Η υποκρισία των Δυτικών κυρώσεων και το BDS

Πηγή: BDS Greece

Τίτλος πρωτοτύπου: Η απάντηση της Δύσης στη ρωσική εισβολή καταρρίπτει τις δικαιολογίες για την απόρριψη του BDS κατά του ισραηλινού απαρτχάιντ

Παλαιστινιακή Εθνική Επιτροπή (BNC) – 15 Μαρτίου 2022

Οι Παλαιστίνιοι παρακολουθούν με συμπόνια τα δεινά εκατομμυρίων Ουκρανών που αντιμετωπίζουν τον πόλεμο, ειδικά των περισσότερων από δύο εκατομμυρίων προσφύγων που αναζητούν ασφάλεια στις γειτονικές χώρες. Εναρμονισμένη με την απόλυτη πλειοψηφία της ανθρωπότητας που ζει στον Παγκόσμιο Νότο, η Παλαιστινιακή Εθνική Επιτροπή του BDS (BNC), η μεγαλύτερη συμμαχία στην παλαιστινιακή κοινωνία που ηγείται του παγκόσμιου κινήματος BDS, αντιτίθεται στον πόλεμο, είτε πρόκειται για την παράνομη επιθετικότητα της Ρωσίας στην Ουκρανία σήμερα, η οποία παραβιάζει την Χάρτα του ΟΗΕ ανεξάρτητα από τις επίμονες προκλήσεις του ΝΑΤΟ, είτε για τους πολλούς προφανώς παράνομους και ανήθικους πολέμους των τελευταίων δεκαετιών υπό την ηγεσία των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ που έχουν καταστρέψει ολόκληρα έθνη και έχουν σκοτώσει εκατομμύρια.

Στη θερμή υποδοχή της Δύσης για τους λευκούς πρόσφυγες της Ουκρανίας βλέπουμε ένα παράδειγμα της μεταχείρισης που θα έπρεπε να έχουν όλοι οι πρόσφυγες που ξεφεύγουν από τις καταστροφές του πολέμου, την οικονομική καταστροφή ή την κλιματική ανισότητα, ειδικότερα όταν αυτές οι συμφορές δημιουργούνται πρώτιστα από τον Δυτικό ιμπεριαλισμό. Η θέρμη αυτή όμως στέκεται σε οξεία αντίθεση με το πώς αυτές οι ίδιες χώρες αντιμετωπίζουν τους πρόσφυγες διαφορετικού χρώματος που φτάνουν στις ακτές και τα σύνορά τους: με ρατσισμό, τείχη, επαναπροωθήσεις, αναγκαστικό διαχωρισμό οικογενειών, ακόμα και πνιγμούς – την ίδια μισαλλοδοξία που έχουν αντιμετωπίσει οι μη-λευκοί πρόσφυγες από την Ουκρανία.

Αυτά τα διπλά πρότυπα της Δύσης είναι οδυνηρά, εξοργιστικά και ταπεινωτικά για τους ανθρώπους στον Παγκόσμιο Νότο, συμπεριλαμβανόμενων των Παλαιστινίων. Εξάλλου, το καθεστώς δεκαετιών στρατιωτικής κατοχής, εποικιστικής αποικιοκρατίας και απαρτχάιντ του Ισραήλ δεν είναι μονάχα «φτιαγμένο στη Δύση», αλλά ακόμα εξοπλίζεται, χρηματοδοτείται και προστατεύεται από τη λογοδοσία από αυτή την ίδια βαθιά αποικιακή και ρατσιστική Δύση, ειδικά τις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και την ΕΕ.

Επιμένοντας στην ίση αξία των ανθρώπων και των δικαιωμάτων τους, το υπό παλαιστινιακή ηγεσία κίνημα για Μποϊκοτάζ, Αποεπένδυσης και Κυρώσεων (BDS) διεξάγει εκστρατεία για να τερματιστεί η συνενοχή με το καταπιεστικό καθεστώς του Ισραήλ που μας αρνείται την ελευθερία, τη δικαιοσύνη και την ισότητα. Ο αιδεσιμότατος Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζρ. περιέγραψε κάποτε τα μποϊκοτάζ για τη φυλετική δικαιοσύνη ως «απόσυρση … συνεργασίας με ένα κακό σύστημα». Όντως, το BDS πιέζει κράτη, εταιρείες και θεσμούς να παύσουν την άμεση και έμμεση συνεργασία τους με το καθεστώς του Ισραήλ, το οποίο μας σκοτώνει, πραγματοποιεί εθνοκάθαρση εναντίον μας, αρνείται στους πρόσφυγές μας το δικαίωμα επιστροφής στο σπίτι τους, μας φυλακίζει, κλέβει τη γη μας, μας πνίγει σε ολοένα συρρικνούμενα «μπαντουστάν» και πολιορκεί δύο εκατομμύρια από εμάς στην ανοιχτή φυλακή της Γάζας – μία συνεχιζόμενη Νάκμπα.

Ως μη βίαιο, αντιρατσιστικό κίνημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το BDS στοχεύει σταθερά εταιρείες και θεσμούς βάσει της συνενοχής τους, όχι της ταυτότητάς τους. Το BDS δεν στοχεύει σε απλά άτομα, ακόμη κι αν συνδέονται – σε αντιδιαστολή με το να εκπροσωπούν – συνένοχους θεσμούς.

Τα τρέχοντα υστερικά, μεροληπτικά μποϊκοτάζ της Δύσης που επιβάλλονται στους απλούς Ρώσους βάσει της ταυτότητας ή των πολιτικών τους απόψεων είναι επομένως αντίθετα στις ηθικές αρχές του κινήματος BDS. Τα κυρίαρχα Δυτικά ΜΜΕ, συμπεριλαμβανόμενου ενός απροσδόκητα δίκαιου άρθρου των New York Times, έχουν ξεκινήσει να ανακαλύπτουν αυτό το γεγονός, συγκρίνοντας ευνοϊκά το «πολύ πιο εξεζητημένο» θεσμικό και βασισμένο στη συνενοχή μποϊκοτάζ του BDS στο ισραηλινό απαρτχάιντ, με τα ανησυχητικά ξενοφοβικά, βασισμένα στην ταυτότητα, Μακαρθικά μποϊκοτάζ κατά των απλών Ρώσων.

Τα μέτρα αυτά, που υποδαυλίζονται από τα βαθιά ρατσιστικά, σοβινιστικά και μεροληπτικά Δυτικά κυρίαρχα ΜΜΕ, έχουν συμπεριλάβει το μποϊκοτάζ ρωσικών ταινιών, καλλιτεχνικών προσωπικοτήτων (συμπεριλαμβανόμενων των Τσαϊκόφσκι και Ντοστογιέφσκι, που αμφότεροι πέθαναν στα τέλη της δεκαετίας του 1880!), ακαδημαϊκών (εκτός από αυτούς που καταγγέλλουν δημόσια την εισβολή), ακόμα και ρωσικών γατών. Ένας καθηγητής ιατρικής «ηθικής» στη Νέα Υόρκη προέτρεψε τις φαρμακευτικές εταιρείες να σταματήσουν να πωλούν φάρμακα στη Ρωσία λέγοντας: «Ο ρωσικός λαός πρέπει να αποκλειστεί … από προϊόντα που χρησιμοποιεί για να διατηρήσει την ευημερία του. Ο πόλεμος είναι σκληρός με τέτοιους τρόπους». Ένα νοσοκομείο στη Γερμανία – κράτος που υπερασπίζεται τυφλά και εξοπλίζει το ισραηλινό απαρτχάιντ και βρίθει αντι-Παλαιστινιακού ρατσισμού και αντι-BDS Μακαρθισμού – ανακοίνωσε ότι δεν θα δέχεται πλέον Ρώσους ασθενείς, σε μία ντροπιαστική παραβίαση του Όρκου του Ιπποκράτη.

Η Δυτική υποκρισία έχει μολύνει διεθνείς θεσμούς που κυριαρχούνται από τη Δύση. Η FIFA, η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή, η UEFA, η Eurovision, το τεράστιο πρόγραμμα ακαδημαϊκής έρευνας της ΕΕ, Horizon, μεταξύ άλλων, έχουν επί χρόνια απορρίψει τις απαιτήσεις του BDS για τον αποκλεισμό του ισραηλινού απαρτχάιντ, θωρακίζοντας τη συνενοχή τους με κοινοτοπίες όπως, «ο αθλητισμός είναι πάνω από την πολιτική», «η ακαδημαϊκή έρευνα είναι πάνω από την πολιτική», και «η τέχνη είναι πάνω από την πολιτική». Οι αθλητές που στέκονταν αλληλέγγυοι με του Παλαιστίνιους δέχονταν βαριά πρόστιμα, ακόμα και πολυετείς αποκλεισμούς, ενώ οι αθλητές και οι εθνικές ομάδες που μποϊκοτάρουν τη Ρωσία σε αλληλεγγύη με την Ουκρανία ενθαρρύνονται ενεργά και ανταμείβονται από τους ίδιους αθλητικούς φορείς. Ορισμένοι γενναίοι Άραβες πρωταθλητές έχουν αρχίσει να μιλούν δημόσια για αυτήν την υποκρισία.

Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ICC) σπατάλησε χρόνια σε διαμάχες προτού να ανοίξει επιτέλους μία έρευνα (η οποία δεν έχει μέχρι στιγμής κάνει κάποια συγκεκριμένη κίνηση) για τα εγκλήματα του Ισραήλ κατά των Παλαιστινίων, συμπεριλαμβανόμενης της σφαγής στη Γάζα το 2014 όπου το Ισραήλ σκότωσε σε λίγες εβδομάδες περισσότερα από 500 παιδιά Παλαιστινίων. Συγκριτικά, μέρες έπειτα από την εισβολή της Ρωσίας, το ICC έσπευσε να ξεκινήσει έρευνα.

Επιπρόσθετα στην υποκρισία, η ταχύτητα με την οποία όλες αυτές οι δυτικοκυριαρχούμενες οντότητες μποϊκόταραν, απέκλεισαν ή με άλλον τρόπο επέβαλαν κυρώσεις στη Ρωσία και τους απλούς Ρώσους, μόλις μέρες έπειτα από την εισβολή στην Ουκρανία, στέλνει ένα ξεκάθαρα ρατσιστικό μήνυμα στους Παλαιστίνιους, τους Υεμένιους, τους Ιρακινούς, τους Αφγανούς και πολλούς άλλους, ότι οι ζωές μας και τα δικαιώματά μας ως άνθρωποι διαφορετικού χρώματος δεν μετρούν. Κατά ειρωνικό τρόπο, αυτές οι πράξεις και οι δηλώσεις που τις δικαιολογούν καταρρίπτουν ουσιαστικά σχεδόν όλες τις δικαιολογίες κατά του BDS που προπαγανδίζουν το Ισραήλ και οι αντι-Παλαιστινιακοί απολογητές του στη Δύση εναντίον μας επί 17 χρόνια, για να ματαιώσουν τις εκκλήσεις μας για λογοδοσία και δικαιοσύνη.

Ενώ η επωδός ήταν πάντοτε, «οι επιχειρήσεις πάνω από την πολιτική», ξαφνικά εκατοντάδες Δυτικές εταιρείες έχουν παύσει κάθε δραστηριότητα στη Ρωσία για να διαμαρτυρηθούν για την εισβολή στην Ουκρανία, ωστόσο καμία από αυτές δεν διαμαρτυρήθηκε ποτέ για τις βάρβαρες και θανατηφόρες αμερικανικές εισβολές στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Για παράδειγμα, τα McDonald’s διατηρούν υποκατάστημα στον Κόλπο του Γκουαντανάμο, στο πιο διαβόητο στρατόπεδο βασανιστηρίων στον κόσμο. Πολλές από αυτές τις ίδιες εταιρείες, όπως οι HP, Hyundai, Caterpillar, General Mills και Puma έχουν βρεθεί στο στόχαστρο του κινήματος BDS για την ενεργό τους υποστήριξη στην ισραηλινή στρατιωτική κατοχή δεκαετιών και στο καθεστώς απαρτχάιντ εναντίον των Παλαιστινίων. Το Airbnb, που αποσύρθηκε από τη Ρωσία εντός ημερών από την έναρξη της εισβολής, συνεχίζει να προωθεί καταχωρίσεις σε παράνομους ισραηλινούς οικισμούς που χτίστηκαν σε κλεμμένη παλαιστινιακή γη, κάτι που αποτελεί έγκλημα πολέμου.

Είναι επίσης κρίσιμο να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους σε ό,τι αφορά τη νομιμότητα και την ηθική των κυρώσεων. Τα κράτη και οι διακρατικοί οργανισμοί μπορούν να επιβάλλουν κυρώσεις υπό την προϋπόθεση ότι αυτές στοχεύουν στο σταμάτημα σοβαρών παραβιάσεων του διεθνούς δικαίου, όπως της επιθετικότητας, της αποικιακής προσάρτησης και κυριαρχίας ή του απαρτχάιντ, χωρίς διάκριση μεταξύ των κρατών που τις διαπράττουν. Για να είναι νόμιμες, οι κυρώσεις πρέπει να σέβονται τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα και τις ανθρωπιστικές υποχρεώσεις και να είναι αναλογικές προς τη βαρύτητα της παραβίασης. Οι κυρώσεις υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, όμως, έχουν εφαρμοστεί επιλεκτικά για να προωθήσουν γεωπολιτικά συμφέροντα, και όταν στοχεύουν σε κράτη του Παγκόσμιου Νότου ειδικότερα, έχουν σχεδιαστεί κυρίως για να καταστρέψουν τους απλούς ανθρώπους και να επιτύχουν εν τέλει «αλλαγή καθεστώτος». Σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως στο Ιράκ, οι κυρώσεις αυτές έχουν οδηγήσει σε γενοκτονικά αποτελέσματα.

Σε αντίθεση, το BDS, και μαζί του η παλαιστινιακή κοινωνία των πολιτών, ζητούν στοχευμένες, αναλογικές και νόμιμες κυρώσεις που σκοπεύουν στον τερματισμό του καταπιεστικού συστήματος απαρτχάιντ του Ισραήλ, στην εποικιστική του αποικιοκρατία και κατοχή, χωρίς να βλάπτουν τους απλούς ανθρώπους. Σε αυτές συμπεριλαμβάνονται ένα ολοκληρωμένο στρατιωτικό εμπάργκο, η διακοπή των οικονομικών δεσμών με τράπεζες που χρηματοδοτούν το απαρτχάιντ και τους εποικισμούς, και η αποβολή του ισραηλινού απαρτχάιντ από τους Ολυμπιακούς, τη FIFA, το Horizon και άλλους διεθνείς θεσμούς. Από την άλλη, η διακοπή της παροχής τροφίμων, φαρμάκων και άλλων βασικών ειδών, όπως συχνά κάνουν οι κυρώσεις των ΗΠΑ, δεν μπορεί ποτέ να δικαιολογηθεί ηθικά ή νομικά.

Τέλος, ο πόλεμος είναι πάντα κακός, αλλά για κάποιους παρουσιάζεται ως μία διεστραμμένη ευκαιρία. Ανάμεσα στους μεγαλύτερους κερδοσκόπους από τον πόλεμο στην Ουκρανία μέχρι στιγμής βρίσκονται Δυτικές εταιρείες ασφαλείας και ορυκτών καυσίμων. Το Ισραήλ έχει επίσης δει αυτόν τον πόλεμο, όπως και άλλες καταστροφές, ως μία μεγάλη ευκαιρία για να πουλήσει αέριο στην Ευρώπη και να προσελκύσει επενδύσεις ολιγαρχών, ενισχύοντας έτσι την οικονομία του απαρτχάιντ. Με τους φορολογικούς του νόμους που εισάγουν διακρίσεις και απαλλάσσουν τους νέους Εβραίους «μετανάστες» (τους οποίους οι Παλαιστίνιοι βλέπουν ως αποικιακούς εποίκους) από φόρους στο εισόδημά τους στο εξωτερικό για τουλάχιστον 10 χρόνια, το Ισραήλ προσελκύει πολλούς Ρώσους ολιγάρχες (όσους είναι Εβραίοι) που προσπαθούν να αποφύγουν τις Δυτικές κυρώσεις. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Ρομάν Αμπράμοβιτς, ο οποίος απέκτησε Ισραηλινή υπηκοότητα το 2018 και το αεροπλάνο του οποίου προσγειώθηκε στο Τελ Αβίβ την πρώτη ημέρα της ρωσικής εισβολής. Με πλήρη ατιμωρησία, έχει δωρίσει ανά τα χρόνια περισσότερα από 100 εκατομμύρια δολάρια στη φανατική οργάνωση εποίκων, Elad, η οποία εργάζεται για να εκδιώξει τους Παλαιστίνιους από τα σπίτια τους στην κατεχόμενη Ιερουσαλήμ.

Εμμονικό με τη διατήρηση του «καθεστώτος Εβραϊκής κυριαρχίας από τον Ιορδάνη Ποταμό ως τη Μεσόγειο Θάλασσα», όπως το αποκαλεί η κορυφαία Ισραηλινή οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, B’Tselem, το Ισραήλ του απαρτχάιντ προτρέπει επίσης τους Ουκρανούς πρόσφυγες που είναι Εβραίοι (ενώ εφαρμόζει διακρίσεις εναντίον των μη Εβραίων, φυσικά) να μεταναστεύσουν, με σχέδια για την παράνομη εγκατάσταση πολλών από αυτούς σε κλεμμένη γη Παλαιστινίων στις κατεχόμενες περιοχές. Οι Παλαιστίνιοι, ξανά, πληρώνουν βαρύ τίμημα για έναν πόλεμο στον οποίο δεν έχουμε παίξει κανέναν απολύτως ρόλο.

Εντούτοις, δεν ζητιανεύουμε για φιλανθρωπία. Απαιτούμε λογοδοσία, δικαιοσύνη και πλήρη ισότητα για όλη την ανθρωπότητα. Οικοδομούμε δύναμη βάσης και ισχυρότερα διαθεματικά δίκτυα αλληλεγγύης για να σπάσουμε τους δεσμούς της διεθνούς συνενοχής με το καθεστώς απαρτχάιντ του Ισραήλ. Ενώ ο απελευθερωτικός μας αγώνας είναι ένα μικρό κομμάτι των παγκόσμιων αγώνων για Αυτοχθονική, φυλετική, οικονομική, κοινωνική, έμφυλη και κλιματική δικαιοσύνη, η Παλαιστίνη παραμένει στα μάτια μεγάλου μέρους του πλανήτη βασικός μετρητής της δυνατότητας των Δυτικών κοινωνιών για πραγματική αποαποικιοποίηση και για να ξεπεράσουν τη μακραίωνη ρατσιστική τους αποικιοκρατία.

Όπως έγραψε κάποτε ο Τζον Ντάγκαρντ, Νοτιοαφρικανός νομικός και πρώην Δικαστής Ad Hoc του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, «το ζήτημα της Παλαιστίνης έχει γίνει η λυδία λίθος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αν η Δύση αποτύχει να δείξει ενδιαφέρον για τα [Παλαιστινιακά] ανθρώπινα δικαιώματα … το [μη Δυτικό υπόλοιπο του πλανήτη] θα συμπεράνει ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι ένα εργαλείο της Δύσης εναντίον καθεστώτων που αυτή αντιπαθεί και όχι ένα αντικειμενικό και καθολικό μέσο μέτρησης της μεταχείρισης ανθρώπων σε όλο τον κόσμο».

Είναι καιρός να εισακουστεί το κάλεσμα του παλαιστινιακού BDS για συνεισφορά στην πολυαναμενόμενη απελευθέρωσή μας.

Μετάφραση για το BDS Greece: Ανδρέας Κοσιάρης

ΠΗΓΗ