Ο υπουργός ΠΡΟΠΟ και η κυβέρνηση αντιμετωπίζουν τη νεολαία όπως ακριβώς τους έχει πει ο γιατρός τους να ρίξουν πίεση και χοληστερίνη: με χάπια, όπου «χάπια» γράψτε «τσοιμπά» και μετά διαβάστε ανάποδα.
Ένας αλάνθαστος δείκτης για το πού πάει ένας κόσμος, τόσο αλάνθαστος όσο η φάτσα Μπαρτζώκα στο πρώτο τάιμ άουτ, είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζει τα παιδιά του. Έχεις ή δεν έχεις τέτοια (παιδιά), θες – δεν θες να αποκτήσεις, γνωρίζεις κάτι βασικό: ότι όσο περισσότερο τα αντιμετωπίζεις σαν να είσαι εσύ, ειδικά σαν μεσήλικας με εξουσία, τόσο περισσότερο θα σε έχουν γραμμένο και άλλο τόσο θα προσδοκούν ένα μέλλον που ούτε το φαντάζεσαι, ούτε σε περιλαμβάνει.
Δείτε για παράδειγμα τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, ανανήψαντα σοσιαλιστή, νυν πρωτοκαπετάνιο της καταστολής και της νεοφοβίας. Ο υπουργός ΠΡΟΠΟ και η κυβέρνηση αντιμετωπίζουν τη νεολαία όπως ακριβώς τους έχει πει ο γιατρός τους να ρίξουν πίεση και χοληστερίνη: με χάπια, όπου «χάπια» γράψτε «τσοιμπά» και μετά διαβάστε ανάποδα.
Ένας άνθρωπος που θεωρεί επιτυχία το γεγονός ότι αυξήθηκαν οι συλλήψεις ανηλίκων στην Ελλάδα δεν είναι παρά ένας επικίνδυνος άνθρωπος. Φυσικά, ο ίδιος είχε δείξει δείγματα γραφής και ξύλου μέσα στην καραντίνα, σε μια θητεία τόσο βίαιη που κατέληξε σε προσωρινή απομάκρυνση από το αγαπημένο του υπουργείο.
Στη δημοκρατία των Σκερτσικών στατιστικών, η ποσότητα έχει σημασία. Πιάσαμε 3.000 παραπάνω πιτσιρικάδες, άρα μειώθηκαν τα περιστατικά παραβατικότητας ανηλίκων. Κάπως έτσι, το στατιστικό σούπερ μάρκετ προσφέρει μια σειρά επιχειρημάτων προς πάσα χρήση, όπως π.χ. αυτό τις προάλλες που «διασκευάστηκε» περίπου στο «άμα είσαι Έλληνας και Ρομά, τότε κλέβεις».
Άλλο που η έρευνα έλεγε άλλα πράγματα. Αλλά ό,τι βολεύει και ό,τι μένει…
Με αυτά και με αυτά, έχουμε μάθει ότι η νεολαία έχει γίνει επικίνδυνη. Λες και κάποιο ρελέ κάηκε και ξαφνικά, τα παιδιά έγιναν αυτόματα βίαια και αντικοινωνικά, επικίνδυνα για την «ασφάλεια», αγέλες που πετάχτηκαν από ταινία του Φώσκολου σε σενάριο Άλεξ Γκάρλαντ και κυνηγάνε κεφαλές στις μεγάλες ανοιχτές λεωφόρους, καβάλα στο φορτηγό του Μαντ Μαξ.
Πειθαρχήσεις, πρόστιμα, αποβολές, ποινές, ποινές, ποινές. Υπουργοί-παιδονόμοι, που μπροστά τους οι δάσκαλοι που κλείδωναν τα παιδιά στην τάξη μοιάζουν… Μοντεσόρι.
Πολύ σπάνια η δημόσια συζήτηση πάει στις αιτίες, στο τι στο καλό ακολούθησε εκείνους τους συλλήβδην πρόσφατους εγκλεισμούς και το ανελέητο κυνήγι, το ξύλο και τα πρόστιμα της διετίας, στο τι βλέπουν ή και δεν βλέπουν τα παιδιά και εξωθούνται σε βίαιες συμπεριφορές, ακόμα και αν όντως υπάρχει «έξαρση» ή αν διαβάζει επιτέλους κάποιος αυτά τα καταραμένα στοιχεία και κυρίως, πίσω από αυτά. Η απαίτηση του Χρυσοχοΐδη από την πιτσιρικαρία είναι να ξεχάσει αυτά τα δύο-τρία χρόνια που έχασαν (που δεν μετράνε όσο μετράνε στη ζωή ενός μεσήλικα) και να κάνουν ότι τους λένε, αλλιώς ποινή, καταστολή, φυλακή.
Ξαφνικά όλοι παιανίζουν την «αυστηροποίηση των ποινών» και τα «έσπασες-πληρώνεις». Ποιοι; Οι ίδιοι που ζούνε με άλλους κανόνες από τον υπόλοιπο κόσμο, που δεν δίνουν λογαριασμό και που οι δικές τους παρασπονδίες είναι «μια στιγμή αδυναμίας».
Οι ίδιοι που, επιτέλους, ας τους πάρει κάποιος το τικ τοκ και το ίνστα από τα χέρια, γιατί είναι τόσο μεγάλες οι κριντζ ποσότητες που παράγουν στα βίντεο που ποστάρουν, που το γεύμα-αναβίωση «Απαράδεκτων» της Διαμαντοπούλου, μοιάζει χαριτωμένο (όχι, δεν είναι, καρακρίντζ είναι).
Αυτοί που στρεβλώνουν τα όρια ενός υπαρκτού προβλήματος, για να φτιάξουν έναν κόσμο που χωράει μόνο αυτούς. Πειθαρχήσεις, πρόστιμα, αποβολές, ποινές, ποινές, ποινές. Υπουργοί-παιδονόμοι που μπροστά τους οι δάσκαλοι που κλείδωναν τα παιδιά στην τάξη και πήγαιναν για κυνήγι, στη δεκαετία του ’50, είναι η Μοντεσόρι και η Έλεν Κέλερ μαζί, σχολεία-πιθανοί «τόποι εγκλήματος» και ποινολόγια για καλωσόρισμα στην τάξη.
Αν αυτή η κατάσταση δεν ανατραπεί, τα αποτελέσματά της θα είναι ολέθρια. Έχετε-δεν έχετε παιδιά…
- ΣΧΕΤΙΚΟ και το ακόλουθο:
«Εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω»
Στο πρόσφατο υπουργικό συμβούλιο ο πρωθυπουργός δικαιολόγησε την αυστηροποίηση της νομοθεσίας στο θέμα της βίας των ανηλίκων με ένα πολύ απλοϊκό επιχείρημα. Είπε: «Το κράτος δεν μπορεί να υποκαταστήσει την οικογένεια ως βασικό πυρήνα ανατροφής των παιδιών. Εχουμε δυνατότητες να αυστηροποιήσουμε τις ποινές και στο ζήτημα που θα αφορούν την παραμέληση των ανηλίκων». Επομένως για τη βία των ανηλίκων υπεύθυνες είναι οι οικογένειες των παιδιών. Ο πρωθυπουργός πιθανόν από άγνοια και σίγουρα από σκοπιμότητα θέλει να ξεχνάει ότι τουλάχιστον από την εποχή του Αριστοτέλη γνωρίζουμε πως ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον. Και ότι -κατά τον μεγάλο φιλόσοφο- μόνο οι θεοί και τα αγρίμια ζουν εκτός κοινωνίας. Αν σκεφτόταν έτσι σίγουρα θα μπορούσε να αναρωτηθεί: Θεούς η κοινωνία δεν γεννάει και δεν υπάρχουν ανάμεσά της. Πώς μπορεί όμως στο πλαίσιό της να ζουν αγρίμια;
Για όσους δεν θέλουν να εθελοτυφλούν, η βία των ανηλίκων είναι κοινωνικό προϊόν. Δεν γεννιέται και δεν αναπτύσσεται μέσα στην οικογένεια και ενάντια στην κοινωνία, αλλά μέσα στην κοινωνία μέρος της οποίας είναι η οικογένεια. Αλλωστε η οικογένεια, δηλαδή οι γονείς, είτε προσέχουν είτε παραμελούν τα παιδιά τους, κοινωνικά δημιουργήματα είναι. Με τα πρότυπα της κοινωνίας όπου ζουν αναπτύσσονται, αυτά ακολουθούν ή εξαναγκάζονται να ακολουθήσουν κι αυτά αναπαράγουν στο οικογενειακό περιβάλλον.
Ο ατομισμός, η ανταγωνιστική-εγωιστική συμπεριφορά απέναντι στους άλλους, η αναγωγή του ατόμου έναντι του συνόλου ως υπέρτατη αξία, η κοινωνικοποίηση με όρους ανταγωνισμού, το δίκαιο του ισχυρότερου είναι πυλώνες της κοινωνίας όπου ζούμε τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς. Με αυτά τα πρότυπα μεγαλώνουν οι νέοι, θέλουν-δεν θέλουν. Και φυσικά σε έναν κόσμο γεμάτο από εικόνες εγκλήματος σε καθημερινή βάση. Αρκεί μόνο να σκεφτεί κανείς την προβολή των πολέμων. «Εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω», έλεγε η Γαλάτεια Καζαντζάκη, αλλά αυτό είναι ψιλά γράμματα για τον πρωθυπουργό.
Ασφαλώς δεν γίνονται όλοι οι άνθρωποι εγκληματίες ή γενικώς παραβατικοί. Αλλά αυτό οφείλεται στην αντίσταση απέναντι στα προαναφερόμενα κοινωνικά πρότυπα και όχι στην αποδοχή τους.
- ΔΙΑΒΑΣΤΕ επίσης:
Ας σκύψουμε στην οδύνη των εφήβων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου