23 Ιουνίου 2023

Το διαρκές φλερτ της Ζωής Κωνσταντοπούλου με την Ακροδεξιά


Το σχόλιο του Σημείου και του AlterThess δημοσιεύτηκε στις 17/6/2023 στην Εφημερίδα των Συντακτών.

Λίγες μέρες πριν από τις εκλογές του Μαΐου, ο Ηλίας Κασιδιάρης προειδοποιούσε τους οπαδούς του να είναι καχύποπτοι με την Πλεύση Ελευθερίας, το ΕΑΝ και τη Νίκη. Τι κοινό μπορεί να έχουν τα κόμματα αυτά; Μια απάντηση έδωσε το exit poll της 21ης Μαΐου: η πιο συμπαγής ομάδα ψηφοφόρων της Ζωής Κωνσταντοπούλου ήταν όσοι αυτοχαρακτηρίζονται «ακροδεξιοί» (5,5%). Μετά την Ελληνική Λύση και τη Ν.Δ., η Πλεύση Ελευθερίας ήταν ο τρίτος σημαντικότερος υποδοχέας τους, κερδίζοντας 8,7% όσων ψήφισαν Χρυσή Αυγή το 2019.

Για να χαρακτηρίζεται ακροδεξιό, ένα κόμμα πρέπει εν ολίγοις να συνδυάζει εθνικισμό, ρατσισμό, απαίτηση για ισχυρό/αυταρχικό κράτος και απαίτηση για κοινωνικά δικαιώματα πρώτα ή μόνο στους γηγενείς. Στη διακήρυξη του 2016, η Πλεύση υποστηρίζει την προστασία όσων φτάνουν στην Ευρώπη «κυνηγημένοι από την προσφυγιά». Εχει διαφορετικά εκλογικά προπύργια (Κέρκυρα, Α’ Θεσσαλονίκης, Β’ Πειραιά) από τα κόμματα της Ακροδεξιάς. Υπάρχει, όμως, μια εκκωφαντική αντίφαση: η Κωνσταντοπούλου διαφημίζει την αδιαφορία της για τη διάκριση Αριστεράς και Δεξιάς, όμως μια δεκαετία τώρα διευρύνει τις αποστάσεις από την Αριστερά, υπηρετώντας μια προσωπική στρατηγική προσέγγισης με την Ακροδεξιά.

Λίγες μέρες μετά τη δολοφονία Φύσσα, η Βουλή, τον Οκτώβριο του 2013, ψηφίζει την αναστολή της κρατικής χρηματοδότησης κομμάτων, αν ηγετικά στελέχη τους κατηγορούνται ως μέλη εγκληματικής οργάνωσης· η Κωνσταντοπούλου, μόνη από την τότε Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, ψηφίζει «παρούσα». Τον Δεκέμβρη, σε νέα ψηφοφορία στη Βουλή για την αναστολή της χρηματοδότησης απουσιάζει. Τον Μάρτιο του 2014 χαρακτηρίζει «πολιτειακή εκτροπή» την άρση ασυλίας των χρυσαυγιτών βουλευτών. Κι ενώ υπουργοί της Ν.Δ., όπως ο Νίκος Δένδιας, δεν απαντούν στις ερωτήσεις τους, εκείνη δηλώνει στην «Εφ.Συν.» ότι οι ερωτήσεις όλων πρέπει να απαντώνται. Μολονότι μάρτυρας κατηγορίας στη δίκη της Χ.Α., οι νομικές απόψεις της είναι πάντα σε διάσταση με αυτές της Πολιτικής Αγωγής.

Ως πρόεδρος της Βουλής, τον Μάρτιο του 2015 ζητά ακύρωση μνημονιακών ρυθμίσεων που ψηφίστηκαν απουσία των προφυλακισμένων χρυσαυγιτών βουλευτών, αίτημα που οι ίδιοι θεωρούν απόδειξη «αντισυνταγματικής» μεταχείρισης. Οταν ο χρυσαυγίτης Γιάννης Λαγός απειλεί τη Λιάνα Κανέλλη στη Βουλή, το ΚΚΕ ζητά Διάσκεψη Προέδρων, αλλά η Κωνσταντοπούλου αρνείται.

Στα «εθνικά» με την Ακροδεξιά

Μολονότι αποχωρεί από τον ΣΥΡΙΖΑ λόγω 3ου Μνημονίου, η Κωνσταντοπούλου συμβάλλει στη μετατόπιση της ατζέντας από την οικονομία και τα κοινωνικά ζητήματα στα «εθνικά». Τον Νοέμβριο του 2015, όταν Ν.Δ. και Χ.Α. ζητούν την παραίτηση του υπουργού Παιδείας Νίκου Φίλη για δήλωση περί εθνοκάθαρσης των Ποντίων, η Κωνσταντοπούλου συντάσσεται με τη δεξιά κριτική, πλειοδοτώντας στα περί «γενοκτονίας». Το 2018 καταγγέλλει τη Συμφωνία των Πρεσπών ως «προδοσία». Στα ελληνοτουρκικά ζητά επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ., γνωρίζοντας ότι αυτό για την Τουρκία συνιστά αιτία πολέμου. Το 2022 ζητά δημοψήφισμα για τις Πρέσπες, μιλώντας σε εκδήλωση της ακροδεξιάς Ενωσης Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού. Αλλα μέτρα, άλλα σταθμά: αναφερόμενη στους ψηφοφόρους της Χ.Α. σημειώνει ότι «δεν πρέπει να δαιμονοποιούμε τι ονομάζεται αντισυστημικό» (12.5.2023). Με τον Γιάνη Βαρουφάκη, αντίθετα, τη χωρίζει «άβυσσος» (5.7.2019).

Σε ανάλογο μήκος και πολλοί υποψήφιοι. Τον Μάρτιο του 2021, ο καθηγητής Μιχάλης Χουρδάκης (Α’ Θεσσαλονίκης) συνυπογράφει κείμενο στήριξης του πρύτανη Παπαϊωάννου, λίγο μετά το κρεσέντο αστυνομικής βίας στο ΑΠΘ. Τον Σεπτέμβριο του 2022, ο Βασίλης Γραμματικόπουλος (Δράμα) εκθειάζει στο facebook τον ακροδεξιό Κωνσταντίνο Κατσίφα ως «πρότυπο» γενναιότητας. Υποψήφιος στη Β’ Πειραιώς τον Μάιο, ο Σπύρος Λιντοβόης διαφημίζει στο facebook εκπομπή του με τον Βασίλη Στίγκα, επικεφαλής των «Σπαρτιατών», που στηρίζει ο Κασιδιάρης.

Αν και ρητορικά «αντισυστημική», η Πλεύση Ελευθερίας υπερπροβάλλεται και συμπλέει με το κυρίαρχο ρεύμα: αρνείται να πάρει θέση μεταξύ Αριστεράς-Δεξιάς, υιοθετεί ένα αυταρχικό πρότυπο ισχυρής ηγεσίας, ταυτίζει τον «αντισυστημισμό» με διάχυτες εθνικιστικές και ακροδεξιές αντιλήψεις. Αυτά χρειάζονται πολλούς βαθμούς ελευθερίας από τις δεσμεύσεις που συνεπάγεται η επιλογή ανάμεσα σε Αριστερά και Δεξιά.

ΠΗΓΗ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου