Ποινή υψηλότερης συμμετοχής για όσους ασθενείς δεν εγγραφούν
Γιώργος Μουρμούρης
▸Ας υποθέσουμε ότι έχετε έναν τραυματισμό ή πόνο που εκ πρώτης όψεως δεν εμπνέει ανησυχία. Υπό ιδανικές συνθήκες, θα απευθυνόσασταν στη δημόσια πρωτοβάθμια δομή υγείας που θα βρισκόταν σε κοντινή απόσταση από την κατοικία σας.
Εκεί χωρίς σημαντική αναμονή, αφού η δομή θα ήταν πλήρως στελεχωμένη και εξοπλισμένη, ένας ή μία γιατρός θα σας εξέταζε, διενεργώντας τις σχετικές πράξεις (πχ μία ακτινογραφία). Εφόσον δεν χρειαζόταν να σας παραπέμψει σε δευτεροβάθμια δομή, θα σας έδινε –εντελώς δωρεάν– κάποιο φάρμακο ή αλοιφή καθώς και οδηγίες, και θα επιστρέφατε στο σπίτι σας.
Αυτό, είναι το περίγραμμα μιας μορφής δημόσιας, δωρεάν και ποιοτικής Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ). Φαντάζει «όνειρο θερινής νυκτός», αν και είναι εξαιρετικά απλό να υλοποιηθεί από πλευράς ανθρώπινων πόρων (ιατρών), επιστημονικής γνώσης και τεχνολογικής προόδου. Τι λείπει; Μα φυσικά, οποιοδήποτε ενδιαφέρον κυβερνήσεων και κεφαλαίου για τη λαϊκή υγεία. Έτσι, στη θέση μιας σοβαρής ΠΦΥ, η κυβέρνηση της ΝΔ νομοθέτησε και εφαρμόζει την καρικατούρα του «Προσωπικού Ιατρού» που, για να μην ξεφεύγουμε από το πνεύμα της περιόδου, συνοδεύεται από ποινές και «πέναλτι» για όσους δεν ακολουθήσουν τις κρατικές «ντιρεκτίβες».
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Είναι γεγονός ότι η απελπιστική κατάσταση που επικρατεί στα δημόσια νοσοκομεία λόγω υποστελέχωσης και υποχρηματοδότησης, μεταξύ άλλων, επιβαρύνεται από τα χιλιάδες περιστατικά ημερησίως που, ελλείψει ΠΦΥ, οδηγούνται στα εξωτερικά ιατρεία ή ακόμα και στα επείγοντα των δημόσιων νοσοκομείων. Η θεσμοθέτηση του «προσωπικού ιατρού» όμως δεν επιδιώκει να επιλύσει το πρόβλημα αλλά απλώς να το κρύψει «κάτω από το χαλί». Με τον νόμο που ψηφίστηκε στις 11 Μαΐου και τίθεται με γρήγορους ρυθμούς σε εφαρμογή, οι ασθενείς. πριν έρθουν σε επαφή με οποιαδήποτε δομή υγείας, καλούνται, πλην εκτάκτων περιστατικών, να περάσουν από τον «κόφτη» του «Προσωπικού Ιατρού» ο οποίος θα παρακολουθεί και θα καθοδηγεί, πέραν των δικών του περιστατικών, έως και 2.000(!) ασφαλισμένους του ΕΟΠΥΥ ή και ανασφάλιστους ασθενείς, με αμοιβή από 20 έως 45 ευρώ ετησίως(!) για κάθε ασθενή.
Αν ο ασθενής καταφέρει να έρθει σε επαφή με τον πολυάσχολο και υποαμειβόμενο (για τον όγκο δουλειάς) «Προσωπικό Ιατρό», ο τελευταίος θα τον καθοδηγήσει –πιθανότατα τηλεφωνικώς– παραπέμποντάς τον σε γιατρό άλλης ειδικότητας ή συνταγογραφώντας του αγωγή, με τον ασφαλισμένο να καλείται να βάλει το χέρι στην τσέπη για να καλύψει τη συμμετοχή του στα έξοδα. Το ίδιο θα ισχύει και αν χρειαστεί να πραγματοποιήσει μια ακτινογραφία ή, πολύ περισσότερο, μία μαγνητική τομογραφία (όπως βεβαίως ισχύει και σήμερα): Ασθενείς και ΕΟΠΥΥ θα τα ακουμπάνε «χοντρά» στα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα, που επί δεκαετίες θησαυρίζουν από την ανυπαρξία καθολικά δημόσιου, δωρεάν και ποιοτικού Εθνικού Συστήματος Υγείας.
Βεβαίως η διαδικασία δεν θα μπορούσε να μην περιλαμβάνει τις τελευταίες «τάσεις» που αναπτύχθηκαν την περίοδο της πανδημίας: Τις ποινές και την ατομική ευθύνη. Όσοι ασθενείς δεν εγγραφούν στον «Προσωπικό Ιατρό» προβλέπεται ότι θα πληρώνουν έως και 20% υψηλότερη συμμετοχή στο κόστος φαρμάκων, εξετάσεων και νοσηλίων. Άλλωστε, η εξεύρεση «Προσωπικού Ιατρού», μέσω της σχετικής πλατφόρμας, αποτελεί ευθύνη των ασφαλισμένων, που καλούνται εντός ασφυκτικών χρονικών ορίων να επιδοθούν σε μια εξαντλητική… έρευνα αγοράς, αφού αλλαγή «Προσωπικού Ιατρού» επιτρέπεται μόνο μία φορά ετησίως!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου