«Αυτές τις ημέρες η θερμοκρασία θα χτυπήσει κόκκινο και χιλιάδες εργατοϋπάλληλοι θα βρίσκονται αντιμέτωποι με εργασιακούς χώρους-καμίνια, πραγματικά κολαστήρια.

Οι ημέρες του καύσωνα  αποτελούν ένα ακόμα καμπανάκι κινδύνου για την εργατική τάξη. Αυτό αφορά και ανοιχτούς χώρους με άμεση έκθεση στον ήλιο (οικοδομές, εργοτάξια, delivery κτλ) αλλά και κλειστούς, όπου είτε λόγω κατασκευής (μη επαρκής αερισμός, υπόγεια, θερμοκήπια, μεταλλική σκεπή, κονσερβοποιεία, συσκευαστήρια κτλ), είτε λόγω εργασιακών παραγόντων (π.χ λειτουργία μηχανών) οι συνθήκες εργασίας θα είναι ανυπόφορες και εξοντωτικές. Ειδικά στην περιοχή μας που έχει την πρωτοκαθεδρία σε τέτοιου είδους καιρικά φαινόμενα αποδείχτηκε από την πείρα των προηγούμενων ημερών πως αυτές οι αποπνικτικές συνθήκες αφορούν πολύ περισσότερους χώρους από τους παραπάνω. Παρόλα αυτά οι εργαζόμενοι θα υποχρεωθούν να δουλέψουν μέχρι τελικής πτώσης, στο όνομα της συνέχισης της παραγωγής, των προθεσμιών για την παράδοση των εμπορευμάτων, της “εξυπηρέτησης του πελάτη”, της “ανταγωνιστικότητας”.

Η δουλειά κάτω από συνθήκες καύσωνα δεν αποτελεί ζήτημα παλικαριάς. Η εργατική τάξη δε χρειάζεται να αποδείξει στους κεφαλαιοκράτες τις ικανότητες της, τις αντοχές και το κουράγιο της. Δε χρειάζεται να κάνουμε το «καλό παιδί» απέναντι στην εργοδοσία, να ξοδεύουμε και την τελευταία σταγόνα ιδρώτα για ένα άθλιο μεροκάματο. Απέναντι μας έχουμε, εκτός από τους εργοδότες, και έναν ακόμα ύπουλο αντίπαλο: η ζέστη και η υγρασία έχουν και άμεσα αρνητικά αποτελέσματα (καταπόνηση, αφυδάτωση, αύξηση του κινδύνου εργατικών ατυχημάτων), αλλά και μακροπρόθεσμη επίδραση σε χρόνιες παθήσεις (καρδιοπάθειες, κτλ).

Δε χωράει κανένας εφησυχασμός, καμιά επανάπαυση με πρόφαση το πώς αντιλαμβάνεται ο καθένας μας τις σωματικές του αντοχές. Πολύ περισσότερο όταν και για τα ζητήματα αυτά δεν πρόκειται κανείς άλλος να φροντίσει για την υγεία μας εκτός από εμάς τους ίδιους και τα ταξικά σωματεία μας. Για την εργοδοσία η κερδοφορία είναι πρωτεύον ζήτημα. Κέρδη και εργατικά συμφέροντα δε συμβιβάζονται, για αυτό και ποτέ δεν παίρνονται ουσιαστικά μέτρα προστασίας της υγείας των εργαζομένων. Δεν μπορούμε να περιμένουμε περισσότερα ούτε από το κράτος και τους ελεγκτικούς μηχανισμούς του. Θα ξαναδούμε τυπικές ανακοινώσεις, προειδοποιήσεις και ευχολόγια, χωρίς καμία αυστηρή εφαρμογή έστω και της κολοβής σημερινής νομοθεσίας.

Το Εργατικό Κέντρο Ν. Λάρισας, θεωρεί ότι είναι στο χέρι μας, στο χέρι των σωματείων να απαιτήσουν και να επιβάλλουν ουσιαστικά μέτρα προστασίας της υγείας των εργαζομένων».