Μαζική εναντίωση στον ενεργειακό παροξυσμό
Στην πορεία, στην οποία συμμετείχαν δεκάδες συλλογικότητες και πρωτοβουλίες απ’ όλη τη χώρα –από τη Σκύρο, την Ηπειρο και την Εύβοια μέχρι το Μαίναλο–, υπήρχαν πάμπολλα πανό και έντονος παλμός. «Ενάντια στης φύσης τη λεηλασία, αγώνας για τη γη και την ελευθερία», «Το πάθος για ελεύθερα βουνά είναι δυνατότερο απ’ τα αιολικά», «Εκείνοι για τα κέρδη λεηλατούν τη φύση, οι ταξικοί αγώνες η δική μας λύση», «Από τον Αχελώο ώς τη Χαλκιδική, αγώνας για τη φύση, αγώνας για ζωή», «Βουνά καμένα, χωριά πλημμυρισμένα, κράτος και κεφάλαιο μας πίνουνε το αίμα», «Λευτεριά σε ποτάμια και βουνά», «Ολη η Ελλάδα μια οροσειρά, δεν αντέχει άλλο μπουλντόζες και μπετά» ήταν μόνο μερικά από τα συνθήματα που ακούστηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια της πορείας που διέσχισε την οδό Αθηνάς, πέρασε την Ομόνοια και έφτασε στη Βουλή, περνώντας από τη Σταδίου.
Ενδεικτικό του μεγέθους της ήταν ότι όταν η κεφαλή της πορείας έφτασε στην πλατεία Κλαυθμώνος, η «ουρά» της βρισκόταν στην Ομόνοια. Κι όμως, αυτή η μεγαλειώδης διαμαρτυρία καλύφθηκε από ελάχιστα μέσα ενημέρωσης.
Για όσους αναρωτιούνται πώς είναι δυνατή η πραγματοποίηση μιας μεγάλης και δυναμικής πορείας για την υπεράσπιση των βουνών και της φύσης, συνολικότερα, στο «νεκρό» απόγευμα μιας Δευτέρας μέσα στη μητροπολιτική Αθήνα, όταν τόσα άλλα ζητήματα μας ταλανίζουν, πώς είναι δυνατό να συμμετέχουν σε αυτήν άνθρωποι απ’ όλη τη χώρα που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο σχετίζονται με τα βουνά και πώς γίνεται άνθρωποι να υπερασπίζονται ακόμη και βραχονησίδες από την άκρως επιθετική επέλαση του ενεργειακού λόμπι, η απάντηση είναι (σχεδόν) απλή.
Τα τελευταία χρόνια δεν έχει τελειωμό η λεηλασία της φύσης από τα ενεργειακά έργα που αδειοδοτούνται στις βουνοκορφές, τα νησιά, τα ποτάμια και τους κάμπους σε όλη τη χώρα με βιομηχανικές αιολικές και φωτοβολταϊκές εγκαταστάσεις, εξορύξεις υδρογονανθράκων και ορυχεία μετάλλων που εξυπηρετούν μόνο τα κέρδη των μεγάλων ενεργειακών και εργολαβικών εταιρειών. Και οπωσδήποτε δεν εξυπηρετούν τη φύση και το περιβάλλον γενικότερα, ούτε τις τοπικές κοινωνίες.
Πρόκειται για ένα εκτεταμένων διαστάσεων μακελειό. Μόνο τους τελευταίους μήνες καταστράφηκαν για πάντα βουνοκορφές στο Ασκιο, τη νότια Εύβοια, τη Μάνη, τον Ελικώνα. Εργασίες γίνονται αυτή τη στιγμή στο Βέρμιο, στο Βίτσι, στα Δερβενοχώρια, στην ορεινή Κορινθία.
Ανεμολογικοί ιστοί φυτρώνουν παντού, ακόμη και στις πιο απάτητες κορυφές. Τα τελευταία χρόνια, δεκάδες αιτήσεις για αδειοδοτήσεις αιολικών εργοστασίων έχουν κατατεθεί για τα Αγραφα, μια περιοχή παρατημένη από την Πολιτεία επί δεκαετίες, που έχει καταδικαστεί στην ερήμωση. Εκείνη για τον Τύμπανο Αργιθέας έγινε πράξη, μαζί με την κατασκευή ενός ηλεκτρικού σταθμού.
Ο αγώνας για την προστασία των Αγράφων έχει σημειώσει τις πρώτες του νίκες. Στη Νιάλα, στο Βοϊδολίβαδο, στον Ιταμο, στο Καπροβούνι, στη Βαλαώρα Ευρυτανίας, επιτεύχθηκε η ματαίωση των σχεδίων των εταιρειών, με κινητοποιήσεις πάνω στα βουνά, στα χωριά, στους πολιτιστικούς συλλόγους, στις πόλεις και στις δικαστικές αίθουσες.
Ωστόσο, τα Αγραφα βιώνουν μια νέα, πρωτοφανή επίθεση καθώς οι υπάρχουσες αιτήσεις αδειοδότησης προχωράνε και νέες τροποποιημένες αιτήσεις κατατίθενται. Στην περιοχή Αργιθέας και Λίμνης Πλαστήρα απειλούνται άμεσα βουνοκορφές όπως η Καζάρμα ή η ψηλότερη κορυφή των Αγράφων, η Καράβα. Η περιοχή μεταξύ της Καρδίτσας, της Ευρυτανίας και της Φθιώτιδας απειλείται να μετατραπεί σε αιολική βιομηχανική ζώνη, από τη Βράχα και τον Φουρνά Ευρυτανίας έως τον Ιταμο και τη Μολόχα Καρδίτσας. Παράλληλα, στα δυτικά Αγραφα, τα πλωτά φωτοβολταϊκά απειλούν τη λίμνη Κρεμαστών.
Αυτή η κατάσταση δεν περιορίζεται στην ηπειρωτική χώρα. Μετά την Εύβοια και την Κεφαλονιά σχεδιάζουν να γεμίσουν με χιλιάδες ανεμογεννήτριες την Κρήτη, αν και έχει ήδη εκατοντάδες. Στο μάτι του αιολικού λόμπι έχουν μπει η Γυάρος, η Ανδρος, η Τήνος, η Πάρος, η Νάξος, η Ικαρία, η Κύθνος, η Λέσβος, η Χίο, η Λήμνος, η Σκύρος, τα Κύθηρα, η Ρόδος, η Κως, η Κάλυμνος και η Λέρος, ενώ στο στόχαστρο έχουν ξαναμπεί οι 23 νησίδες του νοτιοανατολικού Αιγαίου. Και τώρα, έρχονται να προστεθούν και 1.150 ανεμογεννήτριες στις ελληνικές θάλασσες, ύψους 280 μέτρων, σε απόσταση μόλις 2 χιλιομέτρων από τις ακτές.
Για όλους αυτούς τους λόγους, λοιπόν…
***
-altersyros: Παραθέτουμε κι ένα απόσπασμα από ανάρτηση της Κίνησης για την Προστασία των Νησίδων, γι' αυτά που σχεδιάζουν για εμάς χωρίς εμάς:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου