Οι αγρότες έχουν βγει στους δρόμους ολόκληρης της χώρας. Από τα Μάλγαρα μέχρι τα Γιάννενα και από το Κιλκίς μέχρι τη Λάρισα, τα μπλόκα με τα τρακτέρ μας υπενθυμίζουν ότι τίποτα δεν λειτουργεί όπως πρέπει όταν το κράτος εγκαταλείπει τους ανθρώπους που κρατούν ζωντανή την παραγωγή. Οι αγρότες κλείνουν τις εθνικές οδούς, διαμαρτυρόμενοι για τις εξοργιστικές καθυστερήσεις στην καταβολή των επιδοτήσεων, για ένα κόστος παραγωγής που έχει εκτοξευθεί και για ένα εισόδημα που φθίνει χρόνο με τον χρόνο.
Δεν βγήκαν, όμως, στους δρόμους ξαφνικά. Οι διαμαρτυρίες τους αποτελούν την κορύφωση μιας οργής που συσσωρεύεται χρόνια, και ειδικά τους τελευταίους μήνες. Στον απόηχο ενός ακόμα σκανδάλου -αυτή τη φορά για τα πεπραγμένα του ΟΠΕΚΕΠΕ- οι αγρότες βλέπουν για πολλοστή φορά το ίδιο έργο: ένας οργανισμός εμπλέκεται σε σκιώδεις διαδικασίες, ξεκινούν εξεταστικές επιτροπές στη Βουλή, πολιτικές ευθύνες αναζητούνται, αλλά δεν αποδίδονται ποτέ, και το μόνο χειροπιαστό αποτέλεσμα είναι ότι ο λογαριασμός πέφτει πάλι πάνω τους. Για ακόμα μια φορά, καλούνται να «πληρώσουν τη νύφη» αυτοί που δεν έχουν την πολυτέλεια να περιμένουν μήνες για χρήματα που είναι ζωτικής σημασίας για την παραγωγή τους.
Για αυτό αποφάσισαν να βγουν στους δρόμους. Στήνουν μπλόκα στις εθνικές οδούς, «σπάνε» αστυνομικούς φραγμούς, φτάνουν μέχρι τους Εύζωνες για να ακουστεί η φωνή τους. Και η κρατική απάντηση; Η ίδια που επαναλαμβάνεται σε κάθε κοινωνικό κίνημα που τολμά να αμφισβητήσει την «κανονικότητα» της αδικίας: καταστολή. Οι εικόνες είναι γνώριμες: ΜΑΤ σπρώχνουν, χτυπούν και επιχειρούν να διαλύσουν συγκεντρώσεις ανθρώπων που κρατούν στα χέρια τους όχι όπλα, αλλά τα εργαλεία της δουλειάς τους. Μία άμετρη βία που παρουσιάζεται ως «αναγκαία».
Γιατί, όποιος φοβάται, τι κάνει; Προσπαθεί να τρομοκρατήσει. Και, το μόνο σίγουρο είναι ότι όποιος δίνει πολιτικές εντολές για να χτυπηθούν άνθρωποι που διεκδικούν το δίκιο τους φοβάται. Γιατί ξέρει ότι όταν οι άνθρωποι που παράγουν τον πλούτο αυτού του τόπου ενωθούν και σηκωθούν όρθιοι, τίποτα δεν είναι εύκολο για την εξουσία. Και αν υπάρχει κάτι που η ιστορία έχει διδάξει ξανά και ξανά, είναι ότι τίποτα δεν τρομοκρατεί περισσότερο την εξουσία από τους ενωμένους εργάτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου