Οργή και αγανάκτηση προκαλεί και η επαναλαμβανόμενη ρητορική μίσους και ο αντιτσιγγανισμός που αναπαράγεται συνεχώς στα ΜΜΕ. Τις τελευταίες μέρες γινόμαστε ξανά μάρτυρες της αισχρής ρατσιστικής διαλεκτικής ορισμένων ανθρώπων του πολιτικού και δημοσιογραφικού χώρου, την ίδια στιγμή που ως πολίτες αυτής της χώρας, ως Έλληνες Ρομά αλλά και ως Ελλάν Πασσέ αγωνιζόμαστε για την απόδοση δικαιοσύνης, την οποία έχουμε στερηθεί κατ΄επανάληψη σε μια σειρά υποθέσεων που αφορούν την αυθαιρεσία σε βάρος μελών της κοινότητάς μας.

Τα ακραία περιστατικά που έχουν λάβει χώρα τις τελευταίες μέρες και που η Ελλάν Πασσέ από την πρώτη στιγμή έχει καταδικάσει δεν μπορούν να αξιοποιούνται από ορισμένους για να συνεχίσουν να τροφοδοτούν το ρατσισμό και τον αντιτσιγγανισμό. Πολύ περισσότερο δεν μπορούν να αξιοποιούνται για να δικαιολογηθεί η αστυνομική αυθαιρεσία.

Δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα, με τον ελληνικό λαό γιατί είμαστε κομμάτι του. Οι γονείς του Κώστα Φραγκούλη και του Νίκου Σαμπάνη ζουν το ίδιο δράμα με τους γονείς του μικρού Μάριου στο Μενίδι, με τους γονείς του παιδιού που έχασε τη ζωή του μέσα στο ίδιο του το σχολείο στις Σέρρες, όπως και κάθε οικογένειας που έχασε παιδί. Ο πόνος είναι ίδιος, ίδιος είναι και ο ένοχος. Ας τον αντιμετωπίσουμε.

Στις δύσκολες στιγμές που περνάμε μόνη διέξοδος και οριστική λύση στον αποκλεισμό και την περιθωριοποίηση είναι να ικανοποιηθούν τα αιτήματά μας για την κοινωνική ένταξη των Ρομά. Πρέπει επιτέλους να μπει οριστικό τέλος στην στοχοποίηση των Ρομά, μιας ομάδας εξαιρετικά ευάλωτης στην αστυνομική βία και αυθαιρεσία.  Όσο στην θέση της κοινωνικής ένταξης, των ίσων ευκαιριών και της καταπολέμησης του αντιτσιγγανισμού, βρίσκεται η καταστολή και η περιθωριοποίηση, το χάσμα θα μεγαλώνει και θα γινόμαστε ξανά και ξανά μάρτυρες τραγικών περιστατικών όπως αυτό του 16χρονου Κώστα Φραγκούλη.

ΠΗΓΗ