Ας πούμε μια ιστορία ανθρώπινης απληστίας που μάλλον σχετίζεται με την τρέχουσα πανδημία. Η παραγωγή του πιο διάσημου και πανάκριβου καφέ Kopi luwak γίνεται με τη συνδρομή ενός άγριου θηλαστικού, της ασιατικής μοσχογαλής. Οι παραγωγοί αυτού του καφέ σε κάποια περιοχή της Ινδονησίας αιχμαλωτίζουν τα ζώα αυτά, εκτρέφοντάς τα κάτω από άθλιες συνθήκες, ταΐζοντάς τα με τους καρπούς μιας συγκεκριμένης ποικιλίας καφεόδενδρου. Στη συνέχεια μαζεύουν από τα κόπρανα του ζώου τούς σπόρους του καφέ.
Οι ειδικοί του καφέ -baristas νομίζω ότι λέγονται- υποστηρίζουν ότι ειδικά ένζυμα που υπάρχουν στο πεπτικό σύστημα του συγκεκριμένου θηλαστικού επεξεργάζονται τους κόκκους αυτούς και τους δίνουν μια ιδιαίτερη γεύση. Ετσι, από τα περιττώματα της μοσχογαλής, φτάνουν σε χλιδάτα καφέ του Λονδίνου όπου η κάθε κούπα κοστίζει 70 στερλίνες.
Η διαρκής αναζήτηση τρόπων και μέσων αύξησης της κερδοφορίας του κεφαλαίου πυροδοτεί την απληστία του ανθρώπου και τον κάνει να επεκτείνει τις δραστηριότητές του σε βάρος του φυσικού περιβάλλοντος. Οι υπερεντατικοποιημένες καλλιέργειες οδηγούν σε συνεχόμενη αποψίλωση των δασών.
Στη διατάραξη, λοιπόν, των ισορροπιών διαφόρων οικοσυστημάτων, αλλά και στη διαρκώς αυξανόμενη ζήτηση σε κρέας, που δημιουργούν με τη σειρά τους άθλιες συνθήκες εκτροφής οικόσιτων ζώων, βρίσκονται οι γενεσιουργοί αιτίες της εμφάνισης των τελευταίων επιδημιών όπως αυτές των Εμπολα, Ζίκα, SARS, της γρίπης των πτηνών και τώρα του SARS-CοV-2. Ολες οι παραπάνω επιδημίες των τελευταίων 20 ετών είναι αποτέλεσμα της επαφής ανθρώπων και ζώων. Τα υπάρχοντα γονιδιωματικά δεδομένα δείχνουν με σαφήνεια ότι ο ιός της Covid-19 μάλλον εισήλθε στον ανθρώπινο πληθυσμό μέσω της αλληλεπίδρασής του με τις νυχτερίδες ή από κάποιον άλλον ενδιάμεσο ξενιστή, με πιο πιθανό τη μοσχογαλή που αναφέρθηκε στην ιστορία μας πιο πάνω.
Αν λοιπόν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε ριζικά τις πανδημίες αυτές, θα πρέπει άμεσα να αναθεωρήσουμε τον τρόπο οικονομικής και κοινωνικής μας συγκρότησης ως ανθρώπινο είδος. Η σχέση μας με το περιβάλλον, όπως φυσικά και μεταξύ μας ως ανθρώπινα όντα, δεν μπορεί να είναι μια σχέση διαρκούς και αδηφάγου εκμετάλλευσης για την ικανοποίηση απίθανων αναγκών ορισμένων προνομιούχων. Εχω τη βεβαιότητα ότι μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς τον καφέ Kopi luwak.
ΥΓ. Τα στοιχεία αυτά τα αλίευσα από το συναρπαστικό βιβλίο του μοριακού βιολόγου και διευθυντή ερευνών της Μονάδας Βιοϊατρικών Εφαρμογών του Ινστιτούτου Χημικής Βιολογίας του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, Βασίλη Ζουμπουρλή, που έχει τίτλο «Η πανδημία Covid-19 ως επιστημονική και κοινωνική πρόκληση τον 21ο αιώνα» από τις Εκδόσεις Νέον.
* Φαρμακοποιός στο Γενικό Νοσοκομείο Αγρινίου, δημοτικός σύμβουλος («Ανυπότακτο Αγρίνιο»)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου