«Ποιος παίρνει την ευθύνη να καταδικάσει ένα παιδί;» σχολιάζει η ομότιμη καθηγήτρια του Παιδαγωγικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Πατρών, καθώς αντιμέτωπες με τον κίνδυνο να χάσουν τη δυνατότητα της πρώιμης παρέμβασης στα παιδιά τους που αντιμετωπίζουν προβλήματα ακοής, βρίσκονται οικογένειες της Πάτρας, έπειτα από την πρόθεση του υπουργείου Παιδείας να προχωρήσει στην αναστολή λειτουργίας του νηπιαγωγείου του Ειδικού Σχολείου Κωφών και Βαρήκοων Πάτρας.

«Είμαστε γονείς τριών κοριτσιών που αντιμετωπίζουν πρόβλημα βαρηκοΐας. Η μεγαλύτερη κόρη μας φοιτά στο νηπιαγωγείο και οι άλλες δύο 3,5 ετών από πέρυσι τον Φεβρουάριο παρακολουθούσαν το πρόγραμμα πρώιμης παρέμβασης ώστε να μπορέσουν να μάθουν τη γλώσσα. Στο ίδιο πρόγραμμα είναι ενταγμένα και τα παιδιά άλλων πέντε οικογενειών της περιφέρειάς μας. Φέτος μας ανακοινώθηκε ότι θα κλείσει το νηπιαγωγείο κι έτσι τα παιδιά μας και εμείς που εκπαιδευόμασταν στο πρόγραμμα αυτό θα μείνουμε ακάλυπτοι. Είναι δυνατόν να αφήνουν τα παιδιά μας στην τύχη τους και εμάς αβοήθητους. Ελεος!» δήλωσε στην εφημερίδα «Πελοπόννησος» ο πατέρας των τριών κοριτσιών.

Όπως δημοσιεύει το Alfavita, η πρόεδρος του Ιδρύματος Κωφών και Βαρήκοων Ελλάδας Βενέτα Λαμπροπούλου, ομότιμη καθηγήτρια του Παιδαγωγικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Πατρών σημείωσε ότι «όλες οι έρευνες δείχνουν ότι εάν δεν αρχίσουν νωρίς τα παιδιά που είναι κωφά την εκπαίδευσή τους δεν θα έχουν πρόοδο και δεν θα μάθουν τη γλώσσα. Τα τρία πρώτα χρόνια πρέπει να εκπαιδεύονται τα ίδια και οι γονείς τους. Δεν είναι δυνατόν να περιπαίζουν τα παιδιά αυτά. Ακόμα και ένα να ήταν, το κράτος οφείλει να τους παράσχει την εκπαίδευση που πρέπει. Ποιος παίρνει την ευθύνη να καταδικάσει ένα παιδί;».

Η κ. Λαμπροπούλου υπογραμμίζει ότι σε όλα τα κράτη του κόσμου λειτουργούν ειδικά σχολεία στη χώρα μας τα παιδιά με αναπηρίες τα εντάσσουν τα κανονικά και βάζουν μία παράλληλη στήριξη. «Τι κάνουν εκτός από τα να τα στιγματίζουν; εγώ αυτά τα χαρακτηρίζω ως ασυλοποίηση της ειδικής αγωγής. Χωρίς ειδικούς δασκάλους πώς θα εκπαιδευτούν αυτά τα παιδιά; Αυτές οι τακτικές είναι άκρως αντιεπιστημονικές. Είμαι πολύ στενοχωρημένη με αυτή την κατάσταση που καταδικάζει τόσα παιδιά να μένουν ανεκπαίδευτα».

Εστιάζοντας στην περίπτωση της Πάτρας, η κ. Λαμπροπούλου υπογραμμίζει ότι η συγκεκριμένη νηπιαγωγός που υπηρετεί στο σχολείο Κωφών της Πάτρας «είναι εξειδικευμένη. Εχει εργαστεί στην Αγγλία έχει κάνει ειδική εκπαίδευση ακόμα και στα κοχλιακά εμφυτεύματα ώστε να εκπαιδεύει τα παιδιά και τους γονείς τους στη χρήση τους. Ισως είναι και η μοναδική στην Ελλάδα που έχει αυτό το επίπεδο εκπαίδευσης. Αντί να την εκμεταλλευτεί το κράτος προς όφελος των παιδιών θα την πάει σε ένα σχολείο ακουόντων στερώντας τις υπηρεσίες της από τα παιδιά που την έχουν ανάγκη. Αν το κάνουν αυτό καταδικάζουν αυτά τα παιδιά. Το ίδρυμα προσφέρεται να βοηθήσει με κάθε τρόπο διότι ακόμα και ένα παιδί πρέπει να έχει τη φροντίδα που πρέπει».

Κλείνοντας το νηπιαγωγείο κωφών και βαρήκοων σταματάμε να παρέχουμε εξειδικευμένη βοήθεια σε αυτά τα παιδιά της Πάτρας

«Το ειδικό αυτό σχολείο λειτουργεί από το 1988. Δεν είναι ένα νεοσύστατο ειδικό σχολείο, και είναι για κωφά και βαρήκοα παιδιά. Όταν μιλάμε για βαρηκοΐα και κώφωση, μιλάμε για αισθητηριακή αναπηρία όπου λείπει κάποια αίσθηση. Χρειάζεται τον δικό της τρόπο εκπαίδευσης και για τα παιδιά αλλά και για τους γονείς» λέει στο thebest.gr η Αλεξάνδρα Ζαγούρα, προϊσταμένη του νηπιαγωγείου.

Όπως εξηγεί, « στο σχολείο υπήρχε εξιδεικευμένο προσωπικό. Κι επειδή γνωρίζουμε πως ο άνθρωπος κατακτά ό,τι κατακτά, μέχρι τα πέντε του χρόνια, καταλαβαίνουμε ότι μέχρι τα τρία χρόνια δεν πρέπει να χαθεί τίποτα. Παράλληλα με το πρόγραμμα, έρχονταν οικογένειες με κωφά και βαρήκοα παιδιά στο πλαίσιο κι ενός εθελοντικού προγράμματος που τρέχουμε. Πρόκειται για το πρόγραμμα πρώιμης παρέμβασης όπου δίνουμε ραντεβού με οικογένειες και βρισκόμαστε μαζί τους τα απογεύματα. Δίνουμε κατευθυντήριες γραμμές και οδηγίες για το τι να κάνουν στο σπίτι με τα παιδιά με τους λογοθεραπευτές και τους ακουολόγους.

Το πρόβλημα είναι ότι σύμφωνα με τις οδηγίες που είχε η Πρωτοβάθμια για συγχώνευση τμημάτων, στο πλαίσιο προσπάθειας εξοικονόμησής εκπαιδευτικών από το Υπουργείο, το σχολείο κινδυνεύει να κλείσει καθώς επίσημα εγγεγραμμένη είναι μόνο μία μαθήτρια. Το θέμα είναι ότι στα ειδικά σχολεία μπορούν να γίνονται εγγραφές καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς, όταν διαπιστωθεί πως ένα παιδί έχει ειδικές ικανότητες. Δεν είναι σπάνιο ένα ειδικό σχολείο να ξεκινάει με ένα ή δύο παιδιά και στην πορεία αυτά να αυξάνονται.

Αυτή τη στιγμή οι γονείς της μαθήτριας έχουν κληθεί από την Πρωτοβάθμια που θα γραφτεί το παιδί, σε άλλο πλαίσιο. Ωστόσο οι γονείς κάνουν αγώνα να μην κλείσει το νηπιαγωγείο. Θα βρεθούν σε αδιέξοδο τα παιδιά που παρακολουθούν τις υπόλοιπες ώρες. Αν φύγω από το σχολείο θα χάσουν την εκπαίδευσή τους τα παιδιά επτά οικογενειών, από εννέα μηνών έως έξι χρονών.

Το μάθημα ουσιαστικά γίνεται στην οικογένεια. Από την πλευρά της η Πρωτοβάθμια έχει δίκιο να λέει ότι ένα νηπιαγωγείο δε μπορεί να λειτουργεί με ένα παιδί. Στην ειδική όμως αγωγή, δεν μετράμε τα παιδιά σαν κουκιά. Κλείνοντας το νηπιαγωγείο κωφών και βαρήκοων σταματάμε να παρέχουμε εξειδικευμένη βοήθεια σε αυτά τα παιδιά της Πάτρας. Και να σημειώσουμε ότι αυτό το πρόγραμμα γίνεται μόνο στην Πάτρα. Όλες οι προηγούμενης διοικήσεις της Πρωτοβάθμιας το στήριξαν. Γι’ αυτό το πρόγραμμα μας καλούν να κάνουμε ομιλίες, ακόμα και σε Πανεπιστήμια».