Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά: Δουλέμποροι υπήρξαν, επειδή υπήρχε δουλεία. Δεν υπήρξε δουλεία επειδή κάποιοι αποφάσισαν να γίνουν δουλέμποροι. Εμπόριο όπλων υπάρχει επειδή γίνονται πόλεμοι. Δεν γίνονται πόλεμοι επειδή υπάρχει εμπόριο όπλων. Διακινητές μεταναστών υπάρχουν επειδή υπάρχει παράνομη μετανάστευση. Δεν μεταναστεύουν παράνομα άνθρωποι επειδή υπάρχουν διακινητές. Και οι δουλέμποροι και οι έμποροι όπλων και οι διακινητές, αξίζουν της κατακραυγής και της οργής μας. Αλλά ας μην λοβοτομηθούμε οικειοθελώς. Όλοι οι παραπάνω, οι δουλέμποροι, οι έμποροι όπλων, οι διακινητές, είναι παράγωγα των αντίστοιχων φαινομένων και όχι η γενεσιουργός αιτία τους.
Τούτων δοθέντων, οι ταυτόσημες και ομόηχες δηλώσεις Μητσοτάκη – Σαρμά – Ανδρουλάκη, οι οποίες δείχνουν τον αίτιο της τραγωδίας αποκλειστικά στα “άθλια δίκτυα διακινητών”, θα ήταν αφελείς και βλακώδεις, αν δεν ήταν πονηρές.
Ακριβώς όπως στο έγκλημα των Τεμπών, η κυβέρνηση Μητσοτάκη έσπευσε να δείξει προς την κατεύθυνση του ανθρώπινου λάθους και του σταθμάρχη, για να αποσείσει τις δικές της ευθύνες, έτσι και στο έγκλημα της Πύλου, η ΝΔ και τα ΜΜΕ που τη στηρίζουν έδειξαν τον ένοχο: Για τη μετανάστευση φταίνε οι διακινητές. Όπως ακριβώς για ένα έγκλημα ο κουτοπόνηρος δικολάβος θα κατηγορήσει το μαχαίρι ή το πιστόλι, για να βγάλει λάδι τον εγκληματία πελάτη του.
Φοβερή ανακάλυψη! Θα έπρεπε να την επικοινωνήσουν σε όλο τον κόσμο, στα διεθνή φόρα που εδώ και χρόνια αναζητούν μεταναστευτικές πολιτικές, στις κυβερνήσεις όλου του κόσμου που προσπαθούν να βρουν λύση αλλά δεν τα καταφέρνουν. Να μάθουν όλοι, ότι εδώ στην Ελλάδα, ο Κυριάκος ο Μητσοτάκης, ο Σάκης ο Μουμτζής και ο Άρης ο Πορτοσάλτε, βρήκαν λύση στο πρόβλημα που ταλανίζει την ανθρωπότητα: Για τα τεράστια κύματα της παράνομης μετανάστευσης φταίνε οι διακινητές. Φταίνε δηλαδή αυτοί που καλύπτουν την ανάγκη της μετανάστευσης και όχι αυτοί που προκαλούν την ανάγκη της μετανάστευσης. Τι πιο εύκολο λοιπόν για ένα ΝΑΤΟ και μια ΕΕ που με χαρακτηριστική ευκολία βομβαρδίζει χώρες, διαλύει κράτη, ισοπεδώνει πόλεις, να τα βάλει με 3, 5 ή 10 χιλιάδες διακινητές;
Η πολιτική που θέλει την ενοχή να περιορίζεται στο όργανο και να μην ακουμπά την αιτία του φαινομένου, είναι η μοναδική διέξοδος για τον κοινωνικό και πολιτικό αγριανθρωπισμό. Γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα έπρεπε η αστική πολιτική τάξη να μιλήσει για την κόλαση στις χώρες προέλευσης. Κόλαση που δημιουργήθηκε από την πολιτισμένη Δύση, στην προσπάθειά της να κυριαρχήσει σε κάθε σπιθαμή εδάφους που δεν είναι υπό τον άμεσο έλεγχό της.
Αλλά όχι μόνο: Η ανακάλυψη των διακινητών ως την “αιτία” των σύγχρονων μεταναστευτικών τραγωδιών, είναι απαραίτητη για να υπεκφεύγει η ευρωπαϊκή δεξιά και η σοσιαλδημοκρατία του ακανθώδους διλήμματος: Τους σώζουμε ή τους πνίγουμε;
Το δίλημμα είναι αμείλικτο. Τέθηκε και στην περίπτωση του ναυαγίου στα ανοικτά της Πύλου: Τους σώζουμε φέρνοντας εκατοντάδες μετανάστες σε ελληνικό έδαφος ή τους αφήνουμε (ή και σπρώχνουμε) να πνιγούν;
Την απάντηση σε ανύποπτο χρόνο το κόμμα της ΝΔ και η κυβέρνηση Μητσοτάκη την έχει δώσει. Τα push backs και ο ηθικός πανικός για τον φράχτη του Έβρου ή τα θαλάσσια σύνορα, σημαίνουν ότι οι προτεραιότητες έχουν τεθεί. Αλλά απαντήθηκε και πολύ πιο καθαρά, καθώς ήταν τα κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης Μητσοτάκη αυτά που καλούσαν “να έχουμε νεκρούς – να έχουμε απώλειες”, ώστε οι επόμενοι μετανάστες να αποθαρρυνθούν.
Στο δίλημμα “τους σώζουμε ή τους πνίγουμε”, η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν απαντά με παρρησία αυτό που πιστεύει. Κλείνει το μάτι στο απολύτως πλειοψηφικό ρεύμα του πολιτικού της χώρου που ζητά να τους πνίξουμε, αλλά την ίδια στιγμή παριστάνει την τεθλιμμένη χήρα για τις ζωές που χάθηκαν.
Και η μοναδική της διέξοδος είναι το επιχείρημα τύπου Μαρφίν: Ναι αλλά για τους διακινητές δεν λέτε τίποτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου