Κείμενο στήριξης στο Ρωμανό υπογράφουν 100 πανεπιστημιακοί
Στο πλευρό του Νίκου Ρωμανού δηλώνουν περισσότεροι από 100 πανεπιστημιακοί σε ξένα και ελληνικά πανεπιστήμια, υπογράφοντας κείμενο στήριξης. Υπενθυμίζεται ότι το Δικαστικό Συμβούλιο αποφάσισε πρόσφατα να παρατείνει την προφυλάκιση του Ρωμανού για ακόμα έξι μήνες.
Αναλυτικά το κείμενο και οι υπογραφές:
«Ο Νίκος Ρωμανός συμπληρώνει ήδη έναν χρόνο προφυλάκισης, με μοναδικό πλην έωλο «στοιχείο»-εύρημα το τμήμα αποτυπώματός του, που φέρεται να βρέθηκε σε πλαστική σακούλα, σε διαμέρισμα κατεστραμμένο από έκρηξη. Πριν από λίγες ημέρες, το Δικαστικό Συμβούλιο -αγνοώντας την αντίθετη εισαγγελική πρόταση και παρά την πλήρη απουσία ουσιαστικών αποδείξεων- αποφάσισε την εξάμηνη παράταση της προφυλάκισής του.
Δεκαεπτά χρόνια μετά την απρόκλητη δολοφονία του 15χρονου επιστήθιου φίλου του από ειδικό φρουρό της Αστυνομίας, ο Νίκος Ρωμανός θα βρίσκεται φυλακισμένος χωρίς κανένα αποδεικτικό στοιχείο – θύμα ενός εκδικητικού κράτους που τον χρησιμοποιεί ως τρόπαιο απέναντι σε όσες και όσους αντιστέκονται στην αδικία, και μια δικαστική εξουσία που έχει καταστεί ουσιαστικά υποχείριο της εκτελεστικής.
Πρόκειται για το ίδιο δικαστικό-αστυνομικό σύμπλεγμα που είτε δεν έβρισκε, είτε έχασε, είτε «κατά λάθος» κατέστρεψε υλικό από τα Τέμπη και την Πύλο, από το αυτοκίνητο του Νίκου Σαμπάνη, από τη δολοφονία του Καραϊβάζ, από τον υπολογιστή του Λιγνάδη, από την υπόθεση του Κολωνού∙ την ίδια δικαστική εξουσία που ήταν απόλυτα βέβαιη, και πάλι χωρίς επαρκή στοιχεία, πως ήταν ένοχοι ο Τάσος Θεοφίλου, η Ηριάννα, ο «Ινδιάνος», ο Βαγγέλης Σταθόπουλος, ο Χάρης Μαντζουρίδης: την εξουσία που φορτώνει ολόκληρο τον ποινικό κώδικα σε όσες και όσους αντιστέκονται στην υποβάθμιση των ζωών τους.
Όλες και όλοι εμείς που υπογράφουμε αυτό το κείμενο, δηλώνουμε απερίφραστα πως στεκόμαστε στο πλευρό του Νίκου Ρωμανού και στον αγώνα του, και καταγγέλλουμε την εκδικητική μεταχείριση από το κατασταλτικό κράτος της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Μπροστά στον κυβερνητικό ρεβανσισμό και την κατασκευή «εσωτερικών εχθρών» που αποπροσανατολίζουν την κοινή γνώμη, εμείς υπερασπιζόμαστε όλους τους άδικα στοχοποιημένους. Υπερασπιζόμαστε τον Νίκο Ρωμανό και το δικαίωμά του να ζήσει ελεύθερος».
Υπογράφουν οι:
1, Σοφία Αδάμ, Κοινωνικής Πολιτικής, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης
2, Χριστίνα Αδάμου, Κινηματογράφου, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
3, Κλεονίκη Αλεξοπούλου, Οικονομικών Επιστημών, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
4, Αλέξιος Αλετράς, Χημείας, Πανεπιστήμιο Πατρών
5, Σία Αναγνωστοπουλου, Ιστορίας, Πάντειο Πανεπιστήμιο
6, Τάσος Αναστόπουλος, Χημείας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
7, Αργύρης Αρχάκης, Φιλολογίας, Πανεπιστήμιο Πατρών
8, Διονύσης Ασημιάδης, Πολιτικών Επιστημών, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
9, Ράνια Αστρινάκη, Κοινωνικής Ανθρωπολογίας, Πάντειο Πανεπιστήμιο
10, Σοφία Αυγητίδου, Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
11, Γιάνης Βαρουφάκης, Οικονομικών Επιστημών, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
12, Γιώργος Βελεγράκης, Κοινωνιολογίας, Πανεπιστήμιο Κρήτης
13, Σοφία Βιδάλη, Κοινωνικής Ανθρωπολογίας, Πάντειο Πανεπιστήμιο
14, Κώστας Βλασόπουλος, Ιστορίας – Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Κρήτης
15, Χρήστος Βλάχος, Φιλολογίας, Πανεπιστήμιο Πατρών
16, Λεγαντής Γιαννέλος, ΠΤΔΕ, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
17, Ζωή Γιαννούση, Ψυχολογίας, Πάντειο Πανεπιστήμιο
18, Κώστας Γούσης, Κοινωνιολογίας, Πανεπιστήμιο Κρήτης
19, Δημήτρης Δαμίγος, Μεταλλειολόγων – Μεταλλουργών Μηχανικών, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο
20, Κύρκος Δοξιάδης, Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
21, Αντώνιος Μπόγρης, Μηχανικών Πληροφορικής και Υπολογιστών, Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής
22, Χρήστος Ζαφειρόπουλος, Ιστορίας – Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Πατρών
23, Φιλαρέτη Ζαφειροπούλου-Καρατζόγλου, Μαθηματικών, Πανεπιστήμιο Πατρών
24, Μαρία Ζημέρη, Ηλεκτρολόγων Μηχανικών & Μηχανικών Υπολογιστών, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
25, Νίκος Θεοχαράκης, Οικονομικών Επιστημών, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
26, Γρηγόρης Ιωάννου, People and Performance, Manchester Metropolitan University
27, Γεράσιμος Κακολύρης, Φιλοσοφίας, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
28, Γλυκερία Καλφακάκου, Πολιτικων Μηχανικων, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
29, Ιφιγένεια Καμτσίδου, Νομικής, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
30, Κωνσταντίνα Κανακουσάκη, ΠΤΕΑ, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
31, Γιώργος Κανέλλος, Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας, Πάντειο Πανεπιστήμιο
32, Βασίλης Καραγεωργίου, Επιστήμης και Τεχνολογίας Τροφίμων, Διεθνές Πανεπιστήμιο της Ελλάδος
33, Λυδία Καραζαρίφη, Κοινωνικές και Πολιτικές Επιστήμες, Scuola Normale Superiore
34, Ευτυχία Καρύδα, Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας
35, Δημήτρης Καταϊφτσής, Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας
36, Απόστολος Καψάλης, Κοινωνικής Πολιτικής, Πάντειο Πανεπιστήμιο
37, Αλέξανδρος Κιουπκιολής, Πολιτικών Επιστημών, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
38, Μαριάννα Κονδύλη, ΤΕΕΑΠΗ, Πανεπιστήμιο Πατρών
39, Ιωάννα Κοντοχρήστου, Γεωπονίας, Φυτικής Παραγωγής και Αγροτικού Περιβάλλοντος, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
40, Αλεξάνδρα Κορωναίου, Κοινωνιολογίας, Πάντειο Πανεπιστήμιο
41, Δήμητρα Κοσμά, Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
42, Κωστής Κοσμέας, Κοινωνικής Πολιτικής, Πάντειο Πανεπιστήμιο
43, Γιάννης Κουζής, Κοινωνικής Πολιτικής, Πάντειο Πανεπιστήμιο
44, Βασιλική Κουκουλιώτη, Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
45, Νικόλαος Κουλούρης, Κοινωνικής Πολιτικής, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης
46, Νίκος Κουραχάνης, Κοινωνικής Πολιτικής, Πάντειο Πανεπιστήμιο
47, Χαράλαμπος Κουρουνδής, Δημόσιας Διοίκησης, Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο
48, Γιάννης Κουτσονίκος, Διοίκησης Τουρισμού, Πανεπιστήμιο Πατρών
49, Μακρίνα-Βιόλα Κώστη, ΙΠΤΗΛ, ΕΚΕΤΑ
50, Σάσα Λαδά, Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
51, Σωτήρης Λαϊνάς, Ψυχολόγος PhD, Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας, Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο
52, Έλλη Λεμονίδου, Ιστορίας – Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Πατρών
53, Ξενοφών Λιγνός, Πολιτικών Μηχανικών, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο
54, Ανδρέας Λυμπεράτος, Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας, Πάντειο Πανεπιστήμιο
55, George Mantzios, Department of Sociology and Anthropology, Mount Royal University (Canada)
56, Κώστας Μανωλίδης, Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
57, Αθανάσιος Μαρβάκης, ΠΤΔΕ, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
58, Θεόδωρος Μαρκόπουλος, Φιλολογίας, Πανεπιστήμιο Πατρών
59, Κώστας Β. Μάρκου, Ιατρικής, Πανεπιστήμιο Πατρών
60, Βασιλική Μάρκου, Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
61, Λεωνίδας Μαρούδας, Διοίκησης Επιχειρήσεων, Πανεπιστήμιο Πατρών
62, Δήμητρα Μοροσού, Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
63, Όλγα Μπαλαούρα, Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
64, Γεωργία Μπαλκουράνη, Μηχανολόγων Μηχανικών, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
65, Μιχάλης Μπαρτσίδης, Ανθρωπιστικών Σπουδών, Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο
66, Βασίλειος Μπετσάκος, Πολιτικών Επιστημών, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
67, Νίκος Μποζατζής, ΤΕΑΠΗ, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
68, Πέννυ Μπούσκα, Κινηματογράφου, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
69, Κώστας Μπουγιούκος, Life Sciences, Université Paris Cité
70, Μιχάλης Νικολαΐδης, ΤΕΦΑΑ Σερρών, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
71, Λεωνίδας Οικονομάκης, Κοινωνιολογίας, Πανεπιστήμιο Κρήτης
72, Φάνης Παπαγεωργίου, Διοίκησης Επιχειρήσεων, Πανεπιστήμιο Πατρών
73, Ζαφειρούλα Παπαδοπούλου, Φιλολογίας, Πανεπιστήμιο Πατρών
74, Ζωή Παπαδοπούλου, Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
75, Κωνσταντίνος Παπαστάθης, Πολιτικών Επιστημών, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
76, Νικόλαος Πασαμήτρος, Πολιτικών Επιστημών, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
77, Πένυ Πασπάλη, Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
78, Αριάνθη Πασπαράκη, Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
79, Κρίστη Πετροπούλου, Γεωγραφίας, Πανεπιστήμιο Αιγαίου
80, Κωνσταντίνος Πούλιος, Μηχανολόγων Μηχανικών, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
81, Σωτήρης Ρούσσος, Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων, Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου
82, Άννα Ρούσσου, Φιλολογίας, Πανεπιστήμιο Πατρών
83, Βασίλης Σαγιάς, Μηχανολόγων Μηχανικών, Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής
84, Σπύρος Σακελλαρόπουλος, Κοινωνικής Πολιτικής, Πάντειο Πανεπιστήμιο
85, Βενετία Σαμιώτη, Επιστήμης Τροφίμων και Διατροφής του Ανθρώπου, Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών
86, Εύη Σαμόλη, Ιατρικής, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
87, Νίκος Σερντεδάκις, Κοινωνιολογίας, Πανεπιστήμιο Κρήτης
88, Σεραφείμ Σεφεριάδης, Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας, Πάντειο Πανεπιστήμιο
89, Άρης Στυλιανού, Πολιτικών Επιστημών, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
90, Παναγιώτης Σωτήρης, Κοινωνιολογίας, Πανεπιστήμιο Αιγαίου
91, Δήμητρα – Δώρα Τελώνη, Κοινωνικής Εργασίας, Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής
92, Φαίη Τζανετουλάκου, Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
93, Γιώτα Τουλούμη, Ιατρικής, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
94, Γεώργιος Τσιριγώτης, Μηχανικών Παραγωγής & Διοίκησης, Διεθνές Πανεπιστήμιο της Ελλάδος
95, Σταύρος Φατούρος, Μηχανικών Πληροφορικής και Υπολογιστών, Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής
96, Νικόλας Χαριστός, Χημείας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
97, Λουκής Χασιώτης, Ιστορίας και Αρχαιολογίας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
98, Κορίνα Χατζηνικολάου, ΤΕΠΑΕ, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
99, Κωνσταντίνος Χρήστου, ΤΕΑΠΗ, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
100, Κώστας Χριστόπουλος, Μηχανολόγων Μηχανικών, Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής
Η πλατφόρμα προς υπογραφή του κειμένου είναι ανοιχτή σε αυτόν τον σύνδεσμο.
EUROKINISSI
Παρέμβαση Ράμμου για τον Νίκο Ρωμανό
Το μήνυμα του πρώην προέδρου της ΑΔΑΕ με αφορμή τις ημέρες των ΧριστουγέννωνΜε ένα αιχμηρό κείμενό του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ο Χρήστος Ράμμος τοποθετείται για την υπόθεση του Νίκου Ρωμανού, ο οποίος παραμένει προφυλακισμένος για πάνω έναν χρόνο εξαιτίας ενός... αποτυπώματος σε σακούλα.
Ο πρώην πρόεδρος της ΑΔΑΕ επισημαίνει τι προβλέπει το «γράμμα του νόμου» και ασκεί κριτική στην απόφαση να παραμείνει στη φυλακή ο Νίκος Ρωμανός.
«Δεν είναι θεμελιώδης αρχή της Δικαιοσύνης στο δικαιικό μας σύστημα μια αρχή, που, εκτός από εφαρμογή του ουμανισμού, την διδαχτήκαμε και κατά τα πρώτα έτη των νομικών μας σπουδών, η αρχή της επιείκειας, όταν φυσικά οι εφαρμοζόμενες διατάξεις δίνουν μια σχετική διέξοδο και επιτρέπουν την εφαρμογή της; Ή μήπως την έχουμε ξεχάσει μέσα σε μια αποκλειστικά τιμωρητική νοοτροπία που φαίνεται να έχει πια επικρατήσει γενικότερα;» σχολιάζει.
ΓΙΑ ΤΟ ΝΙΚΟ ΡΩΜΑΝΟ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
Αυτές τις γιορταστικές μέρες η σκέψη μου πήγε φέτος, μεταξύ άλλων κατηγοριών αναξιοπαθούντων [βαρέως ασθενών, πενθούντων, γερόντων, μοναχικών, καταθλιπτικών, φυλακισμένων], για τους οποίους οι γιορτές είναι μάλλον μια επίταση της δοκιμασίας τους παρά πηγή χαράς ή/και εύρεσης κάποιων ψηγμάτων ελπίδας και τρυφερότητας, σε ένα νέο άνθρωπο, το Νίκο Ρωμανό, που παραμένει προφυλακισμένος για πάνω από ένα χρόνο, χωρίς να είναι κατάδικος, χωρίς δηλαδή να έχει διαγνωσθεί και βεβαιωθεί με όλες τις δικονομικές εγγυήσεις της δίκαιης δίκης και συγκεκριμένα με μια, έστω, πρωτοβάθμια αλλά πάντως οριστική δικαστική απόφαση, η ενοχή του. Μιλάμε, με άλλα λόγια, για ένα έτος -που θα γίνει ενάμιση μετά την πρόσφατη απόφαση του δικαστικού συμβουλίου για την παράταση της επίμαχης προφυλάκισης- στη ζωή ενός νέου ανθρώπου, που, δεν πρέπει να το ξεχνάμε, είναι πιθανό να αθωωθεί όταν δικαστεί. Δεν ξέρω αν συνειδητοποιούμε πόσο βαρύ είναι όλο αυτό, όταν μάλιστα υπήρχαν στην διάθεση του δικαστικού συμβουλίου, που έλαβε την σχετική απόφαση, ηπιότερα μέτρα, εξασφαλιστικά και αυτά της δημόσιας ασφάλειας, όπως είναι ο κατ’ οίκον περιορισμός με ηλεκτρονική επιτήρηση [άρθρα 282 έως 285 και 292 έως 294 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας], ενόψει, μάλιστα, και του τεκμηρίου της αθωότητας ενός ανθρώπου που είναι απλώς κατηγορούμενος και δεν έχει ακόμη δικαστεί επί της ουσίας, τεκμηρίου που είναι μια από τις κορυφαίες κατακτήσεις του νομικού μας πολιτισμού.
Να θυμίσουμε εδώ ότι στο άρθρο 6 §4 του Συντάγματος ορίζεται με σαφήνεια και αδιάστικτα ότι “ Nόμος ορίζει το ανώτατο όριο διάρκειας της προφυλάκισης, που δεν μπορεί να υπερβεί το ένα έτος στα κακουργήματα και τους έξι μήνες στα πλημμελήματα. Σε εντελώς εξαιρετικές περιπτώσεις τα ανώτατα αυτά όρια μπορούν να παραταθούν για έξι και τρεις μήνες, αντίστοιχα, με απόφαση του αρμόδιου δικαστικού συμβουλίου”. Εν προκειμένω πρέπει από το πιο πάνω χωρίο να κρατήσουμε και να δώσουμε ιδιαίτερη έμφαση στην λέξη “εντελώς”. Ήδη από μόνη της η προφυλάκιση είναι με βάση τη βούληση και του ίδιου του συνταγματικού νομοθέτη -και πριν μιλήσει ο κοινός ποινικός νομοθέτης - ένα εξαιρετικό μέτρο ακριβώς επειδή είναι εξόχως επαχθής. Και εξαιρετικό μέτρο σημαίνει ότι είναι σπάνια η εφαρμογή του και δεν κινδυνεύει να μετατραπεί σε κανόνα. Κατά μείζονα λόγο η άνω του από το Σύνταγμα τιθέμενου ανώτατου ορίου παράταση του δυσμενέστατου αυτού μέτρου με απόφαση ενός δικαστικού συμβουλίου είναι αναγκαστικά ένα “εξαιρετικότερο” μέτρο [ζητώ συγγνώμη για τον γλωσσικό βαρβαρισμό που συνίσταται στην χρήση του συγκριτικού βαθμού για το μη επιδεχόμενο συγκρίσεις και υπερθετικότητες επίθετο “εξαιρετικός” ].
Επομένως, το ερώτημα που τίθεται σε οποιονδήποτε ακούει γι’ αυτήν την υπόθεση , είναι ποιες είναι αυτές οι πολλαπλά επαυξημένες και “εντελώς” εξαιρετικές περιπτώσεις στην συγκεκριμένη περίπτωση;
Εξαιρετικές περιπτώσεις δεν μπορεί, υποθέτω, να είναι οτιδήποτε άλλο από τον λίαν αυξημένο και αποδεδειγμένο , λόγω πχ τελέσεως σχετικών προπαρασκευαστικών ενεργειών, κίνδυνο να τελεστούν νέα αδικήματα από τον προφυλακισμένο, ή εάν υπάρχει λίαν αυξημένος κίνδυνος, ομοίως αποδεδειγμένος και αυτός, ο εν λόγω προφυλακισμένος να εξαφανιστεί και να διαφύγει από την λογοδοσία του, επειδή είναι ύποπτος φυγής ή διότι είναι αγνώστου διαμονής.
Συντρέχουν,
όμως, αυτές οι εξαιρετικές περιπτώσεις, όταν, όπως ανακοίνωσε η
υπεράσπιση του Ν. Ρωμανού, ο ίδιος ο αρμόδιος εισαγγελέας, ο οποίος
αναμφισβήτητα θα είχε άμεση γνώση του φακέλου και των κρίσιμων
πραγματικών περιστατικών, στην εισήγηση του στο δικαστικό συμβούλιο
είχε ταχθεί υπέρ της αποφυλάκισης του;
Και μόνο αυτή η εισαγγελική
πρόταση δεν κλονίζει την κρίση του δικαστικού συμβουλίου περί της
συνδρομής στην επίδικη υπόθεση των όλως [άλλως “εντελώς”] εξαιρετικών
περιπτώσεων, που επιτρέπουν η προφυλάκιση να φτάσει στο ανώτατο όριο
που ο συνταγματικός νομοθέτης απλώς ανέχεται, και μάλιστα μόνο κατά
παράταση;
Και γιατί - εν τοιαύτη περιπτώσει - δεν επισπεύδεται η δίκη του, ώστε να εκκαθαριστεί οριστικά η υπόθεση και, αν μεν είναι αθώος να αποφυλακιστεί, αν δε είναι ένοχος να εκτίσει την ποινή του; Φρονώ, και νομίζω ευλόγως, ότι τις συνέπειες των καθυστερήσεων της Δικαστικής Εξουσίας στον προσδιορισμό και την διεξαγωγή μιας ποινικής δίκης δεν είναι επιτρεπτό να τις υφίσταται ένας πολίτης και μάλιστα, όχι σε κάποιο περιουσιακό του δικαίωμα, αλλά στο πιο ιερό του δικαίωμα, την προσωπική του ελευθερία, αυστηρά προστατευόμενη από το Σύνταγμα.
Και θα προσέθετα ότι δεν θα πρέπει να λησμονείται και να μην συνεκτιμάται και το γεγονός ότι στην συγκεκριμένη περίπτωση μιλάμε εκτός όλων των άλλων για ένα άνθρωπο, που η ζωή του εδώ και 16 χρόνια συνίσταται σε μεγάλο βαθμό σε φυλακίσεις, αποφυλακίσεις και εκ νέου φυλακίσεις. Έναν άνθρωπο, δηλαδή, στον οποίο αφαιρείται για μια ακόμη φορά- και μάλιστα αυτή την συγκεκριμένη φορά με μια υπεράγαν αυστηρή κρίση - η νεότητα του, με όσα η νεότητα αυτή κατά την κοινή πείρα προσφέρει σε ένα άνθρωπο, όταν βιώνεται εν ελευθερία, και τα οποία αυτός δεν θα μπορέσει να ξαναβρεί ποτέ πια στο μέλλον.
Δεν είναι θεμελιώδης αρχή της Δικαιοσύνης στο δικαιϊκό μας σύστημα μια αρχή, που, εκτός από εφαρμογή του ουμανισμού, την διδαχτήκαμε και κατά τα πρώτα έτη των νομικών μας σπουδών, η αρχή της επιείκειας, όταν φυσικά οι εφαρμοζόμενες διατάξεις δίνουν μια σχετική διέξοδο και επιτρέπουν την εφαρμογή της;
Ή μήπως την έχουμε ξεχάσει μέσα σε μια αποκλειστικά τιμωρητική νοοτροπία που φαίνεται να έχει πια επικρατήσει γενικότερα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου