Το κατά τα άλλα πολύ πλούσιο ελληνικό λεξιλόγιο μοιάζει φτωχό για να περιγράψει τη δολοφονία του 11χρονου κοριτσιού, της μικρής Βασιλικής που δεν πρόλαβε να μπει στην εφηβεία. Η έβδομη γυναικοκτονία για φέτος, με το πρόσωπο της μικρής κοπέλας να εμφανίζεται μπροστά στη ροζ σημαία της Γεωργίας Λαλέ, η οποία αν γυρίσουμε τον χρόνο πίσω θυμόμαστε ότι είχε ενοχλήσει μέλη της κυβέρνησης που αρνούνται να αποδεχτούν τον όρο «γυναικοκτονία».
Σκέφτομαι την οικογένεια του κοριτσιού, την οδύνη και τον τελευταίο αποχαιρετισμό σε ένα παιδί που μετρούσε 11 χρόνια ζωής στον πλανήτη. Υπάρχουν μέρη που μοιάζουν να είναι καταραμένα, στα οποία αν κοιτάξεις το ημερολόγιο θα εκπλαγείς αν δεις να γράφει 2024. Για την ακρίβεια, δεν γνωρίζω καμία χρονολογία όπου ο θείος προτείνει στην ανιψιά του να συνευρεθούν ερωτικά και στη συνέχεια τη δολοφονεί.
Αναρωτιέμαι, όταν κάποτε υπήρξε εκείνος σε αυτή τη νεαρή ηλικία, με το μυαλό ακατέργαστο και το τοπίο άγνωστο, υπήρξαν μάτια από πάνω του; Υπήρχε οικογένεια, σχολείο, κάποιο πλαίσιο που να προλάβει τη διαστροφή του μυαλού; Αναρωτιέμαι αν στα χωριά και στις μικρές πόλεις φτάνουν τα μάτια της πολιτείας ή αν απλώς αποστρέφει το βλέμμα με τη δικαιολογία ότι έτσι γίνεται στην επαρχία.
Απορίες που θα μείνουν αναπάντητες, μέχρι την επόμενη 11χρονη σε κίνδυνο, μέχρι τον επόμενο δολοφόνο. Δολοφόνοι υπάρχουν παντού, σε πόλεις και χωριά, δολοφόνοι που στερούν ζωές, σε μικρά και μεγάλα παιδιά. Υπήρχαν και χθες, θα υπάρχουν και αύριο. Ο φόβος όμως είναι ότι συνηθίσαμε μια φρίκη που εντέλει δεν μπορούμε ακριβώς να εξηγήσουμε, την ίδια ώρα που στη διπλανή πόρτα ή στο διπλανό χωριό ανατρέφεται ο επόμενος γυναικοκτόνος. Η μικρή Βασιλική δολοφονήθηκε από τον ίδιο της τον θείο, από έναν άνθρωπο που μπορεί να ήταν στη βάφτισή της, στα μικράτα της. Είναι κάτι πολύ βαθύ και δεν πρέπει να σταθούμε απλώς στη διαστροφή της επαρχίας ή της πόλης, αλλά στην αλλαγή της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου