Ο αγώνας για νερό

Ο Μιχάλης Ρέντζιος φοράει το κόκκινο γιλέκο και ανεβαίνει στο μηχανάκι με το οποίο θα μοιράζει παραγγελίες για τις επόμενες 8 ώρες.

Ο Ιούνιος μόλις έχει μπει και οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι και αυτό το καλοκαίρι θα έχουμε παρατεταμένους καύσωνες εξαιτίας της κλιματικής κρίσης.

Ο Ρέντζιος και οι συνάδελφοί του αγωνιούν.

“Νιώθεις σαν να σου καίνε τα χέρια με φλόγιστρο, αφυδατώνεσαι ολόκληρος και δυσκολεύεσαι στην αναπνοή. Έτσι είναι το ντελίβερι στον καύσωνα” λέει ο 59χρονος διανομέας της efood.

“Όταν εργάζεσαι στις online πλατφόρμες ο χώρος εργασίας σου είναι ο δρόμος. Πού να πας όταν δεν έχεις παραγγελίες, πού να σταθείς για διάλειμμα;”

“Το μπουκαλάκι με το νερό μας βράζει αλλά το πίνουμε αναγκαστικά γιατί από πού αλλού να πιούμε; Είναι αδύνατον οικονομικά να αγοράζουμε κάθε μισή ώρα φρέσκο, και η εταιρεία δεν μας προσφέρει δωρεάν νερό.”

Την ίδια ώρα, χιλιάδες διανομείς έναν ωκεανό μακριά, δίνουν τον ίδιο αγώνα διεκδικώντας νερό και σκιά για να επιβιώσουν.

Παραγουάη. Elisa Marecos Saldívar/elsurti.com

Το πείραμα στην Παραγουάη

“Πρόσφερε ένα μπουκάλι νερό στον ντελιβερά σου”: Αυτό το απροσδόκητο σύνθημα ακουγόταν τον Ιανουάριο του 2022 στη χώρα της Λατινικής Αμερικής.

Ήταν η κραυγή αγωνίας των διανομέων με μηχανάκι που υπέφεραν από ένα πρωτόγνωρο κύμα καύσωνα δουλεύοντας στους 41,5°C υπό σκιάν.

“Στην πανδημία βοηθήσαμε να περιοριστεί ο ιός, τώρα αντιμετωπίζουμε εμείς τον θάνατο εξαιτίας του καύσωνα. Στηρίξτε το δικαίωμά μας για αξιοπρεπή εργασία. Η αλληλεγγύη θα μας σώσει αφού η πολιτεία αδιαφορεί για την προστασία μας” ευαισθητοποιούσε τους καταναλωτές το εθνικό σωματείο, Sinactram.

Η καμπάνια ξεσήκωσε μια ομάδα ντόπιων δημοσιογράφων να κάνουν ένα πείραμα μετρώντας τις συνθήκες τού περιβάλλοντος και τη φυσική κατάσταση των διανομέων εν ώρα εργασίας.

Τα επιστημονικά δεδομένα μετουσιώθηκαν σε εργατικές διεκδικήσεις.

Επικεφαλής του πειράματος ήταν ο κορυφαίος επιστήμονας και καθηγητής Φυσιολογίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Ανδρέας Φλουρής.

Πώς βρέθηκε ένας Έλληνας να ηγείται της έρευνας;

Το όνομα του Ανδρέα Φλουρή είναι παγκοσμίως συνώνυμο με την έρευνα για την κλιματική κρίση και την επίδρασή της στην υγεία των εργατών και ευάλωτων ομάδων όπως οι έγκυες. Συμβουλεύει κυβερνήσεις και διεθνείς οργανισμούς, όπως τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και τον Διεθνή Οργανισμό Εργασίας, σχετικά με τις επιπτώσεις της ζέστης στην υγεία και την οικονομία ενώ έχει δημιουργήσει το πρώτο εργαστήριο Περιβαλλοντικής Φυσιολογίας στην Ελλάδα όπου πραγματοποιούνται προσομοιώσεις ακραίων περιβαλλοντικών συνθηκών στον άνθρωπο.

Το 2023 ο Φλουρής ήταν ο πρώτος Έλληνας επιστήμονας που μπήκε στη λίστα του TIME Magazine με τους 100 πιο επιδραστικούς ανθρώπους του κόσμου για τη συνεισφορά του στα εργασιακά δικαιώματα τα χρόνια της κλιματικής κρίσης.

Έτσι, υπέδειξε στους δημοσιογράφους του elsurti.com τον ειδικό εξοπλισμό που έπρεπε να προμηθευτούν και το πείραμα ξεκίνησε.

Παραγουάη. Elisa Marecos Saldívar/elsurti.com

“Το πείραμα μάς αφορά πάρα πολύ. Η Ελλάδα πολύ χειρότερα από την Παραγουάη”

“Στόχος μας ήταν να ακουστούν οι ανάγκες των εργαζομένων με επιστημονικά δεδομένα. Μετρούσαμε τη θερμοκρασία του περιβάλλοντος, την υγρασία και την ακτινοβολία του ήλιου καθώς και τη θερμοκρασία του σώματος των διανομέων. Δουλέψαμε και με ερωτηματολόγια όπου ρωτούσαμε αν είχαν κάποια συμπτώματα ή κάποιο έκτακτο περιστατικό υγείας” εξηγεί ο καθηγητής.

Οι εργαζόμενοι ανέφεραν συνέχεια περιστατικά ζάλης, υπερθερμίας έως και θερμοπληξίας. Οι ίδιοι δεν γνώριζαν να τα αξιολογήσουν και κανείς δεν είχε την “πολυτέλεια” να πάει στο νοσοκομείο.

“Ανέφεραν πολλά συμπτώματα που αξιολογούνται ως θερμικές κακώσεις: κράμπες, πονοκέφαλο, ζάλη, αύξηση καρδιακού παλμού και έντονη αδυναμία. Αυτά τα συμπτώματα ευθύνονταν για πολλά τροχαία ατυχήματα των διανομέων” τονίζει ο Φλουρής.

“Όταν κάποιος οδηγεί ένα μηχανάκι στον καύσωνα, είναι σαν να τον φυσάει συνέχεια ένα πιστολάκι μαλλιών με καυτό αέρα” παρομοιάζει την αίσθηση.

Τα αντανακλαστικά τους μειώνονταν και έχαναν την ισορροπία τους ενώ αρκετές φορές δεν άντεχαν και περνούσαν βιαστικά με κόκκινο.

Το όριο του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας για τη θερμοκρασία στο σώμα μας κατά την εργασία είναι οι 38°C. Από τους 38°C και πάνω, οι σωματικές και γνωστικές λειτουργίες εξασθενούν αισθητά και αυξάνεται επικίνδυνα το ρίσκο για θερμικές κακώσεις. Από τους 40,6°C υπάρχει σοβαρός κίνδυνος θανάτου.

Οι διανομείς στην Παραγουάη συχνά έχαναν μεροκάματα λόγω έντονης αδιαθεσίας. Καθόντουσαν μια μέρα στο κρεβάτι αλλά την επομένη αναγκαστικά πίσω στη δουλειά.

“Το σώμα μας δεν προλαβαίνει να επανέλθει με τα ωράρια και τον τρόπο εργασίας μας. Όταν ένας άνθρωπος εργάζεται 3 μέρες συνεχόμενες στη ζέστη, υπάρχει συσσωρευμένη καταπόνηση και από την 4η μέρα το ρίσκο για θερμικές κακώσεις είναι τουλάχιστον διπλάσιο. Το να ξεκουραστείς ένα απόγευμα στο σπίτι, δεν αρκεί. Η καταπόνηση είναι πολύ μεγάλη” προειδοποιεί ο Φλουρής.

Γιατί μας αφορά όμως το πείραμα στην Παραγουάη; Υπάρχουν ομοιότητες με την Ελλάδα;

“Μας αφορά πάρα πολύ” ξεκαθαρίζει ο επιστήμονας.

“Γιατί το κλίμα δεν διαφέρει καθόλου από αυτό της Ελλάδας. Ίσα-ίσα που οι θερμοκρασίες και ο λεγόμενος δείκτης ΘΥΜΒΑΣ (συνάρτηση θερμοκρασίας, ηλιακής ακτινοβολίας, υγρασίας και ανέμου) που καταγράψαμε εκεί, ήταν αρκετές φορές πολύ πιο χαμηλά από ό,τι καταγράφουμε στην Αθήνα τους καλοκαιρινούς μήνες. Συνεπώς, όχι μόνο μας αφορά αλλά πρέπει να μας θορυβήσει.”

Thomas Giotopoulos / SOOC

Ντελίβερι στην Ελλάδα: Οι online πλατφόρμες δεν παρέχουν χώρους διαλείμματος και υγιεινής στους διανομείς τους

Μπορούμε να φανταστούμε να βγάζουμε το γραφείο μας στον δρόμο και να δουλεύουμε κάτω από τον καυτό ήλιο;

Ας σκεφτούμε τώρα έναν διανομέα μια πολύ θερμή ημέρα, που φοράει το κράνος του και οδηγεί ανάμεσα σε τσιμέντο και αυτοκίνητα. Ή μία εργαζόμενη που κάνει ντελίβερι με ποδήλατο κουβαλώντας μια βαριά τσάντα στην πλάτη της.

Ο Βασίλης Στύλος στράφηκε στο ντελίβερι στα 51 του χρόνια όταν στον κόβιντ έμεινε άνεργος.

Έζησε τον περσινό καύσωνα “Κλέων”, τον μεγαλύτερο που έχει καταγραφεί στη χώρα μας, στον δρόμο.

Ο διανομέας θυμάται τις μεγάλες δυσκολίες που αντιμετώπισε ο ίδιος και πολλοί συνάδελφοί του στις οnline πλατφόρμες:

“Είχαμε μεγάλη ανάγκη από διαλείμματα και από ένα σκιερό μέρος. Θυμάμαι συνάδελφοι να στέλνουν συνέχεια μηνύματα ζητώντας να βγουν εκτός εργασίας για 15-20 λεπτά γιατί ένιωθαν ζαλάδα” λέει ο Βασίλης Στύλος, πρώην πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων της efood.

Και η Αθήνα, όπου το τσιμέντο μοιάζει να είναι συνυφασμένο με την “ανάπτυξη”, χειροτερεύει την κατάσταση. Τα κτίρια και η άσφαλτος απορροφούν τη θερμότητα κατά τη διάρκεια της ημέρας και την μεταδίδουν πίσω το βράδυ με αποτέλεσμα η θερμοκρασία να παραμένει συνέχεια αρκετά υψηλή.

Ας σημειώσουμε εδώ ότι ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας θεωρεί ως ελάχιστη αναλογία πρασίνου ανά κάτοικο τα 9 τετραγωνικά ενώ η Αθήνα διαθέτει μόλις 0,96 τετραγωνικά πρασίνου ανά κάτοικο.

Οι ντελιβεράδες εφευρίσκουν τρόπους προφύλαξης:

“Αναγκαστήκαμε να επινοήσουμε πατέντες για να προστατευτούμε από μόνοι μας. Καθόμασταν λίγο μέσα στην καφετέρια από όπου παραλαμβάναμε παραγγελία για να δροσιστούμε ή μέσα σε μια πολυκατοικία. Στην πραγματικότητα δεν μπορείς να κάνεις και πολλά γιατί σε κυνηγάει η εφαρμογή να πιάσεις τους χρόνους σου” λέει ο Στύλος.

Στην Παραγουάη, για παράδειγμα, οι διανομείς μεγάλης οnline πλατφόρμας πέτυχαν μετά από πιέσεις, η εταιρεία να συνάψει συμφωνία με κάποια βενζινάδικα προκειμένου να λειτουργούν ως σταθμοί για ενυδάτωση, σκιά, φόρτιση τηλεφώνου και τουαλέτα.

Στην Ελλάδα, οι online εταιρείες ντελίβερι δεν παρέχουν σταθερά κανέναν χώρο σύντομης διαμονής και υγιεινής στους διανομείς τους. Οι διανομείς, δηλαδή, στο 8ωρο τους χειμώνα-καλοκαίρι, δεν έχουν πρόσβαση σε στεγασμένους χώρους.

Dimitris Kapantais / SOOC

Τα επείγοντα αιτήματα των εργαζομένων και τι λένε οι εταιρείες

Το νούμερο ένα αίτημα, συνεπώς, του σωματείου εργαζομένων της efood είναι η πρόσβαση σε χώρους ενδιαίτησης.

Ας διευκρινίσουμε ότι η Wolt δεν διαθέτει σωματείο εργαζομένων καθώς συνεργάζεται μόνο με αυτοαπασχολούμενους ενώ η efood διαθέτει και μισθωτούς.

Οι efood και η Wolt, οι δύο κορυφαίοι ανταγωνιστές στην οικονομία των ψηφιακών πολυκαταστημάτων, απασχολούν πάνω από 12.500 διανομείς με τον αριθμό να βαίνει αυξανόμενος, όπως αυξανόμενα είναι τα κέρδη και ο τζίρος των “κόκκινων” και των “γαλάζιων” αντίστοιχα.

Το TPP επικοινώνησε και με τις δύο εταιρείες μέσω email και τις ρώτησε αν εξετάζουν το ενδεχόμενο για παροχή των αναγκαίων βοηθητικών χώρων στους διανομείς τους.

H Wolt απάντησε ότι, “Κατά την περίοδο των ακραίων καιρικών φαινομένων και υψηλών θερμοκρασιών πέρσι, η κλιματιζόμενη αποθήκη μας στην Αθήνα ήταν ανοιχτή για όποιον ήθελε να κάνει διάλειμμα” και θα επανεξετάσει το ενδεχόμενο και φέτος.

Σύμφωνα με διανομέα της Wolt, όμως, η αποθήκη βρίσκεται στον Νέο Κόσμο και μόνο αν είσαι πολύ κοντά για κάποια παραγγελία, αυτό βοηθάει – διαφορετικά “μένουμε εκτεθειμένοι”.

Η efood δεν απάντησε στο συγκεκριμένο ερώτημα.

Σε ερώτηση του TPP για το τι μέτρα σκοπεύουν να λάβουν φέτος το καλοκαίρι, και οι δύο εταιρείες απάντησαν ότι “προέχει η ασφάλεια των εργαζομένων/συνεργατών τους” και ότι θα συμμορφωθούν με τις συστάσεις του υπουργείου Εργασίας για τις οποίες όμως ακόμα “δεν έχουν καμία ενημέρωση”.

Η Wolt υπέδειξε ότι πέρσι “υπήρχε παρότρυνση προς τους διανομείς που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες ή ένιωθαν κάποια δυσφορία, να σταματήσουν τις διανομές τις ώρες που η θερμοκρασία ξεπερνούσε τους 40°C”.

Ο Δημήτρης Χριστοδουλέλλης είναι 28 χρονών και συνεργάζεται ως διανομέας με τη Wolt εδώ και 6 μήνες.

Ως freelancer πληρώνεται με την παραγγελία και νιώθει ήδη αγχωμένος για το πώς θα τα βγάλει πέρα στον καύσωνα:

“Η Wolt, τις μέρες που έβρεχε πάρα πολύ, μας ανέβαζε τον μισθό για να μας προσελκύσει να βγούμε. Μας έδινε, για παράδειγμα, στις 10 παραγγελίες 8 ευρώ επιπλέον. Αν κάνει το ίδιο και στον καύσωνα, θα είναι πάλι δίκοπο μαχαίρι.”

“Το πόσα λεφτά βγάζω από την κάθε παραγγελία εξαρτάται από τα χιλιόμετρα. Όσο πιο μακριά, τόσο πιο πολλά. Έχω βάλει ένα πλαστικό μπροστά στο μηχανάκι για να κόβει τον αέρα και φοράω μακρυμάνικο και μακρύ παντελόνι για να μην καίγομαι. Δεν έχω περιθώριο αδιαθεσίας γιατί το κοντέρ θα γράψει μηδέν.”

Η efood από την πλευρά της απάντησε στο TPP ότι, “Παρέχουμε εκπαίδευση για τις περιπτώσεις έκτακτων καιρικών συνθηκών ενώ διαθέτουμε κουμπί έκτακτης ανάγκης σε περίπτωση κινδύνου ή αδιαθεσίας. Δίνουμε στους διανομείς μας την απόλυτη ελευθερία να σταματήσουν την εργασία τους, όταν νιώθουν αδιαθεσία ή ανησυχία για τις συνθήκες εργασίας”.

“Επίσης, διευρύνουμε τα διαλείμματα και αυξάνουμε τη συχνότητά τους” συμπλήρωσε η εταιρεία, ενώ “κάθε εργαζόμενος έχει το δικαίωμα για επέκταση του διαλείμματός του σε περιπτώσεις αδιαθεσίας (για συγκεκριμένο χρονικό όριο), χωρίς να αφαιρείται από τον μισθό του.”

Οι διανομείς της efood δικαιούνται κανονικά ένα διάλειμμα 20 λεπτών μέσα στο 8ωρο τους.

Σε αντίθεση με τις δηλώσεις της εταιρείας, όμως, και οι δύο διανομείς της efood που μίλησε το TPP – o πρώην πρόεδρος του σωματείου, Β. Στύλος και ο γραμματέας του σωματείου, Μ. Ρέντζιος – είπαν ότι κάθε επέκταση διαλείμματος ή έκτακτη διακοπή της βάρδιας των μισθωτών λόγω αδιαθεσίας, αφαιρείται αυτομάτως από το μηνιάτικό τους.

“Αυτό είναι απάνθρωπο και λειτουργεί πολύ πιεστικά” είναι τα λόγια του Στύλου ο οποίος πρόσφατα αποφάσισε να εγκαταλείψει οριστικά το ντελίβερι.

Η efood δεν απάντησε σε σχετικό διευκρινιστικό ερώτημα του TPP.

“Για διεύρυνση των διαλειμμάτων μας και αύξηση της συχνότητάς τους ενόψει καύσωνα, δεν γνωρίζουμε τίποτα. Μάλιστα, αυτό είναι αίτημα του σωματείου μας. Ελπίζω να το κάνουν εφόσον το είπαν” λέει ο εν ενεργεία Ρέντζιος.

Τρίτο αίτημα του σωματείου είναι να κλείνει αυτομάτως το ντελίβερι στις online πλατφόρμες όταν η θερμοκρασία πέφτει κάτω από τους 5°C ή ανεβαίνει πάνω από τους 38°C.

Διανομείς και efood βρίσκονται σε διαβουλεύσεις επ’ αυτού.

Τελευταίο κρίσιμο αίτημα του σωματείου της efood είναι η πρόσβαση σε δωρεάν, δροσερό νερό.

Και οι δύο εταιρείες έγραψαν στο TPP ότι κατά τις ημέρες των υψηλών θερμοκρασιών παρείχαν δωρεάν νερό στους εργαζόμενους/συνεργάτες τους.

“H efood μάς παρείχε δωρεάν νερό μόνο το καλοκαίρι του ‘22” λέει ο γραμματέας του σωματείου. “Στον καύσωνα του ‘23 δεν είχαμε αυτή τη δυνατότητα και η αιτιολογία ήταν ότι έκλεισε η εφαρμογή. Μα η εφαρμογή έκλεισε για δύο μέρες (σ.σ. με έκτακτη υπουργική απόφαση) ενώ ο καύσωνας διήρκησε δύο βδομάδες.”

Aris Oikonomou/ SOOC

Ό,τι ζητάνε οι εργαζόμενοι είναι ό,τι προτείνουν και οι επιστήμονες – Η Ελλάδα χωρίς προστατευτική νομοθεσία

Οι εργαζόμενοι στα χρόνια της κλιματικής κρίσης και του υπερβολικού καύσωνα έχουν ανάγκη να κατοχυρωθεί νομοθετικά μια προστασία μόνιμη και απρόσκοπτη.

Διότι, μπορεί οι εταιρείες να προτάσσουν “την ασφάλεια των εργαζομένων τους” αλλά ποιο είναι πραγματικά το αντίκρισμα;

Τα προληπτικά μέτρα προστασίας, άλλωστε, που διεκδικούν οι εργαζόμενοι συνάδουν απόλυτα με ό,τι προτείνει η διεθνής επιστημονική κοινότητα:

“Επιβάλλεται διαρκής ενυδάτωση. Το νερό πρέπει να παρέχεται ελεύθερα και να βρίσκεται πολύ κοντά στον εργαζόμενο γιατί η απόσταση λειτουργεί αποτρεπτικά. Χρειάζεται προστατευτικός και ελαφρύς ρουχισμός που, τουλάχιστον στις χαμηλόμισθες ομάδες, πρέπει να παρέχεται από τον εργοδότη. Επίσης, να αναγνωρίσουμε τις ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού, όπως οι έγκυες, όχι για να στιγματιστούν αλλά για υποχρεωθεί ο εργοδότης να τις προστατεύσει. Πρέπει να γίνονται πολύ συχνά διαλείμματα σε σκιερό χώρο, 10, 20 ή και 30 λεπτά την ώρα. Και στην αρχή του καλοκαιριού, πρέπει να γίνεται ενημέρωση των εργαζομένων – να μπορούν να αντιληφθούν αμέσως αν πάθουν μια θερμική κάκωση αλλά και να δώσουν πρώτες βοήθειες. Και το πιο ακραίο μέτρο είναι η παύση εργασιών” εξηγεί ο Φλουρής.

Αυτά τα μέτρα έχουν κατατεθεί ήδη στο υπουργείο Εργασίας από την τεχνική ομάδα στην οποία το ίδιο ανέθεσε την έρευνα και στην οποία συμμετείχε ο Φλουρής μαζί με εκπροσώπους εργαζομένων, εργοδοτών, γιατρούς και επιθεωρητές εργασίας.

Παρ’ όλα αυτά, η Ελλάδα παραμένει μία από τις μοναδικές χώρες του ευρωπαϊκού Νότου χωρίς σχετική νομοθεσία.

Το TPP απέστειλε ερωτήσεις στο υπουργείο Εργασίας.

Η απάντηση που λάβαμε είναι ότι “βρίσκεται υπό επεξεργασία σχέδιο υπουργικής απόφασης για την προστασία των εργαζομένων από τη θερμική καταπόνηση, η οποία αναμένεται να δημοσιευθεί το προσεχές διάστημα”.

Οι ad hoc υπουργικές αποφάσεις, όμως, δεν καλύπτουν πλήρως την ανάγκη για μια σύγχρονη νομοθεσία εναρμονισμένη με την αλλαγή των κλιματικών συνθηκών.

“Για χώρα του ευρωπαϊκού Νότου δεν έχουμε συναίσθηση της κρισιμότητας. Η Ισπανία και η Ιταλία θέσπισαν νόμους ενώ η Κύπρος το έχει κάνει από το 2012. Εδώ οι εργαζόμενοι δεν προστατεύονται” τονίζει ο Φλουρής.

Οι διανομείς επιβεβαιώνουν την ανασφάλεια ελλείψει θεσμικής κάλυψης:

“Νιώθω απόλυτα απροστάτευτος από την πολιτεία. Το υπουργείο έβγαλε πέρσι για πρώτη φορά υπουργική απόφαση για υποχρεωτική παύση του ντελίβερι για δύο μέρες – και αυτό φυσικά είναι θετικό – αλλά έπρεπε εμείς ως σωματείο να είμαστε στους δρόμους για να βλέπουμε πού εφαρμόζεται και πού παραβιάζεται το μέτρο και να καλούμε την αστυνομία” λέει ο Ρέντζιος.

“Και τις υπόλοιπες μέρες του καύσωνα δεν επέβαλε κανένα βοηθητικό μέτρο.”

Εν τω μεταξύ, βάσει έρευνας του Φλουρή για την Τράπεζα της Ελλάδος, η συμμόρφωση θα επιφέρει και σημαντικά οικονομικά οφέλη:

“H Ελλάδα χάνει σήμερα 3,1 δις ευρώ ετησίως εξαιτίας της χαμένης παραγωγικότητας λόγω ζέστης ενώ μέσα στα επόμενα 25 χρόνια, το κόστος μπορεί να φτάσει τα 10 δις ευρώ ετησίως.”

“Εμείς έχουμε βρει ότι για κάθε 1 ευρώ που επενδύουν οι επιχειρήσεις σε προληπτικά μέτρα για τη θερμική καταπόνηση, παίρνουν πίσω 2-20 ευρώ από τη μείωση της χαμένης παραγωγικότητας.”

Menelaos Myrillas / SOOC

Η κλιματική κρίση χτυπάει τους πιο ευάλωτους

Η ζέστη ευθύνεται για εκατομμύρια εργατικά ατυχήματα και χιλιάδες θανάτους στον κόσμο.

Στην Ελλάδα, οι ασθένειες και τα ατυχήματα που προκαλούνται από την εργασιακή θερμική καταπόνηση υπολογίζονται στις 1500 ετησίως χωρίς να προσμετρώνται οι επαγγελματικές ασθένειες από τη μακροχρόνια έκθεση στη ζέστη, όπως η χρόνια νεφρική νόσος. Παράλληλα, η κατάρρευση του εργαζομένου στο σπίτι του αποσυνδέεται από την εργασία και συνήθως καταγράφεται ως απλή ανακοπή.

Στον περσινό καύσωνα, στη χώρα μας, ένας 46χρονος διανομέας που εργαζόταν, χωρίς σύμβαση εργασίας, σε ψησταριά, πέθανε εξαιτίας “καρδιοαναπνευστικής ανακοπής μετά την έκθεση σε πολύ υψηλή θερμοκρασία”.

Οι διανομείς μπλοκάρουν στη θύμηση της είδησης καθώς στον συνάδελφό τους βλέπουν τον εαυτό τους.

Η υπερθέρμανση του πλανήτη πλήττει τους πιο ευάλωτους και χαμηλόμισθους.

Πλήττει 2,5 δισεκατομμύρια εργάτες στον κόσμο που ιδρώνουν στα χωράφια, τον τουρισμό, το ντελίβερι, τη συλλογή σκουπιδιών, την οικοδομή, κ.ά.

Είναι αυτοί και αυτές που έχουν μηδενική δυνατότητα να προσαρμόσουν τις συνθήκες εργασίας τους, δεν μπορούν να δουλέψουν από το σπίτι ούτε να εργαστούν πιο δροσερές ώρες ή να αλλάξουν εύκολα επαγγελματικό προσανατολισμό. Είναι αυτοί που δεν έχουν την πολυτέλεια του χρόνου να φροντίσουν τον εαυτό τους, είναι οι μετανάστες που δεν φτάνουν στο σύστημα υγείας.

Μπορεί οι ντελιβεράδες στην Παραγουάη να έκαναν επίκληση στην αλληλεγγύη των καταναλωτών, μπορεί και στην Ελλάδα να ενεργοποιούμε την ατομική ευθύνη του “Δεν παραγγέλνω” στα ακραία καιρικά φαινόμενα, αλλά οι εργαζόμενοι χρειάζονται και ένα ισχυρό νομοθετικό πλαίσιο προστασίας, ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των εργοδοτών καθώς και ένα σώμα επιθεώρησης για τη μη συμμόρφωση των εταιρειών.

Γιατί το μέλλον της εργασίας θα είναι με δικαιώματα – αλλιώς, πώς αλήθεια θα είναι;