Πεθαίνω σαν χώρα

Σκίτσο του DINO

 

Τέμπη, Δαδιά, Μαγνησία, Πύλος… Αντώνης: παιδιά ενός κόσμου με πολύ συγκεκριμένες προτεραιότητες στα νεκροτέφτερά του.

 

Βαγγέλης Μαρινάκης

Ο Σεπτέμβριος ξεκίνησε με μια βροχή που ξεπλένει τη χώρα από πάνω μέχρι κάτω. Σβήνει φωτιές, παρασέρνει αποκαΐδια, παρασέρνει το κατάμαυρο χώμα. Όμως τώρα πια δεν ξεπλένει, ισοπεδώνει και κατασπαράζει.

Κάπου ανάμεσα στους χιλιάδες πολίτες που δεν έχουν ρεύμα και νερό στον Βόλο ηλικιωμένοι νεκροί και ένας δήμαρχος-κλόουν να παριστάνει τον τροχονόμο. Λίγες μέρες πριν άνθρωποι και ζώα καιγόντουσαν στα δάση της επαρχίας, τώρα πνιγόμαστε στους δρόμους των πόλεων. Λίγες εβδομάδες νωρίτερα είχαμε παρέλαση δολοφόνων από την Κροατία στην Εθνική οδό και τους προηγούμενους μήνες δύο τρένα πήγαιναν στα τυφλά και ένα πλοίο βυθίστηκε -πιθανότατα με τη «βοήθεια» του Λιμενικού- παρασέρνοντας στον βυθό αδιευκρίνιστο αριθμό ανθρώπων.

Αυτά συμβαίνουν καμιά φορά σου διευκρινίζουν, ιδίως σε εποχές κρίσης, κλιματικής ή μεταναστευτικής. Πρόκειται για μια νέα πραγματικότητα που πρέπει να τη συνηθίσουμε, απαντούν κυβερνητικά στελέχη που αντιμετωπίζουν το Αστεροσκοπείο ως αντιπολίτευση.

Τρίτη προς Τετάρτη η λίστα όσων δεν χωρούν στα παριουσιολόγια των αρίστων διευρύνεται. Ένας 36χρονος άνθρωπος πέθανε γιατί δεν γέμισε το «μάτι» δύο μελών του ναυτικού πληρώματος που τον πέταξαν στη θάλασσα. Ο καπετάνιος αγνόησε τις εκκλήσεις των επιβατών και συνέχισε την πορεία του. Η εταιρεία έκανε λόγο για ατύχημα, μέχρι να κυκλοφορήσει σε δημόσια θέα το βίντεο της δολοφονίας. Την επόμενη μέρα ο υπουργός Ναυτιλίας τους έβαλε όλους, θύτες και θύματα στη ζυγαριά και τους έκλαψε όλους. Δεν παρέλειψε να εκφράσει τη θλίψη του.

Οι άνθρωποι που διαλύθηκαν στα Τέμπη και κάηκαν στη Δαδιά ,οι άνθρωποι που πνίγηκαν στην Πύλο, ο μετανάστης που έσφαξαν στην Αθήνα ακροδεξιοί, ο Αντώνης Καρυώτης είναι παράπλευρες απώλειες, παιδιά ενός κόσμου με πολύ συγκεκριμένες προτεραιότητες στα νεκροτέφτερά του.

Στο μεταξύ ιερείς προτρέπουν τους πιστούς να αντισταθούν στη νέα ταυτότητα. Θα σας αλλάξουν το αίμα και θα σας κάνουν βαμπίρ, λένε και στήνουν ουρά για να βγάλουν παλιά ταυτότητα και να σωθούν. Με τη βενζίνη στα 2 ευρώ, μια εξάδα αυγά στα 1,80 και τα ενοίκια στον ουρανό αλλά τουλάχιστον καθαρόαιμοι χριστιανοί.

Υπάρχουν ευτυχώς αντιστάσεις θα πει κανείς. Στο Facebook, εκεί θα αλλάξουμε τον ρου της ιστορίας. 41%, Κασελάκης, Μήνυμα 112, εκκένωση, φασαίοι, ΜΤΓΜ, ύστερος καπιταλισμός, θερμικό φορτίο, κλιματική κρίση και πυρονέφος της νύχτας. Όλο το λεξιλόγιο των τελευταίων ημερών ανοίγει την κουβέντα προτού αυτή μετατραπεί σε νήμα από tags. Η χώρα σαπίζει και καταγράφει το ημερολόγιο του θανάτου της στα social media έως ότου ακολουθήσει το μεσοδιάστημα μεταξύ αυτής και της επόμενης φρίκης. Ευκαιρία στο ενδιάμεσο να δουλέψουν τα Airbnb, οι mixologists, τα ξενοδοχεία, οι ορεινές ταβέρνες. Να κινηθεί το χρήμα στη χώρα-θεματικό πάρκο που διώχνει τα παιδιά της όταν δεν τα σκοτώνει από τύχη ή κωλοπαιδισμό.

Ας μην υπερβάλουμε όμως, ας εστιάσουμε στα θετικά. Η τηλεόραση διαφημίζει τα νέα σίριαλ της σεζόν. Ειδήσεις δεν θα παίζει πια, άλλωστε δεν χρειάζονται. Θα βλέπουμε όμως ωραία σπίτια και μοντέρνα προβλήματα. Όχι μιζέριες. Αυτές κυρίες και κύριοι θα τις ζούμε στα δικά μας σπίτια, διαγράφοντας μία-μία τις 110 μέρες μέχρι τα Χριστούγεννα.

Καλό χειμώνα.