Είναι δυνατόν;
Είναι δυνατόν η κυβέρνηση που παραβίασε το Σύνταγμα για να ιδρύσει ιδιωτικά πανεπιστήμια τώρα να λέει πως δεν μπορεί να κάνει τίποτα για την άρση ασυλίας των υπουργών που εμπλέκονται στο έγκλημα των Τεμπών επειδή… δεσμεύεται από το Σύνταγμα;
Είναι δυνατόν ο ίδιος ο πρωθυπουργός να παλεύει τόσο σκληρά για την κατάργηση ενός άρθρου (16) του Συντάγματος ώστε να «απελευθερώσει» τα ΑΕΙ και να «λυτρώσει» τις οικογένειες και τα παιδιά τους από την αγωνία της εκπαίδευσης και την ίδια στιγμή να ζητάει υπεράσπιση του Συντάγματος επειδή ζητείται άρση ασυλίας υπουργών;
Είναι δυνατόν να μην έρχεται καν στη Βουλή να το πει ο ίδιος στους συγγενείς των θυμάτων που είχαν γεμίσει, χθες, τα θεωρεία;
Μισθοφορικές πολιτικές
Είναι δυνατόν να κρύβεται πίσω από μισθοφορικές πολιτικές με στόχο την… «εκτέλεση» όλων όσοι δεν σέβονται το Σύνταγμα και κάνουν ότι δεν ξέρουν πως η λαϊκή νομοθέτηση απαιτεί… συνταγματική αναθεώρηση; Είναι δυνατόν ο αντ’ αυτού, Μάκης Βορίδης, να εγκαλεί τους ζωντανούς-νεκρούς (έτσι είναι όσοι μένουν πίσω) των Τεμπών που τολμούν να ζητούν παραβίαση του Συντάγματος;
Είναι δυνατόν να διαλέγει η κυβέρνηση ποια συνταγματική παραβίαση ή έστω αναθεώρηση θέλει να κάνει; Και εν προκειμένω να προκρίνει τις επιχειρήσεις και όχι τη διερεύνηση του κρατικού εγκλήματος που προκάλεσε τόσους θανάτους και ένα τεράστιο κοινωνικό τραύμα;
Είναι δυνατόν η αυθαίρετη κατάργηση του άρθρου 16 να αποτελεί «ιστορικό βήμα» και η άρση ασυλίας των υπουργών «εκμετάλλευση της αγωνίας των ανθρώπων»;
Πώς είναι δυνατόν; Γιατί είναι δυνατόν; Μέχρι πότε θα είναι δυνατόν να συμβαίνουν όλα αυτά;
***
Κάτι δεν πάει καλά
Αρης Πορτοσάλτε: «Αυτό που βάζουν την κοινωνία και μαζεύει υπογραφές είναι γελοιότητες. Είναι γελοιότητες πραγματικά».
Αυτά είπε για την αξιοπρεπέστατη κ. Καρυστιανού που με πρωτοβουλία της μαζεύτηκαν 1,3 εκατ. υπογραφές για να λογοδοτήσουν οι υπεύθυνοι του εγκλήματος των Τεμπών. Το αυτονόητο.
Αυτός ο, ας τον πούμε, δημοσιογράφος έχει κατακτήσει το δικαίωμα να λέει ό,τι απρέπεια του κατέβει για να υποστηρίξει την κυβέρνησή του. Και υπάρχουν, φαίνεται, πολλά άτομα που τον παρακολουθούν!!! Εχει ακροατήριο μεγάλο. Εδώ είναι το πρόβλημα: στην κοινωνία. Αν μέρος της κοινωνίας έχει αυτή την αισθητική και αρέσκεται σε αυτού του είδους την ευτελή φρασεολογία, τότε μπορούμε να πούμε ότι η εκτράχυνση των πολιτικών ηθών που επέβαλε ο Μητσ με τους κονδυλοφόρους του, που παριστάνουν τους δημοσιογράφους, καθορίζει πια τη δημόσια σφαίρα. Δυστυχώς υπάρχουν και άλλα παραδείγματα. Οπως η ποιότητα των αντιπαραθέσεων στη Βουλή και η εκλογή βουλευτών όπως ο Αδωνις και όχι μόνο. Οπως επίσης η, όπως γουστάρω, διαχείριση του δημόσιου χρήματος, η ποδηγέτηση της Δικαιοσύνης, των Ανεξάρτητων Αρχών και η παράκαμψη του Συντάγματος και των νόμων που η ίδια η κυβέρνηση ψηφίζει.
Ολα αυτά μου θυμίζουν τον γείτονα, που ενώ τον έχεις εξυπηρετήσει επανειλημμένως σου κόβει τα κλήματα, σου μιλά προσβλητικά και ειρωνικά και προσπαθεί να σου ξεράνει την ελιά (όλα αυτά είναι γεγονότα). Πώς μπορείς να τον αντιμετωπίσεις; Δεν μπορείς. Μόνο αν κατέβεις στο δικό του φρικτό επίπεδο. Αλλά τότε γίνεσαι της ίδιας ποιότητας με αυτόν. Απαράδεκτο. Ετσι και τώρα: ποια αξιοπρεπής πολιτική δύναμη μπορεί να αντιπαρατεθεί αποτελεσματικά, με επιχειρήματα και στοιχεία, σε αυτή την καθεστωτική και αυθαίρετη συμπεριφορά της πολιτικής εξουσίας; Και πολύ περισσότερο που το δημόσιο χρήμα διανέμεται ασύστολα προς την οικονομική ελίτ που ελέγχει ΜΜΕ και ΠΑΕ; Απλά δεν μπορεί. Μόνο μια κοινωνική αντιπολίτευση που θα εκφραστεί με μια ηθική, και όχι μόνο, εξέγερση ίσως μπορέσει να βάλει τέλος στον κατήφορο της ανήθικης και αυθαίρετης εξουσίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου