Η λίστα του Μακάρθι και το τέρας του φασισμού

Γράφει η ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΥΡΙΛΛΑ 

Οι προγραφές του Μακάρθι έχουν ξεκινήσει και κλιμακώνονται όχι μόνο σε επίπεδο βαρύτητας αποκλεισμών λόγω καταγωγής, αλλά και σε επίπεδο ιδεολογικής παρέμβασης.

Ας δούμε τη λίστα και την κλιμάκωσή της:

Τα Μπαλέτα Μπολσόϊ  στο εξής βρίσκονται στο πυρ το εξώτερον… ρώσικα γαρ.

Ο μαέστρος Βαλερί Γκεργκίεφ απολύθηκε από τη Φιλαρμονική του Μονάχου και είναι ανεπιθύμητος στη Σκάλα του Μιλάνου, στη Φιλαρμονική του Παρισιού, στη Φιλαρμονική της Βιέννης, στη Φιλαρμονική του Αμβούργου, όπου o Γκεργκίεφ θα έδινε πασχαλινές συναυλίες με το Θέατρο Μαριίνσκι, αλλά και στο Διεθνές Φεστιβάλ του Εδιμβούργου, αφού δεν έκανε δήλωση μετάνοιας και αποκήρυξης. Ρώσος και αυτός.

Η σοπράνο Αννα Νετρέμπκο δεν θα εμφανιστεί πουθενά…. Ρωσίδα γαρ.

Στην Ελλάδα το Υπουργείο Πολιτισμού αναστέλλει  κάθε συνεργασία με ρώσικους πολιτιστικούς οργανισμούς και κάπως έτσι ο Τσαϊκόφσκι γίνεται ανεπιθύμητος (Ημεροδρόμος «Βάλτε Τσαϊκόφσκι στα Μεγάφωνα»).

Το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Febiofest αποφάσισε να αφαιρέσει το Βραβείο «Cristian» από τον σκηνοθέτη Εμίρ Κουστουρίτσα (Ημεροδρόμος «Μακαρθισμός χωρίς τέλος») επειδή την παραμονή της επίθεσης της Ρωσίας στην Ουκρανία αποδέχθηκε την πρόταση του Ρώσου υπουργού Άμυνας Σεργκέι Σοϊγκού να γίνει διευθυντής του Κεντρικού Ακαδημαϊκού Θεάτρου του Ρωσικού Στρατού.

Το πιο πρόσφατο συμβάν στη λίστα των μακαρθικών προγραφών είναι αυτό που αποκαλύπτει ο συνάδελφος Γρηγόρης Τραγγανίδας (https://www.facebook.com/profile.php?id=100008750192779). Η Ουκρανική Ακαδημία Κινηματογράφου, κάλεσε την παγκόσμια κινηματογραφική κοινότητα (φεστιβάλ, παραγωγούς, διανομείς, θεσμικούς φορείς, τους πάντες) να μποϊκοτάρουν τον ρωσικό κινηματογράφο. Η Ευρωπαϊκή Ακαδημία Κινηματογράφου αποδέχθηκε το κάλεσμα, το σκεπτικό το οποίου είναι ανατριχιαστικό: «σε μια εποχή που οι παγκόσμιες δυνάμεις επιβάλλουν οικονομικές και πολιτικές κυρώσεις στη Ρωσική Ομοσπονδία, η χώρα συνεχίζει να δραστηριοποιείται στον πολιτιστικό τομέα. Ειδικότερα, αρκετές ταινίες της Ρωσίας γίνονται δεκτές τακτικά στα προγράμματα των περισσότερων παγκόσμιων κινηματογραφικών φεστιβάλ και δαπανώνται σημαντικοί πόροι για την προώθησή τους. Αποτέλεσμα αυτής της δραστηριότητας δεν είναι μόνο η διάδοση προπαγανδιστικών μηνυμάτων και παραποιημένων γεγονότων. Ενισχύει επίσης την πίστη της ρωσικής κουλτούρας – την κουλτούρα του επιτιθέμενου κράτους, που εξαπέλυσε αδικαιολόγητο και απρόκλητο πόλεμο στην κεντρική Ευρώπη. Ακόμη και η ίδια η παρουσία ρωσικών ταινιών στο πρόγραμμα των παγκόσμιων κινηματογραφικών φεστιβάλ δημιουργεί την ψευδαίσθηση της εμπλοκής της Ρωσίας στις αξίες του πολιτισμένου κόσμου.».

Ολα τα παραπάνω περιγράφουν το σταθερό βηματισμό προς την κόλαση του φασισμού. Το βηματισμό που επιταχύνθηκε από τις φλόγες του πολέμου. Το βηματισμό για την επιτάχυνση του οποίου ο καπιταλισμός αναζητούσε την κατάλληλη αφορμή και τη βρήκε.

Διότι τι μας λένε όλα όσα προηγήθηκαν και όσα ξεκάθαρα γράφει η Ουκρανική Ακαδημία Κινηματογράφου; Μας λένε, πως ούτε λίγο ούτε πολύ οι Ρώσοι δεν θα έπρεπε να δραστηριοποιούνται στον πολιτιστικό τομέα! Και αν αυτό ακούγεται τουλάχιστον γελοίο, το άλλο που μας λένε είναι εξόχως σοβαρό, επικίνδυνο και ερεβώδες: η τέχνη, ως ύψιστο έργο του Ανθρώπου, γίνεται αποδεκτή ή μη αποδεκτή με κριτήρια καταγωγικά και βέβαια στο βαθμό και στο μέτρο που αυτή συμφωνεί και αναπαραγάγει το κυρίαρχο αφήγημα. Βέβαια, μέσα στον καλπάζοντα φασισμό αυτού του καλέσματος η Ουκρανική Ακαδημία Κινηματογράφου «ξεχνάει» ότι ακριβώς αυτή η ρώσικη κουλτούρα στην οποία αναφέρεται, τα τελευταία χρόνια έχει παραδώσει αριστουργηματικές ταινίες που αποκαλύπτουν τον καπιταλιστικό ζόφο που ζουν οι Ρώσοι και συνεπώς κάθε άλλο παρά προπαγανδιστικά λειτουργούν για τον Πούτιν. Αλλά, προκειμένου να στήσουν το ζοφερό, ρατσιστικό αφήγημά τους ηθελημένα παραποιούν την ίδια την πραγματικότητα.

Εάν σε όσα προηγήθηκαν συμπεριλάβουμε και τον αποκλεισμό στην Ευρώπη των ρώσικων ΜΜΕ σε ένα συμπέρασμα καταλήγουμε.

Ο καπιταλισμός έριξε και την τελευταία μάσκα της δήθεν δημοκρατίας και υπεράσπισης δικαιωμάτων που φορούσε. Ο καπιταλισμός στρατιωτικοποιείται και φασιστικοποιείται ραγδαία σε όλα τα επίπεδα, προκειμένου να εξασφαλίσει την επιβίωση της κυρίαρχης τάξης. Πρόκειται, δε, για εκείνο το είδος φασισμού, που με την προβιά του φιλελευθερισμού, όταν δεν απαγορεύει την διαφορετική άποψη τη συντρίβει κάτω από το βάρος των μηχανισμών χειραγώγησης και εμπέδωσης από την κοινωνία εκείνης της άποψης που διευκολύνει την αναπαραγωγή της βάρβαρης εκμετάλλευσης. Χωρίς (προς το παρόν) την άμεση απειλή της δίωξης, του κυνηγητού, του βασανισμού, έρχεται η κυρίαρχη, χειραγωγημένη και ομογενοποιημένη «κοινή γνώμη» να υλοποιήσει το έργο του αποκλεισμού και της περιθωριοποίησης, υπό την σκέπη ωστόσο αθέατων μηχανισμών παρακολούθησης κάθε πτυχής του δημόσιου και ιδιωτικού βίου.

Είναι ακριβώς ο ίδιος μηχανισμός εκφασισμού της κοινωνίας που μεθοδεύτηκε τη δεκαετία του ’30 οδήγησε στην τραγωδία του ναζισμού.

Αυτόν τον μηχανισμό που δουλεύει το ίδιο αποτελεσματικά για τον δυτικό ιμπεριαλισμό και για τον ρώσικο ιμπεριαλισμό, άλλος δε μπορεί να τον σπάσει, άλλος δεν μπορεί να τον ρίξει στα σκουπίδια της ιστορίας, παρά μόνο οι λαοί.

Υ.Γ. Είναι τρομακτικό ότι η Ευρωπαϊκή Ακαδημία Κινηματογράφου αποδέχεται το σκοταδιστικό σκεπτικό της Ουκρανικής Ακαδημίας… αλλά τρομακτικότερο είναι το γεγονός ότι μπροστά σε αυτή την πρωτοφανή επίθεση στην τέχνη μέχρι στιγμής σιγούν οι ενώσεις και οι φορείς των καλλιτεχνών. Κάπως έτσι η πόρτα το φρενοκομείου είναι έτοιμη να ανοίξει…