Οι δημοσιογράφοι της ΕΡΤ ονοματίζουν πατριωτισμό τη διακίνηση "αισθησιακών" φωτογραφιών μέσω διαδικτύου επί χρήμασι προσβάλλοντας εκατομμύρια Ουκρανές που παλεύουν μέσα στην δίνη του πολέμου να περισώσουν τη ζωή και την αξιοπρέπεια τους.
Πίσω από τις εμπόλεμες ζώνες κρύβονται ζωές διαλυμένες, η απειλή για την ίδια την ζωή, ο φόβος και η ανασφάλεια. Η προστασία και η ασφάλεια των γυναικών και της αξιοπρέπειάς τους που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την χώρα τους, ή που μένουν εκεί κι αγωνίζονται είναι υποχρέωση όλων μας.
Τα σεξιστικά σχόλια που ακούγονται για τις γυναίκες τις Ουκρανίας και που βρήκαν κρησφύγετο σε ρεπορτάζ της δημόσιας τηλεόρασης προκαλούν οργή και αγανάκτηση την ώρα που χιλιάδες προσφύγισσες με τα παιδιά τους, περνάνε τα σύνορα, κρύβονται μέσα σε καταφύγια. Μάνες που κλαίνε γιατί τα παιδιά τους πάνε να καταταγούν, γιαγιάδες που φιλοξενούν ανήλικα και ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό.
Το χειρότερο, το πιο απεχθές έγκλημα είναι ο πόλεμος. Για τις Ουκρανές όμως ο πόλεμος είναι παντού κι αυτές θύματά του. Ο εχθρός τους δεν έχει μόνο Καλάσνικοφ, έχει χαμόγελο και εξουσία. Δεν είναι ένας. Είναι πολλοί, είναι ανάμεσά μας.
Και η ιστορία δείχνει να επαναλαμβάνεται....
Το «Προσεχώς Βουλγάρες» ήταν σκηνική παραγωγή του Τζίμη Πανούση, που παρουσιάστηκε την άνοιξη του 1997 στην αίθουσα «Μύλος» - τέρμα Πατησίων. Τρεις σχεδόν δεκαετίες μετά δεν έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα. Η παράσταση, που αυτοχαρακτηριζόταν σαρκαστικά «κοινωνικό δράμα», ήταν «εικονοκλαστική», ενταγμένη στο κοινωνικό πλαίσιο της εποχής. Η έμφαση δινόταν στο γεγονός ότι, πολλές κοπέλες από τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και την πρώην Σοβιετική Ένωση, αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον ύστερα από την κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού», είχαν κατακλύσει την Ελλάδα, ως προϊόν έτοιμο προς κατανάλωση και εκμετάλλευση, προσωπική και επιχειρηματική. Ο τίτλος της παράστασης ήταν μια σατιρική αναφορά στην πραγματικότητα της «διψασμένης για φρέσκια αλλοδαπή σάρκα γερασμένης ελληνικής επαρχίας, αυτής, όπου από τις αρχές της δεκαετίας του '90 πλημμύρισε με έμψυχα βαλκανικά και σοβιετικά «προϊόντα» ανοιχτά προς κάθε χρήση και κατάχρηση».
Ο Τζίμης Πανούσης θεωρούνταν υπερβολικός αλλά σε μία σκηνή της ταινίας «Βαλκανιζατέρ», της ίδιας χρονιάς, υπάρχει ταμπλό σε δρόμο της Βόρειας Ελλάδας που διαφημίζει «Προσεχώς 40 Βουλγάρες». Μάλλον την πραγματικότητα απέδιδε ο «Τζιμάκος», έστω και στην υπερβολή της. Στις παρυφές κάθε ευυπόληπτου ελληνικού χωριού, πίσω από την επιγραφή «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια» που κοσμούσε τους τοίχους και τις συνειδήσεις του οικογενειάρχη Έλληνα υψώνονταν χρόνο με το χρόνο ταμπέλες γαρνιρισμένες με πορτοκαλοκίτρινα φωτάκια και επιγραφές του στυλ «Προσεχώς Βουλγάρες».
Το σκληρό κονσομασιόν άνθισε και η οικονομική μετανάστευση, συνώνυμο της δυστυχίας, μετατράπηκε σε ευκαιρία για να βγουν όλα τα σεξουαλικά απωθημένα των αντρών. Οι νταβατζήδες θησαύρισαν , η πολιτεία έκανε τα στραβά μάτια δια των οργάνων της και οι ιθύνοντες προσέφεραν κάλυψη με την σιωπή τους. Τα όνειρα των γυναικών αυτών για μια καλύτερη ζωή πέτρωσαν μαζί με την ψυχή τους.
Να μην επιτρέψουμε να ξανασυμβεί !
ΠΗΓΗ: pireastime.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου