Ο κίνδυνος καταδίκης της δικαιοσύνης στην υπόθεση της 12χρονης στον Κολωνό
Του Θόδωρου Μεγαλοοικονόμου*
Καθώς πλησιάζει η μέρα που το υπάρχον σύστημα της Δικαιοσύνης θα αποφανθεί περί του «δικαίου και αδίκου» στην υπόθεση της 12χρονης των Σεπολίων και ενώ φουντώνει η κοινωνική αντίδραση, οργή και θυμός, απέναντι στην πρόταση της εισαγγελέως – απαλλακτικού χαρακτήρα για τον βασικό ένοχο, τον Ηλία Μίχο, και ενοχοποιητική για την αθώα μητέρα – την ίδια στιγμή που στα κυρίαρχα ΜΜΕ, κανάλια κλπ, παίζει πολύ η τροφοδότηση, στην «κοινή γνώμη», αντιλήψεων του τύπου «δεν μπορεί να μην ήξερε και να μην ήταν ανακατεμένη και η μάνα», καλό είναι να επισημάνουμε κάποια σημεία της υπόθεσης που παραβλέπονται, αποκρύπτονται και/ή διαστρεβλώνονται.
Το πρώτο και κύριο είναι η πρόταση της εισαγγελέως για απαλλαγή του Μίχου από την κατηγορία του βιασμού,αλλά και από αυτήν της «μαστροπεία σε οίκους ανοχής και για μαστροπεία μέσω εξαναγκασμού και με αποκόμιση πορνικών εσόδων», με μόνη επί του προκειμένου κατηγορία την «διακεκριμένη κατάχρηση ανηλίκου…» και την «κατοχή πορνογραφικού υλικού με ανήλικο χωρίς να έχει συμπληρώσει τα 12 έτη αλλά χωρίς εξαναγκασμό και κερδοσκοπία και επιπλέον διευκόλυνση της ανήλικης να εκδίδεται».
Αν και σύμφωνα με τα σχετικά άρθρα του Ποινικού Κώδικα, η ποινική μεταχείριση, είτε ως «διακεκριμένη κατάχρηση ανηλίκου», είτε ως βιασμός, είναι περίπου η ίδια, ωστόσο, η απόρριψη από την εισαγγελέα της κατηγορίας του βιασμού λειτουργεί στην κατεύθυνση της απάλυνσης των κατηγοριών για τον Μίχο – με όλα τα γνωστά τα περί «έρωτος», ότι υπήρχε «συναίνεση» και ότι, δήθεν, η 12χρονη εκδιδόταν πριν τη γνωρίσει κλπ – καθώς, μάλιστα, αρνείται την ποικιλοτρόπως διασταυρωμένη κατάθεση της 12χρονης ότι ο Μίχος την είχε απειλήσει με όπλο και ότι ήταν στη βάση αυτής της διαρκώς επαπειλούμενης βίας (συνδυασμένης με τα χρηματικά ανταλλάγματα) που «συναινούσε» στη σεξουαλική συνεύρεση μαζί του και στη μαστροπεία μέσω εξαναγκασμού. Και ενώ όλες οι εξαντλητικές καταθέσεις της 12χρονης για την σεξουαλική κακοποίηση και την μαστροπεία που υπέστη έγιναν δεκτές από τις ανακριτικές αρχές, αυτή ειδικά, η απειλή με όπλο, δεν έγινε δεκτή από την εισαγγελέα. Τυχαίο; Οι φωτογραφίες του Μίχου με όλο το Νεοδημοκρατικό, το Εκκλησιαστικό και το Αστυνομικό κονκλάβιο μιλούν επ’ αυτού. Όπως και οι διαδοχικές τρομοκρατικές επιθέσεις που υπέστη η 12χρονη σ΄ όλη την πολύμηνη διάρκεια των επανειλημμένων καταθέσεων τις οποίες κλήθηκε να κάνει.
Απέναντι στην δικονομικά άκρως άστοχη, αλλά, πιθανόν, πολιτικά άκρως στοχευμένη, πρόταση της εισαγγελέως, η απόφαση της έδρας θα πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη της την απολύτως τεκμηριωμένη επιστημονικά (και, ως εκ τούτου, και νομικά και ηθικά) τοποθέτηση της Ελληνικής Παιδοψυχιατρικής Εταιρείας αναφορικά με τις «εξελίξεις στην υπόθεση του Κολωνού, ειδικά ως προς τα ζητήματα ερμηνείας και εφαρμογής της νομοθεσίας σχετικά με την προστασία ανήλικων παιδιών από σεξουαλική εκμετάλλευση και βιασμό.
“Τονίζουμε ότι θεωρούμε ως ηθικά απορριπτέα όσο και επιστημονικά αβάσιμη, οποιαδήποτε πρόταση που βασίζεται στο ότι ένα παιδί 12 ετών θα μπορούσε να συναινέσει σε σεξουαλική πράξη με ενήλικα”.
Ως προς την κατηγορία της μαστροπείας, την οποία προσπαθεί να απαλύνει για τον Μίχο η εισαγγελική πρόταση, αρκεί να αντιγράψουμε το σχετικό άρθρο 349 του ΠΚ:
«Οποιος για να εξυπηρετήσει την ακολασία άλλων προάγει ή εξωθεί στην πορνεία ανήλικο ή υποθάλπει ή εξαναγκάζει ή διευκολύνει ή συμμετέχει στην πορνεία ανηλίκων, τιμωρείται με κάθειρξη έως δέκα (10) έτη και χρηματική ποινή». Εδώ βλέπουμε ότι, ακόμα κι αν παραβλέψουμε την διαπιστωμένη, για το Μίχο, «μαστροπεία σε οίκους ανοχής κλπ», ακόμα και η λέξη «διευκόλυνση» που χρησιμοποιεί η εισαγγελέας ως ελαφρυντικού χαρακτήρα για την εγκληματική δράση του Μίχου, στο άρθρο αυτό του ΠΚ τίθεται ως ίσης βαρύτητας χαρακτηρισμός για την μαστροπεία δίπλα στον εξαναγκασμό.
Και αναφορικά με τον ισχυρισμό, τόσο του Μίχου όσο και όλων των άλλων που συνευρέθησαν επ’ αμοιβή με την 12χρονη (έγκλημα για το οποίο, βάσει του αρ. 351Α του ΠΚ, στο βαθμό που το θύμα είναι κάτω των 12 ετών, όπως εν προκειμένω, προβλέπεται κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών και χρηματική ποινή), ότι «δεν γνώριζαν την ηλικία της» και ότι «φαινόταν πιο μεγάλη», αυτό αποτελεί την συνήθη υπερασπιστική γραμμή όλων των κατηγορουμένων για αποπλάνηση ανήλικων παιδιών. Και όπως σε όλες τις σχετικές περιπτώσεις, αλλά ιδιαίτερα εν προκειμένω, που, για όποιον ξέρει, αυτό για την 12χρονη δεν ισχύει κατ’ ουδένα τρόπο, θα ήταν εγκληματικό να ληφθεί υπόψιν στην ετυμηγορία των δικαστών.
Τέλος, αναφορικά με τον «μεγάλο ένοχο» που κατασκευάζει η εισαγγελική πρόταση, την μητέρα της 12χρονης, δεν πρόκειται παρά για μια ακόμα «κατασκευή ως ενόχου ενός αθώου», «ενόχου γιατί είναι φτωχός», μιας γυναίκας από όλες τις πλευρές αθώας, που πάλευε μια ζωή για την στήριξη της πολυμελούς οικογένειάς της, χωρίς ποτέ καμιά βοήθεια (μέχρι ακόμα και τώρα που έχουν προκύψει όλα αυτά) από το ανέκαθεν ανύπαρκτο κοινωνικό κράτος, δουλεύοντας από εδώ και από εκεί, με την καθημερινή αγωνία για το πώς θα εξασφαλίζονται τα στοιχειώδη για τη ζωή, συχνά μέσα από την οικονομική βοήθεια γειτόνων. Ήταν αυτή η οικονομική βοήθεια στην οποία αναφέρονταν κάποια μηνύματα από τη μητέρα στο κινητό της 12χρονης, να φροντίσει να φέρει από εκεί που και αυτή από μικρή (όπως από μικρή και η μητέρα) πήγαινε και βοηθούσε, τα οποία η εισαγγελέας ερμήνευσε ως εισπράξεις από μαστροπεία, την οποία υποτίθεται ότι ασκούσε η μητέρα με «εξώθηση και διευκόλυνση, με την μορφή αφόρητων πιέσεων, συναισθηματικού εκβιασμού και προτροπών προς την ανήλικη κόρη της να εκδίδεται για να της φέρνει λεφτά». Πού τον είδε η εισαγγελέας, πού τον άκουσε τον «συναισθηματικό εκβιασμό» και αυτές τις «προτροπές» προς την κόρη της; Ενδιαφέρθηκε ποτέ η εισαγγελέας να δει, να μάθει την ιστορία της γυναίκας που τόσο απερίσκεπτα (αν και μάλλον στοχευμένα) ενοχοποιεί; Την δική της δύσκολη παιδική ηλικία μέσα σε κακοποιητικές συνθήκες, να δουλεύει και αυτή από δώδεκα ετών και τη φυγή της για μια άλλη ζωή, που, όμως, και αυτή δεν κατάφερε να βγει από τη φτώχεια, τη στέρηση και τον καθημερινό αγώνα για επιβίωση, για στήριξη των παιδιών της;
Και προ παντός, μην ξεχνάμε ότι ήταν η μητέρα που μόλις έμαθε (από τη θεία που το ανακάλυψε) για τους βιασμούς και τη μαστροπεία της κόρης της, αμέσως το κατάγγειλε στο ΑΤ Κολωνού, απ΄ όπου της είπαν «να περάσει την επόμενη» και όταν ξαναπήγε, της είπαν «να πάει στη ΓΑΔΑ»! Ακριβώς από αυτό το ΑΤ του οποίου, σύμφωνα με φωτογραφίες και καταγγελίες, αστυνομικοί και πρώην αξιωματικός σύχναζαν συνεχώς στο μαγαζί του Μίχου…
Η όποια καταδίκη της μητέρας θα είναι καταδίκη της όποιας έννοιας, έστω και στοιχειώδους, Δικαιοσύνης.
*Ψυχίατρος
***
-ΣΧΕΤΙΚΟ και το ακόλουθο:
Η υπόθεση της 12χρονης από τον Κολωνό μας αφορά όλες και όλους
της Τατιάνας Χαλικιά*
ΑΝ ΚΑΤΙΣΧΥΣΕΙ Η ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑ ΚΑΙ Η ΣΙΩΠΗ ΤΟΤΕ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΟΝ …ΕΡΩΤΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΜΙΧΟΥ
Η δίκη των μαστροπών και παιδοβιαστών του 12χρονου παιδιού από τον Κολωνό είναι μια γενναία προσπάθεια του πιο φτωχού και αποκλεισμένου κομματιού της κοινωνίας να σταθεί απέναντι στην πιο ακραία μορφή ανθρώπινης εκμετάλλευσης και καταπίεσης, αυτή της εμπορίας ανθρώπων και ανήλικων παιδιών.
Η 12χρονη, η προφυλακισμένη μητέρα της και ολόκληρη η πολυμελής οικογένειά της (7 ακόμα αδέλφια από 6 έως 20 ετών) βρίσκονται αντιμέτωπες με ένα καλά σχεδιασμένο κύκλωμα εμπορίας ανήλικων παιδιών, στο οποίο εμπλέκονται επιφανή πρόσωπα της τοπικής κοινωνίας με σχέσεις με το κυβερνών κόμμα της ΝΔ, την εκκλησία, την αστυνομία – τελικά με το ίδιο το σύστημα εξουσίας. Είναι ένα έγκλημα στη διασταύρωση της διπλής βίας της φτώχειας και της πατριαρχίας, που δημιουργεί θύματα και πυροδοτεί την οργή μας.
Εδώ και 1,5 χρόνο μετά από την αποκάλυψη του εγκλήματος η επιζώσα και η οικογένειά της βρίσκονται στο μάτι του κυκλώνα και ζουν έναν πραγματικό εφιάλτη αφού αντιμετωπίζονται ως θύτες και όχι ως θύματα του εγκλήματος. Τα ΜΜΕ έχουν εξαντλήσει την αυστηρότητά τους απέναντι στην μάνα ενώ έχουν ενσωματώσει και προβάλλουν πλήρως την υπερασπιστική γραμμή των παιδοβιαστών, ότι δήθεν «δεν κατάλαβαν» την ηλικία του παιδιού. Εμείς γνωρίζουμε ότι το παιδί έμοιαζε πάντα παιδί και γι’ αυτό το άφυλο σώμα το επέλεγαν οι βιαστές του. Καταδέχονται να φιλοξενούν τους παιδοβιαστές στα παράθυρα των 8.30 μ.μ. για να πουν ότι το παιδί «ήθελε» να συνευρεθεί μαζί τους ενώ όλα τα ευρωπαϊκά δικαστήρια εδώ και δεκαετίες δεν δέχονται τη συναίνεση στη σεξουαλική πράξη κάτω των 15 ετών. Παράλληλα, πέρα από κάθε νομικό, ηθικό δικαίωμα και επαγγελματική δεοντολογία έντυπα ευρείας κυκλοφορίας δημοσίευσαν τις καταθέσεις του παιδιού τροφοδοτώντας το άρρωστο κοινό τους με πιπεράτες λεπτομέρειες των βιασμών που υπέστη το παιδί ενώ καθοδηγούσαν την κοινή γνώμη στην καταδίκη της μάνας. Η κρατική και δημοτική κοινωνική μέριμνα εξαντλήθηκε σε 2 πακέτα μακαρόνια, 2 πακέτα ρύζι και 1 λίτρο λάδι μηνιαίως. Τα παιδιά αφέθηκαν να φυτοζωούν, τα μικρότερα χωρίς να μπορούν να κατανοήσουν τι συμβαίνει, μοιρασμένα σε δύο συγγενικά πρόσωπα, χωρίς καμία οικονομική, νομική και ψυχολογική στήριξη και κυρίως χωρίς τη μητέρα τους που κατήγγειλε το γεγονός και τους πρόσφερε όλη την οικονομική, ψυχική και ηθική δύναμη. Εδώ και 1,5 χρόνο όλα τα παιδιά φωνάζουν και ζητούν τη μητέρα τους. Η επιζώσα από την πρώτη στιγμή δήλωσε ότι η μητέρα της δεν ήξερε τίποτα. Οι ειδικοί επιστήμονες κατέθεσαν στο δικαστήριο ότι έχουν όλα τα στοιχεία να δηλώσουν με βεβαιότητα ότι το παιδί καταθέτει την αλήθεια.
Η Επιτροπή Αλληλεγγύης στη 12χρονη που δημιουργήθηκε τον Ιανουάριο του 2023 και αποτελείται από μεγάλο αριθμό εκπαιδευτικών και εργατικών σωματείων, συλλογικοτήτων, πολιτικών, δημοτικών κινήσεων και φεμινιστικών οργανώσεων από όλη τη χώρα έχει διαπιστώσει και έχει κοινοποιήσει στις πάμπολλες εκδηλώσεις ενημέρωσης και συζήτησης που έχει διοργανώσει ότι οι Αρχές δεν διερεύνησαν πλήθος στοιχείων και πτυχές του θέματος που καταδίκαζαν τον Μίχο. Ποτέ δεν ερευνήθηκαν ο οίκος ανοχής και το ξενοδοχείο που οδηγούσε το παιδί ο Μίχος και τα οποία κατέδειξε το παιδί και εντοπίστηκαν. Ποτέ δεν διερευνήθηκε η πλατφόρμα γνωριμιών, την οποία εγκατέστησε ο Μίχος στο κινητό του παιδιού και μέσω αυτής του έκλεινε τα ραντεβού. Ποτέ δεν διερευνήθηκε η σχέση αυτού του κυκλώματος με άλλες υποθέσεις τράφικινγκ (Ηλιούπολη, Κολομβιανές, Greek Mafia) παρότι εμφανίζονταν κοινά ονόματα και κοινές τοποθεσίες. Την ίδια ώρα τα στοιχεία με τα οποία προφυλακιζόταν η μητέρα ήταν ανεπαρκή.
Έτσι φτάσαμε στην ολοκλήρωση της δίκης που άρχισε στις 8 Γενάρη και στην πρόταση της εισαγγελέως Μαρία Ελένη Νικολού την Τετάρτη 13/3 που αποδέχεται πλήρως το αφήγημα του Μίχου και μετατρέπει τον παιδοβιασμό σε «κατάχρηση» ανηλίκου και «έρωτα» από την πλευρά του. Δεν αναφέρεται σε μαστροπεία αλλά σε «διευκόλυνση» του παιδιού σε έναν τρόπο ζωής που είχε επιλέξει το ίδιο (!). Όμως ο όρος «διευκόλυνση» είναι το νομικό παραθυράκι που έχει εφευρεθεί για να καλύπτει τους μαστροπούς ενηλίκων και όχι ανηλίκων. Ακόμα και με το σκεπτικό της εισαγγελέως , κάποιος έπρεπε να ασκεί τη μαστροπεία. Γι’ αυτό συνελήφθη η μάνα χωρίς επαρκή στοιχεία, γι’ αυτό βρίσκεται προφυλακισμένη 1,5 χρόνο, γι’ αυτό της απαγορεύεται να δει το παιδί της που τη ζητάει, γι’ αυτό διαπομπεύτηκε με ψεύτικους πηχυαίους τίτλους (πορνογραφικό υλικό που ουδέποτε βρέθηκε στο κινητό της, μικροποσά στην κάρτα της που δεν μπόρεσαν να συνδεθούν με έσοδα μαστροπείας). Κάποιος πρέπει να πληρώσει και αυτός θα είναι τα θύματα και όχι οι θύτες. Αυτό είναι το μήνυμα που στέλνει η πρόταση της εισαγγελέως προς όλα τα παιδιά που βιάζονται και εκπορνεύονται αυτή την ώρα που γράφουμε και στις οικογένειές τους. Μην τολμήσετε και μιλήσετε γιατί έχουμε ΟΛΑ τα μέσα να σας μετατρέψουμε σε κατηγορούμενους, να σας κρεμάσουμε στα μανταλάκια, να σας ρίξουμε όλη τη λάσπη του κόσμου και να διαλύσουμε εσάς και τις οικογένειές σας.
Σε αυτή την αντιστροφή της πραγματικότητας, την συγκάλυψη ενός εγκλήματος που συνεχίζει να υπάρχει και να γιγαντώνεται στην πόλη μας αφού το κύκλωμα εμπορίας ανηλίκων δεν έχει θιχτεί καθόλου, η απάντηση χρειάζεται να δοθεί από την κοινωνία. Ήδη τα αντανακλαστικά λειτούργησαν και η δικαίωση της 12χρονης έγινε αίτημα εργατικών, εκπαιδευτικών σωματείων, συλλογικοτήτων , φεμινιστικών οργανώσεων, ενώσεων γονέων και φοιτητικών συλλόγων. Ο αγώνας για τη δικαίωση της 12χρονης συνδέεται σήμερα με όλους τους μεγάλους ταξικούς και φεμινιστικούς αγώνες για έναν πιο δίκαιο κόσμο.
Ίσως η πιο αισιόδοξη εικόνα του μέλλοντος που έρχεται να είναι τα μεγαλύτερα παιδιά αυτής της βασανισμένης οικογένειας που κατέβηκαν στο δρόμο και ενώθηκαν με τη διαδήλωση συμπαράστασης στην αδερφή τους κρατώντας θαρρετά ένα πανό που δήλωνε τη στήριξή τους στη φυλακισμένη μάνα τους. Και ακόμα πιο αισιόδοξο το γεγονός ότι το παιδί που κακοποιήθηκε επανειλημμένα από παιδοβιαστές, μαστροπούς, διαπομπεύτηκε από τα κανάλια, επανατραυματίστηκε από τις πάμπολλες και εντελώς ακατάλληλες καταθέσεις στην αστυνομία, τρομοκρατήθηκε από αγνώστους για να σταματήσει να μιλάει, στερήθηκε τη μητέρα και την οικογένειά του στην πιο δύσκολη στιγμή της ζωής του, αυτό το παιδί της γειτονιάς μας, η μαθήτριά μας δεν σκύβει το κεφάλι, δεν σταματά να μιλάει, συνεχίζει με πείσμα το σχολείο και είναι αποφασισμένη να είναι παρούσα στη ζωή που την περιμένει.
Με απέραντο σεβασμό απέναντί της
Τατιάνα Χαλικιά
*Μέλος Επιτροπής Αλληλεγγύης στη 12χρονη
Μέλος Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε. «Αριστοτέλης»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου