Ρίχνω μία ματιά στα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ, κάνω ένα πέρασμα από τις ειδήσεις τους και βλέπω ότι έχουν «εξαφανίσει» την είδηση με τη σημερινή παρουσία της Μαρίας Καρυστιανού σε μια κατάμεστη αίθουσα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να περιγράφει, όρθια («από σεβασμό στους νεκρούς μας», όπως είπε) την οδύνη των συγγενών των θυμάτων στα Τέμπη, αλλά και τις προσπάθειες συγκάλυψης των ευθυνών.
Ειλικρινά μου κάνει εντύπωση. Να δεχτώ και να καταλάβω (για την οικονομία της συζήτησης) πως διάφορα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ κάνουν γαργάρα και εξαφανίζουν κάποια αρνητικά της κυβέρνησης Μητσοτάκη: από τα emails της Ασημακοπούλου μέχρι το σκάνδαλο με τις υποκλοπές. Να εξαφανίζουν θέματα ακόμα και αν αυτά είναι εξόχως σοβαρά. Ας πούμε πως το κατανοώ.
Αλλά με φρικάρει το γεγονός ότι εξαφανίζουν ακόμα και ένα σκηνικό στο Ευρωκοινοβούλιο που αφορά 57 νεκρούς! Ναι, 57 νεκρούς οι περισσότεροι εκ των οποίων ήταν παιδιά. Διάολε, πώς αλήθεια δεν δημοσιεύεις κάτι που αφορά τον φρικτό θάνατο 57 παιδιών; Τόσο σημαντική είναι η πολιτική προστασία των Μητσοτάκη και Καραμανλή, ώστε να μη δίνεις σημασία στον θάνατο 57 παιδιών; Ειλικρινά δεν το χωράει ο νους.
Η κυρία Καρυστιανού μίλησε και σήμερα για συγκάλυψη. Και δεν είναι η μόνη που το λέει. Υπέγραψαν και 1.330.000 συμπολίτες μας ένα ψήφισμα ζητώντας δικαιοσύνη και τιμωρία των υπευθύνων.
Εδώ δεν παίζουμε. Εδώ έχουμε νεκρά παιδιά. Δεκάδες. Εδώ έχουμε ένα έγκλημα. Γίνονται πλέον και τα ΜΜΕ συνένοχα στη χυδαία και τρομακτική προσπάθεια συγκάλυψης;
Πολλές φορές αυτούς τους μήνες αναρωτιέμαι τι θα έκανα αν ένας δικός μου άνθρωπος είχε σκοτωθεί στα Τέμπη. Πώς θα αντιδρούσα. Πόσο ψύχραιμος θα μπορούσα να μείνω. Μέχρι που θα έφτανα αν είχε σκοτωθεί ένα παιδί μου κι έβλεπα την άθλια προσπάθεια συγκάλυψης.
Εσείς, τι θα κάνατε αλήθεια;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου