ μέσω του γραφείου Τύπου επανορθωτική διευκρίνιση. «Θα ήθελα να διευκρινίσω ότι η παρούσα ευχητήρια κάρτα εκφράζει τις προσωπικές μου απόψεις και σε καμία περίπτωση αυτές του Κλιμακίου, της Υπηρεσίας Ασύλου και του Υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου», σημείωσε ο αναπληρωτής προϊστάμενος του Αυτοτελούς Κλιμακίου Ασύλου Νίκαιας.
Τι ήταν αυτό που διέγειρε αυτή τη φορά τα ρατσιστικά ανακλαστικά του υπουργού που δεν αντέχει ούτε ζωγραφιστούς να τους δει τους πρόσφυγες; Η ευχετήρια κάρτα, η οποία ανέγραφε «Το προσωπικό και ο Αν. Προϊστάμενος του ΑΚΑ Νίκαιας σας εύχονται Καλά Χριστούγεννα και Ευτυχισμένο το 2026», είναι έργο του καλλιτέχνη Κέλι Λάτιμορ, που από το 2010 άρχισε να δημιουργεί εικόνες που συνομιλούν με την τέχνη της αγιογραφίας αναζητώντας το νόημα του θείου στη σημερινή εποχή.
Το συγκεκριμένο έργο λέγεται «Πρόσφυγες: η Αγία Οικογένεια» και απεικονίζει μια οικογένεια Παλαιστινίων που γνώρισε ο εικονογράφος σε προσφυγικό στρατόπεδο στη Δυτική Όχθη το 2008 και συγκλονίστηκε από την τρομερή ιστορία τους. Όπως διηγείται, η μητέρα ήταν έγκυος αλλά στο στρατόπεδο δεν υπήρχε γιατρός, το στρατόπεδο φρουρούταν από στρατιώτες και απαγορευόταν αυστηρά η έξοδος τη νύχτα. Αλλά τα νερά έσπασαν μέσα στη νύχτα και δεν μπορούσαν να βρουν βοήθεια. «Κατάφεραν να βγουν κρυφά, άνοιξαν μια τρύπα στην περίφραξη και περπάτησαν μέσα στην έρημο μαζί με τον μικρό γιο τους και έφτασαν στο κοντινότερο νοσοκομείο την αυγή, όπου γέννησε η μητέρα ένα όμορφο κοριτσάκι. Η οικογένεια είναι φάρος ελπίδας και μη βίαιης αντίστασης στην περιοχή», γράφει για το έργο ο Λάτιμορ, ευχόμενος ειρήνη.
Να τι δεν αντέχει ο ακροδεξιός υπουργός που το μόνο που μπορεί να δει στους πρόσφυγες είναι η απειλή, γιατί στο ρατσισμό ποντάρει τα ρέστα της πολιτικής του επιβίωσης ο ίδιος και η κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Ο Κύπριος δάσκαλος και στιχουργός Κουμέττος Κατσιολούδης έγραψε πριν μερικές ημέρες σε ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σχολιάζοντας το συγκεκριμένο έργο του Λάτιμορ και άλλα έργα:: "Όταν ζωγραφίζεται ο Χριστός ως μετανάστης ή πρόσφυγας, άστεγος, διωκόμενος, δεν γίνεται βλασφημία. Γίνεται επιστροφή στο Ευαγγέλιο. Ο Ιησούς Χριστός υπήρξε μετανάστης από βρέφος: φυγή στην Αίγυπτο, χωρίς χαρτιά, χωρίς εγγυήσεις, μόνο με τον φόβο τού Ηρώδη να «σφυρίζει» πίσω του. Αν αυτό δεν είναι «προσφυγικό βίωμα», τότε τι είναι; Η εικαστική απεικόνιση τού Χριστού ως μετανάστη κ.λπ., δεν κατεβάζει τον Θεό. Μας ανεβάζει τον καθρέφτη. Αν ενοχλεί, δεν φταίει η εικόνα. Φταίει ότι αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας... στους διώκτες, όχι στον διωκόμενο».
Από το 2009 έως το 2013 ο Λάτιμορ ήταν μέλος του μοναστικού τάγματος Common Friars της Επισκοπικής Εκκλησίας, παρακλάδι της Αγγλικανικής Εκκλησίας στις ΗΠΑ. Το τάγμα, σύμφωνα με τα λόγια των ιδίων, αναζητά το νόημα του χριστιανισμού σήμερα, βάζοντας σε απόλυτη προτεραιότητα τη σύνδεση με τη γη, με τους άλλους και με αυτούς που βρίσκονται στο περιθώριο της κοινωνίας.
Ας μη βιαστεί όμως κανείς να μιλήσει για δογματικές διαφορές και αιρετικές προσεγγίσεις. Ο διακεκριμένος θεολόγος Χρυσόστομος Σταμούλης, που έφυγε φέτος πρόωρα από τη ζωή, καθηγητής Θεολογίας στο ΑΠΘ, έλεγε σε συνέντευξή του στην «Εφ.Συν.» το Πάσχα του 2017 («Όταν μέλη της Εκκλησίας ταυτίζονται με τη Χρυσή Αυγή, πρόκειται για πραξικόπημα απέναντι στο Ευαγγέλιο», 14/4/2017):
«Ο ξένος στην ορθόδοξη παράδοση είναι μια κυρίαρχη οντολογική πραγματικότητα, γιατί ο ίδιος ο Xριστός είναι ιστορικά και θεολογικά ξένος. Δεν γίνεται δεκτός από τα πολιτικά και τα θρησκευτικά συστήματα της εποχής του, διώκεται και ουσιαστικά εξορίζεται, όπως το αναπαριστά η Φυγή στην Αίγυπτο, που απεικονίζεται στις ορθόδοξες εκκλησίες. Ο Χριστός είναι ένας φυγάς, ένας πρόσφυγας, ο οποίος ανοίγει στην ορθόδοξη θεολογία τον δρόμο της αποδοχής της ετερότητας. Όχι απλά της ανοχής, έννοια την οποία συναντάμε στον χώρο της ευρωπαϊκής πολιτικής και η οποία εμπεριέχει την ανισότητα, καθώς αυτός που ανέχεται βρίσκεται σε θέση ισχύος έναντι του άλλου. Η ορθόδοξη θεολογία προτείνει τη διαδικασία της πρόσληψης, όπως στο θαυμάσιο δοξαστικό του Μεγάλου Σαββάτου, όπου ο Ιωσήφ καθικετεύει να του δώσουν το σώμα του Ιησού και λέει «Δος μοι τούτον τον ξένον». Όχι δώσε κάτι σ' αυτόν τον ξένον, μια διαδικασία φιλανθρωπίας, αλλά μια βαθιά υπαρξιακή πρόταση που στοχεύει στην απόλυτη πρόσληψη του άλλου. Ο ξένος γίνεται ο εαυτός μου, στόχος είναι να συναντηθούμε και να συνυπάρξουμε μέσα από την ετερότητά μας σ' έναν κοινό τόπο, στον τόπο του εαυτού, ατομικού ή κοινωνικού. Πρόκειται για ένα μεγάλο βήμα, το μέγεθος του οποίου ίσως ούτε η ίδια η Ορθοδοξία το κατάλαβε, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, και οπωσδήποτε δεν το έχει καταλάβει ο πολιτισμός μας».
Πρόσθετε, και δυστυχώς παραμένουν επίκαιρα όσο ποτέ τα λόγια του: «Ακούμε μέλη της Εκκλησίας να ταυτίζονται με τα φαινόμενα της Χρυσής Αυγής ή άλλων ακραίων φονταμενταλιστικών ομάδων, των οποίων η οντολογία και η ιδεολογία δεν έχουν καμία σχέση με τον πυρήνα της ορθόδοξης διδασκαλίας. Πρόκειται για πραξικόπημα απέναντι στο Ευαγγέλιο. Βέβαια, δεν πρέπει να τα φορτώνουμε όλα στην Εκκλησία -αυτό θα ήταν μια εύκολη λύση, διότι τα ακραία φαινόμενα είναι κυρίως γέννημα ενός ασφυκτικού και φοβικού πολιτισμού, ο οποίος δεν στηρίζεται στις δικές του δυνάμεις, αλλά στην αντιπαράθεση με κάτι που θεωρεί πως πάντα βρίσκεται εκτός του κλειστού του εαυτού».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου