Είναι και το Λεξικό της Νέας Ελληνικής Ρουβίκωνας, Άρη;
τρομοκρατία: 1α. πράξεις βίας, όπως π.χ. απαγωγές, τοποθετήσεις βομβών κτλ., που χρησιμοποιούν επαναστατικές οργανώσεις για να πετύχουν τους σκοπούς τους: Διεθνής ~, διεθνείς τρομοκρατικές οργανώσεις. H εξάπλωση της τρομοκρατίας στην Ευρώπη. Kαταστολή της τρομοκρατίας. β. σύνολο από βίαια και καταπιεστικά μέτρα που χρησιμοποιεί ένα αντιλαϊκό κοινωνικό καθεστώς για να διατηρήσει την εξουσία: Οι δικτατορίες στηρίζονται στην ~. Kλίμα τρομοκρατίας επικρατεί στο λαό. Άσκηση τρομοκρατίας από τα όργανα της χούντας. || Iδεολογική ~. 2. εκφοβισμός, απειλές που χρησιμοποιεί ένα άτομο στο περιβάλλον του για να επιβάλει τη θέλησή του: H ~ του πατέρα-αφέντη στην οικογένεια.
Και κάνουμε τώρα την ερώτηση: εκτός από τα media, είναι και το Λεξικό της Νέας Ελληνικής Ρουβίκωνας, Άρη;
Σήμερα θα κάνουμε μάθημα. Μάθημα απ’ αυτά που άργησα να κάνω και πολλές και πολλοί δεν έχουν την ευκαιρία να κάνουν ποτέ. Ξεκινάμε.
Τι είναι παρέμβαση; Ο πιο εύκολος τρόπος είναι να μιλήσουμε με παραδείγματα. Παρέμβαση είναι ένα γκράφιτι έξω από ένα πολιτικό γραφείο, που εμπλέκει το πρόσωπο που το γραφείο στεγάζει. Παρέμβαση είναι τα τρικάκια έξω από μια εταιρία της οποίας οι υπεύθυνοι απολύουν εκδικητικά εγκύους. Παρέμβαση είναι μια κουβέντα στα ίσα με έναν διευθυντή που παρενοχλεί το προσωπικό του. Παρέμβαση είναι η ενημέρωση του κόσμου έξω από τα σουπερμάρκετ σχετικά με το ποιος ευθύνεται πραγματικά για την ακρίβεια (ενημερωτικά, δεν είναι ο πόλεμος).
Σκοπός της παρέμβασης είναι να θορυβηθούν όσοι ευθύνονται, να φανεί πως τα θύματα έχουν υποστήριξη. Κατά περίπτωση, πολλές πολιτικές ομάδες διαλέγουν να βιντεοσκοπούν τις παρεμβάσεις τους. Αν αυτές οι παρεμβάσεις δημοσιευτούν, σκοπός τους γίνεται πλέον και το άπλωμα της πληροφορίας στην κοινωνία, στον «κόσμο που δεν ασχολείται».
Παρέμβαση θεωρείται και η ανάρτηση πανό του Ρουβίκωνα στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη. Και πάλι ο σκοπός της ήταν να εκτεθεί το κράτος και η αντισυνταγματικότητα του νόμου που θέσπισε ως αποτέλεσμα του τρόμου του.
Με λίγα λόγια: παρέμβαση είναι κάτι που ακουμπά στο κοινωνικό δίκαιο, του δίνει ορατότητα, φέρνει στο προσκήνιο ένα πρόβλημα και ζητά τη λύση του.
Για την έννοια της τρομοκρατίας τώρα. Όχι σύμφωνα με τη γνώμη μου, ούτε σύμφωνα με τη γνώμη του Άρη Πορτοσάλτε, αλλά σύμφωνα με το Λεξικό της Νέας Ελληνικής.
τρομοκρατία: 1α. πράξεις βίας, όπως π.χ. απαγωγές, τοποθετήσεις βομβών κτλ., που χρησιμοποιούν επαναστατικές οργανώσεις για να πετύχουν τους σκοπούς τους: Διεθνής ~, διεθνείς τρομοκρατικές οργανώσεις. H εξάπλωση της τρομοκρατίας στην Ευρώπη. Kαταστολή της τρομοκρατίας. β. σύνολο από βίαια και καταπιεστικά μέτρα που χρησιμοποιεί ένα αντιλαϊκό κοινωνικό καθεστώς για να διατηρήσει την εξουσία: Οι δικτατορίες στηρίζονται στην ~. Kλίμα τρομοκρατίας επικρατεί στο λαό. Άσκηση τρομοκρατίας από τα όργανα της χούντας. || Iδεολογική ~. 2. εκφοβισμός, απειλές που χρησιμοποιεί ένα άτομο στο περιβάλλον του για να επιβάλει τη θέλησή του: H ~ του πατέρα-αφέντη στην οικογένεια.
Και κάνουμε τώρα την ερώτηση: εκτός από τα media, είναι και το Λεξικό της Νέας Ελληνικής Ρουβίκωνας, Άρη;
Πες με μεροληπτικό, αλλά δε θεωρώ «πράξη βίας» τις «επιθέσεις με τρικάκια». Οπότε τι μας μένει, Άρη μου; Τίποτα δε μας μένει. Αν, βέβαια, κοιτάξουμε το παραθεματάκι, θα δούμε κάτι πολύ ενδιαφέρον. Η παράγραφος 1β. μου θυμίζει τα ΜΑΤ. Θα μιλήσουμε για τα ΜΑΤ, Άρη; Ή θα μιλήσουν μόνο οι αγρότες για τα ΜΑΤ; Αν δεν αλλάξει η κάμερα σας πλάνο. Ας μιλήσουμε ξανά με παραδείγματα:
Ποια είναι η πλάκα; Η πλάκα είναι ότι το κείμενο, στην αρχή, είχε άλλο σκοπό. Συγκεκριμένα, είχε να καταδικάσει όλους τους «δημοσιογράφους», που θεωρούν ότι έχουν την δικαιοδοσία να ξερνάνε βαρύγδουπες λέξεις, με ξεκάθαρο συναισθηματικό φορτίο αλλά και ερμηνεία, και να τις βαφτίζουν «γνώμες». Κατ’ αυτόν τον τρόπο, έχουν ύστερα το δικαίωμα αφενός να επικαλεστούν την δημοκρατικότητα της «ελευθερίας του λόγου» και αφετέρου να ζητάνε την επιείκια τόσο του κοινού όσο και των ανθρώπων που έθιξαν.
Πάνω σε αυτό το σκοπό, λοιπόν, ήρθε κι έκατσε η πραγματικότητα της κατάστασης. Το ίδιο το κράτος, τρομοκρατεί (κυριολεκτικά, τελικά) τους πολίτες του. Κι επειδή είμαι πολύ μετριοπαθής σε πολλά από τα κείμενα μου, όταν στέλνονται στο νοσοκομείο μεσήλικες αγρότες, που ουδεμία σχέση έχουν με το δρόμο και τους ανθρώπους του, η ρήξη με το σίχαμα αυτό γίνεται μονόδρομος.
Ένα ρητό του Μάρτιν Νίμελερ μας υπενθυμίζει:
«Πρώτα ήρθαν για τους σοσιαλιστές, αλλά εσιώπησα—δεν ήμουν δα σοσιαλιστής.
Μετά πήραν τους συνδικαλιστές, αλλά εσιώπησα—δεν ήμουν δα συνδικαλιστής.
Όταν πήραν τους Εβραίους, εσιώπησα—δεν ήμουν δα Εβραίος.
Όταν πήραν εμένα—δεν υπήρχε κανείς πλέον, που να μπορούσε να διαμαρτυρηθεί.»
Διαβάστε επίσης:
Αυτοί με τη βία τους, εμείς με τον αγώνα μας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου