Γιατί το να είσαι «διαφορετικός» προκαλεί τέτοιο μίσος, τέτοιο φόβο; Γιατί το να είσαι «διαφορετικός» αποτελεί απειλή για την κοινωνία; Γιατί αυτό που αγαπώ αποτελεί απειλή για εσάς; Γιατί οι μειονότητες παρουσιάζονται ως απειλές για την κοινωνία.
Γιατί οι κοινωνίες διαιωνίζουν προκαταλήψεις, διακρίσεις και αποκλεισμούς θεωρώντας ότι «προστατεύουν» τις αξίες τους, την ταυτότητά τους; Τις τελευταίες τρεις δεκαετίες έχουν επιτευχθεί πολλά στη χειραφέτηση της LGBTIQ+ κοινότητας. Αλλά δεν έχουμε αυταπάτες.
Είναι πολύ εύκολο να κινητοποιείς ανθρώπους εναντίον των γκέι, των τρανς και των ίντερσεξ, παρουσιάζοντάς τους ως απειλή για την κοινωνία. Οσο γελοίο κι αν ακούγεται αυτό σε μερικούς από εμάς, είναι μια πραγματικότητα και για κάποιους καθημερινότητα.
Αρκεί να μελετήσει κανείς την ιστορία των θρησκευτικών πολέμων της Ευρώπης για να καταλάβει πόσο ισχυρή είναι η εχθρότητα αυτού που θεωρείται ως ξένο, ακόμη και ορίζοντάς το ως θανάσιμη απειλή.
Υπάρχουν χώρες όπου προβλέπεται η θανατική ποινή για πολίτες που έχουν καταδικαστεί για πράξεις που σχετίζονται με την ομοφυλοφιλία. Σε περισσότερες από 70 χώρες είναι ποινικό αδίκημα οι συναινετικές σχέσεις του ίδιου φύλου όπως και η εμφάνιση των τρανς πολιτών. Οι τιμωρίες είναι σκληρές: μακροχρόνιες ποινές φυλάκισης και σωματική τιμωρία.
Πολύ συχνά, όταν τα θύματα αναζητούν προστασία, δεν βοηθιούνται αλλά εκφοβίζονται, χλευάζονται και κακοποιούνται και όχι μόνο από αστυνομικούς. Τα θύματα δεν δικαιώνονται και τα εγκλήματα σε βάρος τους μένουν ατιμώρητα. Ετσι οι θύτες ενθαρρύνονται να συνεχίσουν.
Υποχρέωση κάθε κράτους είναι να προστατεύει το δικαίωμα της ζωής, της ελευθερίας και της ασφάλειας όλων των πολιτών του. Οσο συνεχίζει η βία και οι διακρίσεις εναντίον ατόμων που ανήκουν σε μειονότητες, όπως οι LGBTIQ+ μειονότητες, το κράτος όχι μόνο έχει αποτύχει αλλά ενθαρρύνονται έμμεσα η προκατάληψη, το μίσος και η βία.
Τα ακροδεξιά κόμματα αυξάνονται σχεδόν παντού, εκμεταλλευόμενα τους φόβους, την ανασφάλεια και τη φτωχοποίηση των ανθρώπων και το μετατρέπουν σε μίσος εναντίον του «άλλου», του «διαφορετικού», του «ξένου».
Η μάχη για την ισότητα όλων των ατόμων που ανήκουν στην κοινότητα LGBTIQ+ δεν είναι απλώς μία μάχη γι’ αυτούς και τα δικαιώματά τους, είναι μία μάχη για τα ιδεώδη και τις αξίες της κοινωνίας, είναι μία μάχη που θα αποτρέψει τον φόβο και το μίσος για το «διαφορετικό» να γίνει ισχυρό εργαλείο μιας ακροδεξιάς πολιτικής ατζέντας.
Διότι αυτό συμβαίνει. Οχι σε άλλη ήπειρο, αλλά εδώ στην Ευρώπη. Οταν δημιουργούνται οι λεγόμενες ζώνες ελεύθερες «LGBT-Free» (το 1/3 της Πολωνίας δηλώνει επισήμως ότι είναι «LGBT-Free». Στη χώρα μας το περιστατικό της άγριας ομοφοβικής επίθεσης 200 νεαρών ατόμων σε 2 ανυπεράσπιστα τρανς άτομα στην Αριστοτέλους δείχνει μία επικίνδυνη κλιμάκωση που δεν πρέπει να προσπεράσουμε.
Οι κυβερνήσεις έχουν την κύρια ευθύνη, αλλά όλοι έχουμε καθήκον να αντιδράσουμε και να απαιτήσουμε μία κοινωνία χωρίς διακρίσεις, μακριά από τον σκοταδισμό και τον φόβο.
Κανένα μόνο! Ολοι, όλες, όλ@, μαζί μια γροθιά. Ζήστε, εργαστείτε, ερωτευτείτε, παντρευτείτε, γίνετε γονείς, να είστε ο εαυτός σας. Οπως και εμείς οι στρέιτ.
*Πολιτική και οικονομική αναλύτρια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου