Συγκρούσεις διαδηλωτών και αστυνομίας με πολλούς πολίτες τραυματίες έχουμε και στην πρωτεύουσα του Λιβάνου, Βηρυτό. Οι διαδηλωτές διαμαρτύρονται κι εκεί για την επιδείνωση των συνθηκών διαβίωσης καθώς και για την αύξηση στις τιμές των καυσίμων. Όμως ελάχιστοι μιλούν και ακόμα πιο λίγοι γράφουν γι αυτό. Στη Νότια Αφρική ανακοινώθηκαν επίσημα 72 νεκροί από συγκρούσεις διαδηλωτών (υποστηρικτών του φυλακισθέντος πρώην προέδρου Ζούμα) με την αστυνομία, αλλά κανείς δεν ανησυχεί για την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εκεί. Η Νότια Αφρική δεν είναι Κούβα!
Όταν οι Χιλιάνοι βασανίζονταν, ή σκοτώνονταν εν ψυχρώ από την αστυνομία της δεξιάς κυβέρνησης, ούτε γάτα ούτε ζημιά για τις ΗΠΑ, όταν η αστυνομία της Βολιβίας με τη στήριξη των ΗΠΑ ανέτρεψε τον πρόεδρο Μοράλες, αυτό ήταν απολύτως δημοκρατικό! Κι όταν ο λαός της Βολιβίας επανεξέλεξε το κόμμα του Μοράλες, άκρα του τάφου σιωπή από τα δημοκρατικά μέσα ενημέρωσης όπως η The Washington Post του Τζεφ Μπέζου ιδιοκτήτη της Amazon. Στην Αϊτή όπου ο κόσμος λιμοκτονεί και βρίσκεται στο έλεος συμμοριών και ο πρόεδρός της δολοφονείται στην κρεβατοκάμαρά του, όλα είναι στο πλαίσιο της δημοκρατίας! Όταν οι Κολομβιανοί διαμαρτυρήθηκαν εναντίον του δεξιού προέδρου Ιβάν Ντουκέ και δεκάδες από αυτούς σκοτώθηκαν από την αστυνομία, ήταν απλώς… Τρίτη. Όταν όμως οι Κουβανοί διαμαρτύρονται, τότε οι ΗΠΑ θυμούνται τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα! Και κανείς δεν θυμάται ότι οι ίδιες οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι αυτές που παραβιάζουν τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα στο στρατόπεδο της κόλασης του Γκουαντάναμο που είναι κουβανικό έδαφος. Κανείς δεν θυμάται το εμπάργκο που επέβαλαν στη χώρα από το 1962 και ότι η κρίση στην Κούβα είναι αποτέλεσμα του οικονομικού στραγγαλισμού λόγω του εμπάργκο και της πανδημίας, αφού η μοναδική της ανάσα είναι ο τουρισμός. Αξίζει να σημειωθεί ότι στην Κούβα είχαμε 1.450 νεκρούς από την πανδημία ενώ στην Ελλάδα με σχεδόν τον ίδιο πληθυσμό 13.000, και ότι εκεί παράγουν δύο αποτελεσματικότατα εμβόλια για τον κορονοϊό.
Είναι αλήθεια ότι δεν υπάρχει ηλεκτρικό ρεύμα και φαγητό. Είδαμε γιατί. Κι αλλού συμβαίνει: οι κάτοικοι της Αϊτής λιμοκτονούν, αλλά δεν ξεσηκώνεται κανείς. Γιατί άραγε μόνο στην Κούβα; Γιατί η Κούβα έχει ένα συμβολικό και ουσιαστικό βάρος. Γιατί η Ουάσινγκτον (το ίδιο με τον Τραμπ και ο Μπάιντεν) θεωρεί ότι πίσω από τις ανατροπές των ακροδεξιών, φιλοαμερικανικών κυβερνήσεων στη Λατινική Αμερική βρίσκεται η Κούβα! Ο Μπάιντεν επιχειρεί να επαναφέρει το δόγμα της “εισαγωγής δημοκρατίας” με τον τρόπο του Μπ. Ομπάμα και όχι του του Τζ. Μπους τζούνιορ. Όχι δηλαδή με βόμβες και πραξικοπήματα αλλά αξιοποιώντας τις τοπικές πολιτικές δυνάμεις, τη δυσαρέσκεια του πληθυσμού και το “δρόμο”. Η μέθοδος έχει εφαρμοστεί στην "Αραβική Άνοιξη" και στην Ουκρανία. Στη δεύτερη, τον Δεκέμβριο του 2013 ο πρώην υποψήφιος για την προεδρία των ΗΠΑ, Τζον Μακ Κέιν, δήλωνε τη στήριξη της χώρας του στη νεοναζιστική, παραστρατιωτική οργάνωση «Σβόμποντα», προκειμένου να ανατραπεί ο αυταρχικός πλην εκλεγμένος πρόεδρος τη Ουκρανίας, Γιανουκόβιτς, που ήταν φιλικά προσκείμενος στη Ρωσία. Κανείς δεν έμαθε ποτέ ότι πίσω από την οργάνωση των «εξεγέρσεων» στην Αίγυπτο, τη Λιβύη, την Τυνησία, τη Συρία, τη Γεωργία, την Κιργιζία και την Ουκρανία βρίσκονταν η οργάνωση που διαχειρίζεται «Το Πρόγραμμα των Δημοκρατιών σε Μετάβαση» και βασίζεται στην USAID (Αμερικανική Υπηρεσία Διεθνούς Ανάπτυξης).
Στην Βραζιλία, επίσης, χρησιμοποιήθηκε ο «δρόμος»: οι διαδηλώσεις, τα ΜΜΕ, τα υπαρκτά και μη υπαρκτά σκάνδαλα, καθώς και η δικαιοσύνη, προκειμένου να φυλακιστεί ο Λούλα και να βρεθεί στην προεδρία ο ακροδεξιός Μπολσονάρου. Συνέβη στην Βενεζουέλα, όπου ο Γουαϊδό, ένας τυχάρπαστος και με αποδεδειγμένες επαφές με ναρκεμπόρους «πολιτικός» ελέω Λευκού Οίκου, δεν τα κατάφερε, γιατί ο στρατός και η αστυνομία της χώρας δεν παραδόθηκαν στη CIA. Συνέβη στη Βολιβία. Στο Ιράν επίσης.
Στην Κούβα η επιχείρηση οργανώθηκε κυρίως μέσω του Διαδικτύου και περιλάμβανε μια πλημμύρα στο Twitter από hashtags, όπως το #SOSCuba και το #SOSMatanzas (το όνομα της επαρχίας που επλήγη περισσότερο από το covid). Το Φεβρουάριο δημιουργήθηκε το τραγούδι-σύνθημα "πατρίδα και ζωή", ενώ χιλιάδες λογαριασμοί δημιουργήθηκαν στο τουίτερ την προηγούμενη εβδομάδα. Στο παιγνίδι και τα μεγάλα ειδησεογραφικά πρακτορεία με ψευδείς ειδήσεις και πολλές φωτογραφίες που δείχνουν μια «θάλασσα ανθρώπων», αλλά στην πραγματικότητα είτε είναι παλαιότερες είτε είναι από συγκεντρώσεις φιλοκυβερνητικών.
«Η αλήθεια είναι ότι αν κάποιοι θέλουν να βοηθήσουν την Κούβα, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουν είναι να σταματήσουν τον αποκλεισμό της, όπως απαιτούν οι περισσότερες χώρες του κόσμου», δήλωσε ο Μεξικανός πρόεδρος Andres Manuel Lopez Obrador. Αυτή είναι η αλήθεια, αν κάποιος ενδιαφέρεται πραγματικά για την Κούβα (και για άλλες περιοχές που έχουν πληγεί από την πανδημία), οφείλει να ζητήσει να αρθεί το εμπάργκο και να σταλεί ανθρωπιστική βοήθεια. Δυστυχώς, όμως, η πολιτική του Τζο Μπάιντεν, όπως και των προκατόχων του, δεν έχει ανθρωπιστικά κίνητρα αλλά υπακούει στα γεωπολιτικά συμφέροντα των ΗΠΑ.
*This is how America feels about Cuba. Just a reminder. Το σκίτσο και η λεζάντα είναι από το New American Left @newleftpress
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου