Θέση στήριξης και μάχης δίπλα στους αγρότες!
«Καλά πάμε». Συνεχίζουμε. Με θέση στήριξης και μάχης δίπλα στους αγρότες. Στους ανθρώπους του πρωτογενή τομέα που με πρωτοφανή ζήλο προσπαθούν να αφανίσουν. Για να πάρουμε θέση εναντίωσης:
α. στην ηγεσία του ΥΠΑΑΤ που έχει ακέραιη την πολιτική επιδίωξη και την ηθική ευθύνη του αφανισμού
β. στους άθλιους αγροτοσυνδικαλιστές που κλείνουν τα μάτια και μοιράζονται τα ιμάτια
γ. στον εγκάθετο κομματικό στρατό και τον μηχανισμό της πλασματικής παραγωγής που, παρά το πρόσφατο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, συνεχίζει –σαν να μην υπάρχει αύριο– να απομυζά μέσω των eco schemes και άλλων δήθεν «αναπτυξιακών προγραμμάτων» τους κοινοτικούς πόρους
δ. στον μασητικό και μυζητικό μηχανισμό όλων των διαθέσιμων πόρων της ΚΑΠ που έστησε, υποθάλπει και τροφοδοτεί το ΥΠΑΑΤ. (Με το πρόσφατο τροφοδοτικό κατόρθωμα της αμοιβής των αγροτικών συμβούλων να ανέρχεται στα 88 εκατ. ευρώ)
ε. στις Τράπεζες, τα καρτέλ και τα κερδοσκοπικά funds που έχουν οχυρωθεί πίσω από τα 22 δισ. αγροτικά δάνεια και εφορμούν για την ανακατανομή της αγροτικής γης. Που θα αποτελέσει τη νέα κεφαλαιουχική τους βάση.
στ. στους αδίστακτους κερδοσκόπους που αυξάνουν ανεξέλεγκτα τις τιμές των αγροτικών εφοδίων. (Με το μοναδικό κατόρθωμα -στα πλαίσια της Ε.Ε- της αύξησης κατά 40% του κόστους παραγωγής τα τελευταία 4 χρόνια)
ζ. στους εμπόρους των αγροτικών προϊόντων και στους κάθε λογής μεσάζοντες που εκβιάζουν τους αγρότες με τη δαμόκλειο σπάθη των εισαγωγών και της δήθεν «ελεύθερης αγοράς» που οι ίδιοι ανεξέλεγκτα ορίζουν.
Είναι αυτοί οι νεοβάρβαροι που ξιφουλκούν κατά των αγροτών. Κατά του πρωτογενούς τομέα στο σύνολό του. Κατά των τριών δομικών στοιχείων της ίδιας της ταυτότητας του λαού και του τόπου. Που ο πρωτογενής τομέας και η ζώσα ύπαιθρος συντηρούν και εμπεριέχουν. Ήτοι:
- Τα στοιχεία της άυλης και υλικής πολιτιστικής μας κληρονομιάς συνδυασμένα με τις σύγχρονες πολιτισμικές κατακτήσεις. Και τούτο γιατί: ο πρωτογενής τομέας και η ζώσα ύπαιθρος είναι ο δημιουργός, ο φορέας και ο θεματοφύλακας της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Συντηρεί τις αξίες, τις επιστημονικές γνώσεις, τις τέχνες, τις παραδόσεις, τις ιστορικές ρίζες, τα ήθη, τα έθιμα, το εθιμικό δίκαιο, τη γλώσσα, την ντοπιολαλιά και τόσα άλλα. Όλα όσα έχτισαν την οντότητα και τον πολιτισμό των κοινωνιών που υπήρξαν και αναπτύχθηκαν στον παρελθόντα χρόνο. Όσα από αυτά επιβιώνουν σήμερα στο αξιακό λογισμικό του σύγχρονου πολιτισμού μας. Είναι ο πρωτογενής τομέας ο θεματοφύλακας της χρόνιας σωρευμένης καλλιεργητικής γνώσης ανά περιοχή και γονιμότητα εδάφους, της αειφορικής διαχείρισης της γης, της διαχείρισης των βοσκοτόπων και του ζωικού κεφαλαίου, των φυτοϋγειονομικών κανόνων και περιορισμών ανά είδος και καλλιέργεια και γενικά όλων των γνώσεων και δεξιοτήτων που σωρεύτηκαν και υποστηρίζουν με επάρκεια τη σύγχρονη αγροτική παραγωγή. Οι ίδιες οι επιστημονικές γνώσεις των καλλιεργειών που αποτελούν τη σύγχρονη πολιτισμική κατάκτηση του αγροτικού κόσμου. Με την ευθύνη που επωμιζόμαστε έναντι αυτής και τη στάση ζωής που απορρέει από αυτή. Είναι η ζώσα ύπαιθρος η τροφός του ανυπότακτου πνεύματος που εναντιώθηκε στους κατακτητές και στους δυνάστες. Είναι οι αγώνες και οι θυσίες των ανθρώπων της υπαίθρου που διαμόρφωσαν το ιστορικό γίγνεσθαι της χώρας και του τόπου. Ο ίδιος τόπος που συνεχίζει να συνέρχεται η συλλογική μνήμη για να συναντήσει τη σκέψη, την ιστορία, την τέχνη και τον πολιτισμό.
Ο πρωτογενής τομέας και η ζώσα ύπαιθρος είναι τρόπος για να υπάρχουμε και τόπος για να επιβιώνουμε. Είναι η πολιτιστική και πολιτισμική μας πατρίδα. Είναι η πατρίδα όλων μας.
- Τα στοιχεία της διατροφικής επάρκειας και ασφάλειας που διαχρονικά στήριξαν τον τόπο και τον λαό. Αυτά που κατακτήθηκαν ένα Σάββατο του Μάρτη, του 1910 στο Κιλελέρ. Αυτά που έκτοτε αποτέλεσαν την συμπαγή οικονομική βάση του πρωτογενή τομέα. Δηλαδή ό,τι κράτησε ζωντανή τη γη και τις γενιές που την δούλεψαν. Οικονομική βάση στηριγμένη: Στη μικρή αποκτημένη με κόπο περιουσία που λειτουργούσε ως δίχτυ ασφαλείας. Στην απίστευτη ένταση της αγροτικής εργασίας που δεν άφηνε ανεκμετάλλευτη τη μικρότερη σπιθαμή της αγροτικής γης. Στη χρηστή διαχείριση. Στην ορθολογική αντιστοίχιση των εκάστοτε διαθέσιμων πόρων προς τα παραγόμενα αγαθά. (σχέση που διέπει την αγροτική παραγωγή και πρέπει να διδάσκεται σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης). Στην αυτοπαραγωγή και αυτοκατανάλωση. Στη δυνατότητα της ανανέωσης του αγροτικού πληθυσμού που επέτρεπε στους νέους από μικρή ηλικία να βιοπορίζονται από το επάγγελμά τους. Στη νεανική δημιουργικότητα. Στην αξιοπρέπεια. Στην επαγγελματική εναξίωση. Στην κοινωνική ταυτότητα του ανεξάρτητου παραγωγού που δημιουργούσε οικογένεια και μεγάλωνε τα παιδιά του.
Είναι η ίδια παραγωγική και οικονομική βάση που έσωσε τη χώρα στο παρελθόν από δύο διαδοχικές πτωχεύσεις, με τα εξαγώγιμα αγροτικά προϊόντα που παρήγαγε. Μια μικρή ανασκόπηση του ιστορικού ρόλου της Κορινθιακής σταφίδας στο ισοζύγιο εισαγωγών-εξαγωγών του προηγούμενου αιώνα, θα ήταν χρήσιμη για όλους. Ιδιαίτερα στους επιλήσμονες του ΥΠΑΑΤ. Όπως επίσης, η υπενθύμιση των πολλαπλασιαστών ισχύος του αγροτικού επαγγέλματος, που ανέρχονται από min 3 έως max 5 μονάδες, ανάλογα με το είδος και την ένταση της καλλιέργειας. Δεν αναφέρομαι στην απασχόληση του αγρότη, των μελών της οικογενείας του και των εποχικών εργατών γης. Αναφέρω ότι κάθε μικρή αγροτική εκμετάλλευση -που οριακά αυτοσυντηρείται- τόσο με τα απαραίτητα αναλώσιμα που προμηθεύεται (σπόροι-φάρμακα-λιπάσματα-ζωοτροφές, αρδευτικά συστήματα, εξαρτήματα, εργαλεία, τρακτέρ, παρελκόμενα, καύσιμα και χίλια άλλα) όσο και μετά την παράδοση των παραγόμενων προϊόντων στην μεταποιητική βιοτεχνία και βιομηχανία συντηρεί έως και 5 θέσεις εργασίας. Εκτός της καθαυτής αγροτικής παραγωγής και μέχρι να φθάσει το τελικό προϊόν (βρώσιμο ή μη) στον καταναλωτή. Θέσεις εργασίας πολύτιμες, εντός της χώρας και εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αλλά και κάποιες λίγες θέσεις εργασίας σε τρίτες χώρες.
Είναι η ίδια παραγωγική και οικονομική βάση με τις αστείρευτες παραγωγικές δυνατότητες που συνεχίζει να κατέχει. Παρά την πολύπλευρη επίθεση που δέχεται. Αναπτυξιακές δυνατότητες. Δυνατότητες κάλυψης των καθημερινών αναγκών όλων μας. Πάντα συμβατά με τον κοινωνικό σύνολο. Με μέτρο το λαϊκό συμφέρον και την κοινωνική συνοχή. Είναι η υπόσχεση του μέλλοντος για την πατρίδα μας.
- Τα στοιχεία της εθνικής μας ταυτότητας. Όσα όρισαν οι κόποι, οι κακουχίες και οι θυσίες των ανθρώπων της υπαίθρου. Όσα ζυμώθηκαν με τον ιδρώτα τους. Δηλαδή τα αληθή. Τα πραγματικά της εθνικής μας ανεξαρτησίας. Όχι τα ψευδή της εθνικιστικής έπαρσης και μισαλλοδοξίας. Αλλά αυτά που ορίζουν την εθνική ταυτότητα, ως κοινό αποθετήριο των ονείρων και των προσδοκιών των ανθρώπων της υπαίθρου. Για το κοινό καλό. Για τη συλλογική προκοπή. Για να αισθάνονται ότι οι κόποι τους δεν πάνε χαμένοι. Για να αισθάνονται τη δικαίωση -ίσως και την περηφάνια- του παραγωγού που συμμετέχει ενεργά στην επισιτιστική επάρκεια και ασφάλεια της χώρας. Με τα μοναδικά σε ποιότητα προϊόντα, που θέλουν να τα απολαμβάνουν οι άλλοι ως αγαθά και οι ίδιοι ως δικαίωση. Όσο αγαθό είναι -κατά μείζονα λόγο- η ίδια επισιτιστική επάρκεια και ασφάλεια. Είναι δομή της παραγωγικής και οικονομικής βάσης του πρωτογενούς τομέα, όπως αναφέρθηκε στην προηγούμενη παράγραφο. Αλλά και κάτι περισσότερο. Είναι η παγκόσμια γλώσσα ισχύος. Είναι καθοριστικό στοιχείο της εθνικής ανεξαρτησίας. Είναι η διπλωματική ταυτότητα της χώρας. Ιδιαίτερα η επισιτιστική ασφάλεια, είναι μέγεθος τάξης και κατάταξης στον παγκόσμιο πίνακα ισχύος. Όποιοι σήμερα κατέχουν τα τρόφιμα είτε σε παγιωμένη παραγωγική δυνατότητα (που ορίζει την επισιτιστική επάρκεια), είτε σε αποθέματα, διαχείριση, διακρατικές σχέσεις κλπ (στοιχεία που ορίζουν την επισιτιστική ασφάλεια), είναι αυτοί που γράφουν τους κανόνες της ισχύος. Ισχύς που -όπως η ιστορία ορίζει– μοιραία γίνεται επιβολή σε εκείνους που δεν φρόντισαν έγκαιρα τον επισιτισμό τους. Όπως άλλωστε έδειξε η στάση ισχύος της Ιταλίας και της Ισπανίας στην πρόσφατη συμφωνία Mercosur. Αυτονόητα οφείλουμε να συνδράμουμε τον πρωτογενή τομέα στον αγώνα επιβίωσης που δίνει. Να σταθεί όρθιος για να επιτελέσει στο ακέραιο το έργο της διατροφικής επάρκειας και ασφάλειας. Για όλους τους λόγους που προαναφέρθηκαν. Και για την οικονομική και εθνική μας ισχύ. Όχι για να την επιβάλλουμε στους άλλους. Για να αντισταθούμε στην επιβολή ισχύος των άλλων. Με όλα τα παρελκόμενά της.
Συνοψίζοντας, ο πρωτογενής τομέας, οι αγρότες, οι κτηνοτρόφοι, οι αλιείς και η ζώσα ύπαιθρος με όλους τους ανθρώπους της και τα εμπράγματα στοιχεία της είναι:
- το σημαντικότερο μέρος του πολιτιστικού-πολιτισμικού πλούτου της χώρας
- οικονομικός πλούτος ως παγιωμένη παραγωγική βάση επισιτιστικής επάρκειας της χώρας
- εθνικός πλούτος ως συνθήκη αποτροπής της έξωθεν επιβολής ισχύος.
Είναι πλούτος.
Γι’ αυτό βρέθηκε στο στόχαστρο των σφετεριστών. Των νεοβάρβαρων της «νέας πραγματικότητας». Του νεοφιλελεύθερου δόγματος που οδηγεί τη χώρα στην αγκαλιά των καρτέλ. Που παραδίδει την ενέργεια, την υγεία, την παιδεία, τη γεωργία, τις υποδομές και άλλες κρίσιμες λειτουργίες σε κλειστές συμμαχίες ξένων και εγχώριων ολιγαρχών. Αυτή την πολιτική του νεοφιλελεύθερου δόγματος ακολουθεί πιστά η ηγεσία του ΥΠΑΑΤ. Και για να επιταχύνει τις εξελίξεις έβαλε τον πρωτογενή τομέα σε πρωτοφανή ασφυκτικό κλοιό. Στη θανάσιμη λαβίδα της μείωσης των επιδοτήσεων, των εξευτελιστικών -κάτω του κόστους- τιμών των αγροτικών προϊόντων και της αύξησης του κόστους παραγωγής. Μέσω της σίτισης από τους πόρους της ΚΑΠ, του κομματικού στρατού, του μασητικού και μυζητικού μηχανισμού –δηλαδή των μηχανισμών της πλασματικής παραγωγής– κατάφερε να μειώσει τις επιδοτήσεις της πραγματικής παραγωγής. Όπως άλλωστε αδιάψευστα κατέδειξε το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. Παράλληλα άφησε ελεύθερους τους κερδοσκόπους να αυξάνουν ανεξέλεγκτα τις τιμές των αγροτικών εφοδίων. Με αδιανόητο ρυθμό αύξησης 10% κατ’ έτος. Ο ενδιάμεσος στόχος της ηγεσίας του ΥΠΑΑΤ είναι η μείωση της αγροτικής παραγωγής με κάθε διαθέσιμο μέσο και τρόπο. Πράγμα που επιβεβαίωσε το σκάνδαλο της διαχείρισης της ζωονόσου της ευλογιάς των αιγοπροβάτων. Που συνοψίζεται: στη σκόπιμη αδιαφορία της ηγεσίας του ΥΠΑΑΤ μέχρι να εξαπλωθεί η νόσος και στον σφαγιασμό μισού εκατομμυρίου ζώων που ακολούθησε. Χωρίς να ανασχεθεί μέχρι σήμερα η μετάδοση. Με τα χειρότερα να έπονται για τα ζώα και τους κτηνοτρόφους. Και το ΥΠΑΑΤ να μην έχει καταθέσει ακόμη αίτηση στην Κομισιόν για παροχή εμβολίων, όπως έπραξαν η Ισπανία και η Γαλλία. Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε περισσότερες συνέπειες της σκόπιμης αδιαφορίας του ΥΠΑΑΤ έναντι της εξάπλωσης της ζωονόσου. Θα σταθούμε σε μία: Στην προσβολή και καταστροφή από τη νόσο του πολύτιμου γενετικού υλικού -ανεκτίμητης βιοποικιλότητας- που φύλασσαν τα Ινστιτούτα Κτηνοτροφίας του ΕΘΙΑΓΕ που εποπτεύονται από το ΥΠΑΑΤ. Με άγνωστες συνέπειες για το μέλλον της αναγέννησης της ντόπιας κτηνοτροφίας. Και τον διασυρμό της χώρας σε όσους γνωρίζουν τα μέτρα προστασίας του γενετικού υλικού που εφαρμόζουν οι άλλες χώρες.
Στην τρέχουσα χρονιά 32.000 αγρότες εγκατέλειψαν οριστικά το επάγγελμά τους. Μέχρι το τέλος του επόμενου χρόνου αναμένεται να αυξηθεί ο αριθμός σε 85.000. Οι επιδοτήσεις από 2,78 δισεκ. στην τρέχουσα χρονιά αναμένεται να μειωθούν στα 2,15 δισεκ. το 2026. Τα αγροτικά δάνεια που αγγίζουν τα 22 δισεκ. -ειδικά αυτά που στηρίζονται στις επιδοτήσεις- θα βρεθούν με το ένα πόδι στο κενό. Οι αγρότες που δεν θα αποπληρώνουν τα δάνεια δεν θα μπορούν να δανείζονται και να καλλιεργούν. Όσο μειώνονται οι επιδοτήσεις, τόσο θα μειώνονται οι καλλιέργειες. Όσο αυξάνεται το κόστος παραγωγής, αναλογικά θα αυξάνεται η ακαλλιέργητη γη. Όσο η ζωονόσος μειώνει το ζωικό κεφάλαιο, άλλο τόσο θα μειώνονται οι καλλιέργειες των ζωοτροφών. Βρεθήκαμε στη δίνη αυτής της καθοδικής τροχιάς και δεν ξέρουμε πού μας οδηγεί ούτε πόσο θα αντέξουμε. Δυστυχώς ο ενδιάμεσος στόχος της ηγεσίας του ΥΠΑΑΤ για τη μείωση της αγροτικής παραγωγής δείχνει να υλοποιείται.
Ήδη βιώνουμε τις εικόνες και τις συνέπειες αυτής της καταστροφής. Της εγκατάλειψης των χωριών μας. Της ακαλλιέργητης γης. Της απαξίωσης των αγροτικών εργαλείων, των υποδομών και των δικτύων που αγγίζει τα όρια της αχρήστευσης. Της γενικής φτωχοποίησης του αγροτικού πληθυσμού. Τα σκυθρωπά πρόσωπα. Το βάσανο του αναπάντητου «γιατί» του αφανισμού που γεμίζει το δισάκι της ατομικής και συλλογικής οργής.
Αμετάκλητα και αταλάντευτα να σταθούμε στον πλευρό των αγροτών. Στον αγώνα επιβίωσης που σήμερα δίνουν. Στον αγώνα επιβίωσης της ζώσας υπαίθρου. Στον αγώνα της διατροφικής επάρκειας και ασφάλειας της χώρας.
Πολιτικός μηχανικός και αγρότης. Ζει στην Κοζάνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου