400 ευρώ το τριάρι; – Βάλε κάτι παραπάνω να λειτουργεί η «αγορά»!
Με αφορμή την είδηση για τις ουρές, σε περιοχή του Ηρακλείου Κρήτης, για ένα διαμέρισμα τριάρι με ενοίκιο 400 ευρώ - Τα στοιχεία της στεγαστικής κρίσης στη χώρα και η ικανοποιημένη κυβέρνηση Μητσοτάκη
Τον γύρο του διαδικτύου και των ΜΜΕ έκανε, τις περασμένες μέρες, μια είδηση, για την ενοικίαση ενός διαμερίσματος σε περιοχή του Ηρακλείου της Κρήτης. Που βρίσκεται το ζήτημα; Στην τιμή. Πρόκειται για ένα τριάρι διαμέρισμα με ενοίκιο 400 ευρώ.
Δεκάδες τηλεφωνήματα και ουρές έξω από σπίτι, από οικογένειες, ζευγάρια, φοιτητές και φοιτήτριες, μήπως και καταφέρουν να το προλάβουν. Το διαμέρισμα, τελικά, νοικιάστηκε σε μια οικογένεια με δύο παιδιά, μετά από κλήρωση με καλαμάκια που έκανε ο ιδιοκτήτης του διαμερίσματος, ανάμεσα σε τέσσερις περιπτώσεις που επέλεξε, θεωρώντας πως έχουν τη μεγαλύτερη ανάγκη στέγασης.
Η είδηση αυτή έγινε «viral» και ως τέτοια παρουσιάστηκε σε πολλές ιστοσελίδες και κανάλια. Ήταν κάτι που προκάλεσε μεγάλη εντύπωση και «πούλησε» σαν κάτι σπάνιο, περίεργο και από… άλλον πλανήτη.
Η είδηση αυτή, όμως, δεν είναι παρά μια εικόνα που δείχνει το προφανές, δηλαδή τα υψηλά ενοίκια στην Ελλάδα σε σχέση με το εισόδημα, αλλά και κάτι ακόμα: Τη δυσκολία (έως και αδυναμία) στέγασης, με στοιχειώδεις συνθήκες, για πάρα πολλές οικογένειες.
Ναι, όλα αυτά στην Ελλάδα της «αριστείας», της «ανάπτυξης» και του πιο «πετυχημένου» πρωθυπουργού, σύμφωνα με τους θαυμαστές του, Κυριάκου Μητσοτάκη. Το έχει παραδεχτεί, άλλωστε, και ο ίδιος ο αξιότιμος κύριος πρωθυπουργός: «Και βέβαια το ύψος των μισθωμάτων έχουν αυξηθεί κατά 40% σε σχέση με το 2018». Συμπλήρωσε, μάλιστα, ως υπερασπιστής και λάτρης της «ελεύθερης αγοράς» ότι δεν υπάρχει κανένα θέμα για πλαφόν στα ενοίκια, υποστηρίζοντας ότι «αυτό που είναι κόστος για κάποιον είναι όφελος για κάποιον άλλον, αυτόν που μισθώνει το ακίνητο»! Τόσο απλά, διότι έτσι λειτουργεί η «αγία» «ελεύθερη αγορά» και ποιος ασχολείται με το στεγαστικό πρόβλημα!
Μετά και απ’ αυτό το καταπληκτικό πρωθυπουργικό συμπέρασμα, ας περάσουμε και σε ορισμένα άλλα στοιχεία που περιγράφουν ότι υπάρχει γενικευμένο στεγαστικό πρόβλημα στη χώρα.
Ας κάνουμε, όμως, μια παρενθετική σημείωση: Υπάρχει στεγαστική κρίση, δεν νιώθουμε ή νομίζουμε ότι υπάρχει. Το γράφουμε αυτό διότι ο απίθανος υπουργός Υγείας του Μητσοτάκη, ο Άδωνις Γεωργιάδης, πρόσφατα μας είπε «μίζερους» γιατί στην Ελλάδα δεν είμαστε φτωχοί, αλλά νομίζουμε ότι είμαστε φτωχοί!
Πάμε να δούμε τώρα αυτά που δεν τα νομίζουμε αλλά ισχύουν:
–Ένας στους δύο ενοικιαστές δυσκολεύεται ή αδυνατεί να πληρώσει το ενοίκιο του (κι αυτό επικρατούσε πριν δύο χρόνια, φανταστείτε τι γίνεται τώρα).
-Παράλληλα, το 74,6% των ενοικιαστών στην Ελλάδα δαπανά πάνω από το 40% του εισοδήματός του για το ενοικίο. Επίσης, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΤτΕ, οι τιμές των διαμερισμάτων το δεύτερο τρίμηνο του 2024 αυξήθηκαν (επισήμως) κατά 9,2%, ενώ το πρώτο τρίμηνο είχαν αυξηθεί κατά 10,6%.
-Στην Ελλάδα της κυβέρνησης των «αρίστων» πάνω από ένας στους τρεις ζει με στεγαστική ανασφάλεια. Το στοιχείο δεν προκύπτει από κάποια «μίζερη» ψυχολογία, που θα έλεγε και ο υπουργός Υγείας. Έχει συγκεκριμένους λόγους και καταγράφονται στη σχετική έρευνα. Συμβαίνει λόγω της αύξησης του κόστους του ενοικίου και των ενυπόθηκων δανείων και προκύπτει (όχι από τον καιρό ή την κακή μας διάθεση) από «την παρατεταμένη οικονομική δυσχέρεια και τη μείωση των πραγματικών μισθών, παράλληλα με τις κυβερνητικές πολιτικές που έχουν οδηγήσει σε φόβους έξωσης, ιδίως για τους ιδιοκτήτες κατοικιών με υποθηκευμένα δάνεια χαμηλής εξασφάλισης».
Όλα αυτά στην Ελλάδα με την τεράστια αύξηση σε κατασχέσεις και πλειστηριασμούς, από το 2020 έως το 2023, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ. Οι κατασχέσεις κατέγραψαν άλμα 117%, και οι πλειστηριασμοί εκτοξεύτηκαν κατά 172%.
Κατόπιν όλων των παραπάνω, μπορούμε εύκολα να αντιληφθούμε ότι το τριάρι με τα 400 ευρώ ενοίκιο σε περιοχή του Ηρακλείου Κρήτης δεν βοηθάει να λειτουργεί η «αγία» «ελεύθερη αγορά». Πάλι καλά που δεν τον πήραν, από την κυβέρνηση, τον άνθρωπο με το διαμέρισμα για να του πούνε βάλε κάτι παραπάνω για να μην χαλάς την «πιάτσα»…
***
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ/EUROKINISSI/ΑΡΧΕΙΟ
Αυτή είναι η είδηση της χρονιάς
Το ’χουν με τα γράμματα οι Αγγλοαμερικανοί. Τα νέτα σκέτα, τα δίχως λέξη. Πού να τρέχουμε να βάζουμε κι άλλα γράμματα στη σειρά τώρα; Ενα αρκεί! Για τους Αμερικανούς μπορώ να το καταλάβω, καθώς δεκάδες γλώσσες μίλαγαν οι άποικοι, οπότε πήγαν προς τ’ αγγλικά να ξεμπερδεύουν, αφού πρώτα είχαν ξεμπερδέψει με τους ιθαγενείς που τους είπαν «ινδιάνους», και διόλου τη γλώσσα τους δεν καταλάβαιναν, μήτε ποτέ να την καταλάβουν θέλησαν, μόνο να τους καταλάβουν ήθελαν. Το αυτό κι έκαναν. Κοινώς, όπως ξεπέταξαν τους ντόπιους, ξεπέταξαν και τη γλώσσα τους και πήγαν να βγάλουν λεφτά, να γίνουν πλούσιοι πολύ, παμπλούτιοι να γίνουν και μετά αποτέλειωσαν και κάτι μαύρους, μετά και κάτι Λατίνους και πολύ καλά τα κατάφεραν, καθώς πλέον και οι μαύροι και οι Λατίνοι ψήφισαν έναν λευκό (κεραμιδί για την ακρίβεια) που δεν τους θέλει, αλλά ένεκα που δεν καταλαβαίνουν τη γλώσσα του, γιατί δεν υπάρχει καν αυτή η γλώσσα, είναι απλά μια ξεπλυμένη κεραμιδιάρικη προπεθαμένη διάλεκτος της διαφθοράς, που πάντα όμως περνάει, γιατί βασίζεται σε αυτά που καταστρέφει: στα εξ ων συνετέθη. Στα βασικά γράμματα δηλαδή.
Οι Αγγλοι, ωστόσο, είχαν και έναν Σέξπιρ όσο και να πεις. Οπότε γιατί; Γιατί ας πούμε να ακούω για «Lady D»; Ή για «D-Day»; Και καλά, το πρώτο είναι «Diana» (πάει αυτή, τη φάγαν λάχανο, εργαλειοποιώντας ακόμη και τον θάνατό της για την εδραίωση της βασιλείας τους – γατόνι η Βέτα, κακή της ώρα εκεί που είναι, το κατάφερε). Αλλά το «D-Day» τι διάολο σημαίνει; Στην απόβαση στη Νορμανδία αναφέρεται, στη μέρα δηλαδή που ξύπνησαν οι Αμερικανοί, που λέγαμε, κι είπαν να το παίξουν αντιναζιστές, παρότι ήδη είχαν «χορηγήσει» τον Χίτλερ με ποικίλους τρόπους (η Coca-Cola, για παράδειγμα, έφτιαξε τη Fanta –από το «Fantasie»– και μια χαρά συνέχισαν οι δουλειές με τον Αδόλφο... θυμήσου το όταν ξαναπιείς το εν λόγω αναψυκτικό, μην καρκωθείς, μόνο πρόσεχε και σε χάσουμε, φανταρουφήχτρα μου εσύ, και τι θα γίνουμε!) και, τέλος πάντων, έκαναν μια απόβαση εκεί στη Νορμανδία. Αυτό ήταν βέβαια μια νίκη για τον καπιταλισμό, καθώς οι Αμερικανοί στρατιώτες έφεραν μαζί τους τις τσίχλες, τα Ray-Ban, την Coca-Cola (ξανά) και τα Levi’s. Αυτά έφεραν, οι Αγγλοι τα αγκάλιασαν και μετά, και οι δύο μαζί, εμάς τους Ελληνας μας πρόκοψαν. Σε λίγο, και να μου το θυμηθείς, θα γιορτάζουμε κι εμείς, μετά τη Μέρα των Ευχαριστιών, που ήδη έγινε κοινόχρηστο έθιμο, και την D-Day, κατά την οποία θα μασάμε τσίχλα, θα ρεϊμπανιάζουμε και θα βολτάρουμε με μια κοκακολίτσα, λιβαϊνίζοντας το πόσο γαμάτοι και πόσο γκλόμπαλ είμαστε σου λέει!
Δεν είναι, όμως, μόνο τα εθιστικά, υπερζαχαρώδη ποτά και κάτι γιορτές που καμία σχέση δεν έχουν με τις ελληνικές παραδόσεις (ούτε καν τις ευρωπαϊκές) που υιοθετήσαμε ωσάν παλαβοί από τις ΗΠΑ. Δεν είναι καν μόνο ο Κασσελάκης, που μας πήρε εργολαβία. Είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο: το αμερικανικό όνειρο. Αυτό το ρημάδι που σου πιπιλίζει το μυαλό με το δόγμα πως άμα είσαι μάγκας, αν μπορείς (εσύ, μόνος σου, με ατομική ευθυνούλα κάθε που το λεν Παρασκευούλα), τότε και μόνο τότε, από άστεγος μπορείς να γίνεις μεγιστάνας και διασημότης. Τρανά παραδείγματα από τον Τζιμ Μόρισον (που κοιμόταν σε προβλήτες) και τον Κάρι Γκραντ (είχε κι αν είχε κοιμηθεί σε υγρά, σκοτεινά σοκάκια ο υπέροχος αυτός, οσκαρικός μετέπειτα, ηθοποιός) έως τον Στιβ Τζομπς της Apple, που μάζευε κουτάκια αναψυκτικών κόλα για να πάρει να φάει.
Αυτό το D-Dream πουλάει μισοτιμής ο Μητσοτάρχας. Γι’ αυτό και δεν άνοιξε ρουθούνι στην είδηση της χρονιάς: ένα σπίτι 80 τετραγωνικά στο Ηράκλειο, επειδή νοικιαζόταν 400 ευρώ (και όχι 900 που ζητάνε όλοι), προσέλκυσε πάνω από 100 οικογένειες. Με κλήρο το πήρε μία, που έμενε χωριστά, γιατί δεν μπορούσαν να βρουν να μείνουν κάπου όλοι μαζί. Στη γειτονιά, λέει, νόμιζαν πως γινόταν κηδεία, τόσος κόσμος που μαζεύτηκε.
Αυτό που δεν ξέρουμε, είναι πως πράγματι κηδεία γινόταν. Μια κηδεία δίχως καν το «ζωή σε μας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου