Του Τάσου Σιδέρη
Η Χίος βρίσκεται συνήθως στην επικαιρότητα λόγω του μοναδικού στον κόσμο, προϊόντος της μαστίχας. Συζητείται επίσης για τα περίφημα εσπεριδοειδή του Κάμπου, συχνά πυκνά απασχολεί την ειδησεογραφία λόγω μεταναστευτικού. Τους δύο τελευταίους ωστόσο, μήνες το νησί και ειδικά η Βόρεια υποβαθμισμένη Χίος, βρίσκεται στο επίκεντρο επειδή η κυβέρνηση σε συνεργασία με τη δημοτική αρχή αποφάσισαν να τη μετατρέψουν σε “Σκουριές”.
Η κυβέρνηση μετά από ενδιαφέρον που εξέφρασε μεταλλευτική εταιρεία “ξέθαψε” το παλιό ορυχείο αντιμονίου στην Κέραμο, βάφτισε “δημόσια διαβούλευση” την ανταλλαγή εγγράφων με τη δημοτική αρχή και ετοιμάζεται ως το τέλος του έτους να προχωρήσει στο “διαγωνισμό εκμίσθωσης τμήματος έκτασης 9,02 τετραγωνικά χιλιόμετρα του Δημόσιου Μεταλλευτικού Χώρου Χίου στον Κέραμο Χίου”. Μέσα στη συγκεκριμένη έκταση η οποία αναμένεται σταδιακά να επεκταθεί σε 63 τετραγωνικά χιλιόμετρα, βρίσκονται τέσσερα χωριά της Βόρειας Χίου, Αγιάσματα, Αφροδίσια, Κέραμος και Χάλανδρα.
Οι αντιδράσεις των κατοίκων, το στοπ στο δημοτικό συμβούλιο
Το μόνο εμπόδιο στο ισχυρό “αναπτυξιακό σόκ”, όπως το χαρακτήρισε ο δήμαρχος Χίου για να πείσει ότι τα αντισταθμιστικά οφέλη θα είναι ικανοποιητικά για το νησί, είναι οι κάτοικοι της περιοχής όπου βρίσκεται το παλιό ξεχασμένο ορυχείο. Στην επιφάνεια βγήκε το χορταριασμένο μνημείο στην Κέραμο, αφιερωμένο στους εργάτες που έχασαν τη ζωή τους κυρίως από καρκίνο και πνευμονοκοκκίαση εξαιτίας του επικίνδυνου μεταλλεύματος στις αρχές του περασμένου αιώνα. Η στάση της δημοτικής αρχής που αρχικά απέκρυψε το σχέδιο και δεν προχώρησε σε ενημέρωση και διαβούλευση, οδήγησαν σε έντονες αντιδράσεις που έγιναν σοβαρές διαμαρτυρίες, ειδικά στη Βόρεια Χίο. Όσοι αντιδρούν επισημαίνουν πως δεν δίνονται διευκρινίσεις για το αν η παραχώρηση της περιοχής στη μεταλλευτική εταιρεία θα οδηγήσει σε εκκένωση των γύρω χωριών, τι θα συμβεί με τις εκτάσεις γύρω από το ορυχείο, πολλές από τις οποίες είναι χαρακτηρισμένες ως περιοχές Natura. Η τοπική κοινωνία επίσης αντιδρά έντονα στο σχέδιο λειτουργίας του ορυχείου καθώς θεωρούν πως θα σκορπίσει θάνατο.
Η “Πρωτοβουλία Ενάντια στις Εξορύξεις στη Βόρεια Χίο” συγκέντρωσε εκατοντάδες υπογραφές κατοίκων, διοργάνωσε συνελεύσεις στα χωριά και προκάλεσε ειδική συνεδρίαση στο δημοτικό συμβούλιο όπου και κατατέθηκαν μελέτες για την επικινδυνότητα του ορυκτού.
Στη δημόσια διαβούλευση στο μεταξύ, τέθηκαν σοβαρά ερωτηματικά για τους κινδύνους στην υγεία των κατοίκων του νησιού αλλά και στο γύρω περιβάλλον. Σημειώνεται ότι το αντιμόνιο είναι επικίνδυνο τοξικό, βαρύ μέταλλο που αποτελεί σοβαρή απειλή για τα φυτά, τα ζώα και τον άνθρωπο, καθώς μειώνει την ανάπτυξη των φυτών μέσω διαφόρων μηχανισμών. Η έκθεση ανθρώπων σε υψηλά επίπεδα ενώσεων αντιμονίου αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης ασθενειών, ενώ τα αυξημένα επίπεδα αντιμονίου στο έδαφος, τα ιζήματα και το νερό αποτελούν κίνδυνο για την υγεία από την κατανάλωση μολυσμένων καλλιεργειών.
Αναπτυξιακά σοκ πράσινης ανάπτυξης
Η πρεμούρα των κυβερνητικών στελεχών στο υπουργείο Περιβάλλοντος να επιβάλλουν τις εξορύξεις αντιμονίου στη Χίο είναι απόλυτα εξηγήσιμη. Το ορυκτό μπορεί να εγκαταλείφθηκε λόγω επικινδυνότητας τη δεκαετία του ‘50, επανέκαμψε όμως στις “αγορές” λόγω της “πράσινης μετάβασης”. Χαρακτηρίζεται “στρατηγικής και κρίσιμης σημασίας για όλη την Ευρώπη, αλλά και για τις ΗΠΑ” λόγω της χρήσης του στις νέες τεχνολογίες αλλά και στην πολεμική βιομηχανία. Χρησιμοποιείται σε πολλές εφαρμογές, όπως στις μπαταρίες ιόντων λιθίου, σε ημιαγωγούς, σε πλακέτες κυκλωμάτων, σε ηλεκτρικούς διακόπτες, σε φωτισμό φθορισμού, σε υψηλής ποιότητας διαυγές γυαλί, σε ψηφιακά κυκλώματα. Ακόμη από την επεξεργασία του προκύπτει το υλικό που χρησιμοποιείται στα φωτοβολταϊκά συστήματα αλλά και στις βιομηχανικές ανεμογεννήτριες.
Οι παραπάνω χρήσεις εξηγούν το γιατί βιάζεται η κυβέρνηση να ανοίξει το ορυχείο αντιμονίου στη Βόρειο Χίο, η εξόρυξη συμπληρώνει τον ενεργειακό στόχο της να γίνει ο βασικός προμηθευτής στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η καταστροφή του περιβάλλοντος, η ερημοποίηση της γης, οι σοβαρές επιπτώσεις σε πανίδα και χλωρίδα της χώρας, ουδόλως την ενδιαφέρουν αφού για τους κυβερνώντες η χώρα είναι αποικία των μεγάλων οικονομιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και ως “αποικία” ο γεωφυσικός πλούτος της μπορεί να υπερεκμεταλλευτεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου