Από τις πιο απρόσιτες κορφές μέχρι την καρδιά του μητροπολιτικού κέντρου, θα αντιστεκόμαστε!
Στην εποχή μιας συνεχώς επιταχυνόμενης καπιταλιστικής ανάπτυξης, ο φυσικός κόσμος, αυτός δηλαδή ο χώρος που δεν έχει υποστεί τη βιομηχανική ανθρώπινη παρέμβαση, έχει αρχίσει συστηματικά να μεταλλάσσεται σε εργοστάσιο παραγωγής και μέσο εκμετάλλευσης, δημιουργώντας ένα νέο πεδίο κοινωνικών και οικονομικών ανταγωνισμών καθώς και γεωπολιτικής όξυνσης. Η νέα εξημέρωση της φύσης -ή αλλιώς αξιοποίηση-, έρχεται να πλαισιώσει τη μετάβαση σε μοντέλα παραγωγής ενέργειας που αναπτύσσονται παράλληλα με νέους τρόπους κερδοφορίας του κεφαλαίου. Το γνωρίζουν πλέον και οι πέτρες στα βουνά, ότι οι νομοθετικές αναδιαρθρώσεις αντί να προστατεύουν το περιβάλλον όπως ισχυρίζονται, επιδιώκουν αποκλειστικά την βιωσιμότητα του ενεργειακού λόμπι, την διεύρυνση των επενδύσεων και την περαιτέρω ανάπτυξη των τομέων της τεχνολογίας και της βιομηχανίας.
Στην γεωγραφία της Ελλάδας, η επαρχία με τις κοινότητες και τον φυσικό της κόσμο, βρίσκεται στο στόχαστρο κοινωνικοπολιτικών συγκρούσεων που οδηγούν στην ερήμωση των τοπικών κοινοτήτων. Όσο ο πρωτογενής τομέας βιομηχανοποιείται ή υποβαθμίζεται, όσο ο αγροτικός χώρος περιορίζεται δίνοντας γη στις ΒΑΠΕ, στην τουριστική βιομηχανία και σε μια άλλου τύπου οικονομική συσσώρευση, τόσο εκτοπίζονται οι ντόπιες κοινότητες από τη γη που μεγάλωσαν και που τους μεγάλωσε, ενώ παράλληλα αποξενώνονται τα υποκείμενα από τη σχέση τους με τη φύση.
Όσο η επαρχία μετατρέπεται σε ένα απέραντο εργοτάξιο, τόσο εγκαταλείπεται οποιαδήποτε προϋπόθεση βιώσιμης επιστροφής σε αυτήν. Όσο τα επενδυτικά σχέδια βρίσκουν τρόπους να εξαπατούν και να διχάζουν τις τοπικές κοινότητες, τόσο περιορίζονται οι δυναμικές των γηγενών για συλλογικοποίηση και οργάνωση ενός αγώνα αντίστασης απέναντι στα σχέδια των επενδυτών. Παράλληλα μειώνονται οι δυνατότητες της επιτόπου παρακολούθησης των έργων και του εντοπισμού των παραβιάσεων της περιβαλλοντικής νομοθεσίας. Όσο η καταστολή νομιμοποιείται, τόσο δυσχεραίνει η υπεράσπισης της γης από την επέλαση της βιομηχανίας, την περίφραξη και ιδιωτικοποίησή της κι εν τέλει την αλλαγή χρήσης. Όσο οι νομοθεσίες που διασφαλίζουν τα συμφέροντα των επενδύσεων εγκαθίστανται, τόσο η προστασία της βιοποικιλότητας των τόπων έρχονται στην κατώτερη βαθμίδα των προτεραιοτήτων. Όσο η ελευθερία του φυσικού κόσμου βάλλεται, τόσο απειλείται η ίδια η ελευθερία της δικής μας ύπαρξης.
Πώς λοιπόν συνδεόμαστε με τους τόπους μας που απειλούνται, οραματιζόμενες την ενεργή αντίσταση ενάντια στη μετατροπή του φυσικού κόσμου σε ένα απέραντο εργοτάξιο;
Ως Συνέλευση για την Υπεράσπιση των Βουνών επιδιώκουμε να πάμε ένα βήμα πιο πέρα από την ενεργό στήριξη καλεσμάτων τοπικών ομάδων και συλλογικοτήτων, καθώς και από την συνεχή ενημέρωση και επαγρύπνηση μας. Επιδιώκουμε να σταθούμε πραγματικό εμπόδιο στην υλοποίηση των έργων βιομηχανικής κλίμακας στα βουνά και στα λαγκάδια αυτού του τόπου. Εμπλουτίζουμε τους τρόπους δράσης και αναπτύσσουμε διασυνδέσεις και δίκτυα ξεδιπλώνοντας το ζήτημα της περιβαλλοντικής καταστροφής που συντελείται στην επαρχία, εδώ στις πόλεις, στα κέντρα διοίκησης και λήψης αποφάσεων.
Η Αθήνα είναι το κέντρο, όπου όλες αυτές οι επενδυτικές εταιρείες, είτε είναι κάποιες ευκαιριακές ΙΚΕ που μυρίστηκαν ζεστό χρήμα και δημιουργήθηκαν σε μία εβδομάδα, είτε μεγάλοι παίκτες του κατασκευαστικού κεφαλαίου, έχουν τα γραφεία τους και καταστρώνουν τα σχέδιά τους πάνω σε χάρτες και πίσω από πόρτες όπου συναντούνται με ανώτερα πολιτικά στελέχη. Εδώ βρίσκονται τα γραφεία των (θυγατρικών και μη) εταιρειών που αναλαμβάνουν τα έργα, εδώ είναι τα γραφεία των εταιρειών που εκπονούν τις περιβαλλοντικές μελέτες, εδώ είναι τα γραφεία των κατασκευαστικών εταιρειών που αναλαμβάνουν την διεκπεραίωση των έργων, εδώ είναι τα γραφεία της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας που δίνει ασυστόλως άδειες για την καταστροφή των βουνών μας. Και φυσικά εδώ είναι και τα υπουργεία Ανάπτυξης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας που οργανώνουν το πολιτικό σκέλος όλης αυτής της επενδυτικής λαίλαπας.
Η επαρχία να κάνει θόρυβο στην Αθήνα. Αυτό αναλογεί σε όσους και όσες από εμάς έχουμε βρεθεί να ζούμε σε αυτήν την πόλη. Πέρα από την υλική και ηθική στήριξη των τοπικών περιβαλλοντικών αγώνων, χρειαζόμαστε μέσα από συγκεντρώσεις και παρεμβάσεις έξω από τα γραφεία όλων όσων αναφέρθηκαν παραπάνω να κάνουμε θόρυβο, να τους κάνουμε να νιώθουν ορατοί και γνωστοί και ότι οποιαδήποτε στιγμή μπορούμε να τους επισκεφθούμε ξανά και ξανά, να τους σαμποτάρουμε στον βαθμό που θα επιτρέπει η δυναμικότητά μας, να θέσουμε στην δημόσια επικαιρότητα της Αθήνας όλα αυτά που συμβαίνουν στην επαρχία και να καταστήσουμε σαφές ότι δεν είναι αόρατα τα σημεία και τέρατα που συμβαίνουν εκεί.
Ακόμη κι αν οι τόποι μας οδηγούνται στην ερήμωση, τα μάτια μας παραμένουν παντού. Μαζί με τα πόδια, τα χέρια και τις φωνές μας θα αντιστεκόμαστε και εδώ, και εκεί, και όπου η ανάπτυξη σκοπεύει να απειλήσει την ελευθερία του φυσικού κόσμου.
ΠΗΓΗ: συνέλευση για την υπεράσπιση των βουνών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου