Όπως θα έχετε δει, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, απευθυνόμενος στο συνέδριο της ΟΝΝΕΔ και ενθυμούμενος προφανώς την ιδιότητά του ως παλιού μέλους της, αποκάλεσε τον φοιτητή Γιάννη Ντουσάκη που χτυπήθηκε βάναυσα από τα ΜΑΤ σε δύο διαφορετικά περιστατικά στο ΑΠΘ “επαγγελματία τραυματία”.
Δεν πρόκειται για μια τυχαία αναφορά εκτός κειμένου – ο Μητσοτάκης δεν μπορεί εξάλλου να μιλήσει εκτός κειμένου χωρίς να τροφοδοτήσει το Luben με κάποιο νέο σπαρταριστό βίντεο. Πρόκειται για ένα συνειδητό κλείσιμο του ματιού στην ακροδεξιά που θέλει επιτέλους να μπει ένα τέλος στις καταγγελίες της βίας (φασιστικής, ρατσιστικής, αστυνομικής, έμφυλης ή άλλης) από “επαγγελματίες θύματα”, μιας και στο ιδεολογικό της σύμπαν τέτοια βία δεν υπάρχει. Όλα αυτά είναι εφευρήματα της αριστεράς.
Ωστόσο, πρόκειται και για κάτι παραπάνω, συνδεόμενο με την ίδια την πολιτική διαδρομή του νυν πρωθυπουργού.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει ως δευτέρα φύση τη συνήθεια να υποδύεται κάτι που δεν είναι.
Διαβάζοντας το βιβλίο του Δημήτρη Ψαρρά που κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες (Μια καριέρα, Η πολιτική διαδρομή του Κυριάκου Μητσοτάκη, εκδόσεις Νήσος), εκπλήσσεται κανείς από το πόσο μόνιμο και διαρκές είναι αυτό το μοτίβο:
- Ένας άνθρωπος που υποδύεται τον “πολιτικό εξόριστο”, επειδή μεγάλωσε τα πρώτα χρόνια της ζωής του στο Παρίσι, κάτω από τις φτερούγες του Κωνσταντίνου Καραμανλή.
- Ένας άνθρωπος που μορφώθηκε στα μεγαλύτερα αγγλόφωνα ιδιωτικά πανεπιστήμια, μέσα σε μια προστατευμένη γυάλα μιας πολιτικής δυναστείας, που του εξασφάλιζε την εύνοια ακόμα και του αμερικανού πλανητάρχη, υποδυόμενος ότι δεν ανήκει στην ελίτ και δεν ευνοήθηκε από την οικογενειοκρατία.
- Ένας άνθρωπος που ισχυριζόταν ότι δεν θα μπει στην πολιτική, τη στιγμή που ετοιμαζόταν, γυαλιζόταν, βραβευόταν με όλες εκείνες τις ιδιότητες που χτίζανε το πολιτικό βιογραφικό του.
- Ένας άνθρωπος που διεκδικεί την ιδιότητα του “ανθρώπου της αγοράς και του ιδιωτικού τομέα” και μάλιστα “πετυχημένου”: στην πραγματικότητα ενός γόνου εκκολαφθέντος κατά παραγγελία στον τραπεζικό τομέα, πριν μεταπηδήσει στη Βουλή με τη δανειακή διευκόλυνση της Siemens.
- Ένας άνθρωπος που διεκδικεί την καταγγελία του “λαϊκισμού” στην εξωτερική πολιτική, συγγράφοντας μάλιστα και μια εργασία “έργο ζωής” (απολαυστική η αποδόμησή της από τον Δημήτρη Ψαρρα με τη γνωστή του μαεστρία), την ίδια στιγμή που ο ίδιος αξιοποίησε τον εθνικισμό για το Μακεδονικό ώστε να κερδίσει το 2019 την πρωθυπουργία.
- Ένας άνθρωπος που αξιώνει τον χαρακτηρισμό του “κεντρώου” και του “φιλελεύθερου”, τη στιγμή που έχει μεθοδικά χτίσει την πολιτική του συμμαχία με την άκρα δεξιά εντός και εκτός Νέας Δημοκρατίας, ακόμα και σε βάρος της ίδιας του της αδελφής και του “πολιτικού φιλελευθερισμού” που αμφότεροι διεκδικούν να εκφράσουν…
Αν όλη η πολιτική σου διαδρομή (το ίδιο σου το είναι!) εξαρτάται από την μεταμφίεση σε κάτι που δεν είσαι, τότε πώς να μην βλέπεις γύρω σου μόνον επαγγελματίες ψεύτες;
Ο Δημήτρης Ψαρράς έγραψε την πολιτική βιογραφία ενός επαγγελματία απατεώνα, έστω και αν, φύσει ευγενικός όπως είναι, επέλεξε έναν τυπικότερο τίτλο.
Μετά την ΟΝΝΕΔίτικη ασχημία περί “επαγγελματία τραυματία”, δεν νομίζω ότι θα πρέπει να έχουμε οποιαδήποτε δεύτερη σκέψη για το πώς να αποκαλέσουμε τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
*Δικηγόρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου