Ένοχη Ευρώπη – Ένοχη Ελλάδα

Παναγιώτης Σωτήρης 

 

Όποιος πιστεύει ότι η λύση είναι οι φράχτες και τα pushbacks να ξέρει ότι στο τέλος θα μετρήσει πτώματα

 

Παρατηρώ τον δημόσιο διάλογο για την ανείπωτη τραγωδία ανοιχτά της Πύλου.

Ενεργοποιήθηκε πολύ γρήγορα ένα ιδεολογικό αντανακλαστικό που έσπευσε να αποδώσει την αιτία της τραγωδίας στους «διακινητές». Δεν είναι η πρώτη φορά: πολύ συχνά όλα τα προβλήματα σε σχέση με το μεταναστευτικό αποδίδονται στους διακινητές.

Βεβαίως, αυτό που ποτέ δεν τίθεται στη σχετική συζήτηση, είναι γιατί υπάρχουν διακινητές. Γιατί μετανάστες και προσφυγές χρειάζεται να διακινδυνεύουν τη ζωή τους στα σαπιοκάραβα των διακινητών. Γιατί χρειάζεται να τους πληρώνουν κυριολεκτικά μια περιουσία. Γιατί να πρέπει να αντιμετωπίσουν θανάσιμο κίνδυνο για να φτάσουν στην Ευρώπη.

Και η απάντηση είναι πάρα πολύ απλή: γιατί δεν έχουν κανέναν άλλο τρόπο για να φτάσουν την Ευρώπη. Γιατί η Ευρώπη έχει υποκύψει πλήρως στην πολιτική της ακροδεξιάς και πρακτικά έχει καταργήσει και το δικαίωμα στο άσυλο και το δικαίωμα στη μετανάστευση.

Γιατί εάν πάει κάποιος από φτωχή χώρα να ζητήσει ακόμη και τουριστική «Βίζα Σένγκεν» απλώς θα του την αρνηθούν. Γιατί ο μόνος τρόπος για να ζητήσει άσυλο ή να ξεκινήσει τη διαδικασία να μεταναστεύσει είναι να «εισέλθει παράνομα». Γιατί δεν μπορεί να πάει να πάρει ένα αεροπλάνο ή ένα φέριμποτ. Θα πρέπει να πάει στους διακινητές. Θα πρέπει να τους πληρώσει. Θα πρέπει να κινδυνεύσει να χάσει τη ζωή του.

Και όλα αυτά επειδή οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις – της ελληνικής συμπεριλαμβανομένης – έχουν αποφασίσει ότι στην Ευρώπη δεν χωράνε άλλοι μετανάστες και πρόσφυγες, παρότι η Ευρώπη στο παρελθόν είχε αποδεχτεί πολύ μεγάλες μετακινήσεις πληθυσμών. Και είχε ωφεληθεί από αυτές σε όλα τα επίπεδα.

Και ας μην ακούσω το «να κάθονταν στα σπίτια τους». Γιατί η απάντηση είναι πολύ απλή: δεν μπορούσαν να κάτσουν στα σπίτια τους. Γιατί ο πλούτος, οι θέσεις απασχόλησης, οι ευκαιρίες, ακόμη και το βιώσιμο περιβάλλον τώρα που οξύνεται η κλιματική αλλαγή, έχουν εξαιρετική άνιση κατανομή.

Γιατί η αποικιοκρατία δεν σταμάτησε ποτέ. Γιατί ναι εδώ στην Ευρώπη αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να έχουν μια καλύτερη τύχη. Γιατί είναι δικαίωμα των ανθρώπων να αναζητούν καλύτερη μοίρα.

Η Ευρώπη χύνει τώρα κροκοδείλια δάκρυα. Σε κάποιες αίθουσες συσκέψεων υπάρχουν και αυτοί που σκέφτονται ότι ίσως αυτή η μεγάλη τραγωδία να τρομάξει μερικούς και να τους κάνει να μην θελήσουν να δοκιμάσουν να έρθουν.

Δείτε την πρόσφατη καταρχήν συμφωνία για το μεταναστευτικό στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Όλη η ουσία είναι να μην μπορεί να μπει κανείς και να επαναπροωθείται όσο πιο γρήγορα γίνεται.

Εάν βέβαια τα καταφέρει να μπει, γιατί η γραμμή αυτή τη στιγμή είναι φράχτες στα χερσαία σύνορα και στα θαλάσσια διαρκή pushbacks. Που ξέρουμε πολύ καλά πόσο επικίνδυνα είναι.

Για να μην πούμε για το γεγονός ότι αρκετοί μετανάστες και πρόσφυγες κινδυνεύουν να αντιμετωπίσουν ψευδείς κατηγορίες ότι ήταν δήθεν «διακινητές» επειδή έπιασαν το τιμόνι για να μην πνιγούν όσοι ήταν στη βάρκα. Και έχουμε αρκετές τέτοιες περιπτώσεις «κατασκευασμένων κατηγορητηρίων» για δήθεν διακινητές και στην Ελλάδα.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι μετανάστες βλέπουν πια με φόβο τα σκάφη του Λιμενικού Σώματος γιατί τα έχουν ταυτίσει όχι με τη διάσωση, αλλά με την επαναπροώθηση.

Όμως η ουσία δεν αλλάζει. Ποτέ η μετανάστευση δεν σταμάτησε με φράχτες και pushbacks. Απλώς έγινε πιο επικίνδυνη. Πιο φονική. Για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες.

Όποιος θέλει φράχτες και «αυστηρή επιτήρηση των συνόρων», όποιος βλέπει «εισβολές», όποιος μιλάει για «υβριδικές απειλές» να ξέρει ότι στο τέλος θα μετρήσει πτώματα.

Για τα οποία θα είναι συνένοχος.

-ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

• Χτίζοντας φράχτες