Δεν αρέσουν οι προκηρύξεις στους φασίστες. Πολλά λένε! Εκτιμήσεις, επιχειρήματα, προβληματισμούς, προτάσεις, ιδέες…

Τρικάκια μόνο. Γεμάτα μίσος, άδεια από σκέψεις.

«Αναρχικοί και μπολσεβίκοι, αυτή η γη δεν σας ανήκει!», «Κομμούνια, θα πεθάνετε!» και τα τοιαύτα.

Η προκήρυξη έγραφε για την «ελάχιστη βάση εισαγωγής». Αυτήν που έκοψε τα φτερά σε χιλιάδες παιδιά. Κι οι φασίστες δεν θέλουν τη μόρφωση των φτωχών. Γάντι τους πάνε τα μέτρα της υπουργού: τράπεζα θεμάτων, εξετάσεις από το δημοτικό, κατηγοριοποίηση των σχολείων, κλείσιμο σχολών, θρησκευτικά, λατινικά και δεξιότητες, κολέγια και πρότυπα για τους «άρειους» γόνους, πειθάρχηση, υποταγή και σιωπή των δασκάλων. Επιτέθηκαν γι’ αυτό, λοιπόν, στους φοιτητές που μοίραζαν την προκήρυξη με όλο τους το… ιδεολογικό οπλοστάσιο: «ντου», σιδερογροθιές, στειλιάρια, πέτρες, πυρσοί, σουγιάδες σαν αυτόν που σκότωσε τον Παύλο. Χυδαιότητες, προπηλακισμοί, ύβρεις, φωτιές, καταστροφές και ναζιστικοί χαιρετισμοί. Τα συγχαρητήρια της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής σε όσους χτυπούσαν και μαχαίρωναν δεν αφήνουν καμία αμφιβολία για τις μεθοδεύσεις και τους στόχους τους. Εξωσχολικοί, λούμπεν στοιχεία, «αρχηγοί» με περίεργα ονόματα, αλλά, δυστυχώς, και μαθητές.

Είναι τρομακτικό και συνάμα σπαρακτικό να βλέπεις να ξεχύνονται μαθητές με κουκούλες, μαζί με τον φασιστικό συρφετό μέσα από μια σχολική μονάδα. Εκεί στα ΕΠΑΛ των φτωχογειτονιών της πόλης. Εκεί που η φτώχεια, η ανέχεια, η εξαθλίωση, η απουσία οράματος και προοπτικής, αλλά και ο αυταρχισμός και η καταστολή αποτελούν λίπασμα για τη διάδοση των φασιστικών ιδεών. Εκεί που το διαστρεβλωμένο εκπαιδευτικό πρόταγμα θέλει τους μαθητές που δεν «παίρνουν τα γράμματα» αφού συνέθλιψε την αυτοπεποίθησή τους και τους «αξιολόγησε» – χαρακτήρισε «αδύνατους». Τότε, η ανάγκη για επιβεβαίωση και δύναμη, η επιθυμία του «ανήκειν», του «αξίζω κι εγώ» μπορούν και να εκτρέπονται στους θλιβερούς δρόμους του ρατσισμού και του φασισμού.

Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Οι γεννήτορες του τέρατος έχουν πολλά ονόματα.

Είναι η κυβέρνηση που τιμά με υπουργεία τους επίδοξους δολοφόνους των μεταναστών, τους κήρυκες της μισαλλοδοξίας και του εθνικισμού. Η κυβέρνηση που θεσμοθετεί την απόλυτη εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και τη λεηλασία της φύσης, αναγορεύει σαν εχθρό τους κοινωνικούς αγώνες και σαν υπέρτατη αξία τον ανταγωνισμό μέχρις εσχάτων, τον αποκρουστικό αμοραλισμό του ατομικισμού.

Είναι το υπουργείο της Παιδείας που σφυρίζει αδιάφορα και καταγγέλλει γενικώς και ηλιθίως τη βία, την ώρα που ασκεί την πιο ωμή βία σε μαθητές, φοιτητές, εκπαιδευτικούς και γονείς ευτελίζοντας ή εξαφανίζοντας το μορφωτικό αγαθό, απειλώντας ταυτόχρονα με αποβολές, περικοπές, δίκες, αναστολές και απολύσεις όσους έχουν διαφορετική άποψη, διαφορετικό χρώμα, θρησκεία και χαμηλά εισοδήματα.

Είναι ένα μεγάλο μέρος της αστυνομίας που ανέχεται ή στηρίζει τις φασιστικές πρακτικές ή τις εφαρμόζει το ίδιο… Ενώ οι μαινόμενοι φασίστες έριχναν βόμβες μολότοφ στους φοιτητές οι αστυνομικές δυνάμεις τους «ψέκαζαν» επιπλέον με χημικά!

Είναι οι θεωρίες των ίσων αποστάσεων, «των δύο άκρων», που ταυτίζουν την προκήρυξη με το μαχαίρωμα. Θεωρίες που ευδοκιμούν όχι μόνο στους κήπους της εξουσίας αλλά και στις συνειδήσεις των αφελών, που δηλώνουν λάτρεις της ησυχίας σε μια τόσο θορυβώδη εποχή, για να κρύψουν επιμελώς τους φόβους και τις ενοχές τους.

Είναι τα κακόφημα ΜΜΕ που μετέτρεψαν αριστοτεχνικά τους φασίστες σε κουκουλοφόρους… αντιεξουσιαστές! Τα κανάλια των αφεντικών που μέσα από τις πανάθλιες υπερπαραγωγές τους τύπου Big brother, Bachelor, Survivor, GNTM κ.λπ. καλλιεργούν στις νεανικές ψυχές όλο το απαραίτητο υπόστρωμα του ρατσισμού και του φασισμού: ατομικισμός, προδοσία, αλληλοεξόντωση, απαξίωση των άλλων, πατριαρχία, κατάρρευση των ηττημένων, αποκλεισμός των αδύναμων, κοινωνικός δαρβινισμός, «ο θάνατός σου, η ζωή μου»…

Αλλά και οι ακλόνητες, αραχνιασμένες πλευρές του κυρίαρχου εκπαιδευτικού μοντέλου (παρελάσεις, ομαδικές προσευχές και αγιασμοί, συνεχείς εξετάσεις, εσωτερικοί κανονισμοί, καταναγκασμοί-αποβολές, αριστεία, γκρίζα σχολικά κτήρια στρατώνες ή φυλακές) δεν προάγουν τη σιδηρά πειθαρχεία, τις ιεραρχικές δομές, την πατριαρχία, τον ανορθολογισμό, τη θρησκοληψία, τον σεξισμό, τον εθνικισμό, την στείρα προγονοπληξία, τον αδυσώπητο ανταγωνισμό, τον ατομικισμό κοκ; Πλευρές που αντί να αρθούν, ενισχύονται από τις νομοθετικές εμπνεύσεις της Κεραμέως, της ΕΕ και του ΟΟΣΑ που θέλουν στο σχολείο διευθυντή δικτάτορα και manager ταυτόχρονα, σχολείο για λίγους, σχολείο με λίγη μόρφωση, πληρωμένη από γονείς και χορηγούς, σχολείο με άβουλους γραφειοκράτες εκπαιδευτικούς-πιόνια, με εκκωφαντικά απούσα την κοινωνική μόρφωση, την καλλιτεχνική παιδεία και τον πολιτισμό. Όλα αυτά δεν νομιμοποιούν ασυναίσθητα -και εκεί έγκειται η δύναμή τους- αξίες ευνοϊκές για τη φασιστική διείσδυση;

Μια ατμόσφαιρα πνιγηρή κι ασφυκτική στην τιτάνια προσπάθεια της συντριπτικής πλειοψηφίας των εκπαιδευτικών που κοπιωδώς και απελπισμένα, χωρίς μέσα και ενθάρρυνση -κάθε άλλο- πασχίζουν να εμπνεύσουν στους μαθητές τα πανανθρώπινα ιδανικά της ολοκληρωμένης μόρφωσης, της εκτίμησης της επιστημονικής αλήθειας, της δημοκρατίας, της ελευθερίας, της φιλίας και της συλλογικότητας, του γνήσιου πατριωτισμού, της ειρήνης, του σεβασμού της διαφορετικότητας.

Ήταν φωτεινή η νύχτα χθες στη Σταυρούπολη από την συγκλονιστική αντιφασιστική πορεία!

Φαίνεται, όμως, πως δεν αρκεί ο μαχητικός αντιφασισμός ενάντια σ αυτήν τη δυστοπία. Χρειάζεται ο πιο επίμονος, αδιάκοπος αγώνας ενάντια στο σύστημα που τη γεννά και την εκτρέφει. Μέχρι τη μέρα που στο πολύχρωμο, πανέμορφο σχολείο του μέλλοντος θα υπάρχουν όλα τα παιδιά και μόνο ευτυχισμένα παιδιά κι ελεύθεροι φωτισμένοι Δάσκαλοι και Δασκάλες από τις καταπράσινες αυλές του, που δεν θα ‘χουν πια κάγκελα, δεν θα εκτοξεύονται πέτρες και καδρόνια, αλλά σαΐτες και μπαλόνια ζωγραφισμένα με τα όνειρα των παιδιών μας. Στο σχολείο αυτό, στο μάθημα της ιστορίας και της κοινωνιολογίας θα αφιερώσουμε μια πολύ μικρή αναφορά σε μια τραγική περίοδο της προϊστορίας όταν εμφανίστηκε και πλήγωσε την ανθρωπότητα το όνειδος του φασισμού!

ΥΓ: Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές το υπουργείο και ένα μονομελές πρωτοδικείο έβγαζαν παράνομη την απεργία–αποχή 150 χιλιάδων εκπαιδευτικών…

Δεν είναι μόνο η Σταυρούπολη, είναι και το Μαρούσι -κυρίως!

ΠΗΓΗ