altersyros: Είναι στ’ αλήθεια τόσο σημαντικοί για το ΝΑΤΟ οι Ουκρανοί;

11 Μαΐου 2022

Είναι στ’ αλήθεια τόσο σημαντικοί για το ΝΑΤΟ οι Ουκρανοί; - Του Κωστή Μηλολιδάκη*

Από τις αρχές Μαΐου παρακολουθούμε μια αχαλίνωτη έκρηξη αδιαλλαξίας και επιθετικότητας των Ουκρανών του Κιέβου, που αποκτά σουρεαλιστικά χαρακτηριστικά. Το ερώτημα είναι αν υπάρχει κάποια πραγματικότητα που να υποστηρίζει τους παραλογισμούς. Ας δούμε συγκεκριμένα τα δεδομένα.

Τη Δευτέρα, 2 Μαΐου ο Alexey Danilov, Γραμματέας του Ουκρανικού Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας και Άμυνας–National Security and Defense Council (NSDC) σε συνέντευξή του στην TV ρωτήθηκε για το ποιες εγγυήσεις ασφάλειας θα ικανοποιούσαν το Κίεβο προκειμένου να γίνει ειρήνη. Απάντησε: «Με τη Ρωσία μπορούμε να υπογράψουμε μόνο την άνευ όρων συνθηκολόγησή της. Όσο πιο γρήγορα το κάνουν, τόσο το καλύτερο για τη χώρα τους». Αν και παραδέχτηκε ότι υπεύθυνος για τις διαπραγματεύσεις είναι ο Ζελένσκι, είπε ότι το NSDC «έχει τις δικές του απόψεις. Ο πρόεδρος είναι σε γνώση της δικής μου τοποθέτησης πάνω στο θέμα» και πρόσθεσε ότι πιστεύει ότι ο Ζελένσκι δεν θα παραβιάσει το σύνταγμα της χώρας που εγγυάται την ακεραιότητά της και προβλέπει την ένταξη στο ΝΑΤΟ.[1]

Στην ίδια συνέντευξη ο Danilov είπε ότι η Ουγγαρία θέλει να αποσπάσει μέρος της Ουκρανίας και γι’ αυτό αντιτίθεται στο εμπάργκο του Ρωσικού αερίου και πετρελαίου από την ΕΕ. Και συνέχισε απειλώντας: «Και ως προς την Ουγγαρία, που συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο, θα δούμε ποιες θα είναι οι συνέπειες γι’ αυτή τη χώρα».[2] Το πιο αστείο είναι ότι η Ουγγαρία δεν έχασε εδάφη από την Ουκρανία μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, σε αντίθεση π.χ. με την Πολωνία ή την Ρουμανία, χώρες όπου κατά καιρούς εμφανίζονται ανοιχτά ρεβανσιστικές διαθέσεις για επανάκτηση των χαμένων εδαφών τους.

Για να ολοκληρωθεί η υποδειγματική αυτή συμπεριφορά, προς την όμορη χώρα, οι Ουκρανοί πρόσθεσαν το όνομα του πρωθυπουργού της Ουγγαρίας Viktor Orban στην περιβόητη λίστα Mirotvorets (=«ειρηνοποιός»!) όπου κατατάσσουν τους “εχθρούς της Ουκρανίας”. Η εγγραφή κάποιου Ουκρανού στη λίστα ισοδυναμεί με καταδίκη σε θάνατο, όπως συνέβη στον δημοσιογράφο και ιστορικό Oles Buzina και στον πολιτικό Oleg Kalashnikov που δολοφονήθηκαν το 2015, μετά την ανάρτησή τους ως “εχθρών” στο Mirotvorets. Στη λίστα έχουν εγγραφεί για ψύλλου πήδημα και άλλοι μη Ουκρανοί, όπως ο πρώην καγκελάριος της Γερμανίας Gerhard Schroeder και ο Γερμανός διπλωμάτης Wolfgang Ischinger. Το 2016 η λίστα δημοσίευσε αναλυτικά στοιχεία 4,000 Ευρωπαίων εργαζομένων σε ΜΜΕ τους οποίους οι Ουκρανοί νεο-ναζί θεωρούσαν ως “συνεργάτες των τρομοκρατών” επειδή δεν ευθυγραμμίζονταν με το εθνικιστικό αφήγημα. Προς το παρόν οι μη Ουκρανοί “εχθροί της Ουκρανίας” την έχουν γλυτώσει, αλλά “ἔσσεται ἦμαρ” που θάλεγαν και οι δικοί μας ομόλογοι των Ουκρανών νεο-ναζί.[3]

Τη σκυτάλη στη συνέχεια πήρε ο γνωστός “βίος και πολιτεία” αρχι-σύμβουλος του Ζελένσκι, Alexey Arestovich—αξίζει αυτόν να τον δούμε πιο αναλυτικά στο μέλλον—σχολιάζοντας τη συνέντευξη Danilov: «Η τοποθέτηση ήταν πολύ σαφής: δεν πρόκειται να υπάρξει συνθήκη ειρήνης με τη Ρωσία. Το μόνο που μπορεί να υπάρξει είναι η άνευ όρων παράδοση της Ρωσικής Ομοσπονδίας». Όταν ρωτήθηκε εάν ο Danilov είχε εξουσιοδότηση για τις δηλώσεις του, ο Arestovich απάντησε: «Δεν έκανε τις δηλώσεις του στην τύχη. Πρόκειται για αξιωματούχο ανώτατου βαθμού. Έχουμε μια εντελώς νέα πραγματικότητα».[4]

* * *

Ο Ζελένσκι μιλά στους ηγέτες του ΝΑΤΟ που δεν δείχνουν να τον πολύ-προσέχουν. (Σύνοδος Κορυφής ΝΑΤΟ, 24/3)

Στη συνέχεια ακολούθησαν οι επικές φάσεις με τον από το to 2014 πρέσβη της Ουκρανίας στο Βερολίνο, Andrey Melnik, για τις συνεχείς παρεμβάσεις του οποίου στην πολιτική σκηνή της Γερμανίας έχουμε ήδη γράψει (βλ. το εδάφιο Ε1 του άρθρου Σε αναμονή της ουκρανικής μεγάλης προβοκάτσιας: Ένα βήμα πριν την άμεση ΝΑΤΟική εμπλοκή).

Ο Melnik, περιφερόμενος ανά τα Γερμανικά ΜΜΕ, έχει τραβήξει την προσοχή με την συνεχή κριτική που ασκεί σχετικά με την “ολιγωρία” της Γερμανίας, με την ακραία πολεμική προς τη Γερμανική κυβέρνηση επειδή δεν επιβάλει πλήρες εμπάργκο στην προμήθεια κάθε είδους πηγής ενέργειας από τη Ρωσία καθώς και με τις μόνιμες επιθέσεις σε διάφορους Γερμανούς αξιωματούχους. Είναι επίσης διαβόητος για τους ύμνους που αναπέμπει προς τον «Ήρωα» Μπαντέρα. Ήδη από το 2015—δηλαδή πολύ πριν τις στρατιωτικές επιχειρήσεις της Ρωσίας στην Ουκρανία που θάλεγε κανένας ότι, ενδεχομένως, του δίνουν το δικαίωμα να “πει ένα λόγο παραπάνω”—ανάρτησε εγκωμιασμούς για τελετές που έγιναν στον τάφο του «Ήρωα της Ουκρανίας» ναζί στο Μόναχο (στις οποίες φυσικά συμμετείχε) και τακτικά εξυμνεί τη γενναιότητα των νέο-ναζί του Αζόφ. Επιπλέον, διακηρύσσει ανοιχτά το εθνικό μίσος («όλοι οι Ρώσοι είναι εχθροί μας, και τώρα και στο μέλλον») και υποστηρίζει ότι κάθε είδους κοινή πολιτιστική εκδήλωση με Ρώσους πρέπει να αποκλείεται, ακόμη και αν πρόκειται για συλλογή χρημάτων που θα σταλούν στο Κίεβο.[5]

Παρόλ΄ αυτά, τα Γερμανικά ΜΜΕ, του δίνουν συνεχώς βήμα για να πραγματοποιεί τις επιθέσεις του ενώ και οι Γερμανοί πολιτικοί, τόσο των κυβερνητικών κομμάτων όσο και της αξιωματικής αντιπολίτευσης των χριστιανοδημοκρατών, τον αντιμετωπίζουν τουλάχιστον με ανοχή, αν όχι και με επιδοκιμασία. Επομένως, το φαινόμενο “Melnik” στη δημόσια ζωή της Γερμανίας απαιτεί μια εξήγηση.

O Ουκρανός πρέσβης, Andrey Melnik, εκφωνεί λόγο στις 29 Απριλίου στον ετήσιο χορό των Γερμανών δημοσιογράφων, ο οποίος ήταν αφιερωμένος στην Ουκρανία

Μιλώντας, λοιπόν, ο Melnik στο Γερμανικό πρακτορείο ειδήσεων DPA στις 3 Μαΐου αποκάλεσε τον Γερμανό Καγκελάριο Olaf Scholz, «προσβεβλημένο λουκάνικο από συκώτι» (“liverwurst”): «Το να το παίζεις προσβεβλημένο liverwurst δεν ταιριάζει σε πολιτικό ηγέτη», είπε ο Melnik[6], «φτύνοντας» τον ηγέτη της κυβέρνησης της χώρας που τον φιλοξενεί και ήδη έχει προσφέρει στην Ουκρανία δύο δις ευρώ και μεγάλες ποσότητες βαρέως οπλισμού μέσω της λεγόμενης “κυκλικής εναλλαγής”—γι’ αυτά έχουμε γράψει στο παραπάνω άρθρο.

Αν ο χαρακτηρισμός «προσβεβλημένο λουκάνικο» ακούγεται εξωφρενικός, ακόμη πιο εξωφρενικά είναι όσα ακολούθησαν. Για να τα παρακολουθήσουμε, πρέπει αναγκαστικά να θυμίσουμε περί τίνος πρόκειται.

Γερμανικά leberwurst. Η υποτιμητική ιδιωματική φράση die beleidigte Leberwurst spielen σημαίνει ότι κάποιος “το παίζει leberwurst”, δηλαδή παριστάνει έναν τσαντισμένο χαμένο—αυτόν που δεν ξέρει να χάνει. Ως τέτοιο χαρακτήρισε ο Melnik τον Scholtz. Είναι σαν να του λέει “ξυδάκι” για να τον ερεθίσει περισσότερο, επειδή ο Scholtz θύμωσε που ο Ζελένσκι δεν δέχτηκε τον Steinmeier. Σας δείξαμε “πόρτα” κύριοι Γερμανοί και να το καταλάβετε!

Στις 13 Απριλίου ο Γερμανός πρόεδρος Frank-Walter Steinmeier ήταν να επισκεφθεί το Κίεβο, από κοινού με τους προέδρους των Βαλτικών χωρών και της Πολωνίας. Την προηγουμένη της προετοιμασμένης και προγραμματισμένης επίσκεψης, η Ουκρανία τον ειδοποίησε ότι είναι ανεπιθύμητος.[7] Ως αιτία αναφέρονται πολλά και διάφορα. Ας τα δούμε.

Ο νυν πρόεδρος της Γερμανίας είναι σοσιαλδημοκράτης της πτέρυγας του πρώην καγκελάριου Gerhard Schroeder, αποδεκτός και από τους χριστιανοδημοκράτες αφού υπηρέτησε ως υπουργός Εξωτερικών επί κυβέρνησης Μέρκελ. Τότε είχε επινοήσει ένα σχέδιο για να γίνει κατορθωτή η εφαρμογή των συμφωνιών του Μινσκ (τη λεγόμενη “φόρμουλα Steinmeier”). Το σχέδιο είχε γίνει αποδεκτό από όλες τις πλευρές (Ρωσία, Ουκρανία, ΛΔ Ντονέτσκ, ΛΔ Λουγκάνσκ) αλλά δεν εφαρμόστηκε ποτέ λόγω της σφοδρής αντίδρασης των Ουκρανών εθνικιστών, νέο-ναζί κ.λπ. Η παρούσα Ουκρανική κυβέρνηση αυτό δεν του το έχει συγχωρήσει.

Και μετά, ο Steinmeier είχε υποστηρίξει την κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου Nord Stream 2 ως «μία από τις τελευταίες γέφυρες της Ρωσίας με την Ευρώπη» στα πλαίσια της πολιτικής “επαναπροσέγγισης” με τη Ρωσία—ουσιαστικά πρόκειται για την πολιτική Schroeder. Στην κατασκευή του αγωγού όμως είχαν αντιταχθεί σθεναρά από την πρώτη στιγμή τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Ουκρανία. Η πρώτη επειδή επιθυμούσε να κοπεί κάθε είδους σύνδεση της Ρωσίας με την Δ. Ευρώπη και η δεύτερη τόσο επειδή ήθελε να διατηρεί τον έλεγχο της ροής του φυσικού αερίου προς τη Γερμανία (ο Nord Stream 2 την παράκαμπτε μέσω Βαλτικής) όσο και επειδή υποστήριζε τους Αμερικανούς στο σχέδιο απομόνωσης της Ρωσίας.

Ακόμη και πριν από ένα χρόνο, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Rheinische Post, ο Γερμανός πρόεδρος είχε υποστηρίξει την περάτωση του αγωγού παρά τον συνεχή πόλεμο που αντιμετώπιζε η ολοκλήρωση του έργου. Τότε, και πάλι ο Ουκρανός πρέσβης είχε πάρει σβάρνα τα κανάλια επιτιθέμενος στον Steinmeier, αν και με κάπως περισσότερη κοσμιότητα, π.χ. περιορίστηκε στο να πει ότι οι θέσεις του Ουκρανού προέδρου «προκαλούν έκπληξη και αγανάκτηση» στο Κίεβο και ότι τα σχόλια του για διατήρηση των σχέσεων με τη Ρωσία «έπληξαν την καρδιά του Ουκρανικού λαού».

Αλλά φέτος, στις 4 Απριλίου, ο Γερμανός πρόεδρος έκανε στροφή. Προχώρησε σε δημόσια αυτοκριτική για την προηγούμενη προσπάθειά του να μη διαρραγούν οι σχέσεις με τη Ρωσία, επισημαίνοντας ότι τόσο αυτός όσο «και άλλοι» θα έπρεπε να είχαν ακούσει τις απόψεις των συμμάχων της Γερμανίας (δηλ. των ΗΠΑ και της Ουκρανίας) που προειδοποιούσαν κατά του έργου. Είναι προφανές ότι ο Γερμανός πρόεδρος προχώρησε στη δημόσια αυτοταπείνωσή του αφενός προκειμένου να γίνει αποδεκτός από το Κίεβο και τους Αμερικανούς και αφετέρου για να δηλώσει ότι η στροφή στη Γερμανική πολιτική είναι ομόφωνη.[8]

Όμως, η δημόσια αυτοκριτική του Steinmeier δεν στάθηκε αρκετή για να λάβει άφεση αμαρτιών και να γίνει δεκτός στο Κίεβο. Σύμφωνα με την Bild (12 Απριλίου) όπως παρατίθεται από το Reuters, «ο Ζελένσκι είχε απορρίψει τα σχέδια του Steinmeier να επισκεφθεί το Κίεβο λόγω των στενών του σχέσεων με τη Ρωσία τα τελευταία χρόνια και της πολυετούς υποστήριξής του στον αγωγό φυσικού αερίου Nord Stream 2, ένα έργο που έχει σχεδιαστεί για να διπλασιάσει τη ροή ρωσικού φυσικού αερίου απευθείας στη Γερμανία, αλλά το οποίο έκτοτε ακυρώθηκε».[9] Είναι πραγματικά εντυπωσιακός ο τρόπος και η άνεση που μια χώρα όπως η Ουκρανία, λοιδορεί μια χώρα όπως η Γερμανία επειδή η τελευταία παίρνει αποφάσεις που είναι αποκλειστικό της δικαίωμα—στο κάτω κάτω υποτίθεται ότι η Γερμανία είναι ανεξάρτητο κράτος και διαθέτει εθνική κυριαρχία.

Η συνέχεια όσο αφορά τον Γερμανό πρόεδρο είναι γνωστή: Συνέχισε να αυτομαστιγώνεται και να ζητά συγγνώμη από τους εταίρους: Στις 12 Απριλίου ο εκπρόσωπός του δήλωσε ότι, παρόλη την “πόρτα” του Κιέβου, «ο ομοσπονδιακός πρόεδρος στέκεται καθαρά και αταλάντευτα στο πλευρό της Ουκρανίας». Στη συνέχεια, περί τις 15 Απριλίου, ζήτησε να μιλήσει, έστω και τηλεφωνικά, με τον Ζελένσκι και ας μην πάει στην Ουκρανία, αλλά δεν έλαβε απάντηση. Οι προσπάθειες του Γερμανού προέδρου να δεχτεί ο Ζελένσκι να του μιλήσει στο τηλέφωνο επαναλήφθηκαν πολλές φορές, σύμφωνα με το Γερμανικό πρακτορείο DPA.

Αυτό το τηλεφώνημα, που την πραγματοποίησή του εκλιπαρούσε ο Γερμανός πρόεδρος αλλά δεν αποδεχόταν ο Ουκρανός πρόεδρος, τελικά κατέληξε να τεθεί ως προϋπόθεση από τους Γερμανούς αξιωματούχους προκειμένου να πάει ο Γερμανός πρόεδρος στο Κίεβο (που εν τούτοις αυτό εξακολουθούσε να μην τον δέχεται).[10] Μύλος!

Πάντως, ο ίδιος ο Steinmeier δεν το έβαλε κάτω στην προσπάθειά του να τον δεχτεί ο Ζελένσκι. Έτσι, στις 4 Μαΐου, μετά τη συνάντηση που είχε στη Ρουμανία με τον ομόλογό του, Klaus Iohannis, επανέλαβε ότι «Η πολιτική υποστήριξη που προσέφερα στον αγωγό Nord Stream 2 ήταν ένα λάθος, μια λανθασμένη εκτίμηση…Η επίσκεψη στο Κίεβο δεν ήταν μόνο σχεδιασμένη, αλλά ήταν και προετοιμασμένη. Ήθελα να πάω στο Κίεβο μαζί με τον Πολωνό πρόεδρο και τους προέδρους των Βαλτικών χωρών για να εκφράσουμε την κοινή μας Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη. Με πληροφόρησαν ότι αυτό δεν ήταν επιθυμητό, αλλά, παρόλ’ αυτά, εμείς οι Γερμανοί υποστηρίζουμε την Ουκρανία με όλη μας την καρδιά. Η Γερμανία είναι η χώρα που παρέχει τη μεγαλύτερη χρηματική, οικονομική, και στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία» και πρόσθεσε ότι όποια χώρα και αν επισκέπτεται, πάντα τονίζει σε όλους πόσο υποστηρίζει την Ουκρανία.[11]

Αυτοκινούμενο αντιαεροπορικό σύστημα Gepard, η τελευταία προσφορά οπλικού συστήματος από τη Γερμανία στην Ουκρανία στον πόλεμο ΝΑΤΟ-Ρωσίας δι’ αντιπροσώπου.

Η “πόρτα” που είδε ο Steinmeier από τους Ουκρανούς, έκανε τον Γερμανό καγκελάριο Scholz να αναβάλει τη σχεδιαζόμενη επίσκεψή του στο Κίεβο, προκαλώντας εκ νέου τη μήνη και τις κριτικές των “εταίρων”, αλλά και της Γερμανικής αντιπολίτευσης. Ο Scholz προσπάθησε να εξηγήσει τη στάση του στις 2 Μαΐου, μιλώντας στη Γερμανική τηλεόραση ZDF. Χαρακτήρισε την απόφαση των Ουκρανών να ακυρώσουν την επίσκεψη του Γερμανού προέδρου ως «μία πολύ αξιοσημείωτη διαδικασία» η οποία τώρα «στέκεται στη μέση» όσο αφορά τη δική του επίσκεψη στο Κίεβο. «Δε γίνεται μια χώρα που προσφέρει τόσο μεγάλη στρατιωτική βοήθεια, τόσο μεγάλη χρηματική βοήθεια, που την χρειάζονται όταν απαιτούνται οι αναγκαίες εγγυήσεις ασφαλείας για το μέλλον της Ουκρανίας, μετά να της λένε “όμως ο Πρόεδρος σας δεν μπορεί να έρθει”…».[12]

Melnik, 17-10-2015: «Πραγματοποιήθηκαν στο Μόναχο τα τελετουργικά εγκαίνια
του αναστηλωμένου μνημείου στον τάφο του Ήρωα της Ουκρανίας Μπαντέρα»

Ήταν αυτή η τελευταία τοποθέτηση του Γερμανού καγκελάριου που προκάλεσε την έκρηξη του Ουκρανού πρέσβη. Εμείς στην Ελλάδα έχουμε να λέμε για τον Αμερικανό πρέσβη Πιουριφόι και τον τρόπο που φερόταν στην τότε Ελληνική κυβέρνηση. Αλλά δεν θυμάμαι ποτέ ο Πιουριφόι να είχε αποκαλέσει τον Έλληνα πρωθυπουργό «προσβεβλημένο λουκάνικο από συκώτι που η συμπεριφορά του δεν είναι αντάξια κυβερνήτη χώρας». Και στο κάτω κάτω ο Πιουριφόι ήταν ο πρέσβης των επικυρίαρχων. Ο Melnik τι στο καλό είναι; Η ερώτηση μοιάζει ρητορική, αλλά, όπως θα δούμε παρακάτω, κάθε άλλο παρά ρητορική είναι.

Η συνέχεια είναι επίσης κάπως φαιδρή λόγω αφενός της χαμηλής ιεραρχίας των Γερμανών αξιωματούχων που απάντησαν στον Ουκρανό πρέσβη και αφετέρου του απολύτως συγκαταβατικού τόνου τους. Έτσι, ο αντιπρόεδρος του Γερμανικού κοινοβουλίου (και αντιπρόεδρος των “Ελεύθερων Δημοκρατών”), Wolfgang Kubicki, δήλωσε ότι: «ο Olaf Scholz δεν είναι λουκάνικο, είναι ο Καγκελάριος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας και ο Melnik οφείλει να το σέβεται» ενώ ο αντιπρόεδρος της ομάδας των σοσιαλδημοκρατών στο κοινοβούλιο, Johann Wadeful, χαρακτήρισε τον τόνο του Ουκρανού πρέσβη «ακατάλληλο» και «όχι λογικό» επισημαίνοντας ότι θα πρέπει να επιδεικνύει περισσότερη κοσμιότητα απέναντι στους Γερμανούς αξιωματούχους, παρά τη δυσκολία των περιστάσεων, διότι το αντίθετο δεν βοηθά την Ουκρανία.[13] Η Γερμανίδα υπουργός εξωτερικών χαρακτηρίστηκε από αφωνία και περιορίστηκε απλά να στέκεται στο πλάι του Scholtz όταν, μετά από μακρά συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου κεκλεισμένων των θυρών, ο Scholtz επανήλθε, μιλώντας στους δημοσιογράφους, με δήλωση ότι η μεταχείριση που επιφύλαξε η Ουκρανία στον Γερμανό πρόεδρο αποτελεί «πρόβλημα για τη Γερμανική κυβέρνηση, αλλά και για τον Γερμανικό λαό».[14]

«Αν δεν τον διώξετε τώρα, αυτό θα σημαίνει ότι χάσατε κάθε ίχνος αυτοσεβασμού».

Η μόνη που έκανε ουσιαστική παρέμβαση στην υπόθεση ήταν η αντιπρόεδρος του κόμματος της Αριστεράς, Sevim Dağdelen, η οποία στο τουΐτερ υπενθύμισε ότι ο Andrey Melnik στο παρελθόν έχει αποκαλέσει τον Bandera «ο Ήρωάς μας», έχει συμμετάσχει σε προσκυνήματα στον τάφο του, και εξυμνεί τη γενναιότητα των νέο-ναζί του Αζόφ. Επιεικώς, έγραψε, ο Melnik περιγράφεται ως φιλο-ναζί. Και συμπλήρωσε: «Εάν και τώρα δεν εκδιώξετε τον φιλο-ναζί Melnik, αυτό θα σημαίνει ότι έχετε χάσει κάθε ίχνος αυτοσεβασμού».[15]

Η περιπετειώδης αυτή ιστορία έληξε τελικά στις 5 Μαΐου, όταν πλέον είχαν γραφτεί οι παραπάνω γραμμές, με τον Ζελένσκι να σηκώνει το τηλέφωνο όταν, για μια ακόμη φορά, τον κάλεσε ο Γερμανός πρόεδρος. Ο Ζελένσκι, αφού άκουσε τον Steinmeier να του εξηγεί ότι εκφράζει «την αλληλεγγύη, τον σεβασμό και την υποστήριξή του» και να τον διαβεβαιώνει ότι «Η Γερμανία συμπαρατάσσεται με τους συμμάχους αλληλέγγυα στο πλευρό της Ουκρανίας», με μεγαλοψυχία τον συγχώρεσε για τα παλαιά του ατοπήματα να έχει υποστηρίξει την ύφεση με τη Ρωσία που είχαν σταθεί η αιτία να φάει “πόρτα”.[16] Και ο Steinmeier έλαβε όχι μόνο άφεση αλλά, επιτέλους, κλήθηκε να επισκεφθεί το Κίεβο μαζί και με τον Scholtz και με όποιον άλλο από τη Γερμανική κυβέρνηση θέλει (λέγε με Christine Lambrecht)!

Τέλος καλό όλα καλά ή να αναμένουμε τα μελλοντικά καψόνια στα οποία θα υποβάλουν οι Ουκρανοί τον καημένο τον Steinmeier που έκανε το σφάλμα να επιδείξει…φιλορωσισμό; Θα δείξει…Πάντως, ως αμοιβή προς τον Ζελένσκι που δέχτηκε να σηκώσει το τηλέφωνο στην κλήση του Γερμανού ομολόγου του, η Γερμανίδα υπουργός άμυνας, Christine Lambrecht, που εδώ και καιρό αγωνίζεται να αρθούν οι Γερμανικοί δισταγμοί στην αποστολή βαρέων όπλων στο Κίεβο, από τη Σλοβακική πόλη Sliac όπου βρίσκεται μαζί με τον γενικό επιθεωρητή των Γερμανικών ενόπλων δυνάμεων, στρατηγό Eberhard Jorn—προφανώς για να κανονίσουν τη μεταφορά Γερμανικών τανκς στην Σλοβακία στα πλαίσια της κυκλικής εναλλαγής των τανκς Τ-72 που στέλνονται στην Ουκρανία—ανακοίνωσε την επομένη του τηλεφωνήματος (6 Μαΐου) την αποστολή Γερμανικών αυτοκινούμενων howitzers απευθείας στην Ουκρανία.[17] Πρόκειται για ενίσχυση της παρτίδας που είχε αποσταλεί από την Ολλανδία, αλλά τώρα εγκαταλείφθηκε και το φύλλο συκής περί “κυκλικής εναλλαγής”. Όχι Γιάννης, Γιαννάκης! Καημένε Scholtz, τι σου ‘μελλε να πάθεις…

Πάντως, την Παρασκευή, 6 Μαΐου, ο διαβόητος Melnik επέστρεψε με συνέντευξή του στον ραδιοφωνικό σταθμό Deutschlandfunk, όπου στην ερώτηση αν σκοπεύει να ζητήσει συγγνώμη από τον Scholtz απάντησε: «Θεωρώ ότι το ζήτημα που υποτίθεται ότι είχε προκύψει επιλύθηκε με εκείνο το χθεσινό τηλεφώνημα. Επομένως δεν υπάρχει θέμα συγγνώμης. Το θέμα δεν αφορά το αν κάποιος αισθάνεται θιγμένος ή όχι, το θέμα είναι αν θα μας βοηθήσουν…».[18] Να δούμε αν το σήριαλ θα έχει και συνέχεια λοιπόν.

* * *

Τα περιστατικά που έχουμε αναφέρει, δηλαδή αφενός η απόρριψη από την Ουκρανική πλευρά των διαπραγματεύσεων και η απαίτηση της άνευ όρων Ρωσικής συνθηκολόγησης και αφετέρου το απύθμενο θράσος του Ουκρανού πρέσβη στο Βερολίνο, θέτουν το κεντρικό ερώτημα: Ποιοι είναι τέλος πάντων αυτοί οι Ουκρανοί και καβάλησαν τόσο μεγάλο καλάμι;

Όμως αν εστιάσουμε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, η στάση των Ουκρανών αρχίζει να αποκτά τη δική της λογική, την οποία απαιτείται να κατανοήσουμε.

Για όποιον παρακολουθεί την περιρρέουσα ατμόσφαιρα στις ΗΠΑ, η κατάσταση είναι πρωτοφανής και τρομακτική. Εκεί, όποιος διανοηθεί να θέσει το ελάχιστο ερωτηματικό στην αμυδρότερη πτυχή της κυρίαρχης αφήγησης, θεωρείται προδότης και πληρωμένος πράκτορας των Ρώσων. Οι τεχνικές του “γνωστικού πολέμου” (βλ. Σε αναμονή της ουκρανικής μεγάλης προβοκάτσιας: Ένα βήμα πριν την άμεση ΝΑΤΟική εμπλοκή, εδάφιο Γ) έχουν επιτυχία 1,000%. Και το πιο ενδιαφέρον είναι ότι τους μεγαλύτερους αφρούς λύσσας βγάζουν οι αποκαλούμενοι liberals σε αντίθεση με τους συντηρητικούς.

Μάλιστα, πριν λίγες μέρες το υπουργείο εσωτερικής ασφάλειας των ΗΠΑ (department of homeland security) ανακοίνωσε τη δημιουργία της λεγόμενης υπηρεσίας προστασίας από την παραπληροφόρηση (Disinformation Governance Board—στο εξής DGB), μια υπηρεσία που από ορισμένους αποκλήθηκε «υπουργείο της αλήθειας», όνομα παρμένο από τη νουβέλα «1984» του George Orwell.

Στόχος της υπηρεσίας θα είναι να “πολεμά” την παραπληροφόρηση που προέρχεται από τη Ρωσία. Με δεδομένο ότι κάθε ανεξάρτητη φωνή στις ΗΠΑ αμέσως χαρακτηρίζεται ως φορέας Ρωσικής παραπληροφόρησης, αντιλαμβανόμαστε ότι, με την ευκαιρία της Ουκρανικής κρίσης, η Αμερικανική κυβέρνηση ετοιμάζεται να ελέγξει κάθε αντιρρησία και κάθε κριτική.

Αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία όσο αφορά την ελεύθερη διακίνηση ιδεών μέσα από το Ίντερνετ. Εδώ και χρόνια η ύπαρξη του διαδικτύου έχει σταθεί αγκάθι στο πλευρό της δημόσιας προπαγάνδας, στην οποία πλέον συμμετέχουν και τα ελεγχόμενα από μεγάλες εταιρείες ΜΜΕ. Αν και μέχρι σήμερα έχουν υπάρξει αρκετές απόπειρες να φιμωθεί η ελευθερία έκφρασης στο διαδίκτυο, εν τούτοις ο έλεγχός του παραμένει ένα ανοιχτό πρόβλημα για την εκάστοτε προωθούμενη αφήγηση. Η Ουκρανική κρίση δίνει μία θαυμάσια ευκαιρία, επιτέλους, να παρθούν τα μέτρα φίμωσης που χρόνια ονειρεύονται. Αλλά για να συμβεί αυτό, απαιτείται να διαρκέσει η κρίση και εδώ ο ρόλος της Ουκρανικής πολεμοχαρούς ελίτ γίνεται κομβικός για τις εξελίξεις μέσα στις ίδιες τις ΗΠΑ.

Υπουργός Εσωτερικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, Alejandro Mayorkas: Δεν είμαστε “αστυνομία της σκέψης”. Μπορείτε να απολαύσετε το απολαυστικό—κάτι μεταξύ παπά και μπάτσου—στυλ του Alejandro Mayorkas καθώς υπερασπίζεται τη δημιουργία της DGB σε συνέντευξη στο CNN.[19]

Η λειτουργία της DGB έχει αρχίσει ήδη δύο μήνες πριν την ανακοίνωση στις 27 Απριλίου της δημιουργίας του, όταν το υπουργείο ασφάλειας είχε διαπιστώσει κατά το 2021 ότι απαιτείται η λειτουργία μιας ομάδας για να «εξετάζει ζητήματα προσωπικών δεδομένων και πολιτικών ελευθεριών για απόψεις που διακινούνται μέσω διαδικτύου».[20] Πάντως, σύμφωνα με την εκπρόσωπο του Λευκού Οίκου, Jen Psaki, η λειτουργία της DGB είχε ήδη προγραμματιστεί επί προεδρίας Τραμπ.[21]

Επικεφαλής της νέας υπηρεσίας διορίστηκε η Nina Jankowicz, η οποία έχει όλα τα “κατάλληλα” εχέγγυα του “ειδικού” στον πόλεμο της πληροφόρησης[22]: Δούλευε στο Wilson Center (έναν ημι-κυβερνητικό οργανισμό με τον οποίο είχαμε ασχοληθεί στο Εδάφιο Ε5 του άρθρου Σε αναμονή της ουκρανικής μεγάλης προβοκάτσιας: Ένα βήμα πριν την άμεση ΝΑΤΟική εμπλοκή, όταν παρουσιάσαμε το αίτημα άμεσης αποστολής Αμερικανικών στρατευμάτων στην Ουκρανία του προέδρου του προγράμματός Μέσης Ανατολής του Wilson Center). Επιπλέον, η Nina Jankowicz έχει διατελέσει “σύμβουλος” της κυβέρνησης της Ουκρανίας επί θεμάτων «παραπληροφόρησης και στρατηγικής των επικοινωνιών».[23] Και ακόμη, υπεύθυνη προγραμμάτων που αφορούσαν τη Ρωσία και τη Λευκορωσία στο «Εθνικό Δημοκρατικό Ινστιτούτο», μια ΜΚΟ που ασχολείται με την αύξηση της αποτελεσματικότητας των …”δημοκρατικών θεσμών” στις αναπτυσσόμενες χώρες. Και τέλος, είναι η συγγραφέας πονήματος με τίτλο: «Πώς να χαθεί ο πόλεμος της πληροφόρησης: Η Ρωσία, οι ψευδείς ειδήσεις, και το μέλλον της σύγκρουσης».[24]

Μετά τον διορισμό της, η νέα διευθύντρια της DGB έγινε αντικείμενο πραγματικού κύματος γέλιου στα κοινωνικά δίκτυα όταν ανακαλύφθηκε ένα βίντεο που είχε ανεβάσει το 2021 στο Twitter, όπου αυτοαποκαλούνταν «η Μαίρη Πόππινς της παραπληροφόρησης» και τραγουδούσε το γνωστό από την ταινία τραγούδι “Supercalifragilisticexpialidocious” με αυτοσχέδιους αλλαγμένους στίχους.[25]

H αυτοαποκαλούμενη “Μαίρη Πόππινς της παραπληροφόρησης” και νυν διευθύντρια του Disinformation Governance Board ορίζει τραγουδιστά την παραπληροφόρηση.[26]

Πολύ σοβαρότερο όμως είναι το ατόπημά της στο παρελθόν να χαρακτηρίσει δημοσίως «ρωσική παραπληροφόρηση» τη γνωστή ιστορία των e-mails που βρέθηκαν σε λάπτοπ που παράτησε ο Χάντερ Μπάιντεν, γιος του τότε υποψήφιου και νυν προέδρου Τζο Μπάιντεν. Η υπόθεση αφορούσε τα παχυλά ποσοστά που εξασφάλιζε στην Ουκρανία ο γιος του νυν προέδρου λειτουργώντας ως μεσάζων σε διάφορες μπίζνες—προφανώς ως γιος του πατέρα του—ανάμεσα στις οποίες ήταν και οι αναθέσεις (όπως αποκαλύφθηκε αργότερα) των εργασιών “έρευνας” για εξαιρετικά μολυσματικές ασθένειες σε Ουκρανικά βιολογικά εργαστήρια. Η εφημερίδα που δημοσίευσε τα e-mails αντιμετωπίστηκε ως πράκτορας των Ρώσων και διαγράφτηκαν οι λογαριασμοί της στο Twitter και στο Facebook, για να αποδειχτεί META τις εκλογές ότι τα πάντα ήταν απολύτως ακριβή.

Σε σχόλια στο Twitter, η Nina Jankowicz έχει αποκληθεί «η μετεξέλιξη του Γκαίμπελς», «παράφρων σύμφωνα με δικαστικά κριτήρια», κ.α. Ο πρώην πρόεδρος Τραμπ, παραβλέποντας ότι η DGB είχε ξεκινήσει επί των δικών του ημερών, έγραψε: «Φαίνεται ότι [αυτή] είναι η προφανής και αξιοπρεπής επιλογή για να διοικήσει το υπουργείο της αλήθειας. Φίλοι μου, οι ενήλικες πήραν πίσω την εξουσία».[27]

Κάποιοι Ρεπουμπλικάνοι αντέδρασαν στη δημιουργία της DGB. Η κύρια όμως αντίρρηση δεν ήταν στη χρήση εργαλείων παραπληροφόρησης και ελέγχου της ελεύθερης έκφρασης από την Αμερικανική κυβέρνηση, αλλά στο ότι αυτά τα εργαλεία θα απευθύνονται προς πολίτες των ίδιων των ΗΠΑ και όχι προς τους πολίτες των άλλων χωρών. Έτσι, ο γερουσιαστής Rob Portman, ο οποίος είναι επικεφαλής των ρεπουμπλικάνων στη επιτροπή για την «εσωτερική ασφάλεια και τις κυβερνητικές υποθέσεις» της Αμερικανικής γερουσίας, άσκησε την εξής κριτική για τη δημιουργία της DGB: «Ως συντάξας τον δικομματικό νόμο που ίδρυσε το Κέντρο Διεθνούς Εμπλοκής για να πολεμά την συνεχώς εξελισσόμενη απειλή της ξένης προπαγάνδας και παραπληροφόρησης στο εξωτερικό, δεν πιστεύω ότι η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών θα έπρεπε να στρέψει πάνω στον Αμερικανικό λαό τα εργαλεία που χρησιμοποιούμε για να βοηθάμε τους συμμάχους μας προκειμένου να αποκρούουν τους εξωτερικούς εχθρούς».[28]

Επομένως, για την κυβέρνηση των ΗΠΑ η πρώτη αξία χρήσης της αδιαλλαξίας των Ουκρανών του Κιέβου βρίσκεται στη δυνατότητα που της δίνει να πάρει σοβαρά μέτρα περιστολής της ελευθερίας στη σκέψη και στη διάδοση των ιδεών μέσα στις ίδιες τις Ηνωμένες Πολιτείες. Και προφανώς, αν η ελευθερία στην έκφραση των ιδεών κατασταλεί στις ΗΠΑ, οι υπόλοιπες χώρες δεν θα έχουν καλύτερη τύχη. Κατ’ αναλογία, ας φανταστούμε τα διαβόητα Hellinika Hoaxes να αστυνομεύουν όχι μόνο το Facebook αλλά κάθε διακινούμενη δημόσια γνώμη. Και αυτό όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε όλο τον “ελεύθερο κόσμο”. Να είστε σίγουροι ότι όταν με το καλό αρχίσει η εφαρμογή της αστυνόμευσης, η διολίσθηση προς τον καθημερινό φασισμό θα είναι χωρίς φραγμό.

* * *

Η δεύτερη όμως αξία χρήσης των Ουκρανών από τις ΗΠΑ είναι ακόμη πιο σημαντική αν και δένεται στενά με την πρώτη. Στο άρθρο Σε αναμονή της ουκρανικής μεγάλης προβοκάτσιας: Ένα βήμα πριν την άμεση ΝΑΤΟική εμπλοκή είδαμε ότι στρατηγικός στόχος των ΗΠΑ είναι ο εξανδραποδισμός της Ρωσίας και η είσοδος σε αυτήν κάτω από νέο-αποικιοκρατικούς όρους του Αμερικανικού και Δυτικού λιμνάζοντος κεφαλαίου. Η κυβέρνηση Μπάιντεν θα κάνει, και κάνει, ό,τι μπορεί για να αποδυναμώσει τη Ρωσία και να της προκαλέσει όσο μεγαλύτερη ζημιά μπορεί. Η Ουκρανική κρίση αποτελεί κατά τον Μπάιντεν μια τερατώδη ευκαιρία για να επιτευχθεί ο στρατηγικός στόχος, που δεν πρέπει να χαθεί. Με άλλα λόγια, στόχος δεν είναι να επιλυθεί η κρίση αλλά αντίθετα, να πολεμηθεί η Ρωσία μέχρι “τον τελευταίο Ουκρανό”.

Ο Μπάιντεν επανήλθε στο θέμα αυτό στις 3 Μαΐου μιλώντας στο εργοστάσιο της Lockheed Martin στην Αλαμπάμα όπου κατασκευάζονται τα αντιαρματικά Javelin που οι ΗΠΑ στέλνουν στην Ουκρανία. Στην ομιλία του περιέγραψε τη σύγκρουση εκεί ως ένα «πραγματικά ιστορικό σημείο καμπής—τέτοια εμφανίζονται κάθε έξι ή οκτώ γενεές—όπου τα πράγματα μεταβάλλονται με τέτοια ταχύτητα ώστε πρέπει να διατηρούμε τον έλεγχο». Και συνέχισε λέγοντας ότι «υπάρχει μια συνεχιζόμενη μάχη στον κόσμο ανάμεσα στον αυταρχισμό και τη δημοκρατία» όπου από τη μία πλευρά βρίσκονται η Κίνα και η Ρωσία και από την άλλη οι ΗΠΑ. Η σύγκρουση στην Ουκρανία, είπε, είναι η πρώτη πραγματική μάχη στη σύγκρουση των πολιτισμών και θα ακολουθήσουν πολλές ακόμη.[29]

Αφήνοντας κατά μέρος την αριθμητική του Μπάιντεν, αφού μια γενιά κρατά 20-30 έτη και επομένως το προηγούμενο “σημείο καμπής” πρέπει να ήταν πριν από 120 έως 240 χρόνια—μπορεί να εννοεί τη Γαλλική επανάσταση ή τη συγγραφή του “Κεφαλαίου” από τον Μαρξ—οι ιδέες είναι σαφείς, και άλλωστε το λέει καθαρά και αλλού στην ομιλία του: Οι Ουκρανοί δίνουν τη δυνατότητα στις ΗΠΑ να κερδίσουν αυτή την επική μάχη χωρίς οι ίδιες—το λέει ακριβώς έτσι[30]—να διακινδυνεύσουν.

Αυτή είναι η δεύτερη μεγάλη αξία χρήσης των Ουκρανών για τις ΗΠΑ. Μέσω αυτών, οι ΗΠΑ πραγματοποιούν τον πόλεμό τους για τη διάλυση της Ρωσίας στην «πρώτη μεγάλη μάχη» του.

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ καθώς υψώνει το δάκτυλό του για να τονίσει ότι
βρισκόμαστε σε ένα σημείο καμπής, από αυτά που εμφανίζονται κάθε έξι ή οκτώ γενεές.[31]

Βέβαια, τόχουμε ξαναπεί ότι η διαρκής μετακίνηση της γραμμής προς τη θερμή σύγκρουση, τελικά θα καταλήξει στη θερμή σύγκρουση. Ήδη στις 6 Μαΐου, οι New York Times, το NBC και η Washington Post διέρρευσαν ταυτόχρονα αποκαλύψεις κατασκοπευτικών υπηρεσιών των ΗΠΑ σύμφωνα με τις οποίες—λες και δεν το ξέραμε—η βύθιση του καταδρομικού Moskva έγινε χάρη στην παροχή από τις ΗΠΑ στους Ουκρανούς των συντεταγμένων του πλοίου σε πραγματικό χρόνο.[32] Και προφανώς, επίσης το βλήμα που χρησιμοποιήθηκε όπως και ο χειρισμός του έγιναν από ΝΑΤΟικούς, έστω κι αν δεν το ‘χουν πει ακόμη. Επίσης, η ίδια πηγή ενημέρωσε τους NYT ότι μέσω των Αμερικανών οι Ουκρανοί παίρνουν πληροφορίες, πάλι σε πραγματικό χρόνο, των κινήσεων των Ρωσικών κινούμενων στρατηγείων με αποτέλεσμα να έχουν σκοτωθεί από Ουκρανικά πλήγματα “πολλοί” Ρώσοι στρατηγοί.[33] Κατά το NBC, αντίστοιχες πληροφορίες που μετέδιδαν Αμερικανικές υπηρεσίες προς τους Ουκρανούς σε πραγματικό χρόνο χρησιμοποιήθηκαν για την κατάρριψη Ρωσικού μεταγωγικού με εκατοντάδες στρατιώτες κατά την έναρξη των επιχειρήσεων.[34]

Είναι αδύνατο να εκτιμήσουμε την ακρίβεια αλλά και τη σκοπιμότητα αυτών των διαρροών όπως και την μετέπειτα νεότερη διαρροή ότι ο Μπάιντεν ζήτησε να σταματήσουν …οι διαρροές.[35] Μπορεί να εμφανίζονται για να ωθήσουν τους Ρώσους σε κάποια κλιμάκωση κατά Αμερικανικών στόχων, όπως έχει γραφτεί αλλού.[36] Μπορεί—πράγμα πιο πιθανό—να γίνονται για να υπογραμμίσουν τη δέσμευση των Αμερικανών στον μέχρις εσχάτων πόλεμο και έτσι να στηρίξουν τους πιο έξαλλους κύκλους της Ουκρανικής ηγεσίας και να μπλοκάρουν διαλλακτικότερους κύκλους, οι οποίοι εκτιμούν την ανάγκη διαπραγματεύσεων, στην κριτική που ασκούν εκ των ένδον ότι οι ΗΠΑ θα τους πουλήσουν. Μπορεί να γίνονται για να δημιουργήσουν ψευδαισθήσεις “νίκης”, μπορεί, μπορεί, μπορεί…

Το μόνο βέβαιο είναι ότι πιστοποιούν την άμεση εμπλοκή του Αμερικανικού στρατού στις πολεμικές επιχειρήσεις στην Ουκρανία. Η ιδέα είναι η ίδια: να γίνουν τα πάντα ώστε ο πόλεμος να διαιωνίζεται, κι ας καταστρέφεται η κοινωνική, η πολιτική και η οικονομική ζωή της Ουκρανίας. Τίποτα άλλο δεν ενδιαφέρει τις ΗΠΑ εκτός από το αδυνάτισμα και τη διάλυση της Ρωσίας. Κι αν η Ευρώπη βυθιστεί στην ύφεση, ακόμη καλύτερα για τις ΗΠΑ. Κι αν η Ασία, η Λ. Αμερική και η Αφρική πεινάσουν, θα πρόκειται για παράπλευρες απώλειες.

Όμως, όπως και να ‘χει, για να πετύχει το σχέδιο, οι ΗΠΑ θα πρέπει να αποκλείσουν κάθε περίπτωση συμφωνίας Ουκρανίας-Ρωσίας για την παύση της σύγκρουσης. Είναι εντελώς χαρακτηριστική η είδηση για τον λόγο της αιφνίδιας επίσκεψης του Μπόρις Τζόνσον στις 9 Απριλίου στο Κίεβο. Όπως έγραψε η Ουκρανική εφημερίδα Ukrayinska Pravda (UP) στις 5 Μαΐου:

«Μόλις οι Ουκρανοί διαπραγματευτές και οι Abramovich/Medinsky, μετά τη συνάντηση στην Κωνσταντινούπολη, είχαν συμφωνήσει στους γενικούς όρους της δομής μιας μελλοντικής πιθανής συμφωνίας, κατέφθασε σχεδόν απροειδοποίητα [στο Κίεβο] ο πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου, Μπόρις Τζόνσον. “Ο Johnson κόμισε δύο απλά μηνύματα στο Κίεβο. Το πρώτο ήταν ότι ο Πούτιν είναι εγκληματίας πολέμου και γι’ αυτό θα έπρεπε να πιεστεί και όχι να γίνονται διαπραγματεύσεις μαζί του. Και το δεύτερο ήταν ότι, ακόμη και αν η Ουκρανία είναι έτοιμη να υπογράψει με τον Πούτιν κάποιες συμφωνίες πάνω στις εγγυήσεις, αυτοί [δηλ. οι ΗΠΑ, Βρετανία, κ.λπ.] δεν είναι. Εμείς—[είπε ο Τζόνσον]—μπορούμε να υπογράψουμε (μια συμφωνία) με εσάς (την Ουκρανία), αλλά όχι με αυτόν. Και εν πάσει περιπτώσει, [ο Πούτιν] θα μας κάνει άνω κάτω”.[i] ΄Έτσι συνόψισε ένας από τους στενούς συνεργάτες του Ζελένσκι την ουσία της επίσκεψης Τζόνσον».[37]

Και η εφημερίδα συνεχίζει:

«Πίσω από την επίσκεψη και την τοποθέτηση του Τζόνσον υπάρχει κάτι πολύ μεγαλύτερο από μια απλή απροθυμία να εμπλακούν [οι ΝΑΤΟικοί] σε συμφωνίες με τη Ρωσία. Η θέση του Τζόνσον ήταν ότι η κοινότητα της Δύσης, που αρχικά τον Φεβρουάριο είχε υπαινιχθεί ότι ο Ζελένσκι έπρεπε να τα παρατήσει και να φύγει στο εξωτερικό [σχηματίζοντας εξόριστη κυβέρνηση], τώρα αισθανόταν ότι ο Πούτιν δεν ήταν τόσο ισχυρός όσο είχαν αρχικά νομίσει. Ακόμη περισσότερο, [τώρα πλέον] υπήρχε η ευκαιρία να τον ζορίσουν. Και η Δύση ήθελε να την εκμεταλλευτεί».[38]

Και η εφημερίδα συνεχίζει και πάλι:

«Τρεις μέρες μετά την επίσκεψη Τζόνσον, ο Πούτιν δημοσιοποίησε ότι οι διαπραγματεύσεις είχαν φτάσει σε αδιέξοδο». Αφού περιγράψει αναλυτικά τις υπαναχωρήσεις των Ουκρανών που, κατά τις οδηγίες Τζόνσον, οδήγησαν στο αδιέξοδο, το άρθρο καταλήγει: «Η Ουκρανία θα πρέπει να κατανοήσει και να απαντήσει στη μοιραία ερώτηση: πόσο έτοιμη είναι η Δύση να σταθεί στο πλάι της Ουκρανίας στην αντιπαράθεση με τη Ρωσία; Μήπως τελικά η Ουκρανία καταλήξει προδομένη και κατεστραμμένη έχοντας μείνει μόνη απέναντι στο θυμωμένο Κρεμλίνο; Το μέλλον των διαπραγματεύσεων, του πολέμου και της Ευρωπαϊκής ιστορίας του 21ου αιώνα επίσης εξαρτώνται από την απάντηση σε αυτό το ερώτημα».[39]

Από τα παραπάνω προκύπτει ότι αν θέλαμε να περιγράψουμε με μία λέξη την πολιτική της Ουκρανικής εθνικιστικής ηγεσίας απέναντι στην κρίση, η λέξη αυτή θα ήταν: Τζόγος. Ένας συνδυασμός απειρίας, νέο-ναζιστικών ιδεοληψιών, εθνικιστικού μεγαλοϊδεατισμού και (προφανώς) πλουτισμού μέσω της παρεχόμενης “βοήθειας” έχουν οδηγήσει τους όποιους μηχανισμούς βρίσκονται ακόμη σε Ουκρανικά χέρια στο να ποντάρουν όλα τα λεφτά (του Ουκρανικού λαού—όχι τα δικά τους) στις πλάτες που στήνουν οι ΗΠΑ, ακολουθώντας κατά γράμμα τις εντολές τους.

Είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος που πρόσφατα η Ουκρανική αστυνομία διέλυσε διαμαρτυρία συζύγων των “ηρώων”, αποκλεισμένων στο Azovstal, Ουκρανών στρατιωτών/Αζόφων που ζητούσαν να γίνει κάτι για να επιστρέψουν οι δικοί τους πίσω. Αντί η Ουκρανική κυβέρνηση να εκμεταλλευτεί το θέμα για δημοσιότητα στο εξωτερικό—που όμως θα έθετε εύλογα το ερώτημα “γιατί να μην παραδοθούν;”—απαγόρευσε τη συγκέντρωση και έδωσε εντολή για τη διάλυση όσων παραβίασαν την απαγόρευση. Και μόνο η ιδέα ότι οι αποκλεισμένοι μπορεί να παραδοθούν αντί να πεθάνουν, “πολεμώντας” μέσα στη βρώμα, την πείνα και τις ασθένειες, προκαλεί ανατριχίλα στις ΗΠΑ και κατ’ επέκταση στους κυβερνητικούς.[40]

Αντίστοιχο παράδειγμα αποτελούν και οι δυνάμεις του Ουκρανικού στρατού που παραδόθηκαν στην Μαριούπολη. Ο συνταγματάρχης Vladimir Baranyuk, πρώην διοικητής της 36ης ταξιαρχίας πεζοναυτών του Ουκρανικού στρατού που κρατούσε το άλλο εργοστάσιο και αποφάσισε να παραδοθεί αντί να πεθάνει ηρωικά, ήρωας της Ουκρανίας με διάταγμα Ζελένσκι και νυν αιχμάλωτος πολέμου, λέει: «Το Κίεβο μας είπε να κρατήσουμε, ότι οι δυνάμεις που θα σπάσουν τον αποκλεισμό φτάνουν, ότι σύντομα θα είναι εδώ. Μας υποσχέθηκαν συγκεκριμένη βοήθεια. Φυσικά αυτή ποτέ δεν έφτασε….Το σκέφτηκα [ότι μας λένε ψέματα]. Το κατάλαβα…Μας υποσχέθηκαν βοήθεια που δεν υπήρχε. Αυτό μας ώθησε να προσπαθήσουμε να φύγουμε». Σε ερώτηση για το πώς αντέδρασαν οι στρατιώτες του όταν κατάλαβαν ότι οι εντολές που είχαν ήταν στην πραγματικότητα να πεθάνουν, απαντά: «Ήταν σκληρό». Ερωτάται ξανά αν όλοι το είχαν καταλάβει και απαντά: «Όλοι το ήξεραν, μαζί κι εγώ. Όλοι το κατάλαβαν».[41] Γιατί όμως η Ουκρανική ηγεσία προτιμά να ψεύδεται στους άνδρες που πολεμούν αντί να διαχειριστεί στα σοβαρά την κρίση; Ακριβώς επειδή ο δρόμος των διαπραγματεύσεων έχει αποκλειστεί από τις ΗΠΑ.

“Σώστε τους στρατιώτες της Μαριούπολης», «Βγάλτε τους από το Αζοβστάλ».
Απαγορευμένη συγκέντρωση συζύγων αποκλεισμένων Ουκρανών στρατιωτών
στην πλατεία Ανεξαρτησίας του Κιέβου στις 3 Μαΐου.

Ο ίδιος ήρωας της Ουκρανίας, Vladimir Baranyuk, λέει: «…Πρέπει να αρχίσουμε διαπραγματεύσεις με κάποιο τρόπο. Όλοι οι πόλεμοι τελειώνουν με κάποιο είδος συμφωνίας, κάποιο είδος διαπραγματεύσεων για ειρήνη. Πρέπει να διαπραγματευτούμε πάνω σε κάποια αμοιβαία επωφελή βάση. Και οι δύο πλευρές θα πρέπει να κάνουν υποχωρήσεις, να βρουν ένα συμβιβασμό. Όπως και να ‘χει, πρέπει να διαπραγματευτούμε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο».[42]

Αλλά ο Ζελένσκι μοιάζει κατάλληλος απλώς στο να παίρνει πόζες στον φακό και να στέλνει τους στρατιώτες του στο θάνατο αφού οι ΗΠΑ έχουν τη γνώμη ότι οι Ουκρανοί οφείλουν να πολεμήσουν μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό. Φυσικά, όχι μόνο η Ουκρανική ηγεσία αλλά και η Δύση τζογάρει, αλλά η Ουκρανία είναι που πληρώνει. Μαζί με τη Ρωσία, αλλά και μαζί με όλη την Ευρώπη.

Ο Βολοντιμίρ Ζελένσκι ποζάρει σε πολεμικό φόντο. Η ανάρτηση του MSNBC είχε ως τίτλο: «Ο Volodymyr Zelenskyy αποκαλύπτει γιατί αισθάνεται σαν τον Bill Murray».

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Η Ουκρανική ελίτ, που διοικεί την πιο διεφθαρμένη χώρα της Ευρώπης, έχει να κερδίσει πολλά η ίδια κάνοντας το θέλημα των ΗΠΑ και οδηγώντας τη χώρα τους στην καταστροφή στα πλαίσια ενός τζόγου πάνω στις διαθέσεις της “Δύσης”. Μόνο από τα δισεκατομμύρια που εισρέουν, οι Ουκρανοί ιθύνοντες θα τακτοποιηθούν για τα καλά, και αυτοί, και τα παιδιά τους, και τα παιδιά των παιδιών τους. Οι κομπασμοί και η αμετροέπεια που τους χαρακτηρίζει τελευταία δεν οφείλονται μόνο στη ναζιστική ιδεολογία των πλέον έξαλλων από αυτούς. Οφείλονται επίσης στον αγώνα τους να αποσπάσουν εύσημα από τους Αμερικανούς και αμοιβές, σαν τα σκυλιά που γαβγίζουν και δαγκώνουν για λογαριασμό των αφεντικών τους. Ο παραλογισμός της εξαλλοσύνης τους, που αρχικά προκαλεί απορία, είναι εντελώς κατανοητός από το ρόλο που έχουν δεχτεί να παίξουν στο μεγάλο παιχνίδι.

Αλλά στο μεταξύ η Ουκρανία θα ερημώνει καθώς οι ΗΠΑ θα αγωνίζονται για να διαλύσουν τη Ρωσία.

------------

[i] Τα πλάγια γράμματα στο πρωτότυπο. Οι αγκύλες δικές μου, οι παρενθέσεις στο πρωτότυπο.

[1] https://www.rt.com/russia/554887-ukraine-treaty-russia-capitulation/

[2] https://www.rt.com/russia/554878-ukraine-hungary-danilov-warning/

[3] https://www.rt.com/news/554858-orban-blacklisted-ukraine-website/

[4] https://www.rt.com/russia/554887-ukraine-treaty-russia-capitulation/

[5] https://english.almayadeen.net/news/politics/all-russians-are-enemies-for-ukraine-at-moment:-ukrainian-di

[6] https://www.dailymail.co.uk/news/article-10779453/A-sulky-liver-sausage-Ukraine-ambassador-hits-German-chancellor-not-visiting-Kyiv.html και https://www.rt.com/news/554893-olaf-scholz-offended-liverwurst/

[7] https://www.dw.com/en/german-president-frank-walter-steinmeiers-visit-to-kyiv-not-wanted/a-61447160

[8] https://www.tagesschau.de/inland/steinmeier-russland-109.html και https://www.euractiv.com/section/global-europe/news/i-got-putin-wrong-nord-stream-2-was-a-mistake-says-steinmeier/ και https://www.politico.eu/article/german-president-admits-having-been-mistaken-on-nord-stream-2/

[9] https://www.reuters.com/world/europe/german-president-says-kyiv-did-not-want-him-visit-2022-04-12/