Ίμπιζα Ισπανίας: Κάτοικοι ζουν σε αυτοκίνητα, αφού ο υπερτουρισμός ωθεί τα ενοίκια στα ύψη - Αυτό θα είναι το μέλλον και για τα νησιά μας;

ISTOCK

Η Ίμπιζα, ένα νησί με πληθυσμό μόλις 160.000 κατοίκων, δέχτηκε πέρυσι σχεδόν τέσσερα εκατομμύρια τουρίστες, με αποτέλεσμα οι τιμές των ενοικίων να έχουν γίνουν απλησίαστες για τους ντόπιους

Αφιλόξενη για τους κατοίκους της που ζουν και εργάζονται στο νησί είναι πλέον η Ίμπιζα, το νησί το οποίο φημίζεται για τα ξέφρενα πάρτι και τη νυχτερινή ζωή του, και κατακλύζουν εκατομμύρια τουρίστες κάθε χρόνο, ιδιαίτερα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες.

Ο César Nebrera μένει πλέον στο αυτοκίνητό του, αυτό είναι το σπίτι του τα τελευταία τρία χρόνια. Εργάζεται ως σεφ, αλλά με τα ενοίκια στο ισπανικό νησί της Ίμπιζα να έχουν εκτοξευτεί, δεν μπορεί να ζήσει σε διαμέρισμα. “Στην Ίμπιζα, η διαμονή είναι πολύ ακριβή και γίνεται όλο και πιο ακριβή”, λέει στο BBC, ενώ φτιάχνει τον καφέ του στο πορτμπαγκάζ του αυτοκινήτου. “Και το κόστος του ενοικίου είναι τελείως έξω από τα όρια των αποδοχών σου. Έτσι, το να ζεις έτσι είναι μια εναλλακτική λύση. Είναι λιγότερο άνετη, αλλά μου επιτρέπει να συνεχίσω να ζω στο νησί”.

Πολλοί ντόπιοι επαγγελματίες στην Ίμπιζα ζουν σε παρόμοιες επισφαλείς συνθήκες λόγω του υψηλού κόστους ενοικίασης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το ότι πέρυσι, το IGC, ένα αντιπροσωπευτικό όργανο της αστυνομικής δύναμης της πολιτικής φρουράς, δήλωσε ότι “τρεις ή τέσσερις” αξιωματικοί του ζούσαν σε οχήματα στο νησί.

Άλλοι ντόπιοι έχουν καταφύγει στο να ζουν σε σκηνές ή σε κοινόχρηστα καταλύματα που τους παρέχουν τα απολύτως απαραίτητα.

Ο Daniel Granda, εκπρόσωπος της Sindicato de Inquilinas de Ibiza y Formentera, μιας οργάνωσης που εκπροσωπεί τους τοπικούς ενοικιαστές, λέει ότι τέτοιες καταστάσεις γίνονται καθημερινές.

“Πολλοί άνθρωποι καταλήγουν σε αρκετά άθλιες συνθήκες και αρχίζουμε να βλέπουμε παραγκουπόλεις σε όλο το νησί“, λέει. “Χωρίς τη δυνατότητα εύρεσης καταλύματος που να μας επιτρέπει να ζούμε κανονικά, όσοι ζούμε στο νησί έχουμε την αίσθηση ότι μας σπρώχνουν σε αυτή τη λύση”.

Τα υψηλά επιτόκια και η πρόσφατη κρίση του κόστους ζωής έχουν αποτρέψει πολλούς Ισπανούς από το να αγοράσουν ακίνητα, δημιουργώντας αύξηση της ζήτησης για ενοικιαζόμενα καταλύματα, γεγονός που έχει ανεβάσει το κόστος ενοικίασης. Οι τιμές των ενοικίων στις Βαλεαρίδες Νήσους αυξήθηκαν κατά μέσο όρο 18% μόνο κατά το τελευταίο έτος, σε σύγκριση με μια μέση αύξηση 12% σε εθνικό επίπεδο.

Ωστόσο, η ιδιότητα της Ίμπιζα ως τουριστικού κόμβου που βρίσκεται σε μια σχετικά μικρή περιοχή έχει υπερφορτώσει αυτό το φαινόμενο στο νησί, οδηγώντας σε πολύ πιο απότομες αυξήσεις, σε ορισμένες περιπτώσεις έως και 40 ή 50% μόνο κατά το τελευταίο έτος.

Η Isabel María Pérez, η οποία έχει αναζητήσει προσιτή διαμονή στο νησί, λέει ότι ένα μονόκλινο δωμάτιο κοστίζει μεταξύ 700 και 1.000 ευρώ το μήνα, ενώ ένα μέτριο διαμέρισμα μπορεί να κοστίζει περίπου 1.500 ευρώ.

Εργάζεται ως ταμίας σε σούπερ μάρκετ, και ο σύντροφός της, ο οποίος εργάζεται σε ξενοδοχείο πέντε αστέρων, αναγκάστηκαν να μετακομίσουν από το διαμέρισμα που νοίκιαζαν όταν αυτό πουλήθηκε. Έκτοτε, ζουν με την πεθερά της Isabel. Με καταγωγή από την κεντρική ισπανική περιοχή Castilla La Mancha, η Isabel λέει ότι αυτή και η οικογένειά της σκέφτονται τώρα να επιστρέψουν στην ηπειρωτική χώρα, καθαρά λόγω της κατάστασης με τη στέγαση.

“Το πρόβλημα σε άλλα μέρη της Ισπανίας είναι ότι δεν υπάρχει πολλή δουλειά”, λέει. “Εδώ υπάρχει όλη η δουλειά που θα ήθελες, αλλά δεν υπάρχει πουθενά να ζήσεις”. Η ανεργία στην Ίμπιζα Τάουν, την πρωτεύουσα του νησιού, είναι μόλις κάτω από 5%, σε σύγκριση με 8% στη Μαδρίτη ή 19% στην πρωτεύουσα της περιφέρειας της Ανδαλουσίας, τη Σεβίλλη.

Με πληθυσμό μόλις 160.000 κατοίκων, η Ίμπιζα δέχτηκε πέρυσι σχεδόν τέσσερα εκατομμύρια τουρίστες, που αποτελεί νέο ρεκόρ, και το 84% της οικονομικής της δραστηριότητας συνδέεται με τον τουρισμό, σύμφωνα με τις τοπικές αρχές. Ενώ τα ξενοδοχεία, τα εστιατόρια και τα κλαμπ της παρέχουν άφθονες θέσεις εργασίας, ένα μεγάλο μέρος των κατοικιών της διατίθεται μόνο για βραχυπρόθεσμη ενοικίαση για τους τουρίστες και οι ντόπιοι εργαζόμενοι είναι αποκλεισμένοι από την αγορά.

ΠΗΓΗ