90Η ΜΕΡΑ – ΤΡΕΙΣ ΜΗΝΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ: Από την ουκρανική σύγκρουση δι’ αντιπροσώπων στην παγκόσμια αντιπαράθεση των μπλοκ ισχύος

 

Μπάμπης Μπίκας

Οι διαπραγματεύσεις έχουν τελματώσει, η ρωσική εισβολή συνεχίζεται, η Ουκρανία χάνει το ένα-τέταρτο των (πιο πλούσιων) εδαφών της. Οι Ευρωπαίοι διχασμένοι υφίστανται το μεγαλύτερο κόστος των συνεπειών αυτού του πολέμου, αλλά οι Αμερικανοί ωφελούνται τα μέγιστα, έχοντας σύρει την Ευρώπη στο ΝΑΤΟϊκό άρμα, στοχεύοντας τον γεωπολιτικό περιορισμό της Ρωσίας. Όμως η οικονομία της αντέχει, με τις οικονομικές κυρώσεις που έχουν επιβληθεί εναντίον της να έχουν προκαλέσει ευρύτερες επιπτώσεις παγκοσμίως, απειλώντας με επισιτιστική κρίση και έναν άλλον πόλεμο κατά λαών και κοινωνιών.

Τρείς μήνες συμπληρώνονται σήμερα από την ημέρα που ο πρόεδρος της Ρωσίας κήρυττε την «ειδική στρατιωτική επιχείρηση» στην Ουκρανία, με στόχο αφενός τα εδάφη των νοτιοανατολικών περιφερειών του Ντονμπάς (Λουγκάνσκ και Ντονιέτσκ), και αφετέρου την ακύρωση της ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Παράλληλα, διακήρυττε και τους στόχους της αποστρατιωτικοποίησης και αποναζιστικοποίησης. Για την Κριμαία ούτε λόγος, μιάς και αυτή προσαρτήθηκε πριν οκτώ χρόνια.

Τα δυτικά συστημικά μέσα ή κέντρα αναλύσεων, εκτιμήσεων και προπαγάνδας, μιλάνε συνεχώς για τις απώλειες των ρωσικών δυνάμεων, τις αντεπιθέσεις που έχουν εκδηλώσει οι ουκρανικές δυνάμεις (στην αποχώρηση των ρωσικών δυνάμεων από περιοχές πέριξ του Κιέβου και του Χαρκόβου) και τις διακηρύξεις περί τελικής νίκης των ουκρανικών δυνάμεων κατά των ρωσικών, προσδιορίζοντας μάλιστα και χρονικούς ορίζοντες –με άλλους να λένε μέσα στο καλοκαίρι, άλλους το φθινόπωρο και άλλους μέχρι το τέλος της χρονιάς. Είναι το αφήγημα των Δυτικών, το οποίο ενισχύουν με συνεχή  ροή οικονομικής και στρατιωτικής βοήθειας προς την Ουκρανία, της οποίας η ηγεσία δελεάζεται για να πιστεύει στην ανακατάληψη των εδαφών που ήδη ελέγχει η Ρωσία.

Όμως, η πραγματικότητα δείχνει ότι για τους Ρώσους όλοι οι στόχοι σήμερα μοιάζουν να επιτυγχάνονται. Έχουν καταλάβει και ολοκληρώνουν τον έλεγχο σχεδόν του ενός-τετάρτου των ουκρανικών εδαφών, των πιο πλούσιων περιοχών της και ποιος ξέρει μέχρι που θα φθάσουν. Πέραν της Κριμαίας, ελέγχουν το μεγαλύτερο μέρος του Ντονμπάς και αυτές τις μέρες επιχειρούν τον εγκλωβισμό δεκάδων χιλιάδων ουκρανών στρατιωτών μαζί με τους εθνικιστές νεοναζί των ταγμάτων Αζόφ. Νοτίως του Ιζούμ στοχεύουν σε τρείς άξονες: Σεβεροντονιέτσκ, Ποπάσνα, Σλαβιάσκι-Κραματορσκ.

Ενώ στο τρίμηνο του πολέμου έχουν χτυπήσει και καταστρέψει εύρος στρατιωτικών εγκαταστάσεων, κέντρων διοίκησης και οπλικών συστημάτων –περιλαμβανομένων αποθηκών όπλων που είχαν καταφθάσει στην ουκρανική επικράτεια σταλμένα από τους Δυτικούς. Έχουν επιφέρει πολλά πλήγματα, που οδηγούν στην εκτίμηση της… αποστρατιωτικοποίησης στην πράξη.

Πίσω μένει μια χώρα καταστραμμένη, χωρίς υποδομές, δίκτυο μεταφορών, λιμάνια,  πρόσβαση στην Αζοφική Θάλασσα και γενικότερα τη Μαύρη Θάλασσα. Αν συνεχιστεί αυτός ο ρυθμός, η κατάληξη θα είναι να μείνει ένα περίκλειστο κράτος – προτεκτοράτο των Δυτικών.

Σήμερα, οι διαπραγματεύσεις είναι τελματωμένες και οι όποιες διπλωματικές κινήσεις ανύπαρκτες. Οι Ευρωπαίοι διχασμένοι πληρώνουν αυτοί το μεγαλύτερο κόστος των συνεπειών αυτού του πολέμου, ενώ οι Αμερικανοί διακηρύττουν καθημερινά την υποστήριξή τους στο Κίεβο εξαγγέλλοντας ένα τεράστιο πακέτο στρατιωτικής και οικονομικής βοήθειας 40 δισ. δολάρια. Ο Ζελένσκι συνόψισε στην ομιλία του στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός την επιδίωξη των ατλαντικών κέντρων: Πλήρες εμπάργκο πετρελαίου, όλες οι ρωσικές τράπεζες να αποκλειστούν από τα παγκόσμια συστήματα – χωρίς εξαιρέσεις, εγκατάλειψη του ρωσικού τομέα πληροφορικής, κανένα εμπόριο με τη Ρωσία.

Οι Ρώσοι δεν μπορούν να καταλάβουν πως οι Ευρωπαίοι δεν βλέπουν ότι ο γεωοικονομικός τους χώρος είναι προς την Ρωσία –ο λεγόμενος Ευρασιατικός χώρος. Αν και σημειώνουν τη στάση του Βερολίνου (με τη διστακτικότητα Σολτς για την γερμανική βιομηχανία), τα λεγόμενα του Παρισιού (με τις ανησυχίες Μακρόν για τον αμερικανικό ρόλο στην Ευρώπη) και τις κινήσεις της Ρώμης (με τις τοποθετήσεις του τραπεζίτη πρωθυπουργού Ντράγκι που ζητάει να καθίσουν όλοι γύρω από ένα τραπέζι και να τα βρούν). Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, μαζί με κάποιες άλλες φωνές ευρωπαϊκών κρατών, συγκροτούν την προσέγγιση: αυτή η ιστορία να τελειώνει, ακόμη και με παραχωρήσεις από το Κίεβο, ενώ στη συνέχεια να καθοριστούν οι στρατηγικές σχέσεις της ΕΕ με την Ρωσία. Κάτι που θα ικανοποιήσει την ρωσική ηγεσία που διακηρύττει το δόγμα της περί «αδιαίρετης ασφάλειας». Αξιοσημείωτο είναι ότι κάτι παραπλήσιο κοινοποιεί και το Πεκίνο περί πρωτοβουλίας «παγκόσμιας ασφάλειας». Η κινεζική ηγεσία γνωρίζει ότι η Ουάσιγκτον θεωρεί το Πεκίνο τον επόμενο στόχο των Αμερικανών.

Οι ανησυχίες του ευρωπαϊκού κεφαλαίου οδηγούν σε δεύτερες σκέψεις τους πολιτικούς, για το που πάει η ουκρανική κρίση. Η οποία έχει προκαλέσει πλέον κρίση σε παγκόσμιο επίπεδο, με προβλήματα στην εφοδιαστική αλυσίδα, την εκτίναξη των τιμών των αγαθών, των λογαριασμών –κάτι που, πέραν των επιχειρήσεων, πλήττει τα λαϊκά νοικοκυριά και όλους τους πολίτες. Κάποιοι λαοί ήδη υφίστανται τις συνέπειες, απειλώντας με επιστιστική κρίση και εκατομμύρια ανθρώπους από τη στέρηση βασικών αγαθών.

Οι Αμερικανοί είναι αυτοί που μπλοκάρουν κάθε εξέλιξη προς την εξεύρεση λύσης, κατάπαυσης του πυρός, επίτευξη ειρηνευτικής συμφωνίας. Παράλληλα με τα γεωπολιτικά οφέλη που αποκομίζουν οι ΗΠΑ, έχοντας σύρει την Ευρώπη στο ΝΑΤΟϊκό άρμα στοχεύοντας γεωπολιτικά την Μόσχα. Ώθησαν τη Δύση να επιβάλει εύρος οικονομικών-εμπορικών κυρώσεων με αποτέλεσμα την ενεργειακή κρίση που έχει προκληθεί. Τώρα πουλάνε στους Ευρωπαίους το υγροποιημένο φυσικό αέριο, το οποίο προερχόμενο από τις σχιστολιθικές εξορύξεις ήταν ασύμφορο προς του πολέμου, τότε με το δολάριο στα 50 δολάρια, αλλά τώρα που έχει διπλασιαστεί η τιμή του;

Από την άλλη, παρά την τεράστια οικονομική και στρατιωτική πίεση προς την Ρωσία, αφενός αυτή αποκομίζει οφέλη επί του ουκρανικού πεδίου, αφετέρου η οικονομία της κάθε άλλο παρά φαίνεται να πλήττεται. Το ρούβλι σε επίπεδα ισοτιμίας ρεκόρ, τα έσοδα από τις πωλήσεις πετρελαίου και φυσικού αερίου να έχουν εκτοξευθεί και βαδίζει μαζί με άλλες αναδυόμενες οικονομίες της ομάδας BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότια Αφρική) μακράν του δολαρίου.

Αυτές οι κινήσεις της Μόσχας κάθε άλλο παρά απαρατήρητες πέρασαν από την Ουάσιγκτον η οποία και κινητοποιήθηκε, με όχημα το ΝΑΤΟ και την Ουκρανία. Η Ρωσία αντέδρασε και εισέβαλε στην Ουκρανία. Έκτοτε έχει προκληθεί μία απίστευτη αντιρωσική υστερία από τους Δυτικούς, που στόχο έχει τον γεωπολιτικό περιορισμό της Ρωσίας. Η ηγεσία αυτής απαντάει κοινοποιώντας την οπτική της για τα γεωπολιτικώς διαδραματιζόμενα, θεωρώντας πως «διεθνής κοινότητα» δεν είναι μόνο: ΗΠΑ, Καναδάς, Ευρώπη, Αυστραλία, Ιαπωνία. Κι όποιος κοιτάξει τον παγκόσμιο χάρτη βλέπει πόσο μικρό μέρος του πλανήτη καταλαμβάνουν.

Είναι πλέον ξεκάθαρο για τους από τα κάτω ότι βιώνουμε μία αντιπαράθεση καπιταλιστικών μπλοκ ισχύος, στο πλαίσιο των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για τον παγκόσμιο καταμερισμό εξουσίας. Δίπλα στον ταξικό πόλεμο που διεξάγουν κατά λαών και κοινωνιών, με την υπερσυσσώρευση του κεφαλαίου να έχει φθάσει σε δυσθεώρητα ύψη και τα αλλεπάλληλα κύμα εγκλωβισμού και περιορισμών. Οι κοινωνικές αντιδράσεις είναι ορατές και οι λαϊκές εκρήξεις προβλέψιμες πλέον…