Τρώμε, πίνουμε, αναπνέουμε πλαστικά

© Solarseven | Dreamstime.com

Βάση Παναγοπούλου

Περίπου 26 εκατομμύρια τόνοι πλαστικού παράγονται κάθε χρόνο μόνο στις χώρες της Ευρώπης. Περίπου το 80% των σκουπιδιών που βρoμίζουν θάλασσες και ωκεανούς είναι πλαστικά. «Σχεδόν 11.500 τόνοι πλαστικών καταλήγουν στις ελληνικές θάλασσες κάθε χρόνο, κυρίως εξαιτίας της κακής διαχείρισης των απορριμμάτων. Σήμερα, το 90% των θαλασσοπουλιών έχουν κάποιο μικρό κομμάτι πλαστικού στο στομάχι τους (το 1960 το ποσοστό αυτό ήταν 5%), ενώ μία στις δύο θαλάσσιες χελώνες έχουν καταπιεί πλαστικά», σύμφωνα με έκθεση της WWF.

Φυσικά δεν μπορούμε να ξέρουμε τι ποσότητες πλαστικών φέρουν τα ψάρια στα σπλάγχνα τους. Εμείς λοιπόν οι άνθρωποι, οι κάτοικοι αυτού του πλανήτη, που πνίγεται πλέον από τα πλαστικά σκουπίδια, είμαστε εκτεθειμένοι πολλαπλά στην πλαστική ρύπανση. Ο αέρας που αναπνέουμε, το νερό που πίνουμε αλλά και η τροφή μας έχουν ρυπανθεί με μικροπλαστικά. Ετσι, σύμφωνα και πάλι με έρευνες (WWF 2019, No Plastic in Nature: Assessing Plastic Ingestion From Nature To People) «εκτιμάται πως κατά μέσο όρο κάθε ένας από εμάς καταπίνει 5 γραμμάρια μικροπλαστικών την εβδομάδα (ή αλλιώς ¼ του κιλού ετησίως)».

Αντιλαμβάνεται κανείς από τους κυβερνώντες παγκοσμίως την κρισιμότητα της κατάστασης; Οτι δεν μπορούν να ρίχνουν την ευθύνη (μόνο) στους χρήστες πλαστικών και όχι στις βιομηχανίες πλαστικών ειδών; Είναι σαφές ότι πρέπει να επανασχεδιάσουμε όχι μόνο την καθημερινότητά μας και να αλλάξουμε συνήθειες ως άτομα, αλλά θα πρέπει να επανασχεδιαστεί και ο τρόπος που δραστηριοποιούνται οι βιομηχανίες και τι παράγουν με τι κόστος. Αρκεί να σημειωθεί ότι σε όλο τον κύκλο παραγωγής τους τα πλαστικά είδη είναι υπεύθυνα για την παραγωγή 1,8 δισ. τόνων αερίων του θερμοκηπίου, κάθε χρόνο, αριθμός που αντιστοιχεί στο σύνολο των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου της αεροπλοΐας και ναυσιπλοΐας.

Να λοιπόν που είχε δίκιο ο αρχηγός των Ινδιάνων Ντουγάμι Σιάτλ, όταν στην απάντησή του το 1855 στον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, που τους ζητούσε να αγοράσει τη γη τους, έγραψε:

«Ο καιρός της δικής σας παρακμής είναι ακόμη μακριά αλλά θα έρθει. Μολύνετε το κρεβάτι σας και μια νύχτα θα πάθετε ασφυξία από τα ίδια σας τα απορρίμματα... Η γη δεν είναι σύντροφός του, αλλά εχθρός του (σ.σ. αναφέρεται στους λευκούς). Με την απληστία του θα την καταβροχθίσει και δεν θα αφήσει πίσω του τίποτα, παρά μόνο έρημο».

*****

-ΔΙΑΒΑΣΤΕ επίσης: 

Greenpeace: Για μια Παγκόσμια Συνθήκη για τα Πλαστικά

Η Παγκόσμια Συνθήκη βρίσκεται ήδη υπό διαπραγμάτευση και η Greenpeace ενώνει τη φωνή της μαζί με άλλες οργανώσεις....